~♡~
Jennie werd wakker door lange vingers die langs haar haren gingen. Het was een fijn gevoel op haar hoofd, eentje waar ze beschermd bij voelde.
Ze had haar ogen gesloten wanneer haar lippen in een glimlach sierde. Ze hoorde Taehyung's stem naast haar.
"Ja. Hij kwam gistermiddag langs."
Maar die glimlach verdween gelijk wanneer Jennie erachter kwam waarover het gesprek ging. En met wie deze gehouden werd.
"Het was in een steegje om de hoek van het café. Je zal daar vast een knuppel vinden die gebruikt werd om Y/N te redden."
Jennie's ogen fladderden open. Ze hijst haar slaperige lichaam omhoog waardoor het gestreel op haar hoofd stopte.
Ze maakte oogcontact met haar vriendje die naar de telefoon wees, latend zien dat hij de politie belde. Jennie knikte afwezig en leunde haar hoofd op Taehyung's schouder.
"Hij is lang en heeft kleine features op het gezicht. Ook is hij vaak—"
Jennie zuchtte. Ze haat dat dit met je gebeurd.
"Ja, dat begrijp ik, maar u kunt dit niet zomaar laten gaan. Dit meisje is fysiek en mentaal mishandeld door deze man!"
Jennie keek V serieus aan. Probeerde de politie te zeggen dat hun hem niet konden opsporen.
Taehyung's ogen wijden. "Hoe bedoelt u 'we hebben betere dingen te doen'?! Begrijpt u niet dat dit bloedserieus is! Ik—"
Jennie sluit haar ogen en zucht diep voordat ze de telefoon uit V's grote handen rukt. Ze drukt het toestel snel op haar oren. "Luister."
"Hallo? Is dit nog steeds de jongeman van daarvoor?"
"Nee, bitch, het is de duivel met wie je nu spreekt."
"Pardon? Mevrouw, dit gesprek wordt opgenomen en—"
"Luister, ik heb een idee!" Onderbreekt Jennie de politie. "Fine, die search-party hoeft nu niet. Maar als dit nog eens gebeurd, bellen we u direct en moet u Mark arresteren. Begrepen?"
De politieman zucht. "Sla dit nummer maar op. We staan klaar."