"ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမိသူ၏ႏွလံုးသားမွသည္"
🐻Dika🐧
Ph ringtone📱📱
"Hello"
"Jongin ah..ငါပါ Tao"
"ဟင္ Tao.. ဘာသတင္းထူးလို႔လဲဟင္..ကေလးငယ္ေလးသတင္းေျပာမလို႔လား?.ကေလးငယ္ကို႐ွာေတြ႕ၿပီလား?"
Jonginစိတ္လႈက္႐ွားသြားတာမို႔ အသံေတြပင္တုန္ေနသည္။
ႏွစ္ေတြၾကာပီလိုက္႐ွာေနေသာ္လဲ ဘာသတင္းအစအနမွမရခ့ဲ.. အခုမွTaoဘက္ကဆက္သြယ္လာ၍ Jongin၀မ္းသာအားရျဖစ္သြားတာလဲပါသည္။
"အင္း.. ငါအ့ဲအေၾကာင္းေျပာခ်င္လို႔ မင္းငါ့စခန္းကိုလာေပးႏိုင္မလားJongin"
"အခုလား?ok ငါ၁၅မိနစ္အတြင္း မင္းစခန္းကိုအေရာက္လာခ့ဲမယ္"
"စိတ္မလႈပ္႐ွားဘဲကားကိုျဖည္းျဖည္းေမာင္းခ့ဲပါJonginရာ.. မင္းအသံၾကားရံုန႔ဲ မင္းအရမ္းစိတ္လႈပ္႐ွားေနမွန္းသိသာတယ္.မင္းကိုငါေအးေအးေဆးေဆးေျပာမွာပါကြာ.. အျမန္မလိုပါန႔ဲ.. "
"ေအးပါကြာ.. ငါအခုဘဲထြက္လာခ့ဲမယ္"
Taoန႔ဲဖုန္းေျပာၿပီး လုပ္လက္စအလုပ္ကိုသိမ္းကာ အေပၚ၀တ္ထပ္၀တ္ပီးကားေသာ့ဆြဲကာထြက္ခ့ဲသည္။
"ဦးJongin"
ေလာေလာန႔ဲထြက္လာတ့ဲJonginတေယာက္ ေလွကားအ၀မွာတင္ Kyung Sooန႔ဲ၀င္တိုက္မိသည္။
"ဘာလဲကြာ.မင္းက"
Jonginစိတ္ေလာေနတာေၾကာင့္ Kyung Sooန႔ဲ၀င္တိုက္မိတာကို စိတ္႐ူပ္သြားသည္။
"ဟို ဦးJonginကို သည္းငယ္ခြင့္ေတာင္းစရာ႐ွိလို႔"
"ဘာလဲျမန္ျမန္ေျပာ"
"ဟို သည္းငယ္အျပင္သြားခ်င္လို႔အ့ဲတာ"
"ဘာလဲ ငါ့ကိုလိုက္ပို႔ခိုင္းမလို႔လား?"
"မဟုတ္ပါဘူးဦးJongin.. သည္းငယ္က သြားခြင့္ေတာင္း.. ေတာင္းတာပါ"
"ေအးသြားစရာ႐ွိတယ္ဆိုေတာ့လဲသြားေပါ့.. ညမိုးမခ်ဳပ္ေစန႔ဲ.. ငါျပန္လာတ့ဲအထိ မင္းမေရာက္ေသးရင္ ျခံထဲ၀င္ဖို႔မစဥ္းစားန႔ဲ"
"ဟုတ္က့ဲဦးJongin"
"ဖယ္"
Kyung Sooေဘးကိုကပ္ပီးေ႐ွာင္ေပးလိုက္သည္။
"ဘာေတြအလ်င္လိုေနတာပါလိမ့္"
Kyung Sooလဲထပ္စဥ္းစားမေနေတာ့ဘဲ အျပင္သြားဖို႔ျပင္ရသည္။
ဒီေန႔ သူ႔မိဘေတြကိုသြားေတြ႕ဖို႔ရာျဖစ္သည္။
Jonginစိတ္ေလာေန၍ Taoရဲ႕စခန္းကိုခနအတြင္းေရာက္သြားသည္။စခန္းေရာက္ေတာ့ စခန္းမွဴးဆိုတ့ဲနာမည္န႔ဲအခန္းကိုသြားလိုက္သည္။
Knock Knock
"၀င္ခ့ဲပါ"
အထဲကTaoအသံျပဳေတာ့ သူ၀င္ခ့ဲသည္။
"ထိုင္ Jongin.. မင္းကြာ ကားကိုဘယ္လိုေမာင္းလာတာလဲ.. ထင္ထားတာထက္ျမန္ျမန္ေရာက္လာတာဘဲ"
"ငါစိတ္ေတြေလာေနလို႔ပါကြာ.. Tao ah.. ကေလးငယ္ေလးကို႐ွာေတြ႕ပီလား?"
"Jongin ah.. "
Tsoမ်က္ႏွာသည္မေကာင္း.. စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနသည့္ပံု..
"ေျပာပါTaoရ"
"မင္း႐ွာခိုင္းတ့ဲကေလးကို ငါႏွစ္ေတြအၾကာႀကီးစံုစမ္းေပးခ့ဲတာမင္းအသိပါ..
ဒါေပမ့ဲ Jongin.. ငါတကယ္စိတ္မေကာင္းပါဘူးကြာ.. မင္းကေလးကို ငါမ႐ွာႏိုင္ဘူး.. ေနာက္ဆံုးရတ့ဲသတင္းန႔ဲဆက္စက္႐ွာလိုက္ေတာ့ မင္းကေလးငယ္က..
ဟူး အသက္မ႐ွိေတာ့ဘူးလို႔ေကာက္ခ်က္ခ်လို႔ရတယ္.. ေသဆံုးသူစာရင္းထဲမွာ မင္းေပးတ့ဲအခ်က္ေတြန႔ဲတူတ့ဲကေလးတေယာက္ကိုရွာေတြ႕ခ့ဲတယ္.. အ့ဲကေလးက အသက္၁၅ႏွစ္မွာဘဲ ကပ္ေရာဂါတခုန႔ဲဆံုးသြားတယ္ဆိုတ့ဲအေၾကာင္းသိရတယ္..
ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ.. မင္းကိုငါအဆံုးထိမကူညီႏိုင္ခ့ဲဘူး.. "
"မဟုတ္တာဘဲTaoရာ.. မင္းငါ့အတြက္န႔ဲအခ်ိန္အမ်ားႀကီးသံုးခ့ဲတာဘဲကြာ.. အကုန္လံုးလက္ေလ်ာ့ထားတာေတာင္ မင္းငါ့အတြက္န႔ဲႀကိဳးစားေပးခ့ဲတာဘဲ ငါအရမ္းေက်းဇူးတင္လွပါၿပီTao.. "
Jonginမ်က္လံုးထဲကမ်က္ရည္ေတြျမင္ေတာ့ Taoစိတ္မေကာင္း..သူငယ္ခ်င္းတေယာက္အေနန႔ဲ သူ႔ဘက္ကကူညီႏိုင္တာ ကူညီေပးခ့ဲသည္။သို႔ေသာ္ ဘယ္လိုမွ႐ွာမရေအာင္ျဖစ္ေနတ့ဲကေလးတေယာက္က ေသသလား?႐ွင္သလား?မသိခ့ဲ..
Jongin႐ွာခိုင္းတ့ဲကေလးလို႔ထင္ရတ့ဲသူေတြကိုအကုန္ဆြဲထုတ္ၾကည့္မိေတာ့ ေနာင္ဆံုးမွာသိသိသာသာ႐ွိတာတေယာက္ဘဲက်န္ခ့ဲသည္။သို႔်သာ္ ထိုကေလးမွာလူေလာကမွာမ႐ွိေတာ့တ့ဲကေလးတေယာက္ျဖစ္ေနသည္။
"ေက်းဇူးပါTao.. ငါျပန္ေတာ့မယ္"
အသိစိတ္မကပ္သူလိုထထြက္သြားတ့ဲJonginကိုၾကည့္ပီး စိတ္မေကာင္းစြာန႔ဲTaoသက္ျပင္းခ်မိသည္။
ရဲစခန္းထဲကထြက္လာတ့ဲJonginမွာ စိတ္မျါလက္မပါ..
ကိုယ့္အတြက္န႔ဲဘ၀ပ်က္ခ့ဲရတ့ဲကေလးတေယာက္ေတာင္႐ွာပီး မေစာင့္ေ႐ွာက္ႏိုင္ခ့ဲဘူး.. မိဘေတြမ႐ွိေတာ့တ့ဲအခ်ိန္မွာ ထိုကေလးဘယ္ေလာက္ဒုကၡေတြၾကံဳခ့ဲရမလဲ?
အစားအေသာက္ေတာင္မွန္ခ့ဲပါ့မလား?ဒါေၾကာင့္ ေရာဂါဆိုးႀကီးန႔ဲလူေလာကကေနအေစာႀကီးထြက္သြားခ့ဲရတာမ်ားလား?
ကားေပၚေရာက္ပီးမေမာင္းႏိုင္ေသး..
သူ႔ေၾကာင့္ဆိုတ့ဲစိတ္န႔ဲ ထိုကေလးကိုအားနာမိတာက.. ေသမယ္ဆိုရင္ ထိုစိတ္န႔ဲဘဲသူေသသြားႏိုင္သည္။
"ေနာင္ဘ၀က်ရင္ေတာ့ ဦး ဒီ၀ဋ္ေႂကြးေတြကိုေသခ်ာျပန္ဆပ္ပါ့မယ္ ကေလးငယ္.. "
Jonginကားေလးသည္က တေနရာသို႔ဦးတည္လိုက္သည္။
အေဆာက္အဦးတစ္ခုေ႐ွ႕ကားေလးရပ္ပီး ထိုအထဲ၀င္ခ့ဲသည္။တစ္ခန္းပီးတစ္ခန္းျဖတ္လာပီး ေနာကိဆံုးတေနရာကိုေရာက္ေတာ့ရပ္လိုက္သည္။
ကေလးငယ္မိဘေတြရဲ႕အ႐ိုးျပာအိုးထားရာေနရာ..
"က်ေနာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဆိုတ့ဲစကားကလြဲလို႔ ေျပာစရာမ႐ွိေတာ့ပါဘူး.. က်ေနာ့္အျပစ္ေတြမေက်ေသးဘူးဗ်ာ.. "
ေျပာရင္း ပါးျပင္ထက္မ်က္ရည္ေတြကက်လာသည္။ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ သူကတိအတိူင္းတာ၀န္မေက်ေသးဘူး..
"ကေလးငယ္မ႐ွိေတာ့ဘူးတ့ဲ.. က်ေနာ့္ကိုခြင့္မလႊတ္က်ပါန႔ဲဗ်ာ.. က်ေနာ္လဲယူၾကံဳးမရျဖစ္ေနပါတယ္.."
Jonginစကားကိုဆက္မေျပာဘဲ တခ်က္႐ိူက္ရင္း..
"ဦးန႔ဲအန္တီကိုအခုလိုျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခ့ဲမိတ့ဲအတြက္ေကာ.. ကေလးကိုေတြ႕ေအာင္မ႐ွာလိုက္ႏိုင္တ့ဲအတြက္ေကာ က်ေနာ္ံ့ကို္ခြင့္မလႊတ္က်ပါန႔ဲ"
Jonginသူ႔အျပစ္ေတြကို၀န္ခ်ေတာင္းပန္ေနခ်ိန္ သူ႔အနားကေန ေျခသံေလးတခုေျပးထြက္သြားသည္ကိုေတာ့ .. Jonginမသိလိုက္
Kyung Sooေဆာက္တည္ရာမရေျပးထြက္ခ့ဲေတာ့သည္။
ဦးJonginက သည္းငယ္appaန႔ဲommaကိုေသေစခ့ဲသူတ့ဲလား?appaန႔ဲommaကိုရက္ရက္စက္စက္လွည့္မၾကည့္ဘဲျပစ္ထားပီး ထြက္ေျပးသြားတ့ဲကားသမားတ့ဲလား?သည္းငယ္တို႔မိသားစုကိုကြဲေစခ့ဲလို႔ သည္းငယ္မုန္းတီးေနတ့ဲကားသမားက ဦးJonginတ့ဲလား
ရက္စက္လိုက္တာ.. ဦးJongin ခင္မ်ားအရမ္းရက္စက္တာဘဲ.. ဒါကို သည္းငယ္ကမသိခ့ဲဘဲ ဦးJonginေဘးနားကပ္တြယ္ပီးခ်စ္ေနခ့ဲတာ.
တကယ္ေတာ့ဦးJongin.. သည္းငယ္ကခင္မ်ားတို႔မိသားစုကိုကြဲေစခ့ဲသူမဟုတ္ဘူး.. ခင္မ်ားကမွ သည္းငယ္တို႔မိသားစုကိုေသခြဲခြဲခ့ဲတာ..
Kyung Sooက်လာတ့ဲမ်က္ရည္ေတြကိုမသုတ္ဘဲ ဆက္တိုက္ေျပးလႊားေနမိသည္။ဘယ္ေနရာေရာက္လို႔ ဘယ္သြားေနမွန္းမသိေတာ့.. သူမ်ားကေျပာရင္ေတာင္ ဦးJonginကဒီလိုလူမ်ဳိးမဟုတ္ဘူးဆိုပီးျငင္းဆန္ခ့ဲမွာ အခုေတာ့နားန႔ဲကိုယ္တိုင္ၾကားခ့ဲရတာ ရင္ထဲကနာတာေသမလိုဘဲ..
ကိုယ္အရမ္းခ်စ္မိေနတ့ဲသူက တခ်ိန္ကကိုယ့္မိသားစုကိုၿပိဳကြဲေစလို႔ ကိုယ္အရမ္းမုန္းေနတ့ဲသူမွန္းသိလိုက္ရေတာ့ ရင္ထဲဆစ္ခနဲ.. Kyung Sooဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။
ဦးJonginဆီျပန္မသြားေတာ့ဘဲ သူန႔ဲေ၀းရာထြက္သြားေတာ့မည္။
ဦးJonginကိုျမင္ရင္ မုန္းတ့ဲစိတ္န႔ဲခ်စ္တ့ဲစိတ္ ဒြန္တြဲေနရင္ သူဘဲနာက်င္ရမည္။ၾကာခ့ဲပီျဖစ္တ့ဲကိစၥတခုအတြက္ ျပန္လဲအစမေဖာ္ခ်င္ေတာ့..အ့ဲေတာ့ သူဘဲဦးJonginအနားကထြက္သြားပီး ဦးJonginန႔ဲမပတ္သက္တာအေကာင္းဆံုးျဖစ္လိမ့္မည္။
🐻_____________________________🐧
Jonginအိမ္မျပန္ေသးဘဲ Luhanဆီ၀င္လာသည္။Luhanအတြက္တေယာက္ထဲေသာသူငယ္ခ်င္းမို႔ သူကကုမၸဏီမွာ တံခါးမ႐ွိ၀င္ထြက္လို႔ရေနသည္။
"Jongin ဘယ္ကလွည့္လာတာလဲ?"
"..."
မ်က္ႏွာမသာမယာန႔ဲ ဘာမွမေျပာဘဲဆိုဖာခံုမွာ၀င္ထိုင္တ့ဲJonginေၾကာင့္ တခုခုျဖစ္လာပီဆိုတာ.Luhanတန္းသိလိုက္ရသည္။
"မ်က္ႏွာကမေကာင္းဘူး.. ဘာျဖစ္လာျပန္ပီလဲကြာ"
Jonginမွာရင္ဖြင့္စရာအနီးကပ္သူငယ္ခ်င္းဟူ၍ Luhanသာ႐ွိသည္မို႔ သူ႔အေၾကာင္းဆိုမခြၽင္းမခ်န္Luhanအားေျပာျပရင္ဖြင့္တက္သည္။အခုလဲသူ႔ကေလးငယ္အား ဘယ္ေတာ့မွမေတြ႕ႏိုင္ေတာ့တ့ဲအေၾကာင္းအား Luhanကိုေျပာျပလိုက္ေတာ့သည္။
"ဟူး.. ငါလဲစိတ္မေကာင္းပါဘူးကြာ.. မင္းလဲစိတ္ဓာတ္မက်ဘဲႏွစ္ေတြခ်ီပီး႐ွာခ့ဲတာဘဲ.. ကံကိုသာအျပစ္တင္လိုက္ပါJongin.. "
"ကေလးအရမ္းဒုကၡေရာက္ခ့ဲမွာကြ.. ငါေၾကာင့္ပါကြာ.. ငါ့အျပစ္ေတြပါ.. ငါကေလးအတြက္ ယူၾကံဳးမရျဖစ္လို႔ပါကြာ."
"ျပန္ျပင္မရေတာ့တ့ဲအမွားေတြကိုျပန္တမ္းတပီး ေနာင္တရေနလဲမထူးေတာ့ဘူးဂ်ဳံအင္း.. မင္းအ့ဲလိုစိတ္ေတြမေလေစန႔ဲ.. ငါေျပာမယ္ မင္းဘ၀ကိုအေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ေနာက္ထပ္တပါးသူအေပၚအမွားေတြမျဖစ္ေအာင္ဘဲမင္းေနပါေတာ့ကြာ"
Luhanေျပာသည္အား သူသေဘာေပါက္သည္။Luhanေျပာတာ Kyung Sooကိုရည္ရြယ္တာမွန္းသိသည္။Kyung Sooကိုေကာ သူဘယ္လိုလုပ္ရမည္လဲ?Daddyန႔ဲကိစၥကိုသေဘာတူေပးလိုက္ရမွာလား?အ့ဲတာေတာ့မဟုတ္ေသး.. တကယ္ဆို Kyung Sooကသူန႔ဲခိုးေျပးလာတာေလ.. ဒါဆို သူကလက္ထပ္ရမည္လား?
"ကဲပါကြာ.. အရမ္းႀကီးလဲစိတ္ထဲမွာမထားန႔ဲ..ေနာက္ေတာ့ေနသားက်သြားမွာပါ.. မင္းအျပစ္ေတြဆိုပီး၈ႏွစ္လံုး မင္းကိုယ္မင္းဒဏ္ခက္ခ့ဲပီဘဲ.. မင္းစိတ္ေလ်ာ့ပါေတာ့.. ၾကာရင္ မင္းစိတၱဇျဖစ္သြားမွာေၾကာက္ေနရတယ္..ကဲ ထ အျပင္သြားမယ္ တခုခုသြားစားရေအာင္"
Luhanမ့ဲအတူအျပင္သြားၿပီးစားေသာက္ၿပီးအိမ္ျပန္လာေတာ့ Kyung Sooကမေရာက္ေသး..
"Arjima..ဟိုေကာင္ေလးမေရာက္ေသးဘူးလား?"
"Naeသခင္ေလး"
သူ႔အခန္းသူျပန္တက္ခ့ဲပီး ခုတင္ေပၚလွဲခ်ကာအိပ္လိုက္ေတာ့သည္။စိတ္ေတြအရမ္းပင္ပန္းေနသလိုခံစားေနရသည္။တေရးအိပ္လိုက္ရင္ေတာ့ ခနတာေသာကေတြေမ့ႏိုင္ေသးသည္။
.
.
"သခင္ေလး ေဒါက္ ေဒါက္ သခင္ေလး.. သခင္ေလး တံခါးခနဖြင့္ပါဦးကြယ္"
Jonginျပန္ေရာက္ကထဲကအိပ္ေပ်ာ္သြားတာ အျပင္ကတံခါးကိုေခါက္ပီးေအာ္ေနတ့ဲarjimaအသံၾကားမွႏိုးလာသည္။
"က်စ္"
လူကအၾကာႀကီးကိုအိပ္ေပ်ာ္သြားတာပင္..တံခါးထဖြင့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ရည္ေတြန႔ဲarjima..
"Arjima..ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"
"သားငယ္ေလးေလ..သားငယ္ေလးအခုထိျပန္မလာေသးလို႔ပါကြယ္"
Jonginနာရီကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ ည၇နာရီ..
"သူအျပင္သြားတာ.. ဘယ္သြားမယ္လို႔ေျပာသြားလဲ"
"သူ႔မိဘေတြကိုသြားေတြ႕မလို႔လို႔ေျပာသြားတယ္သခင္ေလး..ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ မိုးအရမ္းခ်ဳပ္ေနပီ ဒီအခ်ိန္ဆိုျပန္လာသင့္ပီ.. သားငယ္ေလး အျပင္မွာတခုခုမ်ားျဖစ္ေနရင္ အက်ဳိးေတာ့နည္းပါၿပီသခင္ေလးရယ္ အဟင့္"
Arjimaကငိုေတာ့ Jonginပါစိတ္႐ူပ္သြားရသည္။သည္ေကာင္ေလးကေတာ့ မိုးမခ်ဳပ္ေစန႔ဲလို႔မွာထားတ့ဲၾကားက.
"ျပန္လာမွာပါarjimaရယ္.. သူ႔သူငယ္ခ်င္းဆီေရာက္ေနလို႔ေနမွာပါ.. ဒါန႔ဲ သူ႔မိဘေတြကိုသြားေတြ႕တယ္ဆိုတာ ဘာကိုေျပာတာလဲ?"
"သူ႔မိဘအရင္းေတြပါသခင္ေလး.. car accidentျဖစ္ပီးဆံုးသြားတယ္တ့ဲ.. သူ႔မိဘေတြမ႐ွိေတာ့တာ ၁၀ႏွစ္ျပည့္မို႔ သြားေတြ႕တယ္မလို႔လို႔ေျပာသြားတယ္"
"Aww"
Jonginသည္က Kyung Sooန႔ဲပတ္သက္လို႔ စိတ္မ၀င္စားတာေၾကာင့္ အမႈမ့ဲအမွတ္မ့ဲသာ..Kyung Sooန႔ဲပတ္သက္လို႔ဘာမွလဲမသိ..
"ဒါဆို သခင္ေလး.. arjimaျခံထဲကသြားေစာင့္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္"
Arjimaကိုေခါင္းသာညိမ့္ျပလိုက္သည္။ခုတင္ထက္ထိုင္ရင္း Kyung Sooအေၾကာင္းအားေတြးေနမိသည္။မိဘအရင္းေတြက car accidentျဖစ္ပီးဆံုးသြားပီတ့ဲ..ဘာလို႔ car accidentဘဲျဖစ္ေနက်တာလဲ?.. ၾကာလာေတာ့ accidentဆိုတာကိုမၾကားခ်င္ေတာ့..
နာရီလက္တံေတြတေရြ႕ေရြ႕န႔ဲသြားလာေနပီး အခ်ိန္ကလဲတိတ္ဆိတ္လာသည္။ထိုအခ်ိန္ထိ Kyung Sooကေပၚမလာ..arjimaကလဲ မ်က္ရည္လည္ရႊဲန႔ဲငိုေနသည္။
Jonginလဲ arjimaၾကည့္ပီးစိတ္ညစ္ရသည္။
Kyung Sooအေပၚအ့ဲေလာက္သံေယာဇဥ္ႀကီးလိမ့္မယ္မထင္ထား..ေနာက္ဆံုး Luhanဆီကိုဖုန္းေခၚလိုက္သည္။
Sehunအလုပ္ဆင္းၿပီးအျပန္ Luhanန႔ဲအတူ႐ွိေနသည္။
📱📱🎵🎵
Phျမည္လာ၍ Sehunတေယာက္ Luhanရင္ခြင္ထဲမွထြက္ကာ ဖုန္းကိုင္လိုက္ေတာ့ လမ္းေဘးဖုန္း..
"ဘယ္သူပါလိမ့္..hello"
"Hun ah"
"Kyungnieလား?ဒီအခ်ိန္ႀကီးက်မွ ဘယ္ကလမ္းေဘးဖုန္းန႔ဲဆက္ေနတာလဲ?"
"Hun ah.. ငါမင္းကိုေျပာစရာ႐ွိတယ္"
"အင္း ေျပာ"
"ငါဒီကေနထြက္သြားေတာ့မယ္"
"ဘာ"
"ငါ မင္းကိုႏႈတ္ဆက္တာ..ငါမ႐ွိလဲ မင္းတေယာက္ထဲမေနန႔ဲေနာ္ အတန္းထဲကတျခားသူေတြန႔ဲလဲေပါင္းပါ.. Luhan hyungကိုလဲအရမ္းမဆိုးန႔ဲ..luhan hyungကမင္းကိုအရမ္းခ်စ္တာပါကြ.. "
"Kyungnie.. မင္းဘာေတြေျပာေနတာလဲ?လာမေနာက္န႔ဲ မရယ္ရဘူးကြ.. "
"ငါအတည္ေျပာေနတာHun.. ငါအရမ္းပင္ပန္းေနတယ္.. ငါရင္ေတြနာလြန္းလို႔ ေသေတာ့မလားဘဲ.. ဦးဂ်ဳံအင္းကိုလဲ ရင္မဆိုင္ခ်င္ေတာ့ဘူး..ငါ သူ႔အနားကေနထြက္သြားေတာ့မွာ..သူ႔ဘ၀ထဲကေန တသက္လံုး သူမျမင္ႏိုင္တ့ဲေနရာကို ထာ၀ရထြက္သြားေတာ့မွာ.. "
"Kyungnie ah"
Sehunေျပာရင္းမ်က္ရည္ေတြက်လာသည္။Kyung Sooကိုစေနတယ္လို႔ေျပာရေအာင္လဲ Kyung Sooကေနာက္တက္သူမဟုတ္သလို သူ႔စကားေတြကေလးေလးနက္နက္ေျပာေနတာ.. ငိုသံစြတ္ေနတ့ဲKyung sooအသံက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ခံစားေနရလဲသိႏိုင္သည္။
Jongin hyungကိုခ်စ္တ့ဲသူက Jongin hyungအနားကထြက္သြားမယ္တ့ဲ.. Kyung Sooဘာေတြျဖစ္ခ့ဲသည္လဲ?
Sehunငိုေတာ့ Luhanပါပူးတူးျပာတာျဖစ္လာသည္။
"Kyungnie မင္းဘာျဖစ္ခ့ဲတာလဲ.. Jongin hyungန႔ဲတခုခုျဖစ္လို႔လား?ငါ့ကိုျပစ္မသြားပါန႔ဲကြာ.. ငါ့မွာသူငယ္ခ်င္းဆိုလို႔မင္းတေယာက္ဘဲ႐ွိတာ.. ထြက္မသြားပါန႔ဲကြာ"
"Miyan Hun.. ငါတကယ္ပင္ပန္းေနလို႔ပါ.. ဦးJonginကိုရင္ဆိုင္ႏိုင္စြမ္းငါ့မွာမ႐ွိဘူး..ငါေသမေလာက္နာက်င္ေနတာမို႔ သူန႔ဲေ၀းရာကိုသြားေတာ့မယ္.. ႏႈတ္ဆက္ခ့ဲပါတယ္Hun"
"Kyungnie.. Kyungnie"
"ကေလး ဘာျဖစ္လို႔လဲ?Kyung Sooဘာျဖစ္တာလဲ?"
"ကိုကို kyungnieထြက္သြားပီတ့ဲ..အဟင့္ "
Sehunငိုေတာ့ Luhanရင္ခြင္ထဲထည့္ကာဖက္ထားပီးေခ်ာ့ရသည္။႐ုတ္တရက္ႀကီးဘာလို႔ kyung sooကထြက္သြားရတာလဲ?
တီ တီ တီ
"ဟင္ Jonginဆီကဘဲကေလး.. hello"
"Luhan.. မင္းSehunန႔ဲ႐ွိေနတာလား?သူ႔ကိုဖုန္းခနေပးလိုက္ပါကြာ"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲjongin"
"Kyung Sooအိမ္ျပန္မေရာက္ေသးလို႔"
"Jongin hyung.. kyungnieမ႐ွိေတာ့ဘူး.. kyungnieက jongin hyungဘ၀ထဲကေရာ jongin hyungအနားကေရာထြက္သြားပီ.. "
Kyung Sooဖုန္းခ်ရင္း သူ႔ပါးျပင္ထက္ အတိုင္းအဆမ႐ွိမ်က္ရည္ေတြက်လာသည္။
ဦးJonginမ႐ွိတ့ဲေနရာမွာ ေနသားက်ေအာင္ႀကိဳးစားရေတာ့မည္..
ခ်စ္ခ့ဲပါတယ္.. ႐ူးမတက္ကိုခ်စ္ခ့ဲပါတယ္ဦးဂ်ဳံအင္း..
#Dika forever.
#deerwind_xing.
......
"ချစ်မြတ်နိုးမိသူ၏နှလုံးသားမှသည်"
🐻Dika🐧
Ph ringtone📱📱
"Hello"
"Jongin ah..ငါပါ Tao"
"ဟင် Tao.. ဘာသတင်းထူးလို့လဲဟင်..ကလေးငယ်လေးသတင်းပြောမလို့လား?.ကလေးငယ်ကိုရှာတွေ့ပြီလား?"
Jonginစိတ်လှုက်ရှားသွားတာမို့ အသံတွေပင်တုန်နေသည်။
နှစ်တွေကြာပီလိုက်ရှာနေသော်လဲ ဘာသတင်းအစအနမှမရခ့ဲ.. အခုမှTaoဘက်ကဆက်သွယ်လာ၍ Jongin၀မ်းသာအားရဖြစ်သွားတာလဲပါသည်။
"အင်း.. ငါအ့ဲအကြောင်းပြောချင်လို့ မင်းငါ့စခန်းကိုလာပေးနိုင်မလားJongin"
"အခုလား?ok ငါ၁၅မိနစ်အတွင်း မင်းစခန်းကိုအရောက်လာခ့ဲမယ်"
"စိတ်မလှုပ်ရှားဘဲကားကိုဖြည်းဖြည်းမောင်းခ့ဲပါJonginရာ.. မင်းအသံကြားရုံန့ဲ မင်းအရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားနေမှန်းသိသာတယ်.မင်းကိုငါအေးအေးဆေးဆေးပြောမှာပါကွာ.. အမြန်မလိုပါန့ဲ.. "
"အေးပါကွာ.. ငါအခုဘဲထွက်လာခ့ဲမယ်"
Taoန့ဲဖုန်းပြောပြီး လုပ်လက်စအလုပ်ကိုသိမ်းကာ အပေါ်၀တ်ထပ်၀တ်ပီးကားသော့ဆွဲကာထွက်ခ့ဲသည်။
"ဦးJongin"
လောလောန့ဲထွက်လာတ့ဲJonginတယောက် လှေကားအ၀မှာတင် Kyung Sooန့ဲ၀င်တိုက်မိသည်။
"ဘာလဲကွာ.မင်းက"
Jonginစိတ်လောနေတာကြောင့် Kyung Sooန့ဲ၀င်တိုက်မိတာကို စိတ်ရူပ်သွားသည်။
"ဟို ဦးJonginကို သည်းငယ်ခွင့်တောင်းစရာရှိလို့"
"ဘာလဲမြန်မြန်ပြော"
"ဟို သည်းငယ်အပြင်သွားချင်လို့အ့ဲတာ"
"ဘာလဲ ငါ့ကိုလိုက်ပို့ခိုင်းမလို့လား?"
"မဟုတ်ပါဘူးဦးJongin.. သည်းငယ်က သွားခွင့်တောင်း.. တောင်းတာပါ"
"အေးသွားစရာရှိတယ်ဆိုတော့လဲသွားပေါ့.. ညမိုးမချုပ်စေန့ဲ.. ငါပြန်လာတ့ဲအထိ မင်းမရောက်သေးရင် ခြံထဲ၀င်ဖို့မစဉ်းစားန့ဲ"
"ဟုတ်က့ဲဦးJongin"
"ဖယ်"
Kyung Sooဘေးကိုကပ်ပီးရှောင်ပေးလိုက်သည်။
"ဘာတွေအလျင်လိုနေတာပါလိမ့်"
Kyung Sooလဲထပ်စဉ်းစားမနေတော့ဘဲ အပြင်သွားဖို့ပြင်ရသည်။
ဒီနေ့ သူ့မိဘတွေကိုသွားတွေ့ဖို့ရာဖြစ်သည်။
Jonginစိတ်လောနေ၍ Taoရဲ့စခန်းကိုခနအတွင်းရောက်သွားသည်။စခန်းရောက်တော့ စခန်းမှူးဆိုတ့ဲနာမည်န့ဲအခန်းကိုသွားလိုက်သည်။
Knock Knock
"၀င်ခ့ဲပါ"
အထဲကTaoအသံပြုတော့ သူ၀င်ခ့ဲသည်။
"ထိုင် Jongin.. မင်းကွာ ကားကိုဘယ်လိုမောင်းလာတာလဲ.. ထင်ထားတာထက်မြန်မြန်ရောက်လာတာဘဲ"
"ငါစိတ်တွေလောနေလို့ပါကွာ.. Tao ah.. ကလေးငယ်လေးကိုရှာတွေ့ပီလား?"
"Jongin ah.. "
Tsoမျက်နှာသည်မကောင်း.. စိတ်မကောင်းဖြစ်နေသည့်ပုံ..
"ပြောပါTaoရ"
"မင်းရှာခိုင်းတ့ဲကလေးကို ငါနှစ်တွေအကြာကြီးစုံစမ်းပေးခ့ဲတာမင်းအသိပါ..
ဒါပေမ့ဲ Jongin.. ငါတကယ်စိတ်မကောင်းပါဘူးကွာ.. မင်းကလေးကို ငါမရှာနိုင်ဘူး.. နောက်ဆုံးရတ့ဲသတင်းန့ဲဆက်စက်ရှာလိုက်တော့ မင်းကလေးငယ်က..
ဟူး အသက်မရှိတော့ဘူးလို့ကောက်ချက်ချလို့ရတယ်.. သေဆုံးသူစာရင်းထဲမှာ မင်းပေးတ့ဲအချက်တွေန့ဲတူတ့ဲကလေးတယောက်ကိုရှာတွေ့ခ့ဲတယ်.. အ့ဲကလေးက အသက်၁၅နှစ်မှာဘဲ ကပ်ရောဂါတခုန့ဲဆုံးသွားတယ်ဆိုတ့ဲအကြောင်းသိရတယ်..
ငါတောင်းပန်ပါတယ်ကွာ.. မင်းကိုငါအဆုံးထိမကူညီနိုင်ခ့ဲဘူး.. "
"မဟုတ်တာဘဲTaoရာ.. မင်းငါ့အတွက်န့ဲအချိန်အများကြီးသုံးခ့ဲတာဘဲကွာ.. အကုန်လုံးလက်လျော့ထားတာတောင် မင်းငါ့အတွက်န့ဲကြိုးစားပေးခ့ဲတာဘဲ ငါအရမ်းကျေးဇူးတင်လှပါပြီTao.. "
Jonginမျက်လုံးထဲကမျက်ရည်တွေမြင်တော့ Taoစိတ်မကောင်း..သူငယ်ချင်းတယောက်အနေန့ဲ သူ့ဘက်ကကူညီနိုင်တာ ကူညီပေးခ့ဲသည်။သို့သော် ဘယ်လိုမှရှာမရအောင်ဖြစ်နေတ့ဲကလေးတယောက်က သေသလား?ရှင်သလား?မသိခ့ဲ..
Jonginရှာခိုင်းတ့ဲကလေးလို့ထင်ရတ့ဲသူတွေကိုအကုန်ဆွဲထုတ်ကြည့်မိတော့ နောင်ဆုံးမှာသိသိသာသာရှိတာတယောက်ဘဲကျန်ခ့ဲသည်။သို့ျသာ် ထိုကလေးမှာလူလောကမှာမရှိတော့တ့ဲကလေးတယောက်ဖြစ်နေသည်။
"ကျေးဇူးပါTao.. ငါပြန်တော့မယ်"
အသိစိတ်မကပ်သူလိုထထွက်သွားတ့ဲJonginကိုကြည့်ပီး စိတ်မကောင်းစွာန့ဲTaoသက်ပြင်းချမိသည်။
ရဲစခန်းထဲကထွက်လာတ့ဲJonginမှာ စိတ်မြါလက်မပါ..
ကိုယ့်အတွက်န့ဲဘ၀ပျက်ခ့ဲရတ့ဲကလေးတယောက်တောင်ရှာပီး မစောင့်ရှောက်နိုင်ခ့ဲဘူး.. မိဘတွေမရှိတော့တ့ဲအချိန်မှာ ထိုကလေးဘယ်လောက်ဒုက္ခတွေကြုံခ့ဲရမလဲ?
အစားအသောက်တောင်မှန်ခ့ဲပါ့မလား?ဒါကြောင့် ရောဂါဆိုးကြီးန့ဲလူလောကကနေအစောကြီးထွက်သွားခ့ဲရတာများလား?
ကားပေါ်ရောက်ပီးမမောင်းနိုင်သေး..
သူ့ကြောင့်ဆိုတ့ဲစိတ်န့ဲ ထိုကလေးကိုအားနာမိတာက.. သေမယ်ဆိုရင် ထိုစိတ်န့ဲဘဲသူသေသွားနိုင်သည်။
"နောင်ဘ၀ကျရင်တော့ ဦး ဒီ၀ဋ်ကြွေးတွေကိုသေချာပြန်ဆပ်ပါ့မယ် ကလေးငယ်.. "
Jonginကားလေးသည်က တနေရာသို့ဦးတည်လိုက်သည်။
အဆောက်အဦးတစ်ခုရှေ့ကားလေးရပ်ပီး ထိုအထဲ၀င်ခ့ဲသည်။တစ်ခန်းပီးတစ်ခန်းဖြတ်လာပီး နောကိဆုံးတနေရာကိုရောက်တော့ရပ်လိုက်သည်။
ကလေးငယ်မိဘတွေရဲ့အရိုးပြာအိုးထားရာနေရာ..
"ကျနော်တောင်းပန်ပါတယ်ဆိုတ့ဲစကားကလွဲလို့ ပြောစရာမရှိတော့ပါဘူး.. ကျနော့်အပြစ်တွေမကျေသေးဘူးဗျာ.. "
ပြောရင်း ပါးပြင်ထက်မျက်ရည်တွေကကျလာသည်။ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ သူကတိအတိူင်းတာ၀န်မကျေသေးဘူး..
"ကလေးငယ်မရှိတော့ဘူးတ့ဲ.. ကျနော့်ကိုခွင့်မလွှတ်ကျပါန့ဲဗျာ.. ကျနော်လဲယူကြုံးမရဖြစ်နေပါတယ်.."
Jonginစကားကိုဆက်မပြောဘဲ တချက်ရိူက်ရင်း..
"ဦးန့ဲအန်တီကိုအခုလိုဖြစ်အောင် လုပ်ခ့ဲမိတ့ဲအတွက်ကော.. ကလေးကိုတွေ့အောင်မရှာလိုက်နိုင်တ့ဲအတွက်ကော ကျနော်ံ့ကို်ခွင့်မလွှတ်ကျပါန့ဲ"
Jonginသူ့အပြစ်တွေကို၀န်ချတောင်းပန်နေချိန် သူ့အနားကနေ ခြေသံလေးတခုပြေးထွက်သွားသည်ကိုတော့ .. Jonginမသိလိုက်
Kyung Sooဆောက်တည်ရာမရပြေးထွက်ခ့ဲတော့သည်။
ဦးJonginက သည်းငယ်appaန့ဲommaကိုသေစေခ့ဲသူတ့ဲလား?appaန့ဲommaကိုရက်ရက်စက်စက်လှည့်မကြည့်ဘဲပြစ်ထားပီး ထွက်ပြေးသွားတ့ဲကားသမားတ့ဲလား?သည်းငယ်တို့မိသားစုကိုကွဲစေခ့ဲလို့ သည်းငယ်မုန်းတီးနေတ့ဲကားသမားက ဦးJonginတ့ဲလား
ရက်စက်လိုက်တာ.. ဦးJongin ခင်များအရမ်းရက်စက်တာဘဲ.. ဒါကို သည်းငယ်ကမသိခ့ဲဘဲ ဦးJonginဘေးနားကပ်တွယ်ပီးချစ်နေခ့ဲတာ.
တကယ်တော့ဦးJongin.. သည်းငယ်ကခင်များတို့မိသားစုကိုကွဲစေခ့ဲသူမဟုတ်ဘူး.. ခင်များကမှ သည်းငယ်တို့မိသားစုကိုသေခွဲခွဲခ့ဲတာ..
Kyung Sooကျလာတ့ဲမျက်ရည်တွေကိုမသုတ်ဘဲ ဆက်တိုက်ပြေးလွှားနေမိသည်။ဘယ်နေရာရောက်လို့ ဘယ်သွားနေမှန်းမသိတော့.. သူများကပြောရင်တောင် ဦးJonginကဒီလိုလူမျိုးမဟုတ်ဘူးဆိုပီးငြင်းဆန်ခ့ဲမှာ အခုတော့နားန့ဲကိုယ်တိုင်ကြားခ့ဲရတာ ရင်ထဲကနာတာသေမလိုဘဲ..
ကိုယ်အရမ်းချစ်မိနေတ့ဲသူက တချိန်ကကိုယ့်မိသားစုကိုပြိုကွဲစေလို့ ကိုယ်အရမ်းမုန်းနေတ့ဲသူမှန်းသိလိုက်ရတော့ ရင်ထဲဆစ်ခနဲ.. Kyung Sooဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်တော့သည်။
ဦးJonginဆီပြန်မသွားတော့ဘဲ သူန့ဲေ၀းရာထွက်သွားတော့မည်။
ဦးJonginကိုမြင်ရင် မုန်းတ့ဲစိတ်န့ဲချစ်တ့ဲစိတ် ဒွန်တွဲနေရင် သူဘဲနာကျင်ရမည်။ကြာခ့ဲပီဖြစ်တ့ဲကိစ္စတခုအတွက် ပြန်လဲအစမဖော်ချင်တော့..အ့ဲတော့ သူဘဲဦးJonginအနားကထွက်သွားပီး ဦးJonginန့ဲမပတ်သက်တာအကောင်းဆုံးဖြစ်လိမ့်မည်။
🐻_____________________________🐧
Jonginအိမ်မပြန်သေးဘဲ Luhanဆီ၀င်လာသည်။Luhanအတွက်တယောက်ထဲသောသူငယ်ချင်းမို့ သူကကုမ္ပဏီမှာ တံခါးမရှိ၀င်ထွက်လို့ရနေသည်။
"Jongin ဘယ်ကလှည့်လာတာလဲ?"
"..."
မျက်နှာမသာမယာန့ဲ ဘာမှမပြောဘဲဆိုဖာခုံမှာ၀င်ထိုင်တ့ဲJonginကြောင့် တခုခုဖြစ်လာပီဆိုတာ.Luhanတန်းသိလိုက်ရသည်။
"မျက်နှာကမကောင်းဘူး.. ဘာဖြစ်လာပြန်ပီလဲကွာ"
Jonginမှာရင်ဖွင့်စရာအနီးကပ်သူငယ်ချင်းဟူ၍ Luhanသာရှိသည်မို့ သူ့အကြောင်းဆိုမချွင်းမချန်Luhanအားပြောပြရင်ဖွင့်တက်သည်။အခုလဲသူ့ကလေးငယ်အား ဘယ်တော့မှမတွေ့နိုင်တော့တ့ဲအကြောင်းအား Luhanကိုပြောပြလိုက်တော့သည်။
"ဟူး.. ငါလဲစိတ်မကောင်းပါဘူးကွာ.. မင်းလဲစိတ်ဓာတ်မကျဘဲနှစ်တွေချီပီးရှာခ့ဲတာဘဲ.. ကံကိုသာအပြစ်တင်လိုက်ပါJongin.. "
"ကလေးအရမ်းဒုက္ခရောက်ခ့ဲမှာကွ.. ငါကြောင့်ပါကွာ.. ငါ့အပြစ်တွေပါ.. ငါကလေးအတွက် ယူကြုံးမရဖြစ်လို့ပါကွာ."
"ပြန်ပြင်မရတော့တ့ဲအမှားတွေကိုပြန်တမ်းတပီး နောင်တရနေလဲမထူးတော့ဘူးဂျုံအင်း.. မင်းအ့ဲလိုစိတ်တွေမလေစေန့ဲ.. ငါပြောမယ် မင်းဘ၀ကိုအကောင်းဆုံးဖြစ်အောင် နောက်ထပ်တပါးသူအပေါ်အမှားတွေမဖြစ်အောင်ဘဲမင်းနေပါတော့ကွာ"
Luhanပြောသည်အား သူသဘောပေါက်သည်။Luhanပြောတာ Kyung Sooကိုရည်ရွယ်တာမှန်းသိသည်။Kyung Sooကိုကော သူဘယ်လိုလုပ်ရမည်လဲ?Daddyန့ဲကိစ္စကိုသဘောတူပေးလိုက်ရမှာလား?အ့ဲတာတော့မဟုတ်သေး.. တကယ်ဆို Kyung Sooကသူန့ဲခိုးပြေးလာတာလေ.. ဒါဆို သူကလက်ထပ်ရမည်လား?
"ကဲပါကွာ.. အရမ်းကြီးလဲစိတ်ထဲမှာမထားန့ဲ..နောက်တော့နေသားကျသွားမှာပါ.. မင်းအပြစ်တွေဆိုပီး၈နှစ်လုံး မင်းကိုယ်မင်းဒဏ်ခက်ခ့ဲပီဘဲ.. မင်းစိတ်လျော့ပါတော့.. ကြာရင် မင်းစိတ္တဇဖြစ်သွားမှာကြောက်နေရတယ်..ကဲ ထ အပြင်သွားမယ် တခုခုသွားစားရအောင်"
Luhanမ့ဲအတူအပြင်သွားပြီးစားသောက်ပြီးအိမ်ပြန်လာတော့ Kyung Sooကမရောက်သေး..
"Arjima..ဟိုကောင်လေးမရောက်သေးဘူးလား?"
"Naeသခင်လေး"
သူ့အခန်းသူပြန်တက်ခ့ဲပီး ခုတင်ပေါ်လှဲချကာအိပ်လိုက်တော့သည်။စိတ်တွေအရမ်းပင်ပန်းနေသလိုခံစားနေရသည်။တရေးအိပ်လိုက်ရင်တော့ ခနတာသောကတွေမေ့နိုင်သေးသည်။
.
.
"သခင်လေး ဒေါက် ဒေါက် သခင်လေး.. သခင်လေး တံခါးခနဖွင့်ပါဦးကွယ်"
Jonginပြန်ရောက်ကထဲကအိပ်ပျော်သွားတာ အပြင်ကတံခါးကိုခေါက်ပီးအော်နေတ့ဲarjimaအသံကြားမှနိုးလာသည်။
"ကျစ်"
လူကအကြာကြီးကိုအိပ်ပျော်သွားတာပင်..တံခါးထဖွင့်လိုက်တော့ မျက်ရည်တွေန့ဲarjima..
"Arjima..ဘာဖြစ်လို့လဲ?"
"သားငယ်လေးလေ..သားငယ်လေးအခုထိပြန်မလာသေးလို့ပါကွယ်"
Jonginနာရီကိုလှမ်းကြည့်တော့ ည၇နာရီ..
"သူအပြင်သွားတာ.. ဘယ်သွားမယ်လို့ပြောသွားလဲ"
"သူ့မိဘတွေကိုသွားတွေ့မလို့လို့ပြောသွားတယ်သခင်လေး..ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် မိုးအရမ်းချုပ်နေပီ ဒီအချိန်ဆိုပြန်လာသင့်ပီ.. သားငယ်လေး အပြင်မှာတခုခုများဖြစ်နေရင် အကျိုးတော့နည်းပါပြီသခင်လေးရယ် အဟင့်"
Arjimaကငိုတော့ Jonginပါစိတ်ရူပ်သွားရသည်။သည်ကောင်လေးကတော့ မိုးမချုပ်စေန့ဲလို့မှာထားတ့ဲကြားက.
"ပြန်လာမှာပါarjimaရယ်.. သူ့သူငယ်ချင်းဆီရောက်နေလို့နေမှာပါ.. ဒါန့ဲ သူ့မိဘတွေကိုသွားတွေ့တယ်ဆိုတာ ဘာကိုပြောတာလဲ?"
"သူ့မိဘအရင်းတွေပါသခင်လေး.. car accidentဖြစ်ပီးဆုံးသွားတယ်တ့ဲ.. သူ့မိဘတွေမရှိတော့တာ ၁၀နှစ်ပြည့်မို့ သွားတွေ့တယ်မလို့လို့ပြောသွားတယ်"
"Aww"
Jonginသည်က Kyung Sooန့ဲပတ်သက်လို့ စိတ်မ၀င်စားတာကြောင့် အမှုမ့ဲအမှတ်မ့ဲသာ..Kyung Sooန့ဲပတ်သက်လို့ဘာမှလဲမသိ..
"ဒါဆို သခင်လေး.. arjimaခြံထဲကသွားစောင့်လိုက်ဦးမယ်နော်"
Arjimaကိုခေါင်းသာညိမ့်ပြလိုက်သည်။ခုတင်ထက်ထိုင်ရင်း Kyung Sooအကြောင်းအားတွေးနေမိသည်။မိဘအရင်းတွေက car accidentဖြစ်ပီးဆုံးသွားပီတ့ဲ..ဘာလို့ car accidentဘဲဖြစ်နေကျတာလဲ?.. ကြာလာတော့ accidentဆိုတာကိုမကြားချင်တော့..
နာရီလက်တံတွေတရွေ့ရွေ့န့ဲသွားလာနေပီး အချိန်ကလဲတိတ်ဆိတ်လာသည်။ထိုအချိန်ထိ Kyung Sooကပေါ်မလာ..arjimaကလဲ မျက်ရည်လည်ရွှဲန့ဲငိုနေသည်။
Jonginလဲ arjimaကြည့်ပီးစိတ်ညစ်ရသည်။
Kyung Sooအပေါ်အ့ဲလောက်သံယောဇဉ်ကြီးလိမ့်မယ်မထင်ထား..နောက်ဆုံး Luhanဆီကိုဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။
Sehunအလုပ်ဆင်းပြီးအပြန် Luhanန့ဲအတူရှိနေသည်။
📱📱🎵🎵
Phမြည်လာ၍ Sehunတယောက် Luhanရင်ခွင်ထဲမှထွက်ကာ ဖုန်းကိုင်လိုက်တော့ လမ်းဘေးဖုန်း..
"ဘယ်သူပါလိမ့်..hello"
"Hun ah"
"Kyungnieလား?ဒီအချိန်ကြီးကျမှ ဘယ်ကလမ်းဘေးဖုန်းန့ဲဆက်နေတာလဲ?"
"Hun ah.. ငါမင်းကိုပြောစရာရှိတယ်"
"အင်း ပြော"
"ငါဒီကနေထွက်သွားတော့မယ်"
"ဘာ"
"ငါ မင်းကိုနှုတ်ဆက်တာ..ငါမရှိလဲ မင်းတယောက်ထဲမနေန့ဲနော် အတန်းထဲကတခြားသူတွေန့ဲလဲပေါင်းပါ.. Luhan hyungကိုလဲအရမ်းမဆိုးန့ဲ..luhan hyungကမင်းကိုအရမ်းချစ်တာပါကွ.. "
"Kyungnie.. မင်းဘာတွေပြောနေတာလဲ?လာမနောက်န့ဲ မရယ်ရဘူးကွ.. "
"ငါအတည်ပြောနေတာHun.. ငါအရမ်းပင်ပန်းနေတယ်.. ငါရင်တွေနာလွန်းလို့ သေတော့မလားဘဲ.. ဦးဂျုံအင်းကိုလဲ ရင်မဆိုင်ချင်တော့ဘူး..ငါ သူ့အနားကနေထွက်သွားတော့မှာ..သူ့ဘ၀ထဲကနေ တသက်လုံး သူမမြင်နိုင်တ့ဲနေရာကို ထာ၀ရထွက်သွားတော့မှာ.. "
"Kyungnie ah"
Sehunပြောရင်းမျက်ရည်တွေကျလာသည်။Kyung Sooကိုစနေတယ်လို့ပြောရအောင်လဲ Kyung Sooကနောက်တက်သူမဟုတ်သလို သူ့စကားတွေကလေးလေးနက်နက်ပြောနေတာ.. ငိုသံစွတ်နေတ့ဲKyung sooအသံက ဘယ်လောက်တောင်ခံစားနေရလဲသိနိုင်သည်။
Jongin hyungကိုချစ်တ့ဲသူက Jongin hyungအနားကထွက်သွားမယ်တ့ဲ.. Kyung Sooဘာတွေဖြစ်ခ့ဲသည်လဲ?
Sehunငိုတော့ Luhanပါပူးတူးပြာတာဖြစ်လာသည်။
"Kyungnie မင်းဘာဖြစ်ခ့ဲတာလဲ.. Jongin hyungန့ဲတခုခုဖြစ်လို့လား?ငါ့ကိုပြစ်မသွားပါန့ဲကွာ.. ငါ့မှာသူငယ်ချင်းဆိုလို့မင်းတယောက်ဘဲရှိတာ.. ထွက်မသွားပါန့ဲကွာ"
"Miyan Hun.. ငါတကယ်ပင်ပန်းနေလို့ပါ.. ဦးJonginကိုရင်ဆိုင်နိုင်စွမ်းငါ့မှာမရှိဘူး..ငါသေမလောက်နာကျင်နေတာမို့ သူန့ဲေ၀းရာကိုသွားတော့မယ်.. နှုတ်ဆက်ခ့ဲပါတယ်Hun"
"Kyungnie.. Kyungnie"
"ကလေး ဘာဖြစ်လို့လဲ?Kyung Sooဘာဖြစ်တာလဲ?"
"ကိုကို kyungnieထွက်သွားပီတ့ဲ..အဟင့် "
Sehunငိုတော့ Luhanရင်ခွင်ထဲထည့်ကာဖက်ထားပီးချော့ရသည်။ရုတ်တရက်ကြီးဘာလို့ kyung sooကထွက်သွားရတာလဲ?
တီ တီ တီ
"ဟင် Jonginဆီကဘဲကလေး.. hello"
"Luhan.. မင်းSehunန့ဲရှိနေတာလား?သူ့ကိုဖုန်းခနပေးလိုက်ပါကွာ"
"ဘာဖြစ်လို့လဲjongin"
"Kyung Sooအိမ်ပြန်မရောက်သေးလို့"
"Jongin hyung.. kyungnieမရှိတော့ဘူး.. kyungnieက jongin hyungဘ၀ထဲကရော jongin hyungအနားကရောထွက်သွားပီ.. "
Kyung Sooဖုန်းချရင်း သူ့ပါးပြင်ထက် အတိုင်းအဆမရှိမျက်ရည်တွေကျလာသည်။
ဦးJonginမရှိတ့ဲနေရာမှာ နေသားကျအောင်ကြိုးစားရတော့မည်..
ချစ်ခ့ဲပါတယ်.. ရူးမတက်ကိုချစ်ခ့ဲပါတယ်ဦးဂျုံအင်း..
#Dika forever.
#deerwind_xing.