Ik kom aan bij de sportschool. "Osu." Mompel ik en loop naar de zaal. "Emma!" Roept mijn trainer. "Je moet zaterdag vechten." "Zaterdag?" "Ja, zorg dat je om half elf in Giethoorn bent."
"Wat, Giethoorn!" Roep ik verrast uit. "Dat is hier twee uur vandaan."
"Dan ga je om half negen rijden."
"Maar-" probeer ik hem tegen te spreken maar hij loopt al weg. Ik zuch. Klootzak.
Pov Eline
Ik loop naar de sportschool waar Emma sport. Ze staat buiten te wacht.
"Sta je al lang te wachten?" Vraag ik zodra ik naast haar sta.
Emma kijkt op haar mobiel. "Neh, zeven minuutjes." Ik knik. Al kletsende lopen we naar de winkel.
"Wat heb je nodig?" Vraagt Emma.
"Een klem, Damian had de mijne kapot gemaakt." Ze lacht. "Jongens.."
Ik pak een klem en reken af. Als we weer buiten staan regent het keihard. Hoe kan het weer zo erg veranderen in tien minuten?
Ik hoor Emma zuchten. "Over een uur stopt het pas met regenen." Hoe weet ze dat? Ik draai me om. Ze heeft haar mobiel in haar handen. "Buienradar." Mompelt ze.
"Oh.." het is even stil. "Een uur wachten is wel erg lang."
"Ja, we moeten dus snel lopen." Emma loopt onder het dakje vandaan de regen in. "Wacht!" Roep ik en ren naar haar toe. Ik haat regen.
Pov Emma
Ik hou van regen. Het is zo lekker fris. Naast me hoor ik Eline zacht mopperen. Lachend stoot ik haar aan. "Kom op, zo erg is het toch niet."
"Ik heb net gedoucht en nu zie ik eruit als een bezopen kat." Als ik haar aankijk kan ik mijn lach niet meer inhouden. "Je ziet er inderdaad uit als een gezopen kat."
Eline kijkt me bitchy aan. "We zijn een tweeling. Als ik er uit zie sls een bezopen kat, dan zie jij er ook zo uit."
"Touché." Ik lach. "Weetje," begin ik. "Wat nou als w-" mijn zin wordt afgekapt door een hard geluid. "W-Wat was dat-t?"
"Onweer." Antwoordt Eline simpel. Ik kijk haar angstig aan. Waardoor ze in de lach schiet. "Ben je nog steeds bang voor onweer?"
Op dat moment zie ik een flits. Er klinkt gelijk een harde knal achteraan. Mijn ogen worden groot. "Code rood! Ieder voor zich!" Roep ik terwijl ik hard begin te rennen.
"Bitch." Hoor ik Eline nog zeggen. Snel ren ik, met Eline vlak achter me, naar huis. Nog maar één straat. 27-25-23-21. Aan de overkant van de straat is ons huis, nummer 22. Snel ren ik erheen. Half vallende doe ik de deur open, die ik voor Eline openhoud.
"Je liet me zomaar achter!" Zegt ze wanneer ze helemaal doorweekt binnen is.
"Ik zei toch ieder voor zich."
Eline schudt kort haar hoofd. Ze loopt naar de huiskamer maar blijft stil staan in de deur opening.
"Is er iets?" Verward loop ik naar haar toe. Ik kijk de kamer in.
"Rafael!" Roept Eline en vliegt een jongen om zijn nek. Wie is Rafael? De jongen draait zich om. Ik ken hem erge- Oh.. Mijn tas valt uit mijn handen. You got to be kidding me..
"Emma." Zegt hij geschrokken. "W-wat.. Ik uhm.. I-Ik ga naar L-Layla." Langzaam draai ik me om en loop naar de voordeur.
"Emma. Wacht. Het stormt. Je kan nu niet naar buiten."
"Ik bepaal zelf wel wat ik doe." Kaats ik fel terug. Eline kijkt me smekend aan. "Alsjeblieft, ga niet naar buiten. Het is gevaarlijk." Ik zeg niks. "Doe het voor mij." Eline haar voetstappen verdwijnen. Ergens twijfel ik. Maar toch besluit ik om weg te gaan. Ik kan niet in één huis blijven met Raf.
"Hey schat." Met mijn hand op de deur klink blijf ik staan. Schat.. Wie noemde me altijd zo? Zijn stem komt me heel bekent voor maar ik kan het net niet plaatsen. Met klamme handen draai ik me om. Aan het einde van de gang staat iemand. Hij komt langzaamaan dichterbij. Wanneer ik hem herken verstijf ik.
Mijn hart bonkt in mijn keel. "Wat doe je hier?"
"Ik zit hier op school, schatje."
Boos kijk ik hem aan. "Noem me nooit meer zo."
Hij zucht bijna onhoorbaar. "Laten we opnieuw beginnen." Alsof het de normaalste zaak van de wereld is, steekt hij zijn hand uit. "Hoi, ik ben Jax."
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Dus.. wat vonden jullie?
Ik ga geen smoesjes verzinnen.. Ik was jullie vergeten sorry haha.
Love you guys so much
~B