"Good morning, madam. Have you thought about my offer to you?" sabat bigla ni Marco.
"Good morning, Marco. I haven't really thought of it, can I tell you my final decision tomorrow?"
"Yes, of course, mi amor. I will be supportive of whatever your decision is."
Umalis na si Marco. Napatingin ako kay Claire.
Buti nalang may inaayos siya at hindi niya narinig kundi lagot nanaman ako nito.
*L A T E R*
"ring ring"
"Hello, good afternoon, how may I help you?
"Hi baby"
"Uno?"
"Dinner?"
"Hindi pwede. Pinaparinggan na ako ni manager."
"Di bale. Meet me outside the hotel at 6:30. We'll eat somewhere else."
"fine."
Binaba ko na ang telepono.
Nagtrabaho na ako at pagtingin ko sa orasan ko 6:15 na.
Buti naman dumating na ang oras na kanina ko pang hinihintay.
Nagtime out na ako at deretcho nang lumabas ng hotel.
Nakita kong naghihintay na siya sa kotse niya.
Lumabas siya ng kotse para lang pagbuksan ako.
"saan tayo pupunta?"
"surprise." he put a blindfold on me.
"finw. Wag mo ako kikidnappin ha!"
Tumawa lang siya.
After mga 10 minutes, huminto na siya.
"pwede ko na bang tanggalin 'tong blindfold?"
"sure" tinulingan nuya akong tanggalin.
"Dito?!"
Dinala niya ako sa sinabi kong bahay namin.
Nako! Ang hirap talaga pag nagsisinungaling.
"Yes. You're my girlfriend so that means that everything important to you is important to me."
"umm..."
"i want to meet your parents, so they'd know me and they'd know na seryoso ako sayo."
May nagpark sa likod namin.
"Oh, they must be your mom and dad" sabi niya habang nakatingin sa likod.
Jusko po, ni hindi ko nga kilala kung sino yang mga yan.
Lumabas siya sa kotse at binuksan niya na rin ang pintuan ko.
"Unoo." sasabihin ko na sana nang biglang nagsalita ang babae bago pumasok sa bahay.
"may problema ba?"
"Good evening mr. and mrs. Cruz. i--"
"Cruz? i am not mrs. Cruz!"
"Uno, please pasok ka na sa kotse." bulong ko sakanya.
"oh I'm sorry ma'am. I must've had the wrong address."
Tumango ang babae at pumasok na si Uno sa kotse.
"Care to tell me what happened there?"
Napayuko ako "kasi..."
"kasi?"
"hindi naman talaga ito yung ano.."
"ano?"
"bahay namin."
"you lied?"
"oo. Eh kasi..." nayuko ako lalo "barong barong lang yung bahay namin tapos nahiya ako sayo."
"Look." umiba ang itsura niya. "I'm not mad or bothered sa kung ano pa ang itsura ng bahay niyo but you lied to me." napayuko din siya.
"I'll just drive you home, okay? Here, take this." inabit niya sa akin ang paper tatlong paperbag na puno ng pagkain.
"Papasok ka dyan, uno. Tapos liliko ka dito."
Tahimik lang siya buong ride.
"ito na. Sorry talaga nagsinungaling ako, Uno."
"It's okay. Just.. Eat well tonight, okay?"
"hindi ka na sasama?"
Tumanggi siya. I can't blame him. Nagkakakilala palang kami dun at nagsinungaling na ako.
"sorry ulit."
He gave me a weak smile and he drove off.
"'Nay, 'Tay, andito na po ako."
"wow, anak. Andami dami mong dala!" bati ni nanay.
"si 'tay?"
"nag-idlip muna sa itaas."
Bigla nalang tumulo ang mga luha ko.
"o anak, bakit?!"
" i messed up, nay."
"ha? Bakit? Ano nangyari."
Naikwento ko na nakilala ko si Uno sa hotel, nagkakilanlan, naging kami kaso nakapagsinungaling ako at ngayon galit na siya sa akin.
"Alam mo anak, kung mahal ka talaga niya, mapapatawad ka niya."
Kinuha ko ang cellphone ko at ididial na siya.
"anak , wag." kinuha ni 'nay ang cellphone ko "bigyan mo siya ng oras. Kung mahal ka niya, mapapatawad ka niya."
Nagtagal ang usapan namin ni nanay at naalala ko si Marcom
" 'nay mag nagyaya pala sa akin na pumunta ng Italy."
"Aba'y sino yun?"
"Prinsipe siya roon."
"Prinsipe?! Wow anak!"
"Hindi ko pa nasasabi ang sagot ko pero alam ko nang tatangihan ko, mahal ko si Uno."
"Wag anak. Prinsipe yun, diba gusto mong guminhawa tayo?"
"Oo 'nay pero pano naman ako?"
"Maging praktikal ka. Pero kung ano ang gusto mo, susuportahan nalng kita. Ok?"
"Ok ' nay. Salamat."
Hindi na ako kumain. Dumeretcho na akong natulog.
*NEXT DAY AT WORK*
"Ms. Cruz, you'll be in the kitchen duty today!" sigaw ni manager.
"daya mo bes. Ako house keeping parin."
It's that time of the week nanaman pala na lilipat lipat kami ng duties.
"knock knock" hay. Ano kayang reaction ni Uno. Galit pa kaya siya.
Nakita kong bagong gising palang siya.
Pinapasok niya ako sa loob ng kwarto niya.
Tahimik lang ako. Hindi ako umiimik. Umupo lang ako sa kama.
"Look." sabi niya habang naglalagay ng t-shirt "i have been thinking about last night and I don't want to lose you over a stupid lie so.."
"sorry talaga, uno." yinakap ko siya sa likod. "sorry na." naluha nanaman ako.
"hahaha" natawa siya at hinarap ako. "it's okay, let's start fresh. No more lies from now on, alright?"
"alright! Sorry talagaaa."
"Don't think about it."
"I love you"
"I love you too."
Bago ako lumabas..
"Oh.." hinawakan niya ang likod ko "and I love you chef outfit, too." kinindatan niya ako at tuluyan na akong umalis.
Pinindot ko na ang down sa elevator. Sakto naman at palabas si Marco ng kwarto.
Omggg! Omg!!!
"ahh, madam! Destiny has brought us together. Have you made your final thoughts?"
" i have."
Pumasok na kami ng elevator at sabay naming pinindot ang 1st floor.
"May I know your decision?"
"My decision is.. No. I'm sorry Marco."
Nakita kong bumagsak ang mukha niya.
"ohh. Well, still thank you for making my stay wonderful. Until I see you again, madam" hinalikan niya ang likod ng kamay ko at pinauna akong lumabas ng elevator.
Pumunta na akong kusina para tumulong.
*
Ang bilis ng oras, gabi na pala.
Nagtime out na ako.
Wait lang. Bago ako umuwi, magpapaalam muna ako kay Uno.
Dumaan ako saglit sa front desk at kinuha ang universal key card. I wanted to surprise him
Since kami na, kailangan alam niya na ang kada galaw ko, diba?
Dumeretcho na ako sa kwarto niya...
"knock knock"
Walang sumasagot.
"knock knock"
Narinig ko lang na may malakas na thug.
Ninerbyos ako kaya agad agad kong kinuha ang universal key card.
Binuksan ko agad ang pinto at nagulat ako sa nakita ko.
"Tyler?" tumulo ang mga luha ko.
"Claire?"
"anong ginagawa niyo?" tuluyan na akong napaiyak.
Nakita kong nakasandal si Claire sa pader, hubad, at hinahalikan ang leeg ni Uno.
Nakapatong naman si Uno sakanya at hawak ang magkabilaang kamay ni Claire.
Napahinto sila.
"Jen.. It's not what it looks like." sabi ni Uno.
"Tinuring kitang tunay na kaibigan, Claire!"
"Bes.."
"Wag mo akong i-bes bes!!!"
"Hindi, kasi..." nakita kong tumulo rin ang luha ni Claire.
Ano, nakokonsensya siya? Huli na!
"Baby, it's not what it looks like." lumapit saakin si Uno at yinakap ako.
"no..." tinulak ko siya."asan na yung sinabi mong 'no more lies from now on?! Kailan niyo pa ako ginagago, ha?!"
"Jen, wala akong ginawa."
"Wala kang ginawa?! Bakit hubad si claire?! Bakit nakapatong ka sakanya?!"
"Jen, please listen to me." tumulo na rin ang luha ni Uno habang tahimik na si Claire sa kinatatayuan niya.
"I can't, uno.. I can't" sabi kong umiiyak.
"Jen, i didn"t do anything, she..."
Pinutol ko siya.
"I thought you really were the one for me. Thanks for making me feel like you really loved me."
" I really do love you, Jen. Listen to me please." napaluhod na si Uno.
"why did I even think na magkakagusto ang isang tulad mo sa isang tulad ko?"
"Jen, siya yung..."
"No.. I had enough, sir Castillo. And to the both of you..." tiningnan ko rin si Claire "sana makonsensya kayo sa ginawa niyo saakin, linoko niyo ako!"
Lumabas ako ng pinto. Hinabol ako ni Uno kaya namadali akong kumatok sa kabilang kwarto, kay Marco.
Bumukas agad ang pinto.
"Hi Marco." pinahiran ko ang mga luha ko.
"Hi madam. Why---"
Hinalikan ko siya habang nakatingin kay Uno na napakahelpless na nakatingin sa akin.
"Jen..." I saw the words that came out of his mouth. I could see na nahurt siya.
Sino ba dapat ang mahurt dito?! Ako lang! Grabe ang ginawa nila sa akin!!!!!!
Nakapikit si Marco at hinalikan ako pabalik.
"i changed my mind." sabi ko kay Marco ng nakangiti "I would love to come to Resonta with you." i made my voice loud enough na sure akong maririnig ni Uno.
Yinakap ko si Marco at kitang kita ko ang pagtulo ng luha ni Uno habang nakatingin sa amin.
"would you uh-" napatingin si Marco kay Uno. Tumango siya."is there a problem, sir?"
"No.. I.." napayuko Si Uno.
"want to go inside?" aya sa akin ni Marco.
"yes please." pinahiran ko ulit ang luha ko.
Hindi na ako tumingin pa kay uno. Pumasok na agad ako ng kwarto ni Marco.
HI GUYS. PLEASE PLEASE PLEASE COMMENT TO LET ME KNOW WHAT YOU THINK. :D