15 years of existence.
Never been kissed.
Never been touched.
Cried for hundreds.
Broken into thousands.
Fall in loves into millions times.
I liked a lot.
I love many.
Chased by none.
Ganyan naman talaga ang pagiging otaku di ba? Well, In a severe case type siguro. Bahay – school – bahay. Pagdating sa bahay, bihis – kain – aral (well minsan?) – internet – marathon. Paborito mong araw ay Friday, Saturday at Sunday hindi dahil sa pumaparte ka, kundi internet all day, all night. Im bringing the party for myself baby! Here’s the internet connection and a laptop nigguhhhh! Nuod ka ng stream, tambay ka ng mga anime dedicated forum, blog mong tadtad ng anime post at rant pag trip mo ng background music habang nag aadik ka, kunin ang ipod… ipod na puro ost ng mga napanuod at paborito mong anime kapag napagod ka mag computer syempre manunuod ka din ng tv. As usual, hero or animax lang naman yan. Dvd? Marathon lang din yan! Books? Manga lang yan!
Mukhang boring sa iba, weird din or walang kwenta pero para samin? Eto yung mundo na masaya kami, hindi kami nag iisa dito. May kasama ako at yun ang mga paborito kong characters, mga kinaiinisan kong characters o di kaya’y kinaiinlaban kong characters.
KI-NA-IIN-LA-BAN KONG CHARACTERS.
OO
Kinaiinlaban.
Parang tunay na buhay din yan pre, araw-araw, minu-minuto mo nakikita, nakakasama (?) syempre madedevelop ka at…. MAIINLOVE KA.
Kung makapag salita ako akala mo kung sinong may alam sa pag-ibig.
Eh bakit ba?
Love is in any kind of form.
Yan… yan ang nabasa ko sa shoujo manga.
“CARLAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!!!!!!!”
OOPS Tinatawag na ako ng mama ko! Malamang papagalitan nanaman ako nun. Gabi na at di nanaman ako lumabas ng kwarto ko. Ang alam kong huling labas ko eh nung nag-almusal ako.
“Baba na po Ma!” habang i-mini-minimize ko ang window ng isang site…
MAY LALABAS NA FIGURINE NG PRINCE OF TENNIS!!!!!!!!!!!!!!!
KYAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA~!!!!
Kasama pa dun ang lovidabs kong si…. Keigo Atobe-KUUUNNNN!
Oh Atobe…
Grabe pre! Crush na crush ko yun. Avid fan kasi ako ng Prince of tennis kabisado ko silang lahat na characters! Kumpleto ko ang manga, pair puri, at perfect volume!!!! Meron akong complete episodes nila mula ova to movies at massive collection ng merchandise.
Halos sambahin ko na ang fandom ng Prince of tennis.
OTP ko ang RYOSAKU Grabe much! Kinikilig ako sa kanila pero wala ng tatalo sa kilig ko kay Atobe
Actually inlove ako sa kanya. Hindi ko alam ang pag-ibig pero kung pagbabasehan ang puso… Inlove talaga ako kay Atobe.
Sana may Atobe sa totoong buhay no?
SANA…
OH?
Bat patay ang ilaw ng sala?
“HAPPY BIRTHDAY CARLAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!”
“Eh?”
“Anong Eh?”, Kuya Zeke.
“Anong Happy Birthday?”, Carla.
“Birthday mo kaya ngayon.” Dad.
“AHAHAHAH! Oo nga pala!” Carla.
“Masyado ka kasing nagmumukmok sa kwarto eh! Nakalimutan mo na birthday mo.” Ngumit sakin yung mama ko.
Napangiti din ako sa kanya, natouch naman ako at may surprise pa silang ginawa. Naiyak ako, ang saya kasi eh, simple lang… ako at ang pamilya ko. Pinaka the best para sakin to.
“Oh, naiiyak na ang baby sister ko!” niyakap ako ng kuya Zeke ko.
“Blow mo na yung candle mo anak!” yaya sakin ng papa ko.
Yumuko ako sa para iblow ang cake na nakapatong sa mesa.
“MAKE A WISH”
Ano nga ba ang wish ko?
Masaya ako sa buhay ko. Kuntento ako sa pamilya ko. Nakakaluwag kami sa buhay… Sige na nga… eto naman talaga ang gusto ko ever since eh.
Atobe Keigo… Please be real!
Then I blew the candle.
Pumalakpak ang mama, papa at kuya ko at masaya naming sinelebrate ang simple pero memorable kong birthday.
“Mada mada dane!”
“Yudan Sezou ni Ikou!”
“Puri~”
“Ahh ecstacy!”
Yan ang mga ilan sa sikat na catchphrase sa prince of tennis. Pero syempre ang pinaka paborito ko sa lahat ay yung kay Atobe. IHHHH, kilig. Syempre dahil birthday ko ngayon episode skip ako sa mga scenes, kay Atobe lang ang papanuorin ko.
Habang nakatitig ako sa mga scenes ni Atobe… ang tindi talaga ng kilig na taglay ko!!
ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZzzzzzZZZZZZ
*clock alarms*
Ingay…
*kinapa ang alarm para patayin*
Its morning already… Ano ba yung last na ginawa ko kagabi? Ah oo nga pala nagmamarathon pala ako…
EH?
B-bat… b-bat… bat ibang bahay to?
Mansyon to ah!?
Teka! Asan ako?
Huh? I-iba na ang suot ko?
Eh!?
Panlalaking damit to ah!?
“AHN~”
AHN? HUH? Teka pamilyar ang boses na yun ah?
“Gising ka na pala binibini…”
Teka! Pamilyar talaga yung boses na yun!
Lumingon ako sa kaliwa.
Lalaki!
Mukhang pamilyar siya.
San… san ko ba nakita tong lalaking to?
“Tahahaha, Masyado ka naman atang nahumaling sa kagwapuhang taglay ng ore-sama….”
“Ore-sama?”
“Hai… Ore-sama Atobe.”
“ORE-SAMA A- ATOBE KEIGO?”
“Tumpak! Dapat lang na kilala mo ako. Ahn~”
Ang gwapong nilalang sa harapan ko ay si Atobe? TOTOO BA ITO?
TOTOO BA IT---
****
Ahn~
Hinimatay siya. May malala bang sakit na taglay ang babae na ito? Sino ba itong babaeng to? Natagpuan ko siya kagabi sa garden ko na hubo’t hubad at walang malay.
Gusto kong paimbestigahan ang taong to pero pano? Eh maski pangalan niya hindi ko din alam.
Sino nga ba siya?
*********
-__-
O__-
-__O
-___-
O__O
Waaaaaaaaa, nandito pa din ako. Hindi nga ito panaginip….
Ako si Carla Jade Suarez. Just turned 16. Andito ata ako sa Japan?
Waaaa, di ko alam!
Bathala asan ba ako!?