"Sir, kilala mo ba ako? Ano pangalan ko sir?" sigaw niya kay sir Castillo.
Sakto naman napaahon si sir sa tunig at nakita kaming nakatitig sakanya.
"Ummm.. Is there a problem?" tanong niyang nagtataka.
"Wala sir, Enjoy your stay!"
Ito talagang si Claire, kung ano ano pinagsasabi hahaha
"Sige Claire. Mauna na ko ha? Off na ko for today, ayoko na muna magovertime."
"Sige, bes. Ingat ka ha?"
"Yup. Thanks!"
* L A T E R *
"Nay, 'tay' home na ako" paulit ulit na routine 'to guys hahaha
"Mabuti naman, anak. May sasabihin sana ako eh."
"Ano yun 'nay?"
"ah eh... Mapuputulan na daw kasi tayo ng kuryente."
" ha? Bakit? Diba nagbigay na ako ng pambayad last week?"
"Ganto kasi yun, anak." Dahan dahan akong pinaupo ni nanay.
"na-ano kasi, nagastos ng tatay mo yung perang iniwan mo, sinabong niya kasi."
"Naman oh, alam namang naghihirap tayo eh. Wala na rin ako, 'nay. Hindi pa ako nagsesweldo."
" Please lang, anak. Pasensya na."
"Sige, 'nay. Tingnan ko kung ano pwede kong magawa."
Tinulog ko nalang. Hayyy, napakahirap ng walang pera.
*N E X T D A Y*
Nakatulala lang ako sa alkansya kong may nakasulat na "travel jar"
Hindi ko kasi dapat gagalawin yung naipon ko sa alkansyang yun. It's my ipon to travel around the world someday. Hay.
But i have too.
Binasag ko na ang jar at binilang ang laman sa loob. 2,950. Pwede na rin sugyro to makacover ng kuryente namin.
"'Nay, ito na po.. Please lang, pakitago po.." bilin ko kay nanay.
"Hindi ka ba magbebreakfast?"
"Hindi na, alis na ho ako."
"Sige, anak. Ingat ka ha."
* A T W O R K"
"Ms. Cruz, late ka nanaman, it's already 7:45, gosh. Magmaminus tayo ng 15 minutes sa salary mo. Jusko, ano ba yan!" wow ganda ng bati ni manager.
Dumeretcho nalang ako sa front desk.
"And oh, Jen!" napalingon ako kay manager "Request ni Mr. Tyler Castillo na ikaw daw magwake up call sakanya." Sabay iling at taas ng kilay sa akin.
"Bes!" harap sa akin ni Claire "I told you, beeeees! i'm so kiligggg!"
"Not right now, bes."
"bakit? Eh diba nga it's your time to shine and you shone! Oh diba!!"
"Stop, bes. Seryoso."
Hinawakan niya yung kamay ko "Jen, anong nangyayari, bat nanlalamig yung mga kamay mo?"
"Wala.."
"Kilala kita, Jen. Hindi ka nanaman ba kumain?"
Hindi ako umimik.
"Sabi na nga ba! Bakit nanaman?"
"Naudlot nanaman kasi yung pagtravel ko. Iginastos nanaman sa gastusin sa bahay."
"yung travel jar mo?!"
"Yup."
"Hayyy. Di bale, Jen. Ang importante, kumain ka." inabutan niya ako ng biscuit.
"ayoko.."
"Jen!"
Kinuha ko nalang para hindi na siya mangulit. Wala akong energy.
"MS. CRUZ?! ANO MAGDADALDALAN NALANG KAYO NI MS. CLAIRE DYAN O GIGISINGIN MO NA YUNG NAGPAPAGISING SAYO? KUNG AYAW MO, AKO NALANG GIGISING SAKANYA!" sigaw ni manager.
"ito na po.."
Nagelevator na ako papuntang 4th floor.
Kumatok na ako..
"Good morning, sir Castillo. This is your wake up call."
Same with the first time, walang nagrespond.
"Sir? it's time to wake up." linakasan ko ng onti yung boses ko.
Binuksan niya na ang pinto.
"Good morning, ms. Jen" nakangiti siya.
Alam mo yung feeling na gusto kong kiligin kaso wala na talaga akong energy. I'm starving!
"Good morning- ahh" napahawak ako sa tyan ko.
"Are you okay?" I saw the worry in his eyes.
"Okay lang po ako."
Napahawak ako ulit sa tyan ko.
"It doesn't look like you're alright."
"I'm okay sir. Have a nice day."
Paalis na sana ako nang hinila niya ako bigla papasok ng kwarto.
"Humiga ka muna." sabi niya O_o
"No sir, i just need to.."
"Jen, I'm a licensed doctor. I may have been known as a business man but doctor ang tinapos ko so trust me."
"Okay."
Wala ma rin akong magawa, I just trusted him. No energy to argue or what so ever.
"hmmm. Cold hands, cold temperature and," napatawa siya "Rumbling tummy. I guess hindi ka pa kumakain."
"Sa kagustuhan ko mang magdeny, I can't." I can barely talk, gutom na gutom na gutom na talaga ako. Tipong feeling ko magcocollapse na ako.
Dahan dahan kong kukunin yung biscuit na binigay ni Claire sa pocket ko with the most little energy that I had.
"No." he stopped me " let me."
Pinasok niya ang kamay niya sa pocket ko sa blouse and just the feeling of his hand coming in my pocket, I squirmed.
Nakita niya yung reaction ko but ignored it.
Linabas niya na.
"Hmm.. Biscuit? This is not gonna do anything. Wait.."
Pumunta sa telephone "Hello, can I order.." tinakpan niya yung telephone " do you like pork spare ribs?" tanong niya sa akin.
Tumango nalang ako. I can't really internalize what he was saying.
"Can I order pork spareribs? And please deliver it to room 416 as soon as possible. Thank you."
5 minutes passed and i heard someone knocking on the door.
"Here you go, sir. That'll be 795 pesos."
795 for spareribs and a cup of rice? Jusko po!
"Jen?" napasigaw yung nagdeliver.
"Jen? Sinong Jen? That's my girlfriend, Mara." sagot ni sir Castillo.
"Ay, namali lang siguro ako ng tingin, sir. Salamat po!"
"Here" tumabi siya sa tabi ko "eat up."
Agad akong kumain.
Nang magkaroon na ako ng kaunting energy.
"Sir, sorry, nakakahiya, sir. Sorry talaga."
"It's okay."
"Sorry talaga, sir. Babayaran kita, promise."
"No need. Siningil ba kita? You know, sometimes it's good to help people out. Spread the good in the world, ika nga."
"Talaga, sir?"
"Yup, don't think about it."
"Salamat, sir. Sobrang salamat po. Hindi na rin ako makakain pagkarating ko dito since against the rule po ang kumain while at work."
"walang anuman. Sige lang."
"Sir, pwede magrequest?"
"Ano yun?"
"Pwedeng wag po kayo tumingin sa akin habang kumakain ako?" Nafeel kong sobrang pula na ng mukha ko.
"Oh, sorry. I was just.." napatingin siya sa baba. "I'll just.. I'll just take a shower."
HI GUYS. PLEASE PLEASE PLEASE COMMENT TO LET ME KNOW WHAT YOU THINK. :D