Isang malamig at makintab na bagay ang hawak ko ngayon. Isang hugis pusong kwintas. Ilang araw ko na din pinagiiisipan kung dapat ko ba 'to ibigay kay Gray o hindi.
"Ang swerte mo. Ikaw ang unang minahal ni Gray," pagkausap ko sa kwintas na hawak ko. "Pero malas mo lang, hindi mo siya minahal na nararapat lang para sakanya. Ang tanga mo para mahulog sa Trent o Jake o kahit ano mang pangalan ng psychopath na yun."
At inis kong hinagis ang kwintas na hawak ko bago padarag na humiga sa kama at nagtalukbong. That evil psychopath. Buti nga at nasa mental na siya ngayon. He's really sick at hanggang ngayon kinikilabutan pa rin ako tuwing naalala ko ang mga haplos niya sa katawan ko. Kahit anong gawin kong kuskos sa katawan ko ay naaalala ko pa rin. And I thank heaven na walang nangyari samin because God knows na kung sakaling meron ay baka nagpakamatay na lang ako.
Thank God that He gave me Gray to save me from that sex drug. Natatawa pa rin ako tuwing naiisip ko kung nakailang round kami pagkatapos namin dun sa bahay na yun. Naalala ko kung paano ko inakit si Gray because I still have the hots for him.
Nakagat ko ang kumot ko at mahinang nagtitili. Gray is so hot that day na nagiinit ang katawan ko just by thinking of it.
"Mindy? You awake already?"
Sumilip ako sa kumot ng marinig ko ang pagbukas ng pinto at nagtama ang paningin namin. Messy hair. Red lips. Dangerous look. Shit! Ang gwapo talaga!
"Let's eat."
"What are we going to eat?" Wala sa loob na sabi ko.
Ngumisi ito— a naughty one pero napabilis pa rin nito ang tibok ng makulit kong puso.
"Hotdogs and eggs while I'm gonna eat a juicy mussel," sabi niya habang may malisya ang ngiti.
Napalunok ako. "But it's still early to eat some mussels. You might upset your stomach," inosenteng sabi ko.
Tumawa naman siya at marahas na binuksan ang pinto para tuluyang makapasok. Napatili ako ng hilahin nito ang paa ko.
"I don't need many of it. I just need one specific juicy mussel. Don't worry, I won't upset my stomach."
Napatawa na ko ng alisin nito ang kumot ko and it revealed my naked body. Nakangisi ito ng isampay ang binti ko sa balikat niya.
"Want to eat hotdog later? Or do you want to be poke by it?"
But I ate and been poke by it in the end. Nakatingin ito sakin habang inaayos ko ang kurbata niya. Ngumiti ako at hinila siya sa pamamagitan ng kurbata at pinatakan ng mariin na halik sa labi. Ngising-ngisi siya saakin at dinilaan pa ang upper lips niya.
"Be a good girl," banta nito sakin.
Natawa ako at nagsalute sakanya bago ito tuluyang lumabas ng condo namin. Oo, namin. Simula kasi ng mangyari ang insidenteng yun ay sapilitan niya kong itinira sa condo niya. Hindi daw siya mapapalagay kung hindi kami magkasama sa iisang lugar.
Napabuntong hininga ako at tumingin sa paligid. Wala na naman akong magawa. Kaine told me na pwede naman akong bumalik sa Vogel corporation but Gray won't let me.
Gusto niya yata talagang makipaglaro sakin ng bahay-bahayan. Since the day I came here hindi pa kami nakakapag-usap ng seryoso. Puro landian at harutan lang ang lumalabas sa bibig namin setting aside the serious matter between us like our unborn child, our past and our feelings. I don't want to ruin our moment and wala din akong lakas ng loob para sabihin sakanya ang mga bagay na yun. Maybe I'm waiting for him to open that topic then maybe, we can talk about it and settle our issues. Dahil hangga't hindi natatapos ang lahat ng gulo sa pagitan namin tingin ko hindi kami lubusang magiging masaya.
"Hello? Who's this?" Sabi ko ng sagutin ang phone ko with an unknown number.
Matagal na katahimikan ang namayani at papatay ko na sana ang tawag ng magsalita ito.
"Mindy."
"Kaine," mahinang sabi ko.
"Yes, love. It's me. Can you... can you meet me?"
Napalunok ako. I love Gray, yes but I love Kaine too, as my friend. And it hurts me too that I'm hurting him. Kahit di niya sabihin sakin, kahit hindi niya isumbat sakin, nararamdaman ko. Kung tutuusin nga may karapatan siyang magalit at sumbatan ako pero hindi niya ginawa. He's still nice to me.
"Nasaan ka?"
"Airport. I have one and the half before my flight. Can I see you?"
Napanganga ako at umagos na ang luha sa mga mata ko. Nagmamadali akong pumunta sa sasakyan kong si Minree at agad pinaharurot ito papuntang airport. Aligaga ako kakahanap sakanya pagkarating ko sa airport. Pinunasan ko ang luhang tumutulo sa mga mata ko.
Natigilan ako nang may yumakap sakin mula sa likod. "Why you're in a rush? I'm behind you all this time."
Napahagulgol ako ng marinig ko ang boses nito. Pinipiga ang puso ko dahil sa higpit ng yakap nito sakin.
"I'm so sorry. I'm sorry, Kaine."
We stayed in that position for a few minutes. I'm still crying habang siya ay tahimik lang habang nakayakap sakin. Hinarap ako nito sakanya at pinunasan ang luhang tumutulo sa mga mata ko.
"Please don't cry, Mindy. Nasasaktan ako pag-umiiyak ka."
Lalo akong napaiyak sa sinabi niya habang siya naman ay pilit na pinupunasan ang luha ko. He have this smile on his face pero hindi yun umaabot sa mata and I know, his sad too.
"Take care of yourself, okay? Be happy. Aalis na naman ako ngayong may problema ka but I know there is someone who's with you now. I know hindi ka niya iiwan kaya panatag akong iwan ka," malungkot na nakangiting sabi niya.
Pilit kong pinigil ang luha ko para makita ang mukha niya ng mas malinaw. His pitch black eyes is now full of sadness na sumasalamin din sa nararamdaman ko. It hurts so much na aalis na naman ang tunay kong kaibigan.
"But why? Bakit ka aalis?"
"Kasi ang sakit-sakit na din, Mindy. I can endure pain but it's too much. I want to be happy for you but I'm too broken to be. I'm sorry. Hindi ko kayang maging masaya na kasama mo na si Gray ngayon kasi mahal na mahal kita. I can't be happy for you if you're in someone else's arms. I love you so much, Mindy."
Napaiyak ulit ako at binaon ang mukha ko sa dibdib niya. I inhaled his chocolate scent na sigurado akong mamimiss ko ng sobra. Paghikbi at walang katapusang sorry lang ang naibigay ko sakanya habang hinahaplos niya ang buhok ko.
"It's not your fault that I'm this in love with you. It's my own decision that I gave you the rights whether you love me or break me. At least I have no regrets because I gave you my all."
"Naalala mo ba nung mga bata pa tayo? Pinuntahan mo din ako sa airport nung paalis na din ako. You also cried hard that it makes me want to stay with you. I promised you that I'll come back for you and I did," nakangiti ito ng ihiwalay ako sa katawan niya at ngumiti.
"But now, I won't promise anything. Don't mind me because I will try my best to mend my heart. Be happy and love him to the fullest. Make sure that you're always happy, okay?"
Ngumiti ako sakanya at tumango. Ngumiti din siya saakin pabalik at napapikit ako ng halikan ako nito sa noo.
"I'll be going then. I love you."
Tuluyan na siyang humiwalay saakin at walang lingon-lingon na pumasok sa loob kung saan bawal na ang hindi pasahero. Habang papasok siya ay nakikita ko ang pagkaway ng kamay niya sa ere habang nakatalikod pa rin. Napangiti na lang ako at wala sa loob na kumaway din pabalik hanggang sa hindi ko na siya makita. Kaine, hindi na siya iyakin tulad ng dati.
I remembered how I saw his shoulder shaking habang papasok siya sa loob pero ngayon nagawa na niyang kumaway saakin.
I'm sorry, Kaine. I hope for your happiness too.
Sa sobrang preoccupied ko kanina hindi na ko nakapagbilin sakanya. Gusto kong sabihin sakanya na magiging masaya din siya at makakatagpo ng babae para sakanya.
Kahit nanghihina pa ay pinilit ko pa rin ang sarili kong makabalik sa condo unit namin ni Gray. Hanggang sa papasok ako sa condo unit namin ay si Kaine lang ang laman ng isip ko.
Napatingin ako sa shoe rack at nakitang nandun na ang sapatos ni Gray. Para akong nakahanap ng kakampi at tumakbo papuntang kwarto namin only to saw Gray na tulala habang may hawak na kwintas na hugis puso.
Napalunok ako lalo na ng tumingin ito sakin. I can see pain, sadness and regrets in his eyes. Hindi ko maiwasan na hindi masaktan. Patay na siya't lahat-lahat pero mukhang may puwang pa rin si Mary sa puso niya and I hate it.
"I... I saw it in that room. Nakita ko yan sa isang cabinet," matabang kong sabi.
I can't help but to feel the green monsters eating my whole being. Nakakainis na patay na nga si Mary pero ito siya at nagugulo pa rin niya kami.
"Mindy," paos nitong sabi.
Nakita ko ang pangingintab ng mata nito. Napatiimbagang ako. Is that thing that important to him now? That's Trent's gift to Mary for Pete's sake!
"I'm sorry. I should've give it to you in the first place lalo na at kay Mary ang kwintas na yan."
Hindi mawala ang pait sa sinabi ko. Hindi ko alam kung napansin niya ba yun o hindi pero mukha talagang occupied ng kung ano mang iniisip niya ang utak niya. Like I'm just a decoration in his eyes now. Wala talaga tatalo kay Mary sa puso ni Gray. She will always be the top priority.
Lumakad ito papalapit sakin at hindi ko inaasahan na luluhod ito sa harap ko. Tuluyan ng tumulo ang luha niya ng tumingala ito sakin.
"I'm so sorry. I'm a bastard for doing all that t-things to you. Fuck! Ang sama-sama ko para magawa ko sayo lahat ng yun! I... I hurt you in any possible way! Nasaktan kita ng sobra, Mindy," kinuha nito ang kamay ko at inilagay sa mga mata niya. "Pero bakit mahal mo pa rin ako?" Piyok nito.
Napakunot noo ako at naguguluhan sa inaakto niya. Ano bang nangyayari?
"Please... forgive me for what I have done to you. Dapat hindi kita sinaktan, dapat hindi kita pinarusahan. Oh God! Please don't leave me."
Umaalog ang balikat nito at ramdam ko din ang luha niyang umaagos sa palad ko. He looks so broken but I couldn't get it. Bakit ba siya nagkakaganito?
"I can't... I can't believe that your still with me after everything I did to you. It's too much, too much for a pure innocent like you. Niyurakan ko ang pagkatao mo, Mindy. I damaged you physically, emotionally and mentally."
Nanginginig din ang buong katawan niya. Kahit naguguluhan ay umupo ako at hinawakan ang magkabila niyang pisngi at pilit na pinupunasan ang mga luha sa mga mata niya.
"Bakit ka ba nagkakaganito? That's all in the past now. I love you, okay? Don't cry please."
Dumukwang ako at hinalikan ang labi niya ng mariin. I tried to deepen the kiss pero bumitaw agad sakin ito at tinignan ako sa mga mata ng may lubos na sakit.
"Paano mo naaatim na mahalin ako? I did so many bad things to you. How come... how come you still love me? Paano?"
"Hindi ko din alam. Minsan din tinatanong ko ang sarili ko kung bakit sobrang mahal kita na kahit na anong gawin mo sakin masama mahal pa rin kita pagkatapos nun. I just love you, Gray Saibara. I always will and I always do."
Hindi ko alam kung bakit mas lalong tumindi ang pagtulo ng luha niya dahil sa sinabi ko at di ko napansin na pati ako ay lumuluha na din.
"God! I didn't know what I do to deserve you, Mindy. I'm so happy to have you. Your my life now. At kahit na gusto ko magpakabait at sabihing pinapalaya na kita dahil sa sobrang kasamaaang binigay ko sayo ay hindi ko magagawa. Instead..." kinuha nito ang dalawang kamay ko at hinawakan ng mahigpit habang malamlam ang mga mata. "I beg you to stay with me forever."
Natatawa akong naiiyak din katulad niya. Napabuntong hininga ako. Kay tagal kong hinintay na lumabas yung mga salitang yun sa bibig niya.
"I'm more than willing to be with you in this lifetime."
Lumambot ang ekspresyon nito at nagsimula na namang magtubig ang mga mata nito.
"I love you. I love you so much."
I'm Mindy Jane Espeilla, I'm loving him to the fullest, Kaine. Like what you told me.