Isang ambulasya ang mabilis na dumating sa emergency room nang hospital. Dala nang ambulansya na iyon si Ara na wala nang malay dala nang lason na pinilit ipainom sa kanya ni Perry. Habang tulong tulong ang mga tao sa hospital na ibaba ito mula sa sasakyan. Kitang kita ang takot sa mga mukha nila Danica at Jessey na sumunod na bumamaba sa ambulansya.
Kasunod namang dumating ang isa pang ambulansya. Lumabas pa ang ilang nurse at doktor para salubungin ito. Isang sugatan naman ang laman nang mabulansya na iyon, dahil sa tama nang bala.
Nurse: Gunshot wound po sa tagiliran. Mukang marami nang dugo ang nawala, mahina na din po yung BP nang pasyente. Nagpahanda na rin po ako nang isang OR.
Doctor: Ok team, pakibilisan na lang mahalaga ang bawat segundo.
Jessey's POV
Ang bigat nang pakiramdam ko, wala namang masamang nangyari sakin pero pakiramdam ko nabugbog ang buong katawan ko. Kasama ko si Danica sa waiting area malapit sa ER. Magkatabi kami sa upuan magkahawak ang pareho naming kamay. Parehas kaming nanginginig dahil sa nangyari. At wala ring makapagsalita samin.
Ilang minuto pang lumipas, tuloy pa rin ang mga tao sa pagtakbo parito at paroon. Lalong tumataas ang kaba sa buong katawan ko. Hanggang sa isang nurse ang lumapit sa amin.
Nurse: Kayo po yung kasama ni Miss, Galang and Miss Reyes?
Danica: Jessey? *sabay siko dito*
Jessey: Ay opo, kami nga po.
Nurse: Ano po bang nangyari?
Jessey: Kasi po...
Danica: Hinostage po kami, yung isa po naming kasama nilason at yung isa nabaril po.
Nurse: May gusto po ba kayong patawagan?
Jessey: Si Shiu! Nakalimutan ko syang tawagan Danica.
Danica: Yung Guardian po nila.
Nurse: Sige po.
Danica: Samahan ko na kaya yung Nurse Jessey para matawagan si Shiu. Ok lang ba?
Jessey: Sige Danica, salamat.
Danica: Dito ka lang ok?
Nurse: Dito na lang po sa nurse station ma'am.
Umalis si Danica kasama nang nurse. Mabuti na lang nandito sya, hindi ko din kasi kayang makausap si Shiu. Ako kasi ang may kasalanan kaya nagkaroon nang pagkakataon na magawan ang masama ni kuya Perry sila Ara at Mika.
Ilang saglit lang may isang doktor na lumapit sakin.
Doc: Miss, ikaw po ba yung kasama ni Miss Mika?
Jessey: *napatayo ito sa kinauupuan nya* Opo.
Doc: Ok naman na po sya. Mabuti na lang at daplis lang sa braso yung nangyari sa pasyente. Nalinis na namin yung sugat, hindi naman na kayalangang tahiin. Pero may tama daw sya sa ulo kaya inoobserbahan pa sya. Mamaya lang dadalhin na namin sya sa kwarto para makapag pahinga.
Jessey: Makoconfine po sya?
Doc: Opo, kaylangan din kasing obserbahan eh.
Jessey: Ok po, salamat po sa pag asikaso sa kanya.
Doc: Ok ka lang ba? Namumutla ka pa ah. May masakit ba sayo?
Jessey: Naku ayos lang po ako. Wala pong nangyari sakin.
Doc: Sigurado ka ba?
Jessey: Opo.
Danica: Jess, papunta na daw si Shiu. Kinakamusta ka nya, sabi ko ok ka naman.
Doc: Sige babalitaan na lang po kayo nang mga nurse sa result nung ibang exams ni Mika. *Umalis na ito*
Danica: Ansabe?
Jessey: Ok na daw yung sugat ni Mika.
Danica: Buti naman. Papatayin ko sya pag may nangyaring masama sa kanya. Oh bakit parang hindi good news yung narinig mo?
Jessey: Masaya naman akong ok si Mika, kaso si Ara pa. Tapos si Kuya--
Danica: Hep! Hep! Hep! "wag mo ang isipin yung kumag na yun! Sya kaya may kasalanan nito.
Jessey: Hindi naman sya talagang masamang tao. Nararamdaman ko nagawa nya lang 'ton dahil sa pagmamahal nya sa kapatid nya.
Danica: Kahit na. Hindi pa din maganda yung maghiganti.
John: Girls ok na ba kayo? *biglang sulpot nito*
Danica: Isa ka pa!
Jessey: Teka Dang! *humarang ito sa gitan ni John at Danica* Tinulungan kami ni kuya John kanina.
John: *nagtago sa likod ni Jessey* Thanks Jess ah. Nakakatakot ka pala Danica. Saglit pa lang tayong magkakilala nakita ko na agad yung other side mo.
Danica: Yan kaya yung nagtali sa kamay ko!
John: Napilitan lang naman ako.
Jessey: Tama na muna please. Yung mga kaibigan kasi natin hindi pa ok eh.
Danica: Basta after gumaling nangkaibigan mo, sisiguraduhin namin na makukulong sya.
John: Hindi ko naman kayo masisisi eh. Kasalanan naman talaga nang kaibigan ko. Pero nag-aagaw buhay din naman sya nagyon. Sya kaya yung natamaan nung bala nung nag-aagawan sila nung baril ni Mika.
Danica: Kasalanan nya yan.
Jessey: Kamusta na daw sya?
John: Mukang hindi ok, hindi pa lumalabas yung doktor nya. Hindi ko alam kung anong sasabihin sa parents nya. Nasa hospital din yung kapatid nya diba.
Jessey: Magiging ok din sya kuya.
John: Ang bait mo naman talaga Jessey. Sa kabila nang ginawa nya nag-aalala ka pa din sa kanya.
Nurse: Ma'am ok na po si Miss Mika, nailipat na namin sya sa recovery room. At sorry po hindi na kayo naupdate ni Doc kay Miss Ara. May sinugod pa kasing pasyente kaya inasikaso nya na po muna.
Jessey: Kamusta na po si Ara?
Nurse: Naagapan naman po, wala na pong lason sa katawan nya. Pero naghihina pa din po sya. Nililipat na din po sya sa recovery room.
Danica: Hindi naman po sya makocoma no?
Nurse: Hindi po. Ok naman po yung mga test nya.
Danica: Yey! Narinig mo Jess? Halika na puntahan na natin sila.
Nurse: Nasa dulo po nang hallway si Miss Ara, si Miss Mika naman po nasa taas po.
Danica: Ay magkalayo sila?
Jessey: Thank you po. Pupuntahan na lang po namin sila.
Nurse: You're welcome po. Kung may kaylangan po sila tawag lang po kayo sa nurse station.
Danica: So kanino tayo unang pupunta?
Jessey:...
Mika's POV
Gano na ba ko katagal inoobserbahan nitong mga tao dito. Sinabi namang ok naman ako, gusto kong makita si Jessey at gusto ko ring malaman kung ok na si Ara. Pagkatapos akong tanungin nang kung ano-ano nung huling nurse na tumingin sakin iniwan na nya ako. Mag-isa na ko dito sa kwarto. Wala talagang may care na pumunta sakin ha. Porke ba daplis lang nang bala 'tong nakuha ko?
Sinabi pala nang nurse sakin kanina na ok na si Ara, na nasa sariling kwarto na sya. Mas nauna pa syang dalawin ni Jessey? Sana may gamot din dito sa sakit sa nararamdaman ko nagyon. Nakakainis talaga!
Pinikit ko na lang yung mata ko, para mapahinga yung isip ko. Nagulat na lang ako nang may pumasok sa pinto.
???: Ok ka lang ba?
Yun lang yung narinig ko galing sa kanya pero ewan ko bakit parang bigalang bumuhos lahat nang emosyon ko. Dumiretso yung pagpatak nang mga luha ko. Pinilit kong pigilan pero wala akong nagawa.
Danica: Hoy! Anong nangayari sayo? May masakit ba?
Mika: Dito oh. *tinuro yung puso nya*
Danica: Anong drama yan?
Mika: Si Jessey?
Danica: Nakay Ara. Anong nagyari sayo? Bigala ka na lang umiyak dyan?
Mika: Hindi ko alam, inaasahan ko na si Jessey yung papasok sa pinto na yan hindi yang pagmumuka mo. Huhuhuhuhu!
Danica: Hoy Mikang! Walang masama kung mukha ko makikita mo. Umiiyak ka na nga nakuha mo pang mang-inis eh no? * umupo sa tabi ni Mika* Selos ka naman kay Ara?
Mika: Shatap! Huhuhuhuhu!
Danica: Tama na iyak friend! Hindi bagay sayo eh. May uhog ka na oh.
Mika: Leche ka talaga! Tunay ka ngang kaibigan nakuha mo pa kong laitin.
Danica: Tama na ok? Nagkataon lang na mas kayalangan ni Ara si Jessey ngayon nandito naman ako eh. Babatayan kita ha? Ok na ba?
Mika: Ayoko umuwi ka na lang!
Danica: Choosy ka pa talaga ha! Lika nga dito. *niyakap si Mika*
Mika: Aray yung sugat ko!
Danica: Ay sorry Miks.
Mika: Mag-ingat ka nga. Baka mapano pa ko sayo eh.
Danica: Tigilan mo nag ako. Malayo sa bituka yan eh.
__________________________________________________________________________________
Sorry forte ni Author ang asaran moments. Going back...
__________________________________________________________________________________
Sa kawarto naman ni Ara:
Wala pa rin syang malay, gaya nga nang sabi nang nurse. Mahinang mahina pa sya. Kaylangan nya nang pahinga. Nakaupo lang si Jessey sa tabi nang kama nya. Nakatitig kay Ara, tila malalalim ang iniisip.
Ilang minuto rin syang natulala sa direksyon ni Ara. Hinawakan nya ang kamay nito at yumuko sa kama at tuluyan na ngang nakaidlip.
Jessey's POV
Naramdaman kong may gumalaw nang kamay ko. Kaya minulat ko yung mga mata ko, parang ang bigat nang ulo ko. Nasobrahan ba ko nang tulog? Agad kong naalala na nakatulog akong hawak ang kamay ni Ara. Tumingala ako at nakita kong gising na sya.
Ara: Good Morning!
Jessey: Good Morning Ara! Mabuti naman at gising ka na?
Ara: Matagal ba kong nakatulog?
Jessey: Medyo.
Ara: Sorry nagising kita. Nangawit na kasi yung kamay ko kaya--
Hindi ko na nahintay pang tapusin nya yung sinasabi nya. NIyakap ko sya agad! Wala akong pakialalam kung mahina pa ang katawan nya, basta niyakap ko syang mahigpit. Parang wala naman syang angal, tahimik lang sya tapos dahan-dahan nararamdaman ko na niyayakap na din nya ako.
Jessey: 'Wag mo nang ulitin yun ha! Yung pag alalahin ako nang husto.
Ara: Opo. Sorry. Pero sana 'wag mo na din akong iwasan pwede ba?
Jessey: Promise hindi na kita iiwasan. Lagi lang akong nasa tabi mo kung gusto mo.
Ara: Promise?
Jessey: Kahit ipagtabuyan mo ko, hinding hindi ako lalayo.
Ara: What makes you think na gagawin ko yun?
Jessey: JK.
Bumitiw na kami sa pagkakayakap. Pagkaharap ko sa kanya, nagkatinginan lang kami. Ngayon ko lang naramdaman 'to. Parang nawawala ako sa mga mata nya. Habang tumatagal parang nawawalan na ko nang lakas umiwas nang tingin. Pero may kakaibang saya naman akong nararamdaman.
Sa Hallway nang hospital:
Mika: Pakibilisan naman, bakit ba kasi kaylangan ko pa nang wheelchair.
Danica: Sumunod ka na lang sa policy nang hospital. At wag kang umangal ang bigat mo kaya, tsaka hindi naman makakaalis si Ara sa kwarto nya. Ano bang pinagmamadali mo?
Mika: Basta.
Danica: Si Ara ba talaga gusto mong makita o si Jessey?
Mika: Ha-ha-ha! Nakakatawa.
Danica: Tama ako diba?
Mika: Magtulak ka na lang dyan pwede ba?
Danica: Akala mo ba nakalimutan ko na yung dialogue mo bago mo suntukin si kuya Perry?
Mika: Tumahimik ka nga!
Danica: Hahahaha! Bakit namumula ka?
Mika: Ganito talaga kaming mga mistisa.
Danica: Hanggang tenga namumula?
Mika: Sige mang-asar ka lang.
Dessa: Mika!
Danica&Mika: Napalingon sa kanilang likod.
Mika: Tita!!!! Anong gingawa mo dito? *laking gulat nito*
Danica: Tita, hello po. *mahinang pagkakasabi nito*
Dessa: Kamusta ka na? Lalo kang gumaganda ah.
Danica: Thank you po.
Dessa: At ikaw Mika. Ganyan ba ang tamang pagbati sa tita mo?
Mika: Sorry tita, ikaw kasi nanggugulat ka. *maamong sagot nito*
Dessa: Sosopresahin ko sana kayo sa pagbalik ko. Kaso ako ang binigla nyo. Malaking gulo nanaman ang pinasok nyong magpinsan.
Mika: Sorry po Tita.
Dessa: Where's Ara?
Mika: Papunta na nga po kami sa kanya.
Dessa: Who's with her?
Mika: Uhmm...
Danica: Si Shiu po at si Jessey.
Dessa: Finally makikita ko na rin sya.
Mika&Danica:...
Dessa: Ano pang hinihintay nyo? Samahan nyo na ko sa kwarto nya.
Mika's POV
Nagulat ako, nasa Pilipinas na ang mommy ni Ara. Minsan talaga wala sa tyempo mang surprise itong si Tita. Bakit ngayon pa sya dumating.
Isa sa mga bodyguard nya yung tumulong para itulak yung wheelchair ko. Tinuro naman ni Danica kung nasaan yung kwarto ni Ara. Habang papalapit kami, biglang pumasok sa isip ko si Jessey.
Hindi pa pala nya nakikita si Tita. Wala rin kaming nakwekwento tungkol sa kanya. Sana maging ok lang lahat.
Sa labas nang kwarto, nandoon si Shiu. Mukang kahit sya ay nagulat din sa nakita nyang kasama namin. Tumayo sa sa kinauupuan nya at binuksan ang pinto. Unang pumasok si Tita at kasunod naman kaming lahat.
Dessa: Victonara! *bati nito*
Ara: Mommy!!!!! Anong ginagawa nyo dito?
Jessey: Mommy??? *napatingin ito sa babaeng kaharap nila*
Dessa: Ganyan mo ba talaga ko kamiss Ara?
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Sorry matagal na talaga ko makapag update. Thanks pa rin sa mga bumabasa nito kahit matagal lagi yung kasunod. Enjoy na lang po, pavote po or comment. Thanks!