Amira's POV
"What’s happening here?"
Maya maya ay naramdaman ko na lang na may sumipa sa tiyan ko. What the? Ginagalit talaga ako ng Kevin na ito ha! Ginamit niya ’yong pagkakataon na nakatingin ako dito kay Cath. Yes, si Cath lang naman ’yong babaeng dumating. Si Cath, may cousin. Saan naman kaya ito pumunta nitong mga nakaraang araw at ngayon ko lang siya nakita.
By the way, humanda ka sa ’kin Kevin. Sinugod ko siya at nagsimula ulit kaming dalawa maglaban. Kami na lang ang naglalaban ngayon dahil tumigil na ’yong iba. For sure, nagulat din ’yong dalawa nang makita si Cath.
"Stop it." Sabi ni Cath pero parang wala kaming naririnig ni Kevin.
"I said stop." At nagpaputok ng baril si Cath kaya napatigil kami pero syempre hindi naman ako natakot ’no.
"Go to the guidance office. Now." Sabi niya at naglakad na palayo.
Nagkatinginan pa kaming lahat bago sumunod.
Guidance office? H’wag niyang sabihing...
"Sit down." She said seriously kaya umupo kami lahat.
Kinuha niya ang cellphone niya. Nagtatype ata. Tamo ’to, papupuntahin kami dito tapos may katext naman.
Binitawan na niya ’yong phone niya. Maya maya ay nag vibrate ’yong phone ko kaya kinuha ko. May nagtext. Sino naman kaya ’to.
One message received.
From Cath?
Ano namang trip ng babaeng ito at nagtext pa eh magkaharap lang naman kami. Inopen ko ’yong message niya.
Cath,
Just act like we do not know each other.
Napatingin ako sa kaniya at nakatingin din siya sa ’kin na nagsasabing sakyan ko na lang siya.
Tumingin ako dun sa dalawa at nakatingin din sa phone nila. Mukhang group message yun ah. May number naman kasi si Cath nitong dalawa eh. Napatingin naman sa akin ’yong dalawa na tila nagtatanong. I just shrugged.
"So, what happened?" panimulang tanong ni Cath.
"Why don’t you ask them? Sila naman ang nauna eh." Turo samin ni Niel na malaki ang mata.
"At talagang kami pa talaga ang nauna ha?" sabi naman ni Sandy.
"Totoo naman ah." Kiel
"Eh, sino ba ang nangbato ng bola?" Zils
"FYI. Naglalaro kami." Niel
"Oh, really?" Sandy
"Oo, ano ba sa tingin mo? Alangan namang kinakain namin ’yong bola." Kiel
"Malay mo gutom na kayo kaya pati bola kinakain niyo." Zils
"Gusto mong ipakain ko sa ’yo tong bola ha?" Kiel
"Ba’t di mo kainin?" Zils
"Stop it. Hanggang dito ba naman? Para kayong mga bata." Sabi ni Cath at ibinaling ang tingin sa amin nina Zils at Sandy.
"So, you, you and you, are the new students right?"
"Isn’t obvious?" I said sarcastically.
"So you are?" Artista ka na ’te. Galing mo umarte. Bigyan ng jacket ’yan.
"Amira." tipid kong sagot.
"I’m Arzila, Zils for short."
"I’m Sandy, nice meeting you." She said sarcastically.
"Okay, nice meeting you too! Well, dahil sa nangyari kanina all of you will having a punishment." Cath
"What?" sabay sabay naming tanong.
"What? Dapat lang sa inyo ’yan para maturuan kayo ng leksyon. And para mas happy, I will group you in to three."
"Ha? But how?" Niel
"Niel, Kiel, and Sandy, you assigned to clean the pool."
"What? But---"
"No buts."
"Arzila and Chester will---"
"Bakit kasali ako?" Angal ni Jeff.
"Of course, you are there when they are fighting, right? And you didn’t make a way to stop them. You’re just eating pop corn as if your watching a movie. That’s why you belong for the punishment."
"Then, what it is?" nakasimangot na tanong ni Jeff.
"Both of you will clean the girls restroom, sa may gym."
"What? Restroom? Yuck!" sabay na sigaw nung dalawa.
"Why?" Seryosong tanong ni Cath kaya natahimik na lang ’yong dalawa.
"And lastly, Zach, Kevin and Amira will clean the boys restroom, doon sa kabilang pool." Nananadya ba talaga siya? Kami talaga nila Kevin ’yong pinagsama niya.
Wala namang nag react saming tatlo. Hindi naman kami OA tulad ng mga ito.
"Okay, you may go now. Walang aalis hanggat ’di pa tapos. May mga matang nakatingin sa inyo, kaya ayusin niyo."
.
.
.
Nandito na ako ngayon sa CR naglilinis kasama ’yong Zach at itong Kevin na ito.
Ang tahimik nga namin eh.
Itong si Zach, ngayon ko lang naalala. Siya pala ’yong lalaki noon sa Mall noong inaabot ko ’yong marshmallow. (Refer to the chapter 2.)
Hay! Salamat naman at tapos ko nang linisin ’yong dalawang cubicle. Six cubicle kasi ang meron dito, tig dadalawa kami.
Minamop ko na ngayon ’yong sahig nang biglang...
*BOOGSH*
Natalapid ako dahil sa nakaharang na paa ni Kevin, at sa kinamalas malas pa ay napatama ako sa timba kaya nabubo ’yong maduming tubig sa timba. Kaya ayan nagkalat ulit ang dumi.
"Tss, lampa." Tiningnan ko si Kevin na ngayon ay ang laki ng ngisi.
"Tsk, nananadya ka ba?"
"Kasalanan ko bang t*nga ka?"
Huminga na lang ako ng malalim dahil ayoko muna ng gulo ngayon. Bukas na lang ulit. Medyo kumikirot kasi ang sintido ko eh. Sakit kasi sa ulo nitong si Kevin.
"Are you okay?"
Napatingin ako kay Zach nang magsalita siya.
"Do I look like I am?"
Inabot niya ’yong kamay niya para tulungan akong tumayo pero hindi ko ’yon tinanggap. Tumayo ako ng sarili ko pero nawalan ako ng balanse dahil infairness ang sakit ng paa ko. Buti na lang nasalo ako ni Zach.
"Kaya mo ba?"
"Oo, pero... pwede bang pahinga muna tayo? Kanina pa tayo naglilinis eh. Kasi naman, sa halip na matatapos na agad eh nagpadagdag pa ng gawain ’yong isa d’yan. Masyado kasing papansin." Pagpaparinig ko kay Kevin.
"Are you saying that it’s my fault? Ha?"
"Sino pa ba?"
Umupo na muna kami sa malapit na upuan dito at isinandal ko ang likod ko. Uminat pa nga ako. Nakakapagod kasi.
"Tired?" Pambasag ni Zach sa katahimikan.
"Sino bang hindi mapapagod?"
"Sabagay."
Nagkwentuhan lang kami ni Zach ng kung ano anong bagay. Habang tahimik lang si Kevin dahil busy sa phone. Hanggang sa napagpasyahan naming magpatuloy na ulit sa paglilinis.
.
.
.
And finally, natapos din. Sakit sa katawan.
6:18pm na pala. 2:30pm kami nagsimula, ngayon lang kami natapos. Wala kasing klase kaninang tanghali eh, half day. Ewan ko, ni-cancel na lang bigla.
Nauna nang umalis ’yong dalawa kaya ako na lang ang natira dito. Inaayos ko ’yong sarili ko ang baho ko tuloy. Liligo talaga ako pagkarating na pagkarating ko sa dorm. Kasalanan ito ni Kevin eh, sumosobra na talaga siya. Pag nangdilim talaga ang paningin ko mapapatay ko talaga ’yong lalaking ’yon.
Ang pera hindi basta-basta nauubos pero ’yong pasensya ko, konting konti na lang. (A/N: Saan daw ’yon.:))
Paalis na ako nang may nag ring na cellphone. Tiningnan ko ’yong phone ko pero wala namang natawag.
Napatingin ako dun sa inupuan namin kanina dahil mukhang doon nanggagaling ’yong tunog. May cellphone nga, naiwan siguro. Kanino kaya ito? Kinuha ko ’yong cellphone, tiningnan ko kung sino ang tumatawag?
Xander?
Uso ba talaga ang Xander ngayon? Sino ba ’tong Xander na ito? Hindi kaya si Xander Ford ’to?
Nacu-curios tuloy ako. Hindi kaya ito ’yong kagabi? ’Yong may tatoo sa kamay.
Hindi naman sa pakeelamera ako pero papakeelaman ko na din. Malay mo kasi importante ito o kaya nakitawag ’yong tunay na may ari ng cellphone na ito para kontakin ’yong number niya ’di ba?
So, I pressed the answer button.
"Master, nagawa na namin ’yong pinag uutos niyo at may kailangan kayong malaman. Si Am---"
Hindi ko na narinig ’yong sunod na sinabi nung Xander dahil may humablot ng cellphone sa kamay ko.
"Hindi ka lang pala t*nga, ano? Pakeelamera ka pa." Sabi ni Kevin at tumalikod na siya sa ’kin nang makuha na niya ’yong phone at paalis na sana siya pero syempre hindi ko hahayaang umalis siya ng gano’n gano’n na lang.
"Who’s Xander?" tanong ko dahilan para mapahinto siya pero nakatalikod pa rin.
"What did you heard?" tanong niya pero hindi ako nagsalita.
"I said what did you heard?" He said seriously at humarap na sa akin sabay lakad papalapit. Nakakatakot ’yong itsura niya, parang mangangain ng tao. Hindi kaya aswang talaga ito? Ang dilim pa naman dito tsaka wala na akong makitang mga estudyante, teka, baka nakain na niya. Napalunok ako sa mga negative thinking ko but of course hindi ko pinahalata na kinakabahan na ako.
"Answer my question first." I said while crossing my arms. *smirk*
"You know what, I can kill you right here, right now." He said with a threatening tone.
I smiled. "Are you threaten me?"
"Nope, I’m just saying what I can." He smirked. "But still, it depends on you, you scared?"
"Scared? Why would I?"
"’Cause you’re just a coward?"
"Oh really? And yourself defined a monster? An evil right? Wait, are you one of the assassins? Ilan na ba ang napatay mo?" He gave me a death glare.
"Well, I can’t count on it. It’s too many, you know. And now, you’ll belong to them." May ibinato siya sa akin buti mabilis reflexes ko at nakaiwas agad ako. May puno sa may likod ko kaya doon bumaon ’yong ibinato niya. Nilapitan ko ’yon at binunot.
I was so shocked when I saw this kind of thing.
"Ace of Spade?" I whisppered.
"Nagulat ka ba? Nakakatatlo ka na. Well, that’s the last warning card that you will received. ’Cause like what I said earlier, you’ll die right now, right here." May ibinato ulit siya and this time it’s shurikens, buti nasalo ko at ibinato ko naman pabalik sa kaniya.
Sa kaniya pala galing ’yong mga card na natatanggap ko. Akala ba niya natatakot ako?
Nagbato pa siya ng maraming shurikens at naiiwasan ko naman. Ang bilis niya gumalaw at ang hirap din niyang basahin. Naramdaman ko na lang na nadaplisan ang braso ko.
"Ugh!"
"Ano? Kaya pa?" Pang aasar niyang tanong at tumigil na siya sa pagbato. Hiningal ako dun ah. Sinamaan ko lang siya ng tingin.
Sinugod ko siya ng suntok pero nakaiwas siya. Sisipain niya sana ako pero hinawakan ko ’yong paa niya at iniikot siya kaya napahiga siya.
"f*ck!"
Tumayo siya at sinugod ako kaya sinugod din namin siya. Sinipa niya ako kaya napasandal ako sa puno. Sh*t ang sakit sa likod nun ha. Ang lakas ng pagkakasipa niya kaya napasuka ako ng dugo.
Tsk, wrong timing talaga, sinamantala niya ’yong kapaguran ko. Ang sakit pa man din ng braso ko kaka mop kanina. Kaya hindi ako masyado makalaban, pero syempre hindi ako magpapatalo sa kaniya.
Lumapit siya sakin at hinigit ang buhok ko.
"Pathetic!" He smirked.
May nahawakan akong bato. Ipupukpok ko na sana sa ulo niya kaso ang bilis ng pakiramdam niya kaya nahawakan niya ang kamay ko at sinampal ako. Woah, grabe ha. Hindi ako sinasampal ng kahit na sino sa pamilya ko, tapos siya? Wow!
Nalasahan ko ang dugo na nagmula sa labi ko kaya idinura ko ’yon sa mukha niya. Kaya simaan niya ako ng tingin habang nakangisi. Kakaibang ngisi. Naramdaman ko ang takot kasabay ng panghihina ng katawan ko.
Dahan dahan niyang hinawakan ang pisgi ko. Habang ang isang kamay naman niya ay hawak ang buhok ko.
"You know what, maganda ka sana eh kaso sinayang mo lang." Bumaba ang kamay niya papunta sa leeg ko at sinakal ako. Padiin ng padiin hanggang sa nahihirapan na akong huminga. Ito na ba talaga ang katapusan ko?
Bigla kong naalala sina mom and dad. Hindi man lang ako nakabawi sa kanila. Si kuya, sina Zils at Sandy. I feel sorry for them.
"Woah! Ang isang Amira umiiyak?" Pang aasar ni Kevin.
No. Hindi dapat ako umiiyak. Nakakahiya.
"I’m.. not..." nagawa ko pa rin sabihin ’yan kahit nahihirapan na ako dahilan para mapatawa siya. Mukha ba akong nagpapatawa.
Nag ring ’yong phone ni Kevin, mukhang importante kaya pabigla niya akong binitawan.
"Your’re still lucky."
Tumayo at naglakad na palayo si Kevin nang hindi man lang ako nililingon.
Hinabol ko ang paghinga ko. Nahihirapan akong huminga. Mukhang bumabalik yata ang asthma ko.
Pinilit kong abutin ang bag ko na nakapatong sa upuan. Pumasok ako sa cr at itinaktak ko ’yong laman ng bag ko at hinanap ’yong nebulizer ko, ’yong ini-spray. Palagi ko itong dala incase of emergency.
Matagal na mula nang huli akong atakihin ng sakit ko. Doble doble ang pagod at sakit na nararamdaman ko ngayon kaya siguro ganito.
Nahulog na ang nebulizer ko mula sa bag kasabay ng ibang laman nito kaso malayo ng konti sa ’kin dahil sa pagmamadali kong itaktak. Pilit kong inaabot ’yon kahit hirap na hirap na akong huminga. Umiiyak na nga rin ako dito eh.
Ayan, konti na lang maabot ko na.
"Amira? Amira, are you okay? What happened?" nag aalalang tanong ni Zach pagkapasok na pagkapasok niya dito sa cr.
Napansin niya sigurong inaabot ko ’yong nebulizer kaya siya na ang kumuha at iniabot ito sa ’kin.
Agad ko naman iyong inabot at ini-spray sa bunganga ko. Hinga lang ako ng hinga habang lumuluha.
Akala ko mamamatay na ako buti na lang dumating si Zach at tinulungan ako. Akala ko hahayaan niya lang ako buti na lang hindi.
Nang makahinga na ako ng maluwag at maayos ay tumingin ako kay Zach na nakatingin lang sa ’kin. Kita ko sa mga mata niya ang pag aalala.
"Hindi mo ba ako papatayin?" tanong ko na ikinagulat niya.
"Ha?"
Mukhang wala naman siyang balak na patayin ako. Akala ko pinadala siya ni Kevin para tuluyang wakasan ang buhay ko eh.
"Uhh.. Nevermind."
_____
A/N:
Haay! Buti na lang at dumating si Zach. Si Kevin kasi eh.
Vote • Comment • Follow me