*medyadaki fon müziği ile okumanızı tavsiye ederim*
Unutmadım
Suçlu bir çocuk edasıyla sürekli kaçırdığın gözlerini
Yüreğime huzur getiren sesini
İçimi titreten nefesini
Unutmadım
Doğan güne başlarken ve son ışığı kapatırken gece
Yine sen vardın aklımda
Uykularımda bile
Sanki inatmışçasına
Sen belirirdin düşlerimde
Kimi zaman kalktığımda
Yaşlar içinde bulurdum yastığımı
Gözlerim kızarmış
Yanaklarım sırılsıklam
Kimi zaman tatlı bir hayalin peşinde koşmuş gibi
Gülerken uyanırdım
Gözümü açtığım anda
Solardım
Şimdi her şey farklı
Ben farklıyım artık
Görsen belki tanıyamazsın
Herkes gibi her şey gibi değiştim
Yeni bir ben doğdu eskisinin kırık dökük harabelerinden
Daha sağlam, daha güçlü, daha bir ben
Özgür, mutlu, ne istediğini bilen
Unuttum mu
Dedim ya başta unutmadım
Zaten unutmuş olsam bu mısraları nasıl yazayım
Ama hatırlamak zaaf değildir
Tam tersi bazı şeyleri hatırlamak insana ummadığı bir güç verir
Unutmadım
Seni ve seninle bıraktığım beni
Eskide kalmış bir dost misali
Ama avutmadım da kendimi
Esiri olmadım boş tesellilerin
Umutsuzluk değil bu
Aksine
Umudum gün yüzüne çıktı
Kendimi
Kendi yüreğimi
Kendi değerimi
Kendi sesimi
Keşfettiğimde
Selamun aleyküm! Umarım beğenmişsinizdir. Lütfen oylarınızı ve yorumlarınızı esirgemeyin. Özellikle yorumlarınızı görmek beni gerçekten inanılmaz mutlu ediyor :) Allah(c.c)'a emanet olun. :) bir sonraki şiirimde görüşmek üzere...