339am. :/
——
THIS is awkward, I can feel his eyes on me na pilit ko iniiwasan kaya naman nagpakabusy na lang ako sa pag supervise pati pagrereplenish ng desserts ay ginawa ko na kahit na pwede naman mga tao namin ang gumawa. Good thing rin na mukhang busy nga si Sam sa pagkausap sa mga importanteng tao sa event. I even noticed na everytime susubukan niya umalis ng table ay hinihila siya ni Isabel pabalik.
Nang mukhang going smoothly naman ang event ay siniguro ko muna na okay mga staff na kasama ko bago ako lumapit kay Elba.
"Elba, I'm gonna head out first sabihan ko na lang si Mina na pumalit siya sa akin mag-supervise dito."
"Okay lang po kami dito Ma'am, malapit na rin naman matapos tsaka kanina ko pa po napansin na parang anxious kayo? Okay lang po ba kayo?"
"I don't feel well, mukhang late ang jetlag ko." Pag dahilan ko na lang. "It happened to me before na after a few days tsaka ako nakaramdam ng adjustment."
"Sige Ma'am ako na po bahala dito pahinga na lang kayo."
"Thank you, Elba. Tawagan ko na lang si Mina just in case."
I took my phone out as I stealthily made my way out nang walang nakakapansin.
"Hello, Mina?"
"Yes, may problema ba?" Tanong ng kaibigan ko sa kabilang linya.
"No, ano lang I have to leave first sinabi naman ni Elba na siya na bahala and the event is about to finish na rin."
"Sure no problem but are you okay? Bakit ka kailangan umalis?"
"Ano lang, I don't feel well, headache." I bit my tongue. 'Sorry, Mina.'
"Pahinga ka na lang."
"Thank you. I'll take some meds and then balik ako dyan sa shop mamaya."
"Sure."
"Thank you, Mina."
Pinatay ko na ang tawag once I reached my car. Binuksan ko na ang pinto para makasakay when a pair of hands slam it down close conveniently trapping me between my car and the body behind me. I turn around to face the person.
"Sam." Why am I not even surprise it was him.
"Tatakasan mo ulit ako?"
"Hindi ako tumatakas."
Tumaas ang kilay niya sa akin. "Hmm. Then why are you leaving nang hindi pa tapos ang event?"
"I have other stuff to do besides I trust my staff na matapos ang trabaho na walang nagiging problema."
"But...as a representative of the company who hired you what if I request to talk to the management and owner dahil may gusto ko i-inquire sa service na binigay sa amin?"
"Then I have to let you talk to my partner Mina as she's the one in charge in managing."
A small smile slipped his lips. "Then what if I want to talk to the chef herself to give my personal compliments to the chef?"
"Compliments appreciated."
"Ah, really..." yumuko siya at unti-unting gumalaw ang mga balikat hanggang tuluyan na siyang tumawa. "You are something else, Chandria."
Nangunot ang noo ko sa kanya. "Did I amused you enough? Can you get off now para makaalis na ako?"
"No." Sumeryoso siya.
"No? Excuse me?"
"Did you really think hahayaan kita makatakas sa akin ng ganun na lang?"
"You're scaring me now. Hindi ka naman stalker?"
"What? No! I won't do that. Do I look like one?"
"You can't judge a person by their look." Sumeryoso ako.
"I know that, and I promise I'm not." He grinned. "Ang cute mo."
"Then let me go." I was seriously inching myself not to punch him.
"Not until—" he grabbed my phone I was clutching to my chest.
"What are you doing?"
He started doing something with my phone hanggang sa nakarinig ako ng pag-ring na galing sa bulsa niya mismo. Did he just call his own number?
Ibinalik na niya ang phone kamay ko at inilapit ang mukha sa akin. "Naniniguro lang na this time hindi mo na mawawala number ko dahil sa maling akala mo."
I felt blush crept up my cheeks. "It's not that!"
"You're cute when you're lying."
"Just—get off." Tinulak ko siya pero mas lalo lang niya inilapit ang sarili sa akin. I can literally feel his breath on my cheek.
"Chandria..." bumulong siya sa tenga ko.
"What..?"
"Breathe." Lumayo siya ng bahagya para matingnan ang buong mukha ko ng harapan. "I don't want you to pass out on me again because this I don't know where you live baka maiuwi pa kita."
I didn't even realized that I've been holding my breath.
Napahinga naman ako nang maluwag when he finally took a step back at pinagbuksan pa ako ng pinto.
"Drive safe, Chandria. I will visit your shop soon." He salutes and winked at me nang makasakay ako.
"MA'AM Chandria may hinihintay kayo?"
Nilingon ko si Carlos, ang barista namin, na nasa likod ng counter.
"What?" Nakaupo ako ngayon sa isa sa mga empty table. I'm working on my laptop.
"Napansin lang namin Ma'am parang nadadalas paglingon niyo sa pinto kada may papasok." Sabi naman ni Jaclyn na nasa isang table rin malapit sa akin kasama ang ibang staff ng bakery.
Hindi gaanong matao ang shop, hindi rin busy sa kitchen kaya maging sina Jaclyn at Elba ay nakatambay lang ngayon dito sa labas. Ganito lang din sila kapag hindi busy ang shop, hindi rin naman namin minamasama ni Mina at nakasanayan na rin. Kumbaga naging free time na rin ng mga staff na kapag walang customer ay nagkukumpulan sila para magkwentuhan. Paminsan ay sumasama kami ni Mina.
"Oo nga Ma'am, ilang linggo na kayo na parang aligaga." Sang-ayon ni Elba.
"Wala. Wala akong hinihintay." Itinuon ko na ulit ang pansin sa laptop. Ilang linggo, yes, its been weeks since that encounter.
'I will visit your shop soon.'
After saying that he just disappear na parang bula. Is this his revenge? Dahil ilang beses ko siya iniwasan ngayon ay ibinabalik niya sa akin? Hindi dapat ako affected, he can ignore me all he wants but after niya i-announce na parang threat na pupunta siya ng shop ay naging anxious ako na baka nga biglang lumitaw siya dito sa bakery but then weeks? It's been almost two weeks pero wala kahit anino.
Napaigtad ako nang mag-ring ang bell pagbukas ng pinto pero si Mina lang pala ang pumasok. Narinig ko pa ang hagikgikan nang kabilang table dahil sa naging reaction ko.
"Sabi naman Ma'am may hinihintay ka pumasok eh."
"Oh, wala pa rin Chandria?" Naupo si Mina sa tapat ko.
"Anong wala pa rin?" Nag-angat ako ng tingin sa kaibigan.
"Duh, ilang araw ka ng ganyan na parang hihimatayin kada may papasok na customer."
"Ayaw maniwala ni Ma'am Chandria kasi, Tita Mina." Sabi ni Carlos na naglagay ng tasa ng kape sa harap ni Mina, pamangkin nga pala ni Miguel si Carlos na college student at nagpapart time sa shop bilang barista, minsan server rin kapag kinulang kami sa tao.
"No, I'm not!" Tanggi ko.
"Deny pa. Sino ba kasi yan?"
"Ako may hinala Ma'am Mina." Singit ni Elba. "Yung pogi na nanghila kay Ma'am Chandria nun sa company event tapos pag-alis ni Ma'am kinulit ako para sabihin kung saan etong shop."
"Wait...what? Anong hinila? Sinong pogi?!" Pinanlakihan ako nang mga mata ni Mina dahil wala ako nakukwento sa kanya.
I glared at Elba, ang daldal kasi eh.
"Ay sorry bibig ko po kasi." Tinampal niya ang sariling bibig.
"Pero Ma'am kung sino man yan ihahanap ka na lang namin ng mas pogi." Sabi ni Jaclyn.
"Pili ka nang kahit anong number Ma'am Chandria." Sabi ni Carlos na nakiupo na sa table nina Elba.
"Number? Para saan?"
"For fun lang Ma'am, kung pang ilan na lalaking papasok na customer."
Tinaasan ko siya ng kilay. "Paano kung may asawa o girlfriend?"
"Syempre aalamin muna natin."
"Paano kung pangit?"
"Ouch Ma'am Chandria, judgemental ka ba sa panlabas na anyo?"
Inilingan ko na lang si Carlos. "Bakit niyo ba ako binubugaw?"
"Para lang hindi ka na naghihintay Ma'am."
"Wala nga akong hinihintay."
"Pero gusto ko yan. Ako na lang pipili ng number." Pagsali ni Mina. "According dito sa newspaper sa astrology ni Chandria lucky number mo ay 6."
Number six, sixth guy.
"That's the fifth guy to hit on you."
"And you want to be the sixth guy?"
Bakit pati numero kailangan related pa rin sa lalaking yun? Nakakainis.
"No. Ayoko ng number na yan." Madiing na sabi ko.
Pinakatitigan ako ni Mina. "Hmm...okay number six tayo, Carlos."
"I didn't say yes to this."
"You just stay there Chandria, continue doing your business, pretending as if hindi ka kinakabahan every time tutunog yung bell which is...now!"
I gritted my teeth para hindi malingon nang nagring nga ang bell sa pagbukas ng pinto.
"Lucky day mo Chandria, dalawang lalaki agad pumasok."
Napahagikgik ulit sina Jaclyn na bumati sa mga dumating, si Carlos naman ay bumalik na sa likod ng counter.
"Mina, those kids are literally high schoolers. Gusto mo bang makulong?" Pabulong na sabi ko nang lingunin ko ang dalawang estudyanteng lalaki na umoorder.
"Makakahanap din tayo ng tama para sayo, kaibigan."
May ilang customers ang mga dumating kaya naman medyo naging busy na ang shop pero dahil wala naman trabaho sa kitchen bukod sa hinihintay na cupcakes na mag-cool down para malagyan ng icing, ay tumulong na rin sina Elba at Jaclyn mag-serve sa ibang table.
Napapailing na lang ako sa tuwing nagsesenyasan ang mga ito kada may papasok na lalaki at binibilang talaga nila, kaso ang sumunod ay may edad, pang-apat ay may kasamang girlfriend, pang lima ay may akay na dalawang anak, bumili ng cake para sa kapapanganak na asawa.
"You guys are desperate. This is useless." Tumayo na ako at naglakad pabalik ng kitchen.
Narinig ko nag-ring ulit ang bell pagbukas ng pinto pero pinilit ko ang sarili na huwag lumingon dahil hindi tulad kanina ay nanahimik ang paligid, wala akong narinig na kantyaw galing kina Jaclyn o Carlos, maging si Mina na malakas nagbibilang kanina ay hindi nagsalita. Tutuloy na sana ako papasok ng kitchen door when I heard a voice.
"Hi. I'm looking for Chandria?"
Mabilis ako napaikot at mabilis na nagtama ang paningin namin ni Sam, he's still wearing his pilot uniform, a white short sleeve shirt with an insignia of four stripes on both shoulders, one button already undone and loose tie, his hair looks messy na parang ilang beses na pinaraanan ng mga daliri.
He look tired but his face instantly lit up nang makita ako and after a few strides ay nasa harap ko na siya at bago pa ako makapag-react ay nakabig na niya ako sa bisig niya, his arms tightening around me.
"Hi."
NAGPAKABUSY ako sa kitchen, sa paglalagay ng icing sa mga cupcakes trying my best to ignore this big figure sitting on one of my kitchen counter, eating some of my cupcakes?
Ang pinagtataka ko bakit kaming dalawa lang ang nasa kitchen, bakit ako lang mag-isa nagtatrabaho dito? Nasaan mga assistant ko? After that stunt he did outside in front of the customers, the staff at nang kaibigan na si Mina ay wala sa sariling napatakbo ako sa kitchen without realizing na hila-hila ko pala si Sam.
Ine-expect ko kanina na susunod sina Jaclyn at Elba sa akin para tumulong sa pag iced pero naka-receive ako nang text galing kay Mina na bibigyan daw nila kami ng alone time. Napailing na lang ako sa nabasa at nagsuot na ng apron to do my work kaso naman ang laking distraction ng taong 'to.
"Did you realize na pang limang cupcake mo na yan?" Sabi ko nang kumuha ulit si Sam nang panibago.
"Hindi mo ako kinakausap eh."
"Because I'm working."
"Then why did you drag me here."
"I didn—kumain ka na nga lang dyan."
"You know what, when I first saw you akala ko maganda ka lang, cute ka din pala."
Napairap na lang ako at humigpit ang hawak sa pastry bag. "Why are you here anyway?"
"Kasi nga hinila mo ako dito."
"No, I mean, base sa suot mo did you just get off from plane?"
"Yes?" He finished his cupcake at kumuha ulit ng panibago.
"Then why are you here? Di ba dapat umuuwi ka para magpahinga? Matulog?"
"Because I wanted to see you."
"Baliw ka." Halos pabulong na sabi ko. "By the way you're paying for those." Tukoy ko sa mga nakain niya.
"Sure. Ilan na ba 'to?"
"Seven. Grabe ka, ilang cupcake ang kaya mo kainin?"
"Kung ilan ang nasa harapan ko."
"Just don't eat them all, baka wala na kami mai-serve sa customers."
He took another one at pinakatitigan iyon. "You know what I just realized?"
"What?"
"I really like your scent. Alam mo kung bakit? Nung nagkita ulit tayo sa mall, you smells like cinnamon and vanilla, then we met again at our company's event you smells like raspberry and chocolate. Do you know what you smell right now?"
Umalis siya sa pagkakaupo sa kitchen counter at lumapit sa akin. I froze in my place nang ilapit niya ang mukha sa leeg ko, his nose just a millimeter from touching my skin.
"You smell like lemon and cream." Kumagat siya sa hawak siya sa hawak na cupcake and licked the side of his lips na may kumalat na icing. "Masarap."
I tried to hide my blush pagkasabi niya na 'masarap' not after he told me what I smell like while eating a lemon cupcake with cream filling and icing, without breaking eye contact.
WE CLOSE the bakery with Sam still hanging around. Na-introduce ko naman si Mina sa kanya but of course my best friend tried to be discreet kahit na alam kong kating kati na siya na ma-interogate ako and somehow naging thankful ako na nandito si Sam if not ay binomba na ako ng mga tanong.
"Hindi ka ba uuwi?" Tanong ko kay Sam nang nakasunod pa rin siya sa akin hanggang sa sasakyan ko.
"Ihahatid kita."
"I have car."
"And I don't have mine. I took a cab padiretso sa'yo pagkalapag ko."
"Do you want me to drive you?" Alok ko.
"No. I wanted to make sure na makakauwi ka ng safe."
Kumunot ang mga noo ko at pinakatitigan siya. "Is that really the reason o gusto mo lang malaman saan ako nakatira?"
He grinned. "Both?"
"Are you sure you're not a stalker?"
"Chandria, kung stalker ako dapat nandun ako sa kabilang side ng kalsada pinapanood ka gamit ang binoculars at hindi ko na kailangan mag damoves sa'yo ngayon para lang malaman kun saan ka nakatira kasi alam ko na lahat tungkol sa'yo."
"Just get in, Sam." I unlock my car and get in the driver seat habang sumunod naman siya sumakay sa passenger.
I don't even know why I easily trusted him. Ako na naging maingat sa mga tao bakit pagdating kay Sam parang nawawala mga suspicions ko, pag sa kanya bumabagsak defense ko. I just trust him right away na parang alam ko na pwede ko siya mapagkatiwalaan.
** SAM **
I WAS out of the country for the past two weeks, flying to different countries kaya naman as soon as I landed sa pilipinas ay hindi na ako nagdalawang isip at sumakay ako ng taxi, I wanted to see her, I needed to see her and when I did the first thing I did without any thought ay ang yakapin siya. Akala ko nga makakatikim ako ng sipa at suntok dahil sa ginawa ko but instead ang natikman ko ay madaming cupcakes and cookies. Maulit nga baka next time buong cake na.
Now here I am in front of Chandria's apartment complex, a three storey apartment, a gated compound with guard on duty kaya mukhang safe naman ang lugar.
"Sa second floor ako." Sabi ni Chandria.
"Pumasok ka na."
"Ahm...okay pero paano ka?"
"Taxi, Chandria. May mga taxi sa labas." I nudge her cheek with my knuckle. Ang cute niya kasi. "Can I see you again tomorrow?"
"Off ako bukas hindi mo ako makikita sa shop."
"Kung free day mo bukas then much better. Hindi lang naman kita sa bakery pwede puntahan."
"But I have plans tomorrow. Sorry."
Napabuntung hininga ako at pilit ngumiti. "You don't have to be sorry, next time na lang." I flicked her nose.
"Sige. Ingat ka."
Nasa hagdan na si Chandria paakyat nang huminto siya at nilingon ako. I'm still in my place with my hands on both pockets hinihintay siya na makapasok sa loob ng unit niya.
"Bukas. If you want, you can come with me? Well, if—if you're up for it."
Lumapad ang pagkakangisi ko. "Yes. Whatever it is, I'm in."
"You don't even know kung ano yun."
"Basta kasama kita, kahit ano at saan pa yan."
"Okay be here tomorrow at 8 am."
"Yes Ma'am." Nag-salute ako sa kanya.
"See you tomorrow, Sam." Ngumiti siya and this time hindi na lang siya cute, ang ganda niya.
—tbc.