"Ελβλίρα μήπως πρέπει επιτέλους να σχολάσεις;!" φωνάζει χαμογελώντας η κολλητή μου και συνάμα αφεντικό μου.
Βγάζω τα γυαλιά μου και τριβω νωχελικά τα μάτια μου
"Ράνια μακάρι να μπορούσα αλλά έχω περίπου να μελετήσω δύο έγγραφα πριν τα υπογράψεις. Άσε που πλησιάζει και το συνέδριο για να κλείσουμε μεγάλες δουλειές,θα είναι τόσοι μεγαλοεπιχειρηματίες ανάμεσα σε αυτούς κι εμείς οπότε ετοιμάζω τις λεπτομέριες"
Λέω ξαπλωνοντας το κεφάλι μου πίσω στην καρέκλα κλείνοντας στιγμιαία τα μάτια μου.
Νιώθω να ξεφυσαει καθώς ο ήχος από τα τακούνια τις γίνεται πιο έντονος
"Θες να σου δώσω ρεπό ώστε να τα τελειώσεις αύριο με την ησυχία σου;"
Με ρωτα αλλά νευω αρνητικά καθώς τα μάτια μου είναι ακόμη κλειστά
"Όχι είμαι εντάξει υποθέτω. Θα τελειώσω αυτό το έγγραφο και λογικά θα πάω σπίτι μου κι εγώ"
"Θες να σε περιμένω; Η ώρα είναι περίπου δώδεκα πάρα και είναι επικίνδυνα έξω κυρίως μόνη"
Μου λέει καθώς πειράζει το τεράστιο ρολόι της.
"Πιστεύω θα μου κάνει καλό λιγος αέρας" λέω ανασηκωνοντας το σώμα μου
"Όπως θες. Τουλάχιστον κλείδωσε μην έχουμε κανένα ατύχημα"
"Ναι μαμα" λεω χαζογελωντας
Με αποχαιρετά και κλείνει την πόρτα πίσω της.
Πιάνω απαλά τους κροταφους μου κάνοντας ένα απαλό μασαζ. Αυτήν την στιγμή χρειάζομαι λίγη ξεκούραση.
Το στομάχι μου δικαίως έχει αρχίσει να παραπονιέται,αφού όλη την μέρα είμαι με καφέδες.
Τακτοποιήσω στην άκρη τα αυριανά χαρτιά και συμπληρώνω τέλος κάποιες υπογραφές που χρειάζονται.
Νιώθω όλο το σώμα μου να μουδιαζει καθώς προχωράω προς την έξοδο αφου εχω κλείσει τα πάντα.
Κατεβαίνω με ταχύτητα τα σκαλοπάτια της εταιρίας και κατευθύνομαι προς το σπίτι μου που δεν είναι και τόσο μακριά.
Λίγα μέτρα πριν το σπίτι μου ακούω την μουσική στο διαπασών και αναγνωρίζω ήδη από πιο σπίτι είναι.
Καθώς πλησιάζω βλέπω την γνωστη φυσιογνωμία να σκύβει στο παγκάκι κρατωντας το ρουθουνι του και να ρουφάει κάτι από το αλλον.
Μένω λίγο στάσιμη οταν συνειδητοποιώ ότι παίρνει πάλι την δόση του και κυρίως σε δημόσιο χώρο.
Ξεκλειδωνω την πόρτα μου καθώς ακούω τα χαχανιτα του απο τις παρενέργειες του ναρκωτικου.
"Αχ ρε Βίκτωρ καταστράφηκες "
Λέω ακουμπουντας το κεφάλι μου στον τοίχο