"Μαμα γιατι κλαις εγινε κατι;"
'Ασε με...πηγενε στο δωματιο σου'
'...Μαμα;"
'Ειπα πηγενε!"
'Σε παρακαλώ...."
Ανοιξα αποτομα τα ματια μου,μου πειρε λιγη ωρα για να συνέλθω και να αντιληφθώ οτι ειμαι στην αγκαλια του Jimin,ο οποιος μολις ειχε ξυπνησει και με κοιτουσε.
"Καλημερα.Πως εισαι;"Μου ειπε ενω σκούπισε τα δακρυα μου που δεν ειχα προσεξει.
"Δεν θελω να παω σχολείο"ειπα ενω εστρεψα το βλεμμα μου μακρια απο το δικο του.
"Εντάξει.Νομιζω θα σε συγχωρέσει η Αγγελική"ειπε ειρωνικά και με εκανε να γελασω ελάχιστα.
"Εγω μπορω να παω σχολειο;"με ρωτησε και κούνησα το κεφαλι μου αρνητικα.Χαμογελασε ελαχιστα.
"Θες να ξανακοιμηθουμε;"με ρωτησε και εγνεψα καταφατικά.Με ξανα πειρε αγκαλια και μας σκέπασε καλύτερα με την κουβέρτα.
"Ξερω οτι σου ειναι δυσκολο να συνεχισεις κανονικα την ζωη σου...αλλα δεν στο ζηταει κανεις αυτο...μπορεις να πας με το πάσο σου."
Μου ελεγε ενω μου χάιδευε το κεφαλι."Μπορει να μην ξερω ακριβως τι νιωθεις αλλα εγω θα ειμαι εδω μαζι σου."
2 εβδομαδες μετα
"Άννα ρε βιάσουυυ θα αργήσουμε!!!!"ακουσα την φωνη της Νικης απο κατω.
"Έρχομαι μισο λεπτοο"
"Ελα και οι δυο ξερουμε οτι ο Jimin σε θελει οπως και ν-"
Δεν προλαβε να ολοκληρώσει την πρόταση της επειδη την έσπρωξα.
"Ρε χαζο φωναξε και αλλο δεν σε ακουσε ολοι η πόλη"της ειπα και αρχισα να πηγενω προς την πορτα αλλα γυρισα πισω οταν την ειδα να ετοιμαζετε να φωνάξει.
"Ελα,θα χασουμε το λεωφορείο!"την ειπα ενω την εσπρωξα εξω.
Πήραμε το λεωφορείο και πηγαμε στο σχολείο.Εκει ειδα τον Jimin να μιλαει με κάποια.
"Ελα Αννα δεν χρειαζετε να ζηλεύεις"ειπε η Νικη και γελουσε.
"....Παμε στην ταξη πριν σε σπρώξω"
Μετα απο ενα βασανιστικό 7ωρο,μπορουμε επιτέλους να παμε σπιτι!Αμα...δεν χαναμε το λεωφορείο με την Νικη....
"Ουυ καποιες εχασαν το λεωφορειο!"ακουσα το Jimin απο πισω μας να λεει με εναν κοροϊδευτικο τονο.
"Η Νικη φταιει"του ειπα μουτρομενη
"Εγω;;"ρωτησε η Νικη ενω εκανε την προσβλημενη.
"Και απο οτι φαινετε το εχασες και εσύ"ειπα ενω γυρισα προς τον Jimin.
"Μπα.Απλα εχω δουλεια σημερα,θα παρω αλλο λεωφορειο."ειπε ενω γελασε κοροϊδευοντας εμενα.
"Στην καφετερεια;"ρωτησε η Νικη μπερδεμενη και θυμηθηκα οτι δεν την ειχα ενημερώσει για οταν πηγα πρωτη φορα εκει.
"Α σωστα, ο Jimin και οι κολλητοι του δουλευουν σε μια γαματη καφετερεια λιγο πιο εξω απο την πολη."ειπα ενθουσιασμενη θυμοντας την ομορφη καφετερεια και τα παιδια.
"Θελετε να ερθετε μαζι μου;"προτεινε ο Jimin
"Omg ναι!Νικη παμεεεεεεεε"
Επριξα λιγο την Νικη μεχρι να συμφωνησει και τελικα ειπε οκ.
Ενω μπαίναμε στο λεωφορείο πηγα να πεσω αλλα πιαστικα απο τον Jimin.Με καποιον τροπο κατεληξα να κραταω το χερι του.Οταν βρηκαμε θεσεις,καθισα διπλα του στο λεωφορειο ενω...κρατουσα ακομα το χερι του αλλα...
Οταν επιτέλους φτάσαμε ειπα στον Jimin "Ξερω οτι δεν θες να με αφησεις αλλα...θελω το χερι μου πίσω"
"Μα εσυ το κρατας!"Ειπε κοκκινιζοντας
"Για δες καλητερα."Ειπα με ενα χαμογελο και ακουσα την Νικη να κανει fangirling απο πισω
Κοίταξε τα χερια μας και,ενω στην αρχη εγω κρατουσα το χερι του,τωρα το ειχα αφησει αλλα αυτος ακομα το κρατουσε σφιχτα!
Τοτε κοκκινισε περισσοτερο και αφησε βιαστικα το χερι μου.Αχ θεε μου τοσο γλυκος!
Νικης POV
"Ουυυ οποτε εισαι η κολλητη της Αννας!!Εγω ειμαι ο καλητερος φιλου του μελλοντικου της συζύγου και το παιδακι που δεν μιλαει ειναι ας πουμε και αυτος φιλος του αλλα...εμενα με αγαπαει περισσοτερο ο Jimin"ειπε ο φιλος του Jimin,απο οτι μου ειπε η Αννα, ο Taehyung ομως το τελευταιο κομματι το ειπε ψιθυριστά.
"Σε άκουσα " ειπε ο Jungkook ενω βάρεσε ελαφρα τον Taehyung
"Εμμ γεια-"προσπαθησα να πω πριν με διακόψει.
"Τι νομιζεις για τους Ναμιν;"ειπε ο Jungkook με ενα σοβαρο υφος
"Ναμιν;"ρωτησα απορημένη...ακούγετε σαν...
"..."εμεινε σιωπηλός μεχρι που καταλαβα επιτέλους τι ειναι.
"OMG TO SHIP NAME TOUΣ ΕΙΝΑΙ;
ΜΠΡΑΒΟ!ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΒΡΩ ΤΟ ΚΑΤΆΛΛΗΛΟ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΈΛΕΙΟ!"Ειπα ενθουσιασμενη
"Οκ.Σε συμπαθησα."Ειπε με ενα μικρο χαμογελο
Αννας POV
Κοιτουσα την Νικη με τα παιδια να μιλανε για κατι ενθουσιασμενοι...τουλαχιστον συμπαθησαν ο ενας τον αλλον...απλα δεν θελω να ξερω για πιο πραγμα μιλανε.
"Θα βοηθησεις με τους καφεδες ή οχι;"με ρωτησε ο Jimin ενω με χτυπησε ελαφρα στο κεφάλι.
"Σου ειπα...δεν ξερω να φτιαχνω καφέδες!!"ειπα ελαχιστα εκνευρισμένη...οχι για τους καφεδες
"Οκ σιγα το πραγμα θα σου μάθω!"ειπε ενω φαινοταν οτι ηταν παραξενεμενος με την συμπεριφορα μου.
Αφησε εναν αναστεναγμό "Εγινε κατι;"
"Οχι"απαντησα σύντομα.
"Μα γιατι εισαι εκνευρισμενη μαζι μου;"ειπε και απετυχε στο να κρατησει το χαμογελο του.
"Δεν ειμαι!"ειπα με λιγη μεγαλητερη ενταση.
"Η Αννα ανεβαζει την ενταση της φωνης της αυτο δεν ειναι φυσιολογικο!"ειπε κανοντας τον ξαφνιασμενο
"Καλα ειμαι!"ειπα μουτρομενη και ο Jimin εκανα σαν να καταλαβε κατι.
"Αχα....Αννα;"ειπε ενω χαμογελασε
"Τι παλι;"
"Ζηλεψες οτι ημουν με την Αναστασια ;"μου ειπε ενω πλησίασε κοντα μου με ενα πονηρο χαμογελο.
"ΟΧΙ!"φωναξα ενω ειχα γινει κοκκινη σαν ντοματα ακομα και τα παιδια μας κοιταξαν να δουν αμα ολα ειναι καλα.
"Ε..τιποτα συνεχίστε να μιλατε εσείς."Γυρισα προς το μερος τους εξηγώντας και οταν ξανα γυρισα προς τον Jimin ειδα το χαζο του χαμογελο...
Γαμω την ζωη μου...τωρα ποιος θα με πιστεψει αμα πω οτι δεν ζηλευα...