Josh’ POV
Hindi ko alam kung anong problema o kung meron nga ba pero bigla na lang naging ilap sa akin si Sab matapos nung game. Hindi ko alam kung pagod lang ba siya at napaparanoid ako o sadyang tama ang pakiramdam ko.
Nang matapos ang practice, nagpaalam ako sa kanyang magpapalit lang at tinanguan lang niya ako. Nang hinatid ko na siya pauwi, buong car ride namin nakatahimik lang siya. Ang paalam niya matutulog lang daw siya pero nung tiningnan ko yung side mirror nakadilat lang siya at nakatingin sa kalsada. Pagbaba niya, isang “Bye, ingat” lang ang sinabi niya at umalis na. Ni hindi man lang niya ako pinagsalita.
Kung iisipin, hindi talaga ako naparanoid. Talagang may mali at ang nakakabwisit, hindi ko alam kung ano yun.
Ilang araw ko na siyang tinetext pero ang tipid ng mga reply niya. Kapag naman tatawag ako madalas hindi niya sinasagot. Minsan naman sasabihin niyang may ginagawa siyang project o requirement. I’m dumb, but I’m not that dumb. Project sa unang buwan ng sem? Come on!
At ang mas nakakainis pa dyan, kapag sinusundo ko siya sa classroom madalas nakaalis na siya o di kaya idadahilan niya na may gagawin pa siya.
“Ano na namang problema mo at nakasabukot yang pagmumukha mo?”
Nakatambay ako sa may gym at nag-iisip ng biglang tumabi sa akin si Sachi. Buti pa ‘to, palaging nandyan. Pasulpot sulpot lang.
“Don’t answer. Alam ko na. Same problem lang naman tayo. Parehas tayong nafriendzone. At ang pinakamasaklap dyan, madalas magkasama ang nang friendzone sa atin.”
Nabwibwisit na ako lalo pang nambwibwisit ‘tong babaeng ‘to. Natitiis ko na nga na hindi ako pinapansin ni Sab pero ang makitang madalas na niyang kasama si Jacob? Badtrip na ‘yan! Nakakabanas na ha! Durog na durog na ko.
“I know naman na walang something sa kanila pero the mere fact na makita silang magkasama habang ako nanunuod lang sa gilid, medyo masakit pala. I’m in love with my bestfriend. Cliché, right? And you’re in love with your friend slash ex. Ang bestfriend ko at ang ex mo, madalas magkasama ngayon. Why is that?”
“Nasasaktan ka ba talaga? Bakit parang hindi naman?” inis na tanong ko sa kanya.
Nakakainis na kanina pa niya inuulit ulit ang bagay na ‘yan. Hindi naman ako bingi para hindi marinig na madalas silang magkasama. Hindi naman ako bulag para makitang madalas nga sila magkasama. Hindi rin naman ako manhid para hindi masaktan kapag nakikita ko silang magkasama. Gaguhan lang ba?
“Masakit.”
“O talaga? Hindi halata.”
“Hindi naman dahil sa nakakapagbiro at nakakangiti pa ako ibig sabihin hindi na ako nasasaktan. It’s easy to pretend you’re happy even when you’re not. I don’t want to act miserable in front of other people. What for? Para kaawaan nila ako. That’s the least thing I need right now. Alam mo Josh, if you really love her, you’ll fight for her.”
Fight? I’ve been fighting for her all this time. I’ve got no intentions on stopping not even when she’s seeing Jacob frequently. Kaya lang paano ko lalaban kung hindi niya ako kinakausap? Kung hindi niya ako pinapansin. I die every time she’s ignoring me.
“Paano ko pa gagawin ‘yun?” tanong ko sa kanya.
Ngumiti siya at itinaas baba ang kilay niya, “May plano ako.” Bakit parang hindi maganda ang kutob ko sa plano nito? “Tayo na lang!”
I wasn’t informed she’s crazy. Kami? Magiging kami? Edi lalong lumayo si Sab sa akin niyan.
“Tigilan mo nga lang ako.”
“Seryoso ako.”
“Seryoso rin ako. Manahimik ka dyan.”
Tumayo siya at humarap sa akin saka nagpameywang, “Look, if you’re thinking na sinasuggest ko ‘to para makaget over ka dyan sa ex mo at magkagusto sa akin, then I must say ang feelingero mo. I’m just suggesting this to make them jealous.”
Magsasalita pa lang sana ako nang itaas niya ang kamay niya at itapat sa mukha ko, “Hindi pa ko tapos. I don’t like you, okay? Not in a romantic way. Kaya chill ka lang dyan. I like my bestfriend. And we have to make the them jealous so that Sab will show her true feelings for you and give you another chance and for Jacob to finally have the nerve to ask me out. Is that clear?”
“Clear na clear pero hindi ako papayag. Ayoko nga. Kung pagseselosin ko si Sab at sakaling umepekto, masasaktan siya. Kung pagseselosin ko naman siya at hindi yun umepekto, ako ang masasaktan. Either way, may masasaktan. Kaya ayoko. Bahala ka dyan.”
Nilayasan ko si Sachi pero sumunod naman siya sa akin. Sanay na rin naman akong nakabuntot sa akin na parang anino ang babaeng ‘to. Kasi nga raw, may ibang pinagkakaabalahan ang bestfriend niya.
I was so busy in my thoughts ng maramdaman ko ang paghawak ni Sachi sa braso ko, “Problema mo?” I asked na ikinagiti naman niya. Weird talaga ‘to.
Tatanggalin ko pa lang ang pagkakakapit niya ng may marinig akong sumigaw sa pangalan namin, “Sachi! Josh!”
“Hi, bestfriend! Hi, Sab!” Napahinto ako.
Magkasama na naman silang dalawa? Really?! Nakakainit ng ulo, “Hey, where are you two going?” masayang bati ni Jacob.
“Kakain sana kami sa labas kaya lang..” tumingala siya para tingnan ang langit, “Medyo makulimlim na. Kaya Josh decided to take me home.”
“Huh? Wait. Anong nangyayari?” tanong pa ni Jacob.
“Oops. Sorry, I forgot to tell you. We’re dating!” Nanlaki ang mata ko sa sinabi ni Sachi. Sabi ko ng hindi ako pumayag ha! Anong date date sinasabi nito?!
“I..It’s nice to hear that. Bagay kayo.” What the f*ck? Napakunot ang noo ko sa sinabi ni Sab. Hindi ba niya alam na masakit para sa akin ang marinig sa kanya ang mga salitang ‘yun?!
“Thanks. Saan nga pala punta niyo?”
“We're going – “
“To eat somewhere. Fastfood siguro. Nakakagutom kasi. Una na kami ha? Nice bumping into you, guys.” Ngumiti si Sab at umalis na habang nagkibit balikat si Jacob at nagpaalam na.
“What the hell is your problem?! Sabi ko ng hindi ako papayag.”
She shrugged at naglakad na, “Wala na. Nagawa ko na. Wala ka ng choice.”
“They don’t seem to care so ano pang point nito?”
Nginitian niya ako at huminto sa tapat ng kotse ko, “Malay mo tago lang reaksyon nila. Hatid mo nga lang ako sa amin. Sa mga kasinungalingan na sinabi ko kanina baka pwedeng meron namang isa doon ang maging totoo. Kaya ihatid mo na lang ako.”
***
Sab’s POV
“Now where’s the food we’re supposed to eat? Hindi ako nainform na may fastfood sa gym?”
Napairap ako sa statement niya, “Shut up. Ako lang may karapatang magpakasarcastic dito.”
Natawa siya at umupo sa tabi ko sa bleacher, “Bitter. Are you jealous or something?”
“Are you stupid or something? Hindi ba halata? Kung ikaw kaya makita mo ‘yung ex mo na may dinedate na iba? Anong mararamdaman mo? At bago ka sumagot, wait. Paano kung ang sabi pa niya na maghihintay siya sa’yo? Hindi ba nakakainis ‘yun.”
He smirked and put his arm on my shoulder, “I hate to break it to you but boys can’t wait forever. Lalo na kapag may magandang babae ang umaaligid sa kanya. Bihira ang lalaking loyal.” At proud pa siya ha?!
“You don’t him, okay?!”
“I know him.”
“Just because hindi mo kayang maghintay, doesn’t mean that Josh can’t too.”
Tinanggal niya ang pagkakaakbay at tumingin sa akin habang nakataas ang isang kilay, “Really? Sa pagkakatanda ko kasi nagdedate na si Josh at Sachi.”
Pumikit na lang ako at pinilit na huwag makipag-away kay Jacob. Hindi maganda ang araw ko at ayokong dagdagan pa ang kapangitan nito sa pakikipagtalo sa isang tao na hindi naman makaintindi.
Or maybe tama siya at ako ang mali. Baka kaya naiinis ako kasi alam kong nagsasabi siya ng totoo. Baka naiinis ako kasi alam kong pinapaniwala ko ang sarili ko sa bagay na gusto ko lang paniwalaan at hindi sa bagay na alam kong totoo.
“Just be happy for them. Maybe you’re just not meant to be.”
Posibleng tama siya. Pero sino ba naman ang nakakaalam kung sino ang nakatakda para sa’yo at sino ang hindi? Wala naman siguro. I’ll still hold on to the tiny possibility that maybe we’re really meant to be. Hindi siguro sa ngayon pero malay ba namin, baka sa future, kami pa rin.
Napabuntong hininga siya at sumandal, “Swerte ni Sachi.”
“Swerte kay Josh? Wait. Type mo ba si Josh?”
Napakunot ang noo niya at bigla na lang tumawa, “You’re funny. Ang ibig kong sabihin, ang swerte niya kasi finally, nakuha na niya ang taong gusto niya. She really like him..”
Napaiwas na lang ako ng tingin. Medyo hindi rin considerate ang lalaking ‘to. Kitang ako yung ex nung dinedate ng bestfriend niya tapos gaganyan ganyan siya. Wow naman. Palakpakan!
***
Nakatingin lang ako sa kawalan. Nagpipilit akong matulog pero ayaw akong dapuan ng antok. Nakakainis.
Ito pa naman ang ayaw ko kapag gising na gising ako sa gabi. Kung anu-ano ang pumapasok sa isip ko. Naiisip ko ang mga ayaw kong isipin. Naaalala ko ang ayokong maalala.
Nagpapalamon ako sa mga thoughts ko ng biglang tumunog ang phone ko. A message from Josh. I opened it at tanging, “Goodnight.” lang ang nakalagay sa text.
Nakakainis. Naalala ko na naman nung unang beses kong malaman na nagdedate sila.
I was at their practice nang bigla na lang umupo sa tabi ko si Sachi. “First time ata kitang nakitang manuod ng practice niya. You’re more supportive kung kailan friends na lang kayo.”
Hindi ko alam kung maooffend ako sa sinabi niya o hindi. Aminado naman kasi ako na hindi ako naging supportive girlfriend. Naiinip ako manuod ng basketball kaya hindi ko siya pinapanuod. Ngayon lang.
“He’s really good, you know.”
“Nakikita ko nga.” Sagot ko sa kanya.
“Maybe it’s one of the reasons why I like him. Nag-iibang tao siya sa court.”
“Gusto mo siya?” gulat na tanong ko sa kanya. Malay ko ba baka mamaya may problema na ako sa pandinig.
Pero tumango siya at ngumiti, “Of course I like him. I wouldn’t date him if I don’t.”
Mas lalo akong nagulat sa sinabi niya. All this time dinedate niya ‘tong Sachi na ‘to? Kaya ba ngayon napapadalas ang pagkikita ko sa kanila na magkasama?
Nakatulala lang ako sa isang sulok ng maramdaman ko na may nakatingin sa akin. Napadiretsyo ako ng tingin only to find Josh staring at me. He asked if I was okay. I said I am. When in reality, I feel like my heart is being shattered into pieces.
Ugh! Delete those scenes! Utak, makisama ka naman please. Huwag mong isipin ang mga bagay na ‘yun. Please, huwag.
Just like an answered prayer, my phone rang which distracted me from “that” thoughts. Jacob’s calling.
“Thank God!” bati ko sa kanya.
“Ayos ka lang ba?”
“Yes, gusto ko lang may makausap. Pwedeng kausapin mo ako hanggang sa makatulog na ako?”
Tahimik siya ng ilang segundo pero nagsalita rin naman, “Sure.”
And my night ended just like that.