Pov Lena
Geweldig dit, ben ik jarig, word ik eindelijk achttien, heb jk huisarrest!
Zuchtend sla ik de dekens van me af.
Vanmiddag moet ik bij het oude packhuis zijn volgens mam.
Het zal wel een verassing zijn.
Ik moet daar om 2 uur zijn, en nu is het kwart voor 12.
Dus ik heb nog genoeg tijd.
Ik loop naar mijn badkamer en laat het bad vol lopen.
Ik gooi er een roze, rozen bruisbal in en wat olietjes waar ik de naam niet eens van weet.
Ik kam mijn haar door en kleed me uit.
Ik stap in het warme badwater en ik sluit genietend mijn ogen.
Ik was mijn haar met shampoo en conditioner, het sob komt in het water teregt.
Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het al 5 voor 1 is.
Ik stap uit bad en doog me af, ik föhn mijn haren droog en doe er onuitspoelbare conditioner in.
Ik kam het nog eens door en doe er daarna een slordige knot is.
Ik smeer mijn lichaam in met bodylotion en daarna trek ik wat ondergoed aan.
Ik loop naar mijn kleding kast en kijk wat ik aan zal doen vandaag.
Ik haal een wit met blauwe jurk uit de kast en ik trek hem aan.
Mijn haar doe ik los, maar ik krul het wel!
Mijn make-up hou ik simpel, wat oogschaduw (blauw), eyeliner, mascara en lippenstift.
Ik trek mijn blauwe open sleehakken aan en een bruin leren jasje.
Ik loop naar beneden en eet wat.
Aangezien ik nog maar 10 minuten heb, ren ik naar boven om een tasje met geld en mijn telefoon te pakken.
Het pak huis is vlak bij, dus ik loop erheen.
Aan de buitenkant is niets te zien, maar misschien is iedereen wel gewoon heel goed verstopt.
Toch?!
Ik duw de deur open, en ik verwacht een harde; "Surprise!"
Alleen die komt niet.
Ik kijk verward rond en zie mijn ouders en mijn zusje staan.
' Wat doe ik hier?' Vraag jk een beetje verward aan ze.
"Je bent jarig!" Zegt mijn moeder met een grote glimlach, die er eerlijk gezegd nep uit ziet.
"Je bent achttien, en dat betekent dat wij niet meer voor je hoeven te zorgen." Vertelde mijn moeder.
"Het contract duurde maar tot het einde van je achttiende levensjaar, en die is nu." Zegt mijn vader.
Een contract?!
'W-welk con-contract?' Vraag ik stamelend.
"Die wij met jouw ouders hadden!" Zegt mijn moeder.
En na die woorden lopen ze lanks me heen naar buiten.
Mijn zusje kijkt nog 1 keer achterom met tranen in haar ogen.
Ik merk dat de tranen ook over mijn wangen glijden.
Ik bedenk me ineens dat al mijn spullen nog in mijn ex-huis liggen.
Ik ren mijn nep-ouders achterna en roep; ' Al mijn spullen liggen nog daar!'
"Van ons geld gekocht, dus wij houden de spullen!" Antwoord mijn moeder zonder een sprankje medelijden.
Ik laat me tegen de muur van het gebouw zakken en begin zachtjes te huilen.
Mijn ouders zijn mijn ouders helemaal niet!