❄12❄
ျပႆ နာမ်ားႏွင့္ စိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္...
ေန႔ရက္မ်ားက..စတင္လို႔လာခ့ဲၿပီ။...
ျဖစ္ရပ္ (၁)
ဘယ္က သတင္းၾကားၿပီး...ဘယ္လို...
ေရာက္ခ်လာခ့ဲမွန္းမသိေသာ..ပါးပါး...။
...
တံခါးကို...မနားတမ္းေခါက္သည့္..
အသံေၾကာင့္...သူ..အိပ္မႈန္စုံမႊားျဖင့္..
ထထိုင္လိုက္သည္။...
ေဘးတြင္႐ွိေသာ...အခ်စ္က...
အသံေတြၾကား၍လားမသိ။..
မ်က္လုံးမွိတ္လ်က္...မ်က္ႏွာေလး႐ႈံ့မ့ဲေန
သည္။..
" အခ်စ္...ျပန္အိပ္..။ေအာက္ထပ္က..
တံခါးလာေခါက္တာေနမွာ။ကြၽန္ေတာ္
ၾကည့္႐ွင္းလိုက္မယ္။"
"အင္း.."
ဘယ္သူကမ်ား...အခ်စ္အိပ္မရေအာင္...
တံခါးကို အသည္းအသန္ေခါက္ေနပါလိမ့္။..
အလိုက္ကမ္းဆိုးမသိတ့ဲ...ေအာက္က..
မိန္းမႀကီးပဲေနမွာ...
တံခါးဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္...သူ႔ေမး႐ိုးေပၚ
က်လာသည့္...လက္သီးခ်က္ေၾကာင့္...သူ
ဖိနပ္ခြၽတ္တြင္လဲက်သြားသည္။.....
"ပါး...ပါး.."
ပါးပါးက...သူ႔ကို...ေဒါသထြက္စြာႏွင့္...
စိုက္ၾကည့္ေနသည္။....
" မင္း ေျပာေတာ့ေဆးေက်ာင္းတက္ေနတယ္ဆို!
ကဲ...ေျပာစမ္း!!ဒါေဆးေက်ာင္းလား!!"
"ပါး..ပါး...ကြၽန္ေတာ္႐ွင္း..႐ွင္းျပ..ပါ့မယ္။
လာ..အျပင္မွာ...ေျပာၾကမယ္ေလေနာ္..ပါးပါး"
အခ်စ္ကို မသိေစခ်င္တာေၾကာင့္...
သူ...ပါးပါးကို..အေလာတႀကီး...
အျပင္သို႔ဆြဲထုတ္မိသည္။...
"ဘယ္မွာလဲ...မင္းအေကာင္!!!!"
ပါးပါး၏...ေအာ္သံေၾကာင့္ အခ်စ္
ထြက္လာသည္။...
"ဟြန္း.."
သြားၿပီ။ သူ ေနာက္က်သြားခ့ဲၿပီ။...
အခ်စ္က...သူ႔ကိုတလွည့္...ပါးပါးကိုတလွည့္...
ၾကည့္လ်ွက္...
"အခ်စ္...အထဲျပန္ဝင္..."
ခြပ္!!
"အ!!!"
ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ထိုးခံလိုက္ရေသာ...
သူ၏...ေမး႐ိုး...
ပူထူကာ...လဲက်သြားျပန္သည္။..
ထို႔ေနာက္ ပါးပါးက...သူ႔အေပၚတက္ခြ
ကာ...မနားတမ္းထိုးသည္။...
အရြယ္ႀကီးလာသည့္ပါးပါး လက္စက..
မျပင္းေသာ္လည္း..ပါးပါး ေဒါသေတြကို..
လက္သီးခ်က္မ်ားမွ...တစ္ဆင့္ခံစားရ၏။
ဒီေလာက္ေတာ့ သူေသခ်ာေပါက္ခံရမည္
လို႔ တြက္ၿပီးသား။...
" ငါ...ေသသြားတ့ဲ မင္းအေမကို
ဘယ္လိုမ်က္ႏွာျပရမလဲ..ဟင္!!!"
ခြပ္!!!
"ငါ သားကဒီႏွစ္ဆို ဆရာဝန္ျဖစ္ၿပီလို႔...
လူတကာကို လိုက္ေျပာထားတာ!!!
ဒါကို...မင္းက ငါ့ကိုလိမ္ၿပီး..ဒီမွာ...
ေပ်ာ္ေနတယ္ေပါ့။..အေဖျဖစ္တ့ဲငါ့ကို...
နည္းနည္းေလးမွ င့ဲမၾကည့္တ့ဲေကာင္!!"
ခြပ္!!!
" ေမြးရက်ိဳးမနပ္တဲ့ေကာင္!!!
မင္း ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို...
ႀကိဳက္ပါတယ္ဆိုတုန္းကလဲ ငါလက္ခံခ့ဲတယ္!!
ေယာက်ာ္းေလးေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိတ့ဲၾကားက
ဘာလို႔ သူမ်ားလူကို မွ သြားေရြးတာလဲ!!!"
ေနပါဦး။ အခ်စ္က...သူမ်ားလူဆိုတာ..
ဘယ္လိုလုပ္သိတာပါလိမ့္။..
ခြပ္!!!
"အန္ကယ္ရယ္!! ေတာ္ပါေတာ့!!
ဟြန္း...ေသသြားလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒီအစား...
ကြၽန္ေတာ့္ကိုပဲ ထိုးပါ!!!"
ပါးပါး လက္ေမာင္းကိုကိုင္ဆြဲၿပီး...
ငိုယိုေတာင္းပန္ေနသည့္ အခ်စ္...
အခ်စ္ကို ေဘးဖယ္ေနဖို႔ေျပာခ်င္ေသာ္ျငား...
ခံတြင္းထဲတြင္ ျပည့္ေနေသာ ေသြးမ်ားႏွင့္
ထိုးခံရသည့္ ဒဏ္ရာမ်ားေၾကာင့္...
ပါးစပ္ေတာင္မဟႏိုင္။...
"မင္း ေဘးဖယ္ေန။ ဒါငါတို႔သားအဖ
ၾကားက...ကိစၥ ။"
" ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္...အန္ကယ္
ရယ္!! ဟြန္း ကိုလႊတ္ေပးပါ.."
ပါးပါး သူ႔ကို ဆြဲေဆာင့္ကာထူသည္။...
"အဟြတ္!! အဟြတ္!!"
"ဟြန္း...ဟြန္း ရရဲ႕လား...ဟင္!!"
"အင္း.."
တကယ္က မရ...နာက်င္ေနသည္။..
ပါးပါး ကိုၾကည့္လိုက္သည့္အခါ...
ပါးပါး ငိုေနသည္။..
သူ႔အေပၚ ယူၾကံဳးမရ ျဖစ္မႈ..႐ွက္ရြံ ့မႈ..
မယုံႏိုင္မႈမ်ားႏွင့္ ၾကည့္လ်က္။..
" ငါနဲ႔ ျပန္လိုက္မလား...။ ငါ့သားအျဖစ္က
စြန္႔လႊတ္တာခံမလား!!! ေရြး!!"
"ပါး...ပါး...ကြၽန္ေတာ္က...ပါးပါးသားေလ..
တစ္ခါေလာက္....တစ္ခါေလာက္ပဲ...
ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို..နားလည္ေပးလို႔...မရဘူးလား။"
"ဝူ႐ွီရႊင္း မင္း ႐ူးေနၿပီ!!!!! သိလား!!!
မင္း ႀကိဳက္လို႔ရတ့ဲေကာင္ေလးေတြ...
အမ်ားႀကီးထဲကမွ...ဘာလို႔ ပိုင္႐ွင္႐ွိၿပီးသား...
လူကိုေရြးတာလဲ.!!!"
" ပါး ပါးကို အ့ဲအေၾကာင္းေတြ...
ဘယ္သူေျပာတာလဲ"
"မင္း ဒါေတြသိစရာမလိုဘူး။..ခု
မင္းေရြးရမွာ...ငါနဲ႔ ျပန္လိုက္ခ့ဲမလား။
ငါသားအျဖစ္ကစြန္႔လႊတ္ခံမလား။.."
က်င္းထဲ...က်ပ္ထဲေရာက္ေနသည့္...
အေျခအေန...
အခ်စ္က...သူ႔ကို ျပန္လိုက္သြားဖို႔...ေျပာ
ေနသေယာင္။...
မျဖစ္ဘူးေလ အခ်စ္ရယ္။...
သူ မ႐ွိဘဲ အခ်စ္ဘယ္လို႐ွင္သန္မလဲ။...
ခက္ခဲတ့ဲ ပတ္ဝန္းက်င္ၾကားထဲ...
အခ်စ္..မ်က္ႏွာငယ္ေန႐ွာမွာ...
" ဟြန္း ျပန္....ျပန္လိုက္သြားပါ...
ငါ့..ငါ့ေၾကာင့္နဲ႔ မင္းတို႔ဆက္ဆံေရး...
ပ်က္စီးမခံပါနဲ႔..."
ဟင့္အင္း...သူျပန္မလိုက္ပါ။...
မိဘဆိုတာ..စိတ္တိုတုန္းခဏ...
စိတ္လိုက္မာန္ပါေျပာတာပါ...
တကယ္ မလုပ္ရက္ပါ။..
အထူးသျဖင့္ ပါးပါး။..
ပါးပါးက စိတ္ေပ်ာ့သည္။...
သူဟာ...မိန္းကေလးေတြ စိတ္မဝင္စားဘဲ..
ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိပါတယ္
လို႔ ...ပါးပါးဆီ ဝန္ခံတုန္းကေတာင္...
လက္ခံေပးခ့ဲသည္ပဲ။...
အခု စိတ္ဆိုးေနတုန္းမို႔လို႔ပါ။...
"ပါးပါးက ကြၽန္ေတာ့္ဘဝမွာ အခ်စ္ဆုံးပါ။
ဒါေပမ့ဲ ကြၽန္ေတာ္ အခ်စ္ကိုလဲခ်စ္တယ္။...
ႏွစ္ေယာက္စလုံးက ကြၽန္ေတာ့္ဘဝမွာ
အေရးႀကီးဆုံးပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို
မေရြးခ်ယ္ခိုင္းပါနဲ႔။.."
" လူမိုက္ေကာင္!!! ငါ့မွာ မင္းလိုသားမ်ိဳး
မ႐ွိဘူး။...ငါေသရင္ေတာင္လာမၾကည့္နဲ႔!!"
ပါးပါး ဆင္းသြားသည္အထိ..သူထို
ေနရာမွာတင္ ရပ္လ်က္...
"အန္ကယ္!!! အန္ကယ္!!! ခဏေလး
ေနပါဦး!!"
လွမ္းေခၚေနသည့္...အခ်စ္ကို သူ..တားလိုက္
သည္။...
"ေနပါေစ။ အခ်စ္..."
"မင္း အ႐ူးလား ဝူ႐ွီ႐ႊင္း!!! ငါက..ငါက
ဘာေတြမ်ား အေရးပါေနလို႔လဲ!!!
မင္း အေဖေနာက္ကို လိုက္သြားသင့္တာ။
အခု...အခုေတာ့ ငါက..သူမ်ားမိသားစုကို
ဖ်က္စီးမိၿပီ!!"
"ပါးပါးက ခဏစိတ္ဆိုးတာ...
မယုံရင္ၾကည့္ေန..ေနာက္၁လဆို...
သူဒီကိုထပ္ေရာက္လာလိမ့္မယ္။..."
"မင္းကြာ!!"
"ကြၽန္ေတာ္မွ...အခ်စ္နဲ႔ မခြဲႏိုင္တာ..."
"ဟြန္း ရယ္.."
သူအခ်စ္ကို...တင္းက်ပ္စြာ...
ဖက္ထားလိုက္သည္။...
တကယ္က...ပါးပါးသည္ စိတ္ဆိုးေျပလြယ္သူ
မဟုတ္ခ့ဲပါ။...
ထိုေန႔ၿပီးသည့္ေနာက္...ရပ္ကြက္ထဲတြင္...
သူတို႔အေၾကာင္း...သို႔ေလာသို႔ေလာႏွင့္
ပ်ံ ့ႏွံ ့ လာခ့ဲသည္။
တခ်ိဳ႕က ရြံ႐ွာသည့္ အၾကည့္မ်ား...
တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ပုံမွန္အတိုင္းသာ...
ဆက္ဆံသည္။...
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လဲ သူတို႔ကို ရြဲ႔သလို...
ေစာင္းသလိုလို...ထစ္ေငါ့လာၾက၏..
သို႔ေသာ္...ဦးေလးဟုန္သည္...သူတို႔ဘက္က
ရပ္တည္ေပးခ့ဲသည္။...
❄❄❄❄
ျဖစ္ရပ္(၂)...
ဟြန္း နဲ႔ ကိုကို တို႔၏ long coat ျပႆ နာ...
....
ထိုေန႔က ကိုကို သည္ သူဝယ္ေပးေသာ..
နက္ျပာေရာင္ long coatဝတ္ကာ...
သူ..အိမ္ေ႐ွ႕သို႔ ေရာက္ခ်လာျပန္သည္။...
တိုက္ဆိုင္စြာပင္ ဟြန္းသည္လဲ..
ထိုမနက္၌...သူဝယ္ေပးသည့္..
Long coatကို အလုပ္သို႔ ဝတ္သြား၏...
"ကိုယ္နဲ႔ လိုက္ရဲ႕လားဆူး..."
ဦးေလး ဟုန္၏ ဆိုင္အတြင္း...
မတ္တတ္ရပ္၍..ကိုယ္ကိုတစ္ပတ္လွည့္
ကာ ေမးေသာ ကိုကိုေၾကာင့္...
သူ႔မွာ...ရယ္ရခက္..ေဒါသထြက္ရခက္။...
ဦးေလးဟုန္ကလဲ...သူတို႔ကိုမ်က္ေတာင္
မခတ္တမ္းၾကည့္၏...
ဘာေတြကိုမ်ားေမ်ွာ္လင့္ေနတာလဲ...
ကိုကိုရယ္။...
" လိုက္ပါတယ္။...ေျပာစရာဒါပဲမလား။
ကြၽန္ေတာ္ သြားေတာ့မယ္။.."
"ေန...ေနပါဦး...ဆူးရယ္..ထိုင္ပါဦး"
ဟင္း။ သူ သက္ျပင္းသာခ်လိုက္မိသည္။..
ဒီအခ်ိန္ ဟြန္းက အလုပ္တစ္ခုၿပီးလို႔
အိမ္ျပန္လာတတ္သည့္အခ်ိန္၊...
ကံေကာင္းေထာက္မ လို႔...ဟြန္းမေတြ႔ပါေစနဲ႔
"ေရာ့!!ဆူး...လိုလိုမယ္မယ္ ယူထား"
အျဖဴ ေရာင္စာအိတ္ေလးကို...သူလက္ထဲ
တယုတယထည့္ေပးသည္။..
ဟင္!!
ကိုကို႔လက္ေတြေအးစက္ေနတယ္။
" လက္ေတြ ဘာလို႔ေအးေနတာလဲ ကိုကို.."
ကိုကို႔လက္ကို မလႊတ္ေသးဘဲ..
ကိုင္ထားမိ၏။..
ကိုကို႔မ်က္ႏွာတြင္...ပီတိအျပဳံးကိုျမင္မွ..
သူ ေယာင္နန ျဖင့္ လက္လႊတ္ခ်မိသည္။..
"ဒီရက္ပိုင္း နည္းနည္း ေနမေကာင္း
လို႔ပါ ဆူးရဲ႕"
"ေဆးေသာက္ေလဗ်ာ!!"
ကိုကိုက..အေၾကာအားနည္းတတ္သည္။...
အထူးသျဖင့္ ရာသီအကူးအေျပာင္းဆို...
လက္ဖ်ားေျခဖ်ားေတြေအးစက္ၿပီး...
အေၾကာမေလ်ွာက္ေတာ့...
အရင္တစ္ခ်ိန္က...ကိုကို...ထိုသို႔ျဖစ္ခ်ိန္တိုင္း
သူ...ညမအိပ္ဘဲ ကိုကို႔ ေျခေထာက္ေတြကို
ႏွိပ္ေပးတတ္သည္။...
အခု သူ မ႐ွိေတာ့...ဘယ္သူလုပ္ေပးေနလဲ။..
*ကိုကိုရယ္...က်န္းမာေရး ဂ႐ုစိုက္မွေပါ့။
အနားမွာ ကြၽန္ေတာ္မွ မ႐ွိေတာ့ဘဲ*
"ဒီ ပိုက္ဆံေတြ ကြၽန္ေတာ္မလိုဘူး။...
ျပန္ယူသြား။ ကြၽန္ေတာ္ အခုလုပ္တ့ဲ..
အလုပ္က ေငြလုံေလာက္တယ္။"
"အေရးေပၚသုံးလို႔ရေအာင္ ယူထားေလ။"
"ေတာ္ပါေတာ့!!ကိုကို..ဘယ္အခ်ိန္ထိ..
ကြၽန္ေတာ့္ကို အျပစ္႐ွိသလိုခံစားရေအာင္
လုပ္ေနမွာလဲ..."
သူ႔အသံမာသြားေတာ့မွ..ကိုကိုမ်က္လႊာ
ခ်သြားသည္။...
" အ့ဲလိုျဖစ္ဖို႔ကိုယ္မရည္ရြယ္ပါဘူး။
ကိုယ္ ဒီအတိုင္း...မင္းကို မပင္ပန္းေစခ်င္႐ုံ
သက္သက္ပါ။..."
ကိုကို ေျပာင္းလဲသြားသည္။...
အရင္က သူ စိတ္ေကာက္လ်ွင္...
ဘယ္ေတာ့မွ မေခ်ာ့တတ္သည့္ ကိုကို...
သူ အျပစ္လုပ္မိလ်ွင္...ေအာ္ေငါက္တတ္ေသာ
ကိုကို...
အရင္က..ကိုကိုသည္..ႏူးည့ံညင္သာသည့္သူ
မဟုတ္။..
အခုက်မွ ဘာလို႔ တျခားလူတစ္ေယာက္
လိုေျပာင္းလဲသြားရတာလဲ။...
အျပဳ အမူ၊ စကားအေျပာအဆို အကုန္လုံးပဲ။
သူ႔ကို ျပဳ လုပ္ခ့ဲတာေတြအတြက္...
ေနာင္တရလို႔မ်ားလား။...
ဒါမွမဟုတ္...
သူ႔ကိုျပန္ရဖို႔ သက္သက္..အသုံးျပဳေနသည့္
ပရိယာယ္ မ်ားလား။...
"ျပန္ပါေတာ့ ကိုကို"
"ဦးေလး ဟုန္ေရ...ဖက္ထုပ္ႏွစ္ပြဲေပးပါ
ပါဆယ္ေနာ္..."
ဆိုင္ဝ မွ အသံေၾကာင့္ သူ႔ ႏွလုံးခုန္သံ
ေတြ ရပ္တန္႔သြားသည္။...
ဟြန္း.....ဒီဘက္လွည့္မလာပါေစနဲ႔။
ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့။...ဟြန္း...ကိုကို႔ ကို ေတြ႔လို႔
မျဖစ္ဘူး။...
သူ႔ ဆုေတာင္းသည္ မျပည့္လိုက္ပါ။...
႐ွီရႊင္းက သူ႔ကိုျမင္ၿပီး...အနားသို႔ေလ်ွာက္
လာသည္။...
ကိုကို႔ ကို....ျမင္လိုက္သည့္အခါ...
ေဒါသရိပ္မ်ားတက္လာေသာ...ဟြန္း
မ်က္ဝန္းတစ္စုံ...
" ခင္..ဗ်ား....ခင္ဗ်ား!! ဘာလာလုပ္တာလဲ!!"
ဟြန္း အသံေၾကာင့္ ဆိုင္အတြင္းမွ...
လူတစ္ခ်ိဳ႕ က ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္။...
" ဟြန္း...ငါ..ငါ ႐ွင္းျပမွာမို႔လို့္...လာျပန္
ၾကရေအာင္။...ကိုကိုလဲ ျပန္ပါေတာ့!!"
ဟြန္းက...ဂ႐ုမစိုက္အား။...
ကိုကို႔ကိုသာ...ဝါးစားမတတ္ၾကည့္ေနသည္။..
ကိုကို ကေတာ့ ဟြန္းကို ျမင္တာေတာင္
အျပဳံးမပ်က္။...
မျဖစ္ဘူး။ ဒီအတိုင္းသာဆို...ဟြန္းကို
အားလုံးက လူဆိုးလို႔ အျမင္ေစာင္းကုန္
လိမ့္မယ္!!!
" ဟြန္း ...လာ...ျပန္ရေအာင္..."
ဟြန္းကို အတင္းဆြဲေသာ္လည္း...
ဟြန္းက...ထိုေနရာမွမေရြ႔ဘဲ...ကိုကို႔ေကာ္လံ
အက်ႌစကို ဆြဲေဆာင့္သည္။..
"ေျပာ!!! ခင္ဗ်ား ဘာလာလုပ္တာလဲ!!
ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ့္အေဖကို သြားေထာင္တာလဲ
ခင္ဗ်ားပဲမလား။"
ကိုကိုက ျပဳံးျပဳံးေလးသာ...
" ကိုယ္မင္းကို လက္မပါဘူးေနာ္။..
ေကာင္ေလး။..."
"ဟြန္း...လႊတ္စမ္း...အ့ဲဒီလက္..."
ဟြန္းလက္ကို...ကိုကို႔ေကာ္လံစမွဆြဲျဖဳတ္
ေသာ္လဲ မျပဳတ္။..
လူတိုင္းက ဟြန္းကို အထင္ေသးသလို
ၾကည့္ကုန္ၾကၿပီ။..
ဒါကိုကို တမင္ၿငိမ္ခံေနတာ...
ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ကိုကိုက...လူႀကီးလူေကာင္း
ျဖစ္ၿပီး...
ဟြန္းကို လူမိုက္လို႔ထင္သြားေအာင္လုပ္ေနတာ
အရင္က ကိုကိုဆို...အသားထိတာနဲ႔
တစ္ဖက္လူက ေခါင္းကြဲၿပီးသား။..
"ဟြန္း ငါလႊတ္လို႔ေျပာေနတယ္ေလ။!!"
"အခ်စ္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန!!!"
"ခင္ဗ်ားကိုေမးေနတယ္ေလ!!!
ေျဖေလ!!"
"မင္းေျပာတာ ကိုယ္တစ္ခုမွမသိဘူး။
ေကာင္ေလး။ ကိုယ့္အဆင့္က...
႐ွိသမ်ွ...လူနဲ႔ေတြ႔လိမ့္မယ္လို႔ထင္ေနတာလား
ၿပီးေတာ့ မင္း ကိုယ့္ coatေပၚက လက္ဖယ္ေပး။
ဒီcoatက
ဆူး ေပးထားတ့ဲ လက္ေဆာင္ဆိုေတာ့..
ကိုယ္က တန္ဖိုးထားလို႔ပါ။"
"ကိုကို!!"
ဒါ ကိုကို...သက္သက္ညစ္တာ..
အသိသာႀကီး...
ဟြန္းက ခႏၶာ ကိုယ္ေပၚက coatကို
အခုမွ သတိထားမိကာ
ေဂ်ာင္ဆူးကို မယုံႏိုင္စြာႏွင့္ၾကည့္လာသည္။
ရစ္သီလာသည့္မ်က္ရည္စမ်ား..
" ခင္ဗ်ား!!!"
ဟြန္းက...ကိုကို႔ကို ထိုးရန္လက္ရြယ္လုိက္
သည့္အခါ...
ေျဖာင္း!!!
လည္ထြက္သြားသည့္ ဟြန္းပါးျပင္။
ကိုကို႔ ေကာ္လံမွ ေလ်ွာက်သြားသည့္
လက္မ်ား။...
ကိုကိုသည္...သူ႔ကို အ့ံျသကာၾကည့္
လာသည္။...
*ဟုတ္တယ္။ ကိုကို...။
ကိုကို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ဟြန္းကို
႐ိုက္လိုက္မိတာ...မဟုတ္ရင္..
ပတ္ဝန္းက်င္က...ဟြန္းကိုအထင္မွား
ကုန္ေတာ့မယ္။...*
"ဟြန္း...ငါ...ငါ အ့ဲလိုမရည္ရြယ္ပါဘူး။ဟြန္း"
ဟြန္းက...နာနာက်င္က်င္ရယ္သည္။...
"ဟက္...မတန္ခဲ့ဘူးပဲ..."
ထို႔ေနာက္ ...ဟြန္းဆိုင္ျပင္သို႔
ထြက္သြားသည္။...
ထြက္မသြားခင္...ျမင္လိုက္ရသည့္...
ဟြန္း မ်က္ရည္ေၾကာင့္...သူ...ဟြန္း
ေနာက္ကို စိုးရိမ္တႀကီးေျပးလိုက္မိသည္။...
" ဟြန္း...ဆယ္ဟြန္း.."
"ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္ မလိုက္လာနဲ႔။!!"
ခင္ဗ်ားတ့ဲလား...ဒီတစ္ခါ...ဟြန္း..
သူ႔ကို နာၾကည္းသြားပုံပဲ။...
ၿပီးေတာ့ ဝတ္ထားသည့္ long coatကို
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆြဲခြၽတ္ကာ...
ေျမျပင္ေပၚသို႔...ေဆာင့္ၿပီး ပစ္ခ်သည္။...
ထို႔ေနာက္...coatကို..လက္ညွိဳးထိုးကာ
"အ့ဲဒီ coat ကို ခင္ဗ်ား ဟာ ခင္ဗ်ား
ဘာပဲလုပ္လုပ္ ႀကိဳက္တာသာလုပ္!!!
ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္စိေ႐ွ႕ ေပၚမလာေစနဲ႔"
"ဟြန္း ငါ ႐ွင္းျပတာနားေထာင္ပါဦး!!"
"ခု..ကြၽန္ေတာ့္႐ုပ္က..ခင္ဗ်ားေျပာတာ
နားေထာင္ႏိူင္တ့ဲ ႐ုပ္လား။!!"
ဟြန္း မ်က္လုံးေတြ ရဲတြတ္ေနသည္။...
စကားသံတို႔သည္လည္း..ငိုသံေၾကာင့္
ျပတ္ေတာင္း...ျပတ္ေတာင္းသာၾကားရ၏..
ဟြန္း...ေျခလွမ္းတို႔က ေ႐ွ႕ဆက္ရန္ျပင္သည္။...
" မသြားပါနဲ႔...ဟြန္း..."
သူ...ဟြန္း ေက်ာျပင္ကို...အေျပးဖက္တြယ္မိ
သည္။...
လွမ္းၾကည့္ေနသည့္...လူတစ္ခ်ိဳ႕၏...
မ်က္လုံးေတြကိုလဲ...သူမ႐ွက္ႏိုင္။..
အခ်ိန္က လင္းေနတာလား...ေမွာင္ေနတာလား
မသဲကြဲေတာ့...
အ႐ွင္းဆုံးက..အခုေနေျမၿပိဳရင္ေတာင္...
သူ...ဂ႐ုမစိုက္အားပါ။...
ဟြန္းက သူ႔အတြက္အေရးႀကီးသည္။...
ဟြန္း စိတ္ေျပေအာင္ေခ်ာ့ဖို႔လိုအပ္ေနသည္။
သူ...ဟြန္းအေပၚ အျပစ္ေတြ
အမ်ားႀကီး႐ွိသည္၊...
" ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားနားကထြက္မသြားႏိုင္တာ
ခင္ဗ်ားသိပါတယ္။ ဒိုေဂ်ာင္ဆူး။..ခုေတာ့
ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ား ႐ွိတ့ဲေနရာက...
ခဏေလာက္ေတာ့ ထြက္သြားခ်င္တယ္!"
" ဟြန္း...ေတာင္းပန္ပါတယ္။"
သူ...တဖြဖြေတာင္းပန္ေသာ္လည္း...
ဟြန္း...သူ႔ကိုလွည့္မၾကည့္ဘဲထြက္သြား
ခ့ဲပါသည္။...
ဟြန္းေက်ာျပင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္
အထိ...သူ...ေငးၾကည့္ေနမိ၏...
ထိုအခ်ိန္တြင္...သူ႔ကို ရပ္ၾကည့္ေနေသာ...
တစ္စုံတစ္ေယာက္လဲ ႐ွိေန၏...
❄❄❄❄
ျဖစ္ရပ္ (၃)...
ေဂ်ာင္ဆူးထံ...ေပးပို႔သူ အမည္မပါဘဲ...
ေရာက္႐ွိလာသည့္ ..ပါဆယ္ဘူး။..
ႏွင့္...
ဓာတ္ပုံတစ္ခ်ိဳ႕...
.....
သူ႔ထံ...ပထမဦးဆုံး...
ေရာက္႐ွိလာသည့္ ဓာတ္ပုံမ်ားက...
ၾကည္ၾကည္လင္လင္ေတာ့မ႐ွိပါ။...
အေဝးတစ္ေနရာမွ...ခက္ခက္ခဲခဲ..
႐ုိက္ယူထားသည့္ ပုံမ်ားျဖစ္သည္။..
ပုံပန္း ႑ာန္အရ...ဟြန္းျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း...
သိပ္မသဲကြဲ။
ဘာလုပ္ေနမွန္းလဲ မသဲကြဲ...
ဒုတိယေရာက္႐ွိလာသည္က...
ပါဆယ္ဘူး။...
ဝူ႐ွီရႊင္း အမည္ႏွင့္ ေရာက္႐ွိလာသည့္
အတြက္....သူ..ထိုဘူးကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။
ဘူးထဲမွာ...ဘာမွမပါ။...
စာရြက္ေခါက္ေလးတစ္ရြက္သာ။..
//ဒီေန႔ည တည္ေနရာေျပာင္းသြားၿပီ။
ခါတိုင္း တံတားေအာက္ပဲ..
Eagle //
ဟြန္း...ဘာေတြလုပ္ေနပါလိမ့္။
သူ သံသယျဖစ္လာသည္။...
ဟြန္းစိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မွာစိုးလို႔
မေမးမိေပမယ့္...
ဒီတေလာ ဟြန္း မူမမွန္တာ...သူသတိထား
မိသည္။..
အခုဆို...ဟြန္းက အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္
အမ်ားႀကီး႐ွိေတာ့တာမဟုတ္။...
မနက္ပိုင္းသတင္းစာပို႔တာလဲ မ႐ွိေတာ့။
ပစၥည္းပို႔သည့္ အလုပ္လဲထြက္လိုက္ၿပီ။..
Club ႏွင့္ coffee ဆိုင္မွာသာလုပ္ေတာ့
သည္။...
သူ႔ကိုလဲ အလုပ္မလုပ္ခိုင္းေတာ့လို႔...
ညပိုင္း...စားေသာက္ဆိုင္မွာ တေယာမတီး
ျဖစ္ေတာ့။...
ဒါေပမ့ဲ ဟြန္းက ေငြ ပိုသုံးႏိုင္လာသည္။
ၿပီးေတာ့ ညဘက္ဆို...သန္းေခါင္ေက်ာ္မွ..
ေျခဖြကာ ထြက္သြားတတ္ၿပီး..
မနက္ မိုးမေသာက္ခင္ ျပန္လာတတ္သည္။
ထိုသို႔ မထြက္သြားခင္..ဟြန္းဆီသို႔..
အျမဲ ဖုန္း 1call ဝင္လာတတ္သည္။...
"အခ်စ္...တံခါးဖြင့္..."
ဟြန္းျပန္လာတာေၾကာင့္...သူ ပါဆယ္ဘူးကို
ပုံမပ်က္ေအာင္ ျပန္ပိတ္လိုက္သည္။...
" ဘာေတြဝယ္လာျပန္တာလဲ။ ဟြန္း.."
"ေျသာ္ အခု..ေဆာင္းေရာက္ခါနီးၿပီေလ။
အခ်စ္ရဲ႕..အ့ဲဒါေၾကာင့္ heater ေလး
ဝယ္လာတာ...discount ခ်ထားတာေတြ႔လို႔။"
Discountသာေျပာတာ...heaterက
နည္းနည္းေလး နာမည္ရေနတ့ဲ တံဆိပ္ထဲက။
"မင္းဆီ ပါဆယ္ေရာက္လာတယ္ဟြန္း"
ဟြန္းမ်က္ႏွာပ်က္ယြင္းသြားသည္။..
"အခ်စ္ဖြင့္ၾကည့္ေသးလား။"
"ဟင့္အင္း..."
သူ...ဘူးကို ကမ္းေပးလိုက္ေတာ့...
ဟြန္း...ခ်က္ခ်င္းပင္..ေဖာက္ၾကည့္သည္။..
ထို႔ေနာက္...စာရြက္ေခါက္ကို...
အမိႈက္ပုံးထဲ...လုံးၿပီးလႊတ္ပစ္သည္။..
"ဘယ္ကပို႔တာလဲ ။ဟြန္း.."
"မဟုတ္ပါဘူး။ မွားပို႔တာပါ။..."
"ဝူ႐ွီရႊင္းဆိုတ့ဲ နာမည္နဲ႔ေရာက္လာတာ...
အ့ဲဒီဘူးက..."
"ေအာ္...အခ်စ္ရယ္...ဒီအတိုင္းတိုက္ဆိုင္
တာျဖစ္မွာပါ။...အခ်စ္လဲ သိသားပဲ...
ထ်န္က်င္းမွာ..ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ သိတ့ဲသူမွ မ႐ွိတာ။
ကြၽန္ေတာ္ ေရသြားခ်ိဳးဦးမယ္..."
သူ႔စကားကိုျဖတ္ခ်ၿပီးေနာက္...
ေရခ်ိဳးခနိးထဲ...ခပ္ျမန္ျမန္ဝင္သြားသည္။
အင္း။ သူ...ဒီည...ဟြန္းေနာက္ကို...
လိုက္ေခ်ာင္းမည္။...
မဟုတ္ရင္ ဟြန္းအေပၚသံသယစိတ္နဲ႔
သူ...အိပ္ေပ်ာ္မွာမဟုတ္။...
.
.
.
ဟင့္အင္း...အခုထိ...သူျမင္ခ့ဲရသည့္
ျမင္ကြင္းကို...အိပ္မက္ပါလို႔ထင္ေနတုန္း။
သူ ေျခေထာက္က ေခ်ာ္လဲဒဏ္ရာေၾကာင့္
နာမေနခ့ဲရင္...သူ..ဒါကို...အိပ္မက္ဟုသာ..
တထစ္ခ်ယုံမိေနမွာ...
သူ ဝမ္းနည္းလာသည္။...
သူ႔ေၾကာင့္..ဒီကေလး ပ်က္စီးေနၿပီ။...
သူ႔ေၾကာင့္..ေဆးေက်ာင္းသားေလးက...
တရားမဝင္အလုပ္ေတြ လုပ္တတ္ေနၿပီ။...
ဟြန္း ျပန္မေရာက္ခင္...သူအျမန္ျပန္လာ
ၿပီးေနာက္...အိပ္ယာေပၚတြင္...အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္
လိုထိုင္ေနမိသည္။...
နာက်င္လြန္းလို႔ ႐ူးမတတ္ျဖစ္ေနၿပီ။...
ငိုဖို႔ရာ..မ်က္ရည္မထြက္...
အနည္းငယ္ၾကာၿပီးေနာက္....ဟြန္း...
ဝင္လာသည္...
အဝတ္အစားမလဲဘဲ...ထိုင္ေနသည့္...
သူ႔ကို ျမင္သည့္အခါ လန္႔သြားသည္
ထင္သည္။...
" အခ်စ္....ဘာ..ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
သူ...ဟြန္းအနားသို႔...ေလ်ွာက္သြားၿပီး..
ဟြန္း...ဂ်ာကင္အနက္ထဲမွ...ေငြအထပ္လိုက္
ကို အတင္းႏႈိက္ထုတ္လိုက္သည္။..
ဟြန္းက...သူ႔လက္ကို....အတင္းတားသည္။..
"ဘာလုပ္တာလဲ အခ်စ္...ကြၽန္ေတာ္ေမးတာ
ေျဖဦး.."
"အ့ဲဒီေငြေတြ ငါမလိုခ်င္ဘူး!!! အခုခ်က္ခ်င္း
လႊင့္ပစ္။မင္း ...ေမွာင္ခိုလုပ္ၿပီး...ရတ့ဲ
ေငြေတြ ငါမလိုဘူး...!!! "
ထိုေငြမ်ားႏွင့္ ဟြန္းကိုပစ္ေပါက္လိုက္သည္။
အခန္းထဲတြင္ ေငြစကၠဴ မ်ားက ပ်ံ ့က်ဲလ်က္။...
" အခ်စ္...!!"
" မင္းကို ေမွာင္ခိုလုပ္ဖို႔ေျပာဖူးလား!!!"
"အခ်စ္ တိုးတိုးေျပာ...ဒါလူအိပ္ခ်ိန္ႀကီး..."
သူ႔နားသို႔လာကာ...သူ႔ပါးစပ္ကိုလာပိတ္သည္။..
တကယ္က...လူအိပ္ခ်ိန္ကို..စိတ္ပူတာမဟုတ္။
သူ႔အေၾကာင္းေတြ သိမွာစိုးလို႔...
ေဂ်ာင္ဆူးကို ပါးစပ္ပိတ္တာ...
ေဂ်ာင္ဆူး ေဒါသေတြက..ဟြန္းအေပၚ..
စုေပါင္းလာၿပီး...
ဟြန္းရင္ဘတ္ကို...တဘုန္းဘုန္း ႏွင့္
ထုကာ...႐ႈိက္ႀကီးတငင္ငိုေႂကြး၏...
" အခ်စ္ စိတ္ထိန္းေလ။...!! အခ်စ္!!"
မသိ...သူမသိ။...အခုေလာေလာဆယ္...
သူ...ေပါက္ကြဲခ်င္ေနတာပဲသိသည္။...
မိမိကိုယ္ကိုစိတ္ပ်က္မႈ...အားငယ္မႈေတြက..
စိတ္ထဲ ဝင္ေရာက္လာေလ...
သူ...ဟြန္းရင္ဘတ္ကို...အားျပင္းျပင္းႏွင့္
ထု႐ုိက္မိေလ...
"အခ်စ္ရယ္...!! ကြၽန္ေတာ္ေျပာျပပါ့မယ္..
အရင္ အခ်စ္စိတ္ထိန္း....ဟုတ္ၿပီလား!!"
သူ႔ကို တြန္းလွဲကာ...ဟြန္းကအေပၚမွ...
တက္ဖိၿပီး လက္မ်ားကို ခ်ဳပ္ထားသည္။...
သို႔ေသာ္ သူ၏ငိုေကြၽးမႈက...မရပ္တန္႔
ကေလးတစ္ဦးလို...ေခ်ာ့ေလ ငိုေလ
ျဖစ္လာသည္။...
"အခ်စ္!! မငိုနဲ႔ေတာ့...ကြၽန္ေတာ္...
အ့ဲအလုပ္ေတြ မလုပ္ေတာ့ဘူး..
ဟုတ္ၿပီလား။...တကယ္ ကတိေပးတယ္။..
အခ်စ္မႀကိဳက္တာ...မလုပ္ဘူး။တိတ္...တိတ္
ေတာ့...ေနာ္...အခ်စ္..."
သူ႔မ်က္ရည္ကို...
တယုတယသုတ္ေပးေနေသာ...ထိုလက္အစုံထံ
တြင္...ယုံၾကည္မႈကို ထပ္မံအပ္ႏွင္းမိပါ၏။.
❄❄❄❄
Thank for your reading...
UNICODE
❄12❄
ပြဿနာများနှင့် စိတ်မချမ်းမြေ့ဖွယ်...
နေ့ရက်များက..စတင်လို့လာခဲ့ပြီ။...
ဖြစ်ရပ် (၁)
ဘယ်က သတင်းကြားပြီး...ဘယ်လို...
ရောက်ချလာခဲ့မှန်းမသိသော..ပါးပါး...။
...
တံခါးကို...မနားတမ်းခေါက်သည့်..
အသံကြောင့်...သူ..အိပ်မှုန်စုံမွှားဖြင့်..
ထထိုင်လိုက်သည်။...
ဘေးတွင်ရှိသော...အချစ်က...
အသံတွေကြား၍လားမသိ။..
မျက်လုံးမှိတ်လျက်...မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့နေ
သည်။..
" အချစ်...ပြန်အိပ်..။အောက်ထပ်က..
တံခါးလာခေါက်တာနေမှာ။ကျွန်တော်
ကြည့်ရှင်းလိုက်မယ်။"
"အင်း.."
ဘယ်သူကများ...အချစ်အိပ်မရအောင်...
တံခါးကို အသည်းအသန်ခေါက်နေပါလိမ့်။..
အလိုက်ကမ်းဆိုးမသိတဲ့...အောက်က..
မိန်းမကြီးပဲနေမှာ...
တံခါးဖွင့်လိုက်သည်နှင့်...သူ့မေးရိုးပေါ်
ကျလာသည့်...လက်သီးချက်ကြောင့်...သူ
ဖိနပ်ချွတ်တွင်လဲကျသွားသည်။.....
"ပါး...ပါး.."
ပါးပါးက...သူ့ကို...ဒေါသထွက်စွာနှင့်...
စိုက်ကြည့်နေသည်။....
" မင်း ပြောတော့ဆေးကျောင်းတက်နေတယ်ဆို!
ကဲ...ပြောစမ်း!!ဒါဆေးကျောင်းလား!!"
"ပါး..ပါး...ကျွန်တော်ရှင်း..ရှင်းပြ..ပါ့မယ်။
လာ..အပြင်မှာ...ပြောကြမယ်လေနော်..ပါးပါး"
အချစ်ကို မသိစေချင်တာကြောင့်...
သူ...ပါးပါးကို..အလောတကြီး...
အပြင်သို့ဆွဲထုတ်မိသည်။...
"ဘယ်မှာလဲ...မင်းအကောင်!!!!"
ပါးပါး၏...အော်သံကြောင့် အချစ်
ထွက်လာသည်။...
"ဟွန်း.."
သွားပြီ။ သူ နောက်ကျသွားခဲ့ပြီ။...
အချစ်က...သူ့ကိုတလှည့်...ပါးပါးကိုတလှည့်...
ကြည့်လျှက်...
"အချစ်...အထဲပြန်ဝင်..."
ခွပ်!!
"အ!!!"
နောက်တစ်ခါ ထပ်ထိုးခံလိုက်ရသော...
သူ၏...မေးရိုး...
ပူထူကာ...လဲကျသွားပြန်သည်။..
ထို့နောက် ပါးပါးက...သူ့အပေါ်တက်ခွ
ကာ...မနားတမ်းထိုးသည်။...
အရွယ်ကြီးလာသည့်ပါးပါး လက်စက..
မပြင်းသော်လည်း..ပါးပါး ဒေါသတွေကို..
လက်သီးချက်များမှ...တစ်ဆင့်ခံစားရ၏။
ဒီလောက်တော့ သူသေချာပေါက်ခံရမည်
လို့ တွက်ပြီးသား။...
" ငါ...သေသွားတဲ့ မင်းအမေကို
ဘယ်လိုမျက်နှာပြရမလဲ..ဟင်!!!"
ခွပ်!!!
"ငါ သားကဒီနှစ်ဆို ဆရာဝန်ဖြစ်ပြီလို့...
လူတကာကို လိုက်ပြောထားတာ!!!
ဒါကို...မင်းက ငါ့ကိုလိမ်ပြီး..ဒီမှာ...
ပျော်နေတယ်ပေါ့။..အဖေဖြစ်တဲ့ငါ့ကို...
နည်းနည်းလေးမှ ငဲ့မကြည့်တဲ့ကောင်!!"
ခွပ်!!!
" မွေးရကျိုးမနပ်တဲ့ကောင်!!!
မင်း ကောင်လေးတစ်ယောက်ကို...
ကြိုက်ပါတယ်ဆိုတုန်းကလဲ ငါလက်ခံခဲ့တယ်!!
ယောကျာ်းလေးတွေ အများကြီးရှိတဲ့ကြားက
ဘာလို့ သူများလူကို မှ သွားရွေးတာလဲ!!!"
နေပါဦး။ အချစ်က...သူများလူဆိုတာ..
ဘယ်လိုလုပ်သိတာပါလိမ့်။..
ခွပ်!!!
"အန်ကယ်ရယ်!! တော်ပါတော့!!
ဟွန်း...သေသွားလိမ့်မယ်။ အဲ့ဒီအစား...
ကျွန်တော့်ကိုပဲ ထိုးပါ!!!"
ပါးပါး လက်မောင်းကိုကိုင်ဆွဲပြီး...
ငိုယိုတောင်းပန်နေသည့် အချစ်...
အချစ်ကို ဘေးဖယ်နေဖို့ပြောချင်သော်ငြား...
ခံတွင်းထဲတွင် ပြည့်နေသော သွေးများနှင့်
ထိုးခံရသည့် ဒဏ်ရာများကြောင့်...
ပါးစပ်တောင်မဟနိုင်။...
"မင်း ဘေးဖယ်နေ။ ဒါငါတို့သားအဖ
ကြားက...ကိစ္စ ။"
" ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်...အန်ကယ်
ရယ်!! ဟွန်း ကိုလွှတ်ပေးပါ.."
ပါးပါး သူ့ကို ဆွဲဆောင့်ကာထူသည်။...
"အဟွတ်!! အဟွတ်!!"
"ဟွန်း...ဟွန်း ရရဲ့လား...ဟင်!!"
"အင်း.."
တကယ်က မရ...နာကျင်နေသည်။..
ပါးပါး ကိုကြည့်လိုက်သည့်အခါ...
ပါးပါး ငိုနေသည်။..
သူ့အပေါ် ယူကြုံးမရ ဖြစ်မှု..ရှက်ရွံ့မှု..
မယုံနိုင်မှုများနှင့် ကြည့်လျက်။..
" ငါနဲ့ ပြန်လိုက်မလား...။ ငါ့သားအဖြစ်က
စွန့်လွှတ်တာခံမလား!!! ရွေး!!"
"ပါး...ပါး...ကျွန်တော်က...ပါးပါးသားလေ..
တစ်ခါလောက်....တစ်ခါလောက်ပဲ...
ကျွန်တော်တို့ကို..နားလည်ပေးလို့...မရဘူးလား။"
"ဝူရှီရွှင်း မင်း ရူးနေပြီ!!!!! သိလား!!!
မင်း ကြိုက်လို့ရတဲ့ကောင်လေးတွေ...
အများကြီးထဲကမှ...ဘာလို့ ပိုင်ရှင်ရှိပြီးသား...
လူကိုရွေးတာလဲ.!!!"
" ပါး ပါးကို အဲ့အကြောင်းတွေ...
ဘယ်သူပြောတာလဲ"
"မင်း ဒါတွေသိစရာမလိုဘူး။..ခု
မင်းရွေးရမှာ...ငါနဲ့ ပြန်လိုက်ခဲ့မလား။
ငါသားအဖြစ်ကစွန့်လွှတ်ခံမလား။.."
ကျင်းထဲ...ကျပ်ထဲရောက်နေသည့်...
အခြေအနေ...
အချစ်က...သူ့ကို ပြန်လိုက်သွားဖို့...ပြော
နေသယောင်။...
မဖြစ်ဘူးလေ အချစ်ရယ်။...
သူ မရှိဘဲ အချစ်ဘယ်လိုရှင်သန်မလဲ။...
ခက်ခဲတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ကြားထဲ...
အချစ်..မျက်နှာငယ်နေရှာမှာ...
" ဟွန်း ပြန်....ပြန်လိုက်သွားပါ...
ငါ့..ငါ့ကြောင့်နဲ့ မင်းတို့ဆက်ဆံရေး...
ပျက်စီးမခံပါနဲ့..."
ဟင့်အင်း...သူပြန်မလိုက်ပါ။...
မိဘဆိုတာ..စိတ်တိုတုန်းခဏ...
စိတ်လိုက်မာန်ပါပြောတာပါ...
တကယ် မလုပ်ရက်ပါ။..
အထူးသဖြင့် ပါးပါး။..
ပါးပါးက စိတ်ပျော့သည်။...
သူဟာ...မိန်းကလေးတွေ စိတ်မဝင်စားဘဲ..
ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်ကို ချစ်မိပါတယ်
လို့ ...ပါးပါးဆီ ဝန်ခံတုန်းကတောင်...
လက်ခံပေးခဲ့သည်ပဲ။...
အခု စိတ်ဆိုးနေတုန်းမို့လို့ပါ။...
"ပါးပါးက ကျွန်တော့်ဘဝမှာ အချစ်ဆုံးပါ။
ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် အချစ်ကိုလဲချစ်တယ်။...
နှစ်ယောက်စလုံးက ကျွန်တော့်ဘဝမှာ
အရေးကြီးဆုံးပဲ။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော့်ကို
မရွေးချယ်ခိုင်းပါနဲ့။.."
" လူမိုက်ကောင်!!! ငါ့မှာ မင်းလိုသားမျိုး
မရှိဘူး။...ငါသေရင်တောင်လာမကြည့်နဲ့!!"
ပါးပါး ဆင်းသွားသည်အထိ..သူထို
နေရာမှာတင် ရပ်လျက်...
"အန်ကယ်!!! အန်ကယ်!!! ခဏလေး
နေပါဦး!!"
လှမ်းခေါ်နေသည့်...အချစ်ကို သူ..တားလိုက်
သည်။...
"နေပါစေ။ အချစ်..."
"မင်း အရူးလား ဝူရှီရွှင်း!!! ငါက..ငါက
ဘာတွေများ အရေးပါနေလို့လဲ!!!
မင်း အဖေနောက်ကို လိုက်သွားသင့်တာ။
အခု...အခုတော့ ငါက..သူများမိသားစုကို
ဖျက်စီးမိပြီ!!"
"ပါးပါးက ခဏစိတ်ဆိုးတာ...
မယုံရင်ကြည့်နေ..နောက်၁လဆို...
သူဒီကိုထပ်ရောက်လာလိမ့်မယ်။..."
"မင်းကွာ!!"
"ကျွန်တော်မှ...အချစ်နဲ့ မခွဲနိုင်တာ..."
"ဟွန်း ရယ်.."
သူအချစ်ကို...တင်းကျပ်စွာ...
ဖက်ထားလိုက်သည်။...
တကယ်က...ပါးပါးသည် စိတ်ဆိုးပြေလွယ်သူ
မဟုတ်ခဲ့ပါ။...
ထိုနေ့ပြီးသည့်နောက်...ရပ်ကွက်ထဲတွင်...
သူတို့အကြောင်း...သို့လောသို့လောနှင့်
ပျံ့နှံ့ လာခဲ့သည်။
တချို့က ရွံရှာသည့် အကြည့်များ...
တချို့ကတော့ ပုံမှန်အတိုင်းသာ...
ဆက်ဆံသည်။...
တချို့ကျတော့လဲ သူတို့ကို ရွဲ့သလို...
စောင်းသလိုလို...ထစ်ငေါ့လာကြ၏..
သို့သော်...ဦးလေးဟုန်သည်...သူတို့ဘက်က
ရပ်တည်ပေးခဲ့သည်။...
❄❄❄❄
ဖြစ်ရပ်(၂)...
ဟွန်း နဲ့ ကိုကို တို့၏ long coat ပြဿ နာ...
....
ထိုနေ့က ကိုကို သည် သူဝယ်ပေးသော..
နက်ပြာရောင် long coatဝတ်ကာ...
သူ..အိမ်ရှေ့သို့ ရောက်ချလာပြန်သည်။...
တိုက်ဆိုင်စွာပင် ဟွန်းသည်လဲ..
ထိုမနက်၌...သူဝယ်ပေးသည့်..
Long coatကို အလုပ်သို့ ဝတ်သွား၏...
"ကိုယ်နဲ့ လိုက်ရဲ့လားဆူး..."
ဦးလေး ဟုန်၏ ဆိုင်အတွင်း...
မတ်တတ်ရပ်၍..ကိုယ်ကိုတစ်ပတ်လှည့်
ကာ မေးသော ကိုကိုကြောင့်...
သူ့မှာ...ရယ်ရခက်..ဒေါသထွက်ရခက်။...
ဦးလေးဟုန်ကလဲ...သူတို့ကိုမျက်တောင်
မခတ်တမ်းကြည့်၏...
ဘာတွေကိုများမျှော်လင့်နေတာလဲ...
ကိုကိုရယ်။...
" လိုက်ပါတယ်။...ပြောစရာဒါပဲမလား။
ကျွန်တော် သွားတော့မယ်။.."
"နေ...နေပါဦး...ဆူးရယ်..ထိုင်ပါဦး"
ဟင်း။ သူ သက်ပြင်းသာချလိုက်မိသည်။..
ဒီအချိန် ဟွန်းက အလုပ်တစ်ခုပြီးလို့
အိမ်ပြန်လာတတ်သည့်အချိန်၊...
ကံကောင်းထောက်မ လို့...ဟွန်းမတွေ့ပါစေနဲ့
"ရော့!!ဆူး...လိုလိုမယ်မယ် ယူထား"
အဖြူ ရောင်စာအိတ်လေးကို...သူလက်ထဲ
တယုတယထည့်ပေးသည်။..
ဟင်!!
ကိုကို့လက်တွေအေးစက်နေတယ်။
" လက်တွေ ဘာလို့အေးနေတာလဲ ကိုကို.."
ကိုကို့လက်ကို မလွှတ်သေးဘဲ..
ကိုင်ထားမိ၏။..
ကိုကို့မျက်နှာတွင်...ပီတိအပြုံးကိုမြင်မှ..
သူ ယောင်နန ဖြင့် လက်လွှတ်ချမိသည်။..
"ဒီရက်ပိုင်း နည်းနည်း နေမကောင်း
လို့ပါ ဆူးရဲ့"
"ဆေးသောက်လေဗျာ!!"
ကိုကိုက..အကြောအားနည်းတတ်သည်။...
အထူးသဖြင့် ရာသီအကူးအပြောင်းဆို...
လက်ဖျားခြေဖျားတွေအေးစက်ပြီး...
အကြောမလျှောက်တော့...
အရင်တစ်ချိန်က...ကိုကို...ထိုသို့ဖြစ်ချိန်တိုင်း
သူ...ညမအိပ်ဘဲ ကိုကို့ ခြေထောက်တွေကို
နှိပ်ပေးတတ်သည်။...
အခု သူ မရှိတော့...ဘယ်သူလုပ်ပေးနေလဲ။..
*ကိုကိုရယ်...ကျန်းမာရေး ဂရုစိုက်မှပေါ့။
အနားမှာ ကျွန်တော်မှ မရှိတော့ဘဲ*
"ဒီ ပိုက်ဆံတွေ ကျွန်တော်မလိုဘူး။...
ပြန်ယူသွား။ ကျွန်တော် အခုလုပ်တဲ့..
အလုပ်က ငွေလုံလောက်တယ်။"
"အရေးပေါ်သုံးလို့ရအောင် ယူထားလေ။"
"တော်ပါတော့!!ကိုကို..ဘယ်အချိန်ထိ..
ကျွန်တော့်ကို အပြစ်ရှိသလိုခံစားရအောင်
လုပ်နေမှာလဲ..."
သူ့အသံမာသွားတော့မှ..ကိုကိုမျက်လွှာ
ချသွားသည်။...
" အဲ့လိုဖြစ်ဖို့ကိုယ်မရည်ရွယ်ပါဘူး။
ကိုယ် ဒီအတိုင်း...မင်းကို မပင်ပန်းစေချင်ရုံ
သက်သက်ပါ။..."
ကိုကို ပြောင်းလဲသွားသည်။...
အရင်က သူ စိတ်ကောက်လျှင်...
ဘယ်တော့မှ မချော့တတ်သည့် ကိုကို...
သူ အပြစ်လုပ်မိလျှင်...အော်ငေါက်တတ်သော
ကိုကို...
အရင်က..ကိုကိုသည်..နူးညံ့ညင်သာသည့်သူ
မဟုတ်။..
အခုကျမှ ဘာလို့ တခြားလူတစ်ယောက်
လိုပြောင်းလဲသွားရတာလဲ။...
အပြု အမူ၊ စကားအပြောအဆို အကုန်လုံးပဲ။
သူ့ကို ပြု လုပ်ခဲ့တာတွေအတွက်...
နောင်တရလို့များလား။...
ဒါမှမဟုတ်...
သူ့ကိုပြန်ရဖို့ သက်သက်..အသုံးပြုနေသည့်
ပရိယာယ် များလား။...
"ပြန်ပါတော့ ကိုကို"
"ဦးလေး ဟုန်ရေ...ဖက်ထုပ်နှစ်ပွဲပေးပါ
ပါဆယ်နော်..."
ဆိုင်ဝ မှ အသံကြောင့် သူ့ နှလုံးခုန်သံ
တွေ ရပ်တန့်သွားသည်။...
ဟွန်း.....ဒီဘက်လှည့်မလာပါစေနဲ့။
ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့။...ဟွန်း...ကိုကို့ ကို တွေ့လို့
မဖြစ်ဘူး။...
သူ့ ဆုတောင်းသည် မပြည့်လိုက်ပါ။...
ရှီရွှင်းက သူ့ကိုမြင်ပြီး...အနားသို့လျှောက်
လာသည်။...
ကိုကို့ ကို....မြင်လိုက်သည့်အခါ...
ဒေါသရိပ်များတက်လာသော...ဟွန်း
မျက်ဝန်းတစ်စုံ...
" ခင်..ဗျား....ခင်ဗျား!! ဘာလာလုပ်တာလဲ!!"
ဟွန်း အသံကြောင့် ဆိုင်အတွင်းမှ...
လူတစ်ချို့ က ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်။...
" ဟွန်း...ငါ..ငါ ရှင်းပြမှာမို့လို့်...လာပြန်
ကြရအောင်။...ကိုကိုလဲ ပြန်ပါတော့!!"
ဟွန်းက...ဂရုမစိုက်အား။...
ကိုကို့ကိုသာ...ဝါးစားမတတ်ကြည့်နေသည်။..
ကိုကို ကတော့ ဟွန်းကို မြင်တာတောင်
အပြုံးမပျက်။...
မဖြစ်ဘူး။ ဒီအတိုင်းသာဆို...ဟွန်းကို
အားလုံးက လူဆိုးလို့ အမြင်စောင်းကုန်
လိမ့်မယ်!!!
" ဟွန်း ...လာ...ပြန်ရအောင်..."
ဟွန်းကို အတင်းဆွဲသော်လည်း...
ဟွန်းက...ထိုနေရာမှမရွေ့ဘဲ...ကိုကို့ကော်လံ
အင်္ကျီစကို ဆွဲဆောင့်သည်။..
"ပြော!!! ခင်ဗျား ဘာလာလုပ်တာလဲ!!
ခင်ဗျား ကျွန်တော့်အဖေကို သွားထောင်တာလဲ
ခင်ဗျားပဲမလား။"
ကိုကိုက ပြုံးပြုံးလေးသာ...
" ကိုယ်မင်းကို လက်မပါဘူးနော်။..
ကောင်လေး။..."
"ဟွန်း...လွှတ်စမ်း...အဲ့ဒီလက်..."
ဟွန်းလက်ကို...ကိုကို့ကော်လံစမှဆွဲဖြုတ်
သော်လဲ မပြုတ်။..
လူတိုင်းက ဟွန်းကို အထင်သေးသလို
ကြည့်ကုန်ကြပြီ။..
ဒါကိုကို တမင်ငြိမ်ခံနေတာ...
ပတ်ဝန်းကျင်တွင် ကိုကိုက...လူကြီးလူကောင်း
ဖြစ်ပြီး...
ဟွန်းကို လူမိုက်လို့ထင်သွားအောင်လုပ်နေတာ
အရင်က ကိုကိုဆို...အသားထိတာနဲ့
တစ်ဖက်လူက ခေါင်းကွဲပြီးသား။..
"ဟွန်း ငါလွှတ်လို့ပြောနေတယ်လေ။!!"
"အချစ် ငြိမ်ငြိမ်နေ!!!"
"ခင်ဗျားကိုမေးနေတယ်လေ!!!
ဖြေလေ!!"
"မင်းပြောတာ ကိုယ်တစ်ခုမှမသိဘူး။
ကောင်လေး။ ကိုယ့်အဆင့်က...
ရှိသမျှ...လူနဲ့တွေ့လိမ့်မယ်လို့ထင်နေတာလား
ပြီးတော့ မင်း ကိုယ့် coatပေါ်က လက်ဖယ်ပေး။
ဒီcoatက
ဆူး ပေးထားတဲ့ လက်ဆောင်ဆိုတော့..
ကိုယ်က တန်ဖိုးထားလို့ပါ။"
"ကိုကို!!"
ဒါ ကိုကို...သက်သက်ညစ်တာ..
အသိသာကြီး...
ဟွန်းက ခန္ဓာ ကိုယ်ပေါ်က coatကို
အခုမှ သတိထားမိကာ
ဂျောင်ဆူးကို မယုံနိုင်စွာနှင့်ကြည့်လာသည်။
ရစ်သီလာသည့်မျက်ရည်စများ..
" ခင်ဗျား!!!"
ဟွန်းက...ကိုကို့ကို ထိုးရန်လက်ရွယ်လိုက်
သည့်အခါ...
ဖြောင်း!!!
လည်ထွက်သွားသည့် ဟွန်းပါးပြင်။
ကိုကို့ ကော်လံမှ လျှောကျသွားသည့်
လက်များ။...
ကိုကိုသည်...သူ့ကို အံ့သြကာကြည့်
လာသည်။...
*ဟုတ်တယ်။ ကိုကို...။
ကိုကို့ကြောင့် ကျွန်တော် ဟွန်းကို
ရိုက်လိုက်မိတာ...မဟုတ်ရင်..
ပတ်ဝန်းကျင်က...ဟွန်းကိုအထင်မှား
ကုန်တော့မယ်။...*
"ဟွန်း...ငါ...ငါ အဲ့လိုမရည်ရွယ်ပါဘူး။ဟွန်း"
ဟွန်းက...နာနာကျင်ကျင်ရယ်သည်။...
"ဟက်...မတန်ခဲ့ဘူးပဲ..."
ထို့နောက် ...ဟွန်းဆိုင်ပြင်သို့
ထွက်သွားသည်။...
ထွက်မသွားခင်...မြင်လိုက်ရသည့်...
ဟွန်း မျက်ရည်ကြောင့်...သူ...ဟွန်း
နောက်ကို စိုးရိမ်တကြီးပြေးလိုက်မိသည်။...
" ဟွန်း...ဆယ်ဟွန်း.."
"ခင်ဗျား ကျွန်တော့်နောက် မလိုက်လာနဲ့။!!"
ခင်ဗျားတဲ့လား...ဒီတစ်ခါ...ဟွန်း..
သူ့ကို နာကြည်းသွားပုံပဲ။...
ပြီးတော့ ဝတ်ထားသည့် long coatကို
ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲချွတ်ကာ...
မြေပြင်ပေါ်သို့...ဆောင့်ပြီး ပစ်ချသည်။...
ထို့နောက်...coatကို..လက်ညှိုးထိုးကာ
"အဲ့ဒီ coat ကို ခင်ဗျား ဟာ ခင်ဗျား
ဘာပဲလုပ်လုပ် ကြိုက်တာသာလုပ်!!!
ကျွန်တော့် မျက်စိရှေ့ ပေါ်မလာစေနဲ့"
"ဟွန်း ငါ ရှင်းပြတာနားထောင်ပါဦး!!"
"ခု..ကျွန်တော့်ရုပ်က..ခင်ဗျားပြောတာ
နားထောင်နိူင်တဲ့ ရုပ်လား။!!"
ဟွန်း မျက်လုံးတွေ ရဲတွတ်နေသည်။...
စကားသံတို့သည်လည်း..ငိုသံကြောင့်
ပြတ်တောင်း...ပြတ်တောင်းသာကြားရ၏..
ဟွန်း...ခြေလှမ်းတို့က ရှေ့ဆက်ရန်ပြင်သည်။...
" မသွားပါနဲ့...ဟွန်း..."
သူ...ဟွန်း ကျောပြင်ကို...အပြေးဖက်တွယ်မိ
သည်။...
လှမ်းကြည့်နေသည့်...လူတစ်ချို့၏...
မျက်လုံးတွေကိုလဲ...သူမရှက်နိုင်။..
အချိန်က လင်းနေတာလား...မှောင်နေတာလား
မသဲကွဲတော့...
အရှင်းဆုံးက..အခုနေမြေပြိုရင်တောင်...
သူ...ဂရုမစိုက်အားပါ။...
ဟွန်းက သူ့အတွက်အရေးကြီးသည်။...
ဟွန်း စိတ်ပြေအောင်ချော့ဖို့လိုအပ်နေသည်။
သူ...ဟွန်းအပေါ် အပြစ်တွေ
အများကြီးရှိသည်၊...
" ကျွန်တော် ခင်ဗျားနားကထွက်မသွားနိုင်တာ
ခင်ဗျားသိပါတယ်။ ဒိုဂျောင်ဆူး။..ခုတော့
ကျွန်တော် ခင်ဗျား ရှိတဲ့နေရာက...
ခဏလောက်တော့ ထွက်သွားချင်တယ်!"
" ဟွန်း...တောင်းပန်ပါတယ်။"
သူ...တဖွဖွတောင်းပန်သော်လည်း...
ဟွန်း...သူ့ကိုလှည့်မကြည့်ဘဲထွက်သွား
ခဲ့ပါသည်။...
ဟွန်းကျောပြင်ပျောက်ကွယ်သွားသည်
အထိ...သူ...ငေးကြည့်နေမိ၏...
ထိုအချိန်တွင်...သူ့ကို ရပ်ကြည့်နေသော...
တစ်စုံတစ်ယောက်လဲ ရှိနေ၏...
❄❄❄❄
ဖြစ်ရပ် (၃)...
ဂျောင်ဆူးထံ...ပေးပို့သူ အမည်မပါဘဲ...
ရောက်ရှိလာသည့် ..ပါဆယ်ဘူး။..
နှင့်...
ဓာတ်ပုံတစ်ချို့...
.....
သူ့ထံ...ပထမဦးဆုံး...
ရောက်ရှိလာသည့် ဓာတ်ပုံများက...
ကြည်ကြည်လင်လင်တော့မရှိပါ။...
အဝေးတစ်နေရာမှ...ခက်ခက်ခဲခဲ..
ရိုက်ယူထားသည့် ပုံများဖြစ်သည်။..
ပုံပန်း ဏ္ဍာန်အရ...ဟွန်းဖြစ်နိုင်သော်လည်း...
သိပ်မသဲကွဲ။
ဘာလုပ်နေမှန်းလဲ မသဲကွဲ...
ဒုတိယရောက်ရှိလာသည်က...
ပါဆယ်ဘူး။...
ဝူရှီရွှင်း အမည်နှင့် ရောက်ရှိလာသည့်
အတွက်....သူ..ထိုဘူးကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။
ဘူးထဲမှာ...ဘာမှမပါ။...
စာရွက်ခေါက်လေးတစ်ရွက်သာ။..
//ဒီနေ့ည တည်နေရာပြောင်းသွားပြီ။
ခါတိုင်း တံတားအောက်ပဲ..
Eagle //
ဟွန်း...ဘာတွေလုပ်နေပါလိမ့်။
သူ သံသယဖြစ်လာသည်။...
ဟွန်းစိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်မှာစိုးလို့
မမေးမိပေမယ့်...
ဒီတလော ဟွန်း မူမမှန်တာ...သူသတိထား
မိသည်။..
အခုဆို...ဟွန်းက အချိန်ပိုင်းအလုပ်
အများကြီးရှိတော့တာမဟုတ်။...
မနက်ပိုင်းသတင်းစာပို့တာလဲ မရှိတော့။
ပစ္စည်းပို့သည့် အလုပ်လဲထွက်လိုက်ပြီ။..
Club နှင့် coffee ဆိုင်မှာသာလုပ်တော့
သည်။...
သူ့ကိုလဲ အလုပ်မလုပ်ခိုင်းတော့လို့...
ညပိုင်း...စားသောက်ဆိုင်မှာ တယောမတီး
ဖြစ်တော့။...
ဒါပေမဲ့ ဟွန်းက ငွေ ပိုသုံးနိုင်လာသည်။
ပြီးတော့ ညဘက်ဆို...သန်းခေါင်ကျော်မှ..
ခြေဖွကာ ထွက်သွားတတ်ပြီး..
မနက် မိုးမသောက်ခင် ပြန်လာတတ်သည်။
ထိုသို့ မထွက်သွားခင်..ဟွန်းဆီသို့..
အမြဲ ဖုန်း 1call ဝင်လာတတ်သည်။...
"အချစ်...တံခါးဖွင့်..."
ဟွန်းပြန်လာတာကြောင့်...သူ ပါဆယ်ဘူးကို
ပုံမပျက်အောင် ပြန်ပိတ်လိုက်သည်။...
" ဘာတွေဝယ်လာပြန်တာလဲ။ ဟွန်း.."
"သြော် အခု..ဆောင်းရောက်ခါနီးပြီလေ။
အချစ်ရဲ့..အဲ့ဒါကြောင့် heater လေး
ဝယ်လာတာ...discount ချထားတာတွေ့လို့။"
Discountသာပြောတာ...heaterက
နည်းနည်းလေး နာမည်ရနေတဲ့ တံဆိပ်ထဲက။
"မင်းဆီ ပါဆယ်ရောက်လာတယ်ဟွန်း"
ဟွန်းမျက်နှာပျက်ယွင်းသွားသည်။..
"အချစ်ဖွင့်ကြည့်သေးလား။"
"ဟင့်အင်း..."
သူ...ဘူးကို ကမ်းပေးလိုက်တော့...
ဟွန်း...ချက်ချင်းပင်..ဖောက်ကြည့်သည်။..
ထို့နောက်...စာရွက်ခေါက်ကို...
အမှိုက်ပုံးထဲ...လုံးပြီးလွှတ်ပစ်သည်။..
"ဘယ်ကပို့တာလဲ ။ဟွန်း.."
"မဟုတ်ပါဘူး။ မှားပို့တာပါ။..."
"ဝူရှီရွှင်းဆိုတဲ့ နာမည်နဲ့ရောက်လာတာ...
အဲ့ဒီဘူးက..."
"အော်...အချစ်ရယ်...ဒီအတိုင်းတိုက်ဆိုင်
တာဖြစ်မှာပါ။...အချစ်လဲ သိသားပဲ...
ထျန်ကျင်းမှာ..ကျွန်တော်နဲ့ သိတဲ့သူမှ မရှိတာ။
ကျွန်တော် ရေသွားချိုးဦးမယ်..."
သူ့စကားကိုဖြတ်ချပြီးနောက်...
ရေချိုးခနိးထဲ...ခပ်မြန်မြန်ဝင်သွားသည်။
အင်း။ သူ...ဒီည...ဟွန်းနောက်ကို...
လိုက်ချောင်းမည်။...
မဟုတ်ရင် ဟွန်းအပေါ်သံသယစိတ်နဲ့
သူ...အိပ်ပျော်မှာမဟုတ်။...
.
.
.
ဟင့်အင်း...အခုထိ...သူမြင်ခဲ့ရသည့်
မြင်ကွင်းကို...အိပ်မက်ပါလို့ထင်နေတုန်း။
သူ ခြေထောက်က ချော်လဲဒဏ်ရာကြောင့်
နာမနေခဲ့ရင်...သူ..ဒါကို...အိပ်မက်ဟုသာ..
တထစ်ချယုံမိနေမှာ...
သူ ဝမ်းနည်းလာသည်။...
သူ့ကြောင့်..ဒီကလေး ပျက်စီးနေပြီ။...
သူ့ကြောင့်..ဆေးကျောင်းသားလေးက...
တရားမဝင်အလုပ်တွေ လုပ်တတ်နေပြီ။...
ဟွန်း ပြန်မရောက်ခင်...သူအမြန်ပြန်လာ
ပြီးနောက်...အိပ်ယာပေါ်တွင်...အရုပ်တစ်ရုပ်
လိုထိုင်နေမိသည်။...
နာကျင်လွန်းလို့ ရူးမတတ်ဖြစ်နေပြီ။...
ငိုဖို့ရာ..မျက်ရည်မထွက်...
အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက်....ဟွန်း...
ဝင်လာသည်...
အဝတ်အစားမလဲဘဲ...ထိုင်နေသည့်...
သူ့ကို မြင်သည့်အခါ လန့်သွားသည်
ထင်သည်။...
" အချစ်....ဘာ..ဘာလုပ်နေတာလဲ"
သူ...ဟွန်းအနားသို့...လျှောက်သွားပြီး..
ဟွန်း...ဂျာကင်အနက်ထဲမှ...ငွေအထပ်လိုက်
ကို အတင်းနှိုက်ထုတ်လိုက်သည်။..
ဟွန်းက...သူ့လက်ကို....အတင်းတားသည်။..
"ဘာလုပ်တာလဲ အချစ်...ကျွန်တော်မေးတာ
ဖြေဦး.."
"အဲ့ဒီငွေတွေ ငါမလိုချင်ဘူး!!! အခုချက်ချင်း
လွှင့်ပစ်။မင်း ...မှောင်ခိုလုပ်ပြီး...ရတဲ့
ငွေတွေ ငါမလိုဘူး...!!! "
ထိုငွေများနှင့် ဟွန်းကိုပစ်ပေါက်လိုက်သည်။
အခန်းထဲတွင် ငွေစက္ကူ များက ပျံ့ကျဲလျက်။...
" အချစ်...!!"
" မင်းကို မှောင်ခိုလုပ်ဖို့ပြောဖူးလား!!!"
"အချစ် တိုးတိုးပြော...ဒါလူအိပ်ချိန်ကြီး..."
သူ့နားသို့လာကာ...သူ့ပါးစပ်ကိုလာပိတ်သည်။..
တကယ်က...လူအိပ်ချိန်ကို..စိတ်ပူတာမဟုတ်။
သူ့အကြောင်းတွေ သိမှာစိုးလို့...
ဂျောင်ဆူးကို ပါးစပ်ပိတ်တာ...
ဂျောင်ဆူး ဒေါသတွေက..ဟွန်းအပေါ်..
စုပေါင်းလာပြီး...
ဟွန်းရင်ဘတ်ကို...တဘုန်းဘုန်း နှင့်
ထုကာ...ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုကြွေး၏...
" အချစ် စိတ်ထိန်းလေ။...!! အချစ်!!"
မသိ...သူမသိ။...အခုလောလောဆယ်...
သူ...ပေါက်ကွဲချင်နေတာပဲသိသည်။...
မိမိကိုယ်ကိုစိတ်ပျက်မှု...အားငယ်မှုတွေက..
စိတ်ထဲ ဝင်ရောက်လာလေ...
သူ...ဟွန်းရင်ဘတ်ကို...အားပြင်းပြင်းနှင့်
ထုရိုက်မိလေ...
"အချစ်ရယ်...!! ကျွန်တော်ပြောပြပါ့မယ်..
အရင် အချစ်စိတ်ထိန်း....ဟုတ်ပြီလား!!"
သူ့ကို တွန်းလှဲကာ...ဟွန်းကအပေါ်မှ...
တက်ဖိပြီး လက်များကို ချုပ်ထားသည်။...
သို့သော် သူ၏ငိုကျွေးမှုက...မရပ်တန့်
ကလေးတစ်ဦးလို...ချော့လေ ငိုလေ
ဖြစ်လာသည်။...
"အချစ်!! မငိုနဲ့တော့...ကျွန်တော်...
အဲ့အလုပ်တွေ မလုပ်တော့ဘူး..
ဟုတ်ပြီလား။...တကယ် ကတိပေးတယ်။..
အချစ်မကြိုက်တာ...မလုပ်ဘူး။တိတ်...တိတ်
တော့...နော်...အချစ်..."
သူ့မျက်ရည်ကို...
တယုတယသုတ်ပေးနေသော...ထိုလက်အစုံထံ
တွင်...ယုံကြည်မှုကို ထပ်မံအပ်နှင်းမိပါ၏။.
❄❄❄❄
Thank for your reading...