*ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမိသူ၏ႏွလံုးသားမွသည္*
🐻Dika🐧
"တေနကုန္ဘာမွမစားရေတာ့.. အစာအိမ္နာသြားတာပါ.. အစာအိမ္ေရာဂါျဖစ္ႏိုင္တာမို႔ ဂ႐ုစိုက္ေပးပါ..ေဆးတလံုးထိုးေပးထားတယ္.. ႏိုးလာရင္ စြပ္ျပဳတ္ေလးျဖစ္ျဖစ္တိုက္ပီး ေဆးတိုက္လိုက္ပါ..စိုးရိမ္စရာမ႐ွိေတာ့ပါဘူး"
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္Dr.. က်ေနာ္လိုက္ပို႔ပါ့မယ္"
ဆရာ၀န္က jonginကိုၾကည့္ၿပီးေျပာေနမွာေနေသာ္လဲ.. jonginကေတာ့ေခါင္းဘဲညိမ့္ျပ၍ drမ်က္ႏွာပ်က္သြားေတာ့ အိမ္ေစာင့္arjushiကဘဲ၀င္ေျပာလိုက္ရသည္။
အခန္းထဲႏွစ္ေယာက္ထဲက်န္ခ့ဲေတာ့ ခုတင္ေပၚမွာအိပ္ေပ်ာ္ေနတ့ဲkyung sooကိုၾကည့္ၿပီး jonginမ်က္ႏွာကမ့ဲျပံဳးတခ်က္..
မ်က္ရည္ေတြကာ နာလို႔ေအာ္ေနသည့္ထိုေကာင္ေလးပံုကိုျမင္ေတာ့ arjushiမွာျပာယာေတြခတ္စိတ္ပူေနေသာ္လဲ သူကေတာ့ဘယ္လိုမွမေန.. သူ႔စိတ္ထဲမွာ kyung sooကိုသနားစိတ္မ႐ွိ..
"သခင္ေလး"
"သူႏိုးလာရင္စားဖို႔ arjimaကိုၾကက္သားစြပ္ျပဳတ္ေလးခ်က္ခိုင္းလိုက္ပါ."
ဒါဘဲေျပာၿပီးထြက္သြားေသာသခင္ေလးက ထိုေကာင္ေလးရဲ႕အေဖမွဟုတ္ရဲ႕လား?ထိုေကာင္ေလးက သားအရင္းမဟုတ္ေလာက္ဘူး..
သခင္ေလးသည္ ပေဟဌိမ်ားစြာန႔ဲလူ.. သူအခမ္းထဲ၀င္၀င္ခ်င္းျမင္လိုက္ရတုန္းက ထိုကေလးေျခေထာက္ကိုသံကြင္းေတြန႔ဲခက္ထားေသးတာ.. သခင္ေလးဘာလို႔ ကေလးကိုအ့ဲလိုလုပ္တာလဲ?
အိမ္ေစာင့္arjushiလဲ ထပ္မေတြးေတာ့ဘဲ မီးဖိုခန္းထဲ၀င္ကာ သူ႔မိန္းမအားၾကက္သားစြပ္ျပဳတ္ျပဳတ္ခိုင္းလိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ kyung sooအခန္းထဲျပန္၀င္ပီး ေစာင့္ေနမိသည္။
"ဟင္ သားေလးႏိုးၿပီလား?"
အိမ္မႈန္စုတ္ဖြား႐ုပ္ေလးန႔ဲဟိုၾကည့္သည္ၾကည့္န႔ဲkyung sooမွာ ေမြးကင္စကေလးသဖြယ္..
"သည္းငယ္ဘာျဖစ္သြားတာလဲဟင္"
"သားေလး သတိလစ္သြားတာ.. သားေလး ခနေနာ္ သားေလးစားဖို႔စြပ္ျပဳတ္သြားယူလိုက္ဦးမယ္"
"Hayarpuji.. သည္းငယ္ပါလိုက္မယ္.. အခန္းထဲမွာမေနခ်င္ဘူး"
"သားငယ္ ထႏိုင္လား?"
"ဟုတ္"
kyung sooအခန္းထဲတေနကုန္ေနခ့ဲရသည္ျဖစ္၍ အခန္းထဲမေနခ်င္ေတာ့.. မီးဖိုခန္းထဲေရာက္ေတာ့
"yeobo.. စြပ္ျပဳတ္ရပီလား?"
"ရပီ..ရပီ ပူပူေလးေသာက္လိုက္ ကေလး"
ေ႐ွ႕လာခ်ေပးသည့္ ၾကက္စြပ္ျပဳတ္မွာ အနံ႔သင္းသင္းန႔ဲျမဴစြယ္ေနသည္။တေနကုန္ဘာမွမစားရေသးသည့္kyung soo ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ ေသာက္လိုက္တာခနအတြင္းကုန္သြားသည္။
အိမ္ေစာင့္arjushiတို႔လင္မယားမွာ အားရပါးရစားေနေသာkyung sooကိုၾကည္ၿပီး ၀မ္းသာမဆံုး..
"ဟို haryapuji.. "
"ေျပာေလ သားငယ္ေလး..ဘာလိုအပ္လို႔လဲ"
ေျပာလိုက္ရင္ေကာင္းမလား?haryapujiက ဦးဂ်ဳံအင္ရဲ႕လူေတြ.. ေတာ္ၾကာ ဦးဂ်ဳံအင္ကိုျပန္ေျပာရင္ သည္းငယ္ကအခန္းထဲထပ္ခ်ဳပ္ခံရဦးမွာ..
ဆက္မေျပာဘဲ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုက္ကာေျပာရခက္ေနသည့္kyung sooပံုေလးက ျဖဴစင္ပီးအရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနသည္မို႔ ကေလးမရႏိုင္လို႔ ကေလး႐ူး႐ူးေနသည့္ အိမ္ေစာင့္လင္မယားအဖို႔ ခ်စ္မ၀ႏိုင္ေတာ့..
"သားငယ္ေလး.. အဖိုးကိုေျပာေလ ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"
"သည္းငယ္.. မ၀ မ၀ေသးလို႔.. သည္းငယ္စားခ်င္ေသးတယ္"
"သားငယ္ေလးဘာစားခ်င္လဲအဖြားကိုေျပာ.. အဖြားလုပ္ေပးမယ္.. ၾကက္စြပ္ျပဳတ္ကေတာ့ နဲနဲဘဲလုပ္လိုက္ေတာ့မ႐ွိေတာ့ဘူး.. "
kyung sooစားခ်င္တာကို arjimaကမညီးမညဴးလုပ္ေပးသည္။
"အား ဗိုက္တင္းသြားၿပီ."
ဗိုက္ေလးကိုပြတ္ကာ အသည္းပံုႏႈတ္ခမ္းေလးေတြေပၚေအာင္ရယ္ျပေနသည့္kyung sooအား အိမိေစာင့္လင္မယားမွာအသည္းေတြယားလို႔..
"Haryapuji.. ဦးဂ်ဳံအင္ေကာဟင္"
"ဦးဂ်ဳံအင္?သခင္ေလးက သားငယ္န႔ဲ"
သူတို႔၂ေယာက္၏ပတ္သက္မႈကိုမသိေသးေသာ အဖိုးအဖြားလင္မယားအား kyung sooဘယ္လိုေျပာရမည္မသိ.. အမွန္တိုင္းေျပာျပလ်ွင္ ဦးဂ်ဳံအင္ႀကိဳက္မည္မဟုတ္..
"သူက က်ေနာ့္အခိုင္းအေစ.. က်ေနာ့္တာ၀န္ေတြမနက္ျဖန္ကစပီး သူလုပ္ေပးမွာ.. arjimaလုပ္စရာမလိုေတာ့ဘူး"
ဘယ္ကေနေရာက္လာမွန္းမသိတ့ဲjonginက ၀င္ေျပာသည္။
အခိုင္းအေစတ့ဲလားဦးဂ်ဳံအင္ရယ္..
အင္းေလ သည္းငယ္ဘ၀ကို ဦးဂ်ဳံအင္ဆီမွာပံုထားလိုက္ပီဘဲ.. ဦးဂ်ဳံအင္ေစရာလုပ္ရမွာေပါ့..
"Arjushi"
"Naeသခင္ေလး"
"ဂိုေထာင္အေပၚထပ္က အခန္းကို႐ွင္းေပးလိုက္ပါ..သူေနဖို႔အတြက္"
"သခင္ေလး.. အ့ဲအခန္းကမီးမတပ္ရေသးဘူး"
"မတပ္ရေသးလဲတစ္ရက္ထဲဘဲေလ.. ေနာက္ေန႔တပ္ေပးလိုက္.. တစ္ရက္ေတာ့သည္းခံႏိုင္တယ္မလား?"
"ဟုတ္..ဟုတ္က့ဲဦးဂ်ဳံအင္"
ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ..သူကအေမွာင္ေၾကာက္ပါတယ္ဆိုမွ.. မီးမတပ္ရေသးဘူးတ့ဲ.. ဦးဂ်ဳံအင္ကိုေၾကာက္၍သာ ဟုတ္က့ဲလိုက္ရတာ.. သူ႔အတြက္အဆင္မေျပ..
"သားငယ္ေလး.. အဆင္ေျပပါ့မလား?ထပ္ခိုးအခန္းကက်ဥ္းတယ္.. ေမွာင္လဲအေတာ္ေမွာင္တယ္.. သားအဆင္မေျပရင္ မနက္ျဖန္မွေရြ႕ၿပီး ဒီညကို ဟိုအခန္းမွာဘဲအိပ္လိုက္ေလ.. အဖိုးေျပာေပးမယ္သခင္ေလးကို.."
"ထားလိုက္ပါေတာ့အဖိုးရယ္.. သည္းငယ္အဆင္ေျပေအာင္ေနပါ့မယ္.. အဖိုးအပင္ပန္းမခံပါန႔ဲ..အခန္းလဲသည္းငယ္ဘဲ႐ွင္းလိုက္ပါ့မယ္..ဟို အဖိုးတို႔မွာ မီးအိမ္လိုမ်ဳိးမ်ား႐ွိလားဟင္"
"႐ွိတယ္သားငယ္ေလး.. အဖြားယူေပးမယ္ေနာ္.. မိုးမခ်ဳပ္ခင္လုပ္လိုက္ေနာ္.. "
"ဟုတ္"
အဖြားေပးတ့ဲမီးအိမ္ေလးက အားနည္းေန၍ မွိန္ပ်ပ်သာ႐ွိေတာ့သည္။
မတက္ႏိုင္ လံုး၀ႀကီးေမွာင္ေနတာထက္စာရင္ မွိန္ပ်ပ်အလင္းက သူ႔ကိုအေဖာ္ျပဳႏိုင္ေသးသည္။
သူ႔ေနရမ့ဲထပ္ခိုးအခန္းေလးေရာက္ေတာ့ မီးအိမ္ေလးကိုဖြင့္ထားလိုက္သည္။အခန္းကေတာ္ေတာ္က်ဥ္းသည္။တေယာက္အိပ္ခုတင္ေလးတစ္လံုးန႔ဲ စားပြဲပုေလးတစ္လံုးဘဲ႐ွိသည္။
ေဘးမွာကပစၥည္းအတိုအထြာေတြန႔ဲ မနက္ေရာက္မွ႐ွင္းလင္းရေတာ့မည္။ေလာေလာဆယ္က ေဘးနားကအ၀တ္စုတ္တခုန႔ဲဖုန္ေတြခါလိုက္ပီး
အဖိုးေပးလိုက္သည့္ေစာင္ကိုခုတင္ေပၚခ်လိုက္သည္။
အခန္းကေလ၀င္ေပါက္မ႐ွိ.. သူ၀င္လာတ့ဲတံခါးေပါက္ႀကီးတခုသာအေပါက္ပင္.. အ့ဲအေပါက္ႀကီးဖြင့္ပီးလဲအိပ္မရ.. ေဆာင္းတြင္းႀကီးမွာ ေလဒလေဟာ၀င္ၿပီး ေအးခဲသြားႏိုင္သည္။
မနက္မွ အဖိုးန႔ဲတိုင္ပင္ပီး သူ႔အတြက္အဆင္ေျပဖို႔လုပ္ရမည္။ေမွာင္တာကလြဲလို႔ ဒီလိုအခန္းက်ဥ္းထဲမေနႏိုင္စရာမ႐ွိ.. နဂိုထဲက သူ႔ဘ၀က ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေညာင္းေညာင္းေမြ႕ယာေတြေပၚအိပ္လာတာမဟုတ္..
တံခါးပိတ္လိုက္ေတာ့ အလံုခန္းလိုျဖစ္သြား၍ အေအးဓာတ္ေတာ့နည္းနည္းေလ်ာ့သြားသည္။
အဖ္ိုးတို႔လင္မယားေပးလိုက္သည့္ ေစာင္ပါးေလးကိုသာျခံဳပီး ပုစြန္ထုပ္လို ဒူးကိုေကြးပီး ေနလိုက္သည္။
အခုခ်ိန္မွာommaရဲ႕ရင္ခြင္ကိုသတိရမိသည္။
မီးအိမ္ေလးမွာလဲ တျဖည္းျဖည္းအလင္းေလ်ာ့သည္။မီးအိမ္မၿငိမ္းခင္ သူအရင္အိပ္ေပ်ာ္မွျဖစ္မည္။အေမွာင္ေၾကာက္တ့ဲသူ႔အဖို႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္ေတာ့သက္သာမည္ေတြးပီး အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္အိပ္လိုက္ေတာ့သည္။
.
.
ဆိုင္ထဲကထြက္ကထဲက busကားဂိတ္အထိေနာက္ကလိုက္လာတ့ဲကား.. ေက်ာင္းေရာက္သည္အထိလိုက္တုန္း..
သူေနာက္လိုက္ေနတာသိသာေနတာမို႔ ရပ္ထားတ့ဲထိုကားနားသြားကာ ကားမွန္ေခါက္လိုက္ေတာ့ ကားထဲကထြက္လာသူက သူ႔ကိုေန႔တိုင္း လာလာငမ္းေနသူ..
"ဒီမွာ ခင္မ်ား ဘာလို႔ က်ေနာ့္ေနာက္လိုက္ေနတာလဲ?က်ေနာ့္အလုပ္မွာလဲေန႔တိုင္းလာထိုင္တယ္.. ၿပီးေတာ့လဲ က်ေနာ့္ကိုလိုက္ၾကည့္ေနတာ ဆိုင္ကလူေတြေတာင္သတိထားမိကုန္ပီ.. ခင္မ်ားဘာလိုခ်င္လို႔လုပ္ေနတာလဲ"
"ကိုယ္ ကေလးန႔ဲခင္ခ်င္လို႔"
"က်ေနာ္ကေတာ့မခင္ခ်င္ဘူး.. "
"ဘာလို႔လဲ.. ကိုယ္က႐ုပ္ဆိုးလို႔လား?"
႐ုပ္ဆိုးလို႔လားတ့ဲ Sehunသူ႔ေ႐ွ႕က ပုတုကိုေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့ မိန္းကေလးတေယာက္ထက္လွေတာင္ေနသည္။
"ဆိုးတယ္.. ဒါေပမ့ဲလွတယ္.. ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္"
အိ Oh Sehunရယ္.. ဘာေတြသြားေျပာမိတာလဲ?
Sehunစကားေၾကာင့္ Luhanမွာပိတိေတြျဖစ္သြားတာမဖံုးႏိုင္မဖိႏိုင္..အျခားသူသာ လွတယ္ေျပာၾကည့္ ၂ခ်က္ေလာက္ပစ္ထိုးပီးသား..အခုေျပာတ့ဲသူက Sehunျဖစ္ေန၍ ဂုဏ္ေတာင္ယူမိသည္။Sehunမ်က္လံုးထဲမွာသူကလွေနရင္ ဒီေကာင္ေလးသူ႔ကိုစြဲလမ္းသြားမွာဘဲ..
"ခ်စ္ေကာမခ်စ္ခ်င္ဘူးလား?"
ဟမ္.. ဒီလူႀကီးဘာစကားလား?သူ႔ဘက္သူယက္တ့ဲရည္းစားစကားႀကီး..
"က်ေနာ္သြားေတာ့မယ္"
"ေနပါဦးကေလးရဲ႕.. ကိုယ္ကမင္းန႔ဲခင္ခြင့္ရခ်င္လို႔ပါဆို.. ကိုယ့္ကိုမခင္ဘူးလား?ကေလးနာမည္ေလးသိခ်င္လို႔"
"ဘာလုပ္မလို႔လဲ.. Sehun.. Oh Sehun"
အာ..ေသစမ္း.. မေျပာပါဘူးလို႔ေတြးထားတ.
ပါးစပ္ကမရဘူးကြာ..
"Sehun..နာမည္န႔ဲလူန႔ဲလိုက္တယ္. ကေလးအခုေက်ာင္းသြားမလို႔လား?အတန္းဖ်က္လို႔ရလား?ကိုယ္န႔ဲစကားေျပာရေအာင္လိုက္ခ့ဲေပးပါလား?"
"မလိုက္ပါဘူး.. ဘာလို႔လိုက္ရမွာလဲ.. အခုမွသိတ့ဲလူကို"
"ကေလးမလိုက္ရင္ ဒီနားတင္ကိုယ္ဖက္နမ္းပစ္မွာေနာ္"
"အဟက္.. ခင္မ်ားက က်ေနာ့္ကိုဖက္နမ္းရေအာင္ မွီလို႔လား?"
ေသာက္ကေလး.. သူအရပ္႐ွည္တိုင္းလူကိုလာဖ့ဲတာ.. Luhanန႔ဲ တဟန္ထဲ႐ွိတယ္..
Sehunလည္ပင္းကေနဆြဲခ်ကာ ေျခဖ်ားေထာက္ပီး ပါးတဖက္ကိုနမ္းပစ္လိုက္သည္။
"အာ.. ခင္ ခင္မ်ားဘာလုပ္တာလဲ?.. အာ႐ွက္လိုက္တာ"
လက္ဖ၀ါး၂ဖက္န႔ဲမ်က္ႏွာကိုအုပ္ကာ႐ွက္ေနေသာSehun.. luhanလက္ကဆြဲကာ ကားေပၚကိုေခၚေတာ့ ႐ုန္းကန္ျခင္းမ႐ွိပါလာခ့ဲသည္။
လိုက္ခ်င္ရဲ႕သားမူေနတာ နမ္းပါခံလိုက္ရတယ္.. Oh Sehunရယ္..
#Dika forever.
#Thank for reading.
#deerwing_xing.
.........
*ချစ်မြတ်နိုးမိသူ၏နှလုံးသားမှသည်*
🐻Dika🐧
"တနေကုန်ဘာမှမစားရတော့.. အစာအိမ်နာသွားတာပါ.. အစာအိမ်ရောဂါဖြစ်နိုင်တာမို့ ဂရုစိုက်ပေးပါ..ဆေးတလုံးထိုးပေးထားတယ်.. နိုးလာရင် စွပ်ပြုတ်လေးဖြစ်ဖြစ်တိုက်ပီး ဆေးတိုက်လိုက်ပါ..စိုးရိမ်စရာမရှိတော့ပါဘူး"
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်Dr.. ကျနော်လိုက်ပို့ပါ့မယ်"
ဆရာ၀န်က jonginကိုကြည့်ပြီးပြောနေမှာနေသော်လဲ.. jonginကတော့ခေါင်းဘဲညိမ့်ပြ၍ drမျက်နှာပျက်သွားတော့ အိမ်စောင့်arjushiကဘဲ၀င်ပြောလိုက်ရသည်။
အခန်းထဲနှစ်ယောက်ထဲကျန်ခ့ဲတော့ ခုတင်ပေါ်မှာအိပ်ပျော်နေတ့ဲkyung sooကိုကြည့်ပြီး jonginမျက်နှာကမ့ဲပြုံးတချက်..
မျက်ရည်တွေကာ နာလို့အော်နေသည့်ထိုကောင်လေးပုံကိုမြင်တော့ arjushiမှာပြာယာတွေခတ်စိတ်ပူနေသော်လဲ သူကတော့ဘယ်လိုမှမနေ.. သူ့စိတ်ထဲမှာ kyung sooကိုသနားစိတ်မရှိ..
"သခင်လေး"
"သူနိုးလာရင်စားဖို့ arjimaကိုကြက်သားစွပ်ပြုတ်လေးချက်ခိုင်းလိုက်ပါ."
ဒါဘဲပြောပြီးထွက်သွားသောသခင်လေးက ထိုကောင်လေးရဲ့အဖေမှဟုတ်ရဲ့လား?ထိုကောင်လေးက သားအရင်းမဟုတ်လောက်ဘူး..
သခင်လေးသည် ပဟေဌိများစွာန့ဲလူ.. သူအခမ်းထဲ၀င်၀င်ချင်းမြင်လိုက်ရတုန်းက ထိုကလေးခြေထောက်ကိုသံကွင်းတွေန့ဲခက်ထားသေးတာ.. သခင်လေးဘာလို့ ကလေးကိုအ့ဲလိုလုပ်တာလဲ?
အိမ်စောင့်arjushiလဲ ထပ်မတွေးတော့ဘဲ မီးဖိုခန်းထဲ၀င်ကာ သူ့မိန်းမအားကြက်သားစွပ်ပြုတ်ပြုတ်ခိုင်းလိုက်သည်။ပြီးနောက် kyung sooအခန်းထဲပြန်၀င်ပီး စောင့်နေမိသည်။
"ဟင် သားလေးနိုးပြီလား?"
အိမ်မှုန်စုတ်ဖွားရုပ်လေးန့ဲဟိုကြည့်သည်ကြည့်န့ဲkyung sooမှာ မွေးကင်စကလေးသဖွယ်..
"သည်းငယ်ဘာဖြစ်သွားတာလဲဟင်"
"သားလေး သတိလစ်သွားတာ.. သားလေး ခနနော် သားလေးစားဖို့စွပ်ပြုတ်သွားယူလိုက်ဦးမယ်"
"Hayarpuji.. သည်းငယ်ပါလိုက်မယ်.. အခန်းထဲမှာမနေချင်ဘူး"
"သားငယ် ထနိုင်လား?"
"ဟုတ်"
kyung sooအခန်းထဲတနေကုန်နေခ့ဲရသည်ဖြစ်၍ အခန်းထဲမနေချင်တော့.. မီးဖိုခန်းထဲရောက်တော့
"yeobo.. စွပ်ပြုတ်ရပီလား?"
"ရပီ..ရပီ ပူပူလေးသောက်လိုက် ကလေး"
ရှေ့လာချပေးသည့် ကြက်စွပ်ပြုတ်မှာ အနံ့သင်းသင်းန့ဲမြူစွယ်နေသည်။တနေကုန်ဘာမှမစားရသေးသည့်kyung soo ဟန်မဆောင်နိုင်လောက်အောင်ပင် သောက်လိုက်တာခနအတွင်းကုန်သွားသည်။
အိမ်စောင့်arjushiတို့လင်မယားမှာ အားရပါးရစားနေသောkyung sooကိုကြည်ပြီး ၀မ်းသာမဆုံး..
"ဟို haryapuji.. "
"ပြောလေ သားငယ်လေး..ဘာလိုအပ်လို့လဲ"
ပြောလိုက်ရင်ကောင်းမလား?haryapujiက ဦးဂျုံအင်ရဲ့လူတွေ.. တော်ကြာ ဦးဂျုံအင်ကိုပြန်ပြောရင် သည်းငယ်ကအခန်းထဲထပ်ချုပ်ခံရဦးမှာ..
ဆက်မပြောဘဲ နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ကာပြောရခက်နေသည့်kyung sooပုံလေးက ဖြူစင်ပီးအရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းနေသည်မို့ ကလေးမရနိုင်လို့ ကလေးရူးရူးနေသည့် အိမ်စောင့်လင်မယားအဖို့ ချစ်မ၀နိုင်တော့..
"သားငယ်လေး.. အဖိုးကိုပြောလေ ဘာဖြစ်လို့လဲ?"
"သည်းငယ်.. မ၀ မ၀သေးလို့.. သည်းငယ်စားချင်သေးတယ်"
"သားငယ်လေးဘာစားချင်လဲအဖွားကိုပြော.. အဖွားလုပ်ပေးမယ်.. ကြက်စွပ်ပြုတ်ကတော့ နဲနဲဘဲလုပ်လိုက်တော့မရှိတော့ဘူး.. "
kyung sooစားချင်တာကို arjimaကမညီးမညူးလုပ်ပေးသည်။
"အား ဗိုက်တင်းသွားပြီ."
ဗိုက်လေးကိုပွတ်ကာ အသည်းပုံနှုတ်ခမ်းလေးတွေပေါ်အောင်ရယ်ပြနေသည့်kyung sooအား အိမိစောင့်လင်မယားမှာအသည်းတွေယားလို့..
"Haryapuji.. ဦးဂျုံအင်ကောဟင်"
"ဦးဂျုံအင်?သခင်လေးက သားငယ်န့ဲ"
သူတို့၂ယောက်၏ပတ်သက်မှုကိုမသိသေးသော အဖိုးအဖွားလင်မယားအား kyung sooဘယ်လိုပြောရမည်မသိ.. အမှန်တိုင်းပြောပြလျှင် ဦးဂျုံအင်ကြိုက်မည်မဟုတ်..
"သူက ကျနော့်အခိုင်းအစေ.. ကျနော့်တာ၀န်တွေမနက်ဖြန်ကစပီး သူလုပ်ပေးမှာ.. arjimaလုပ်စရာမလိုတော့ဘူး"
ဘယ်ကနေရောက်လာမှန်းမသိတ့ဲjonginက ၀င်ပြောသည်။
အခိုင်းအစေတ့ဲလားဦးဂျုံအင်ရယ်..
အင်းလေ သည်းငယ်ဘ၀ကို ဦးဂျုံအင်ဆီမှာပုံထားလိုက်ပီဘဲ.. ဦးဂျုံအင်စေရာလုပ်ရမှာပေါ့..
"Arjushi"
"Naeသခင်လေး"
"ဂိုထောင်အပေါ်ထပ်က အခန်းကိုရှင်းပေးလိုက်ပါ..သူနေဖို့အတွက်"
"သခင်လေး.. အ့ဲအခန်းကမီးမတပ်ရသေးဘူး"
"မတပ်ရသေးလဲတစ်ရက်ထဲဘဲလေ.. နောက်နေ့တပ်ပေးလိုက်.. တစ်ရက်တော့သည်းခံနိုင်တယ်မလား?"
"ဟုတ်..ဟုတ်က့ဲဦးဂျုံအင်"
ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ..သူကအမှောင်ကြောက်ပါတယ်ဆိုမှ.. မီးမတပ်ရသေးဘူးတ့ဲ.. ဦးဂျုံအင်ကိုကြောက်၍သာ ဟုတ်က့ဲလိုက်ရတာ.. သူ့အတွက်အဆင်မပြေ..
"သားငယ်လေး.. အဆင်ပြေပါ့မလား?ထပ်ခိုးအခန်းကကျဉ်းတယ်.. မှောင်လဲအတော်မှောင်တယ်.. သားအဆင်မပြေရင် မနက်ဖြန်မှရွေ့ပြီး ဒီညကို ဟိုအခန်းမှာဘဲအိပ်လိုက်လေ.. အဖိုးပြောပေးမယ်သခင်လေးကို.."
"ထားလိုက်ပါတော့အဖိုးရယ်.. သည်းငယ်အဆင်ပြေအောင်နေပါ့မယ်.. အဖိုးအပင်ပန်းမခံပါန့ဲ..အခန်းလဲသည်းငယ်ဘဲရှင်းလိုက်ပါ့မယ်..ဟို အဖိုးတို့မှာ မီးအိမ်လိုမျိုးများရှိလားဟင်"
"ရှိတယ်သားငယ်လေး.. အဖွားယူပေးမယ်နော်.. မိုးမချုပ်ခင်လုပ်လိုက်နော်.. "
"ဟုတ်"
အဖွားပေးတ့ဲမီးအိမ်လေးက အားနည်းနေ၍ မှိန်ပျပျသာရှိတော့သည်။
မတက်နိုင် လုံး၀ကြီးမှောင်နေတာထက်စာရင် မှိန်ပျပျအလင်းက သူ့ကိုအဖော်ပြုနိုင်သေးသည်။
သူ့နေရမ့ဲထပ်ခိုးအခန်းလေးရောက်တော့ မီးအိမ်လေးကိုဖွင့်ထားလိုက်သည်။အခန်းကတော်တော်ကျဉ်းသည်။တယောက်အိပ်ခုတင်လေးတစ်လုံးန့ဲ စားပွဲပုလေးတစ်လုံးဘဲရှိသည်။
ဘေးမှာကပစ္စည်းအတိုအထွာတွေန့ဲ မနက်ရောက်မှရှင်းလင်းရတော့မည်။လောလောဆယ်က ဘေးနားကအ၀တ်စုတ်တခုန့ဲဖုန်တွေခါလိုက်ပီး
အဖိုးပေးလိုက်သည့်စောင်ကိုခုတင်ပေါ်ချလိုက်သည်။
အခန်းကလေ၀င်ပေါက်မရှိ.. သူ၀င်လာတ့ဲတံခါးပေါက်ကြီးတခုသာအပေါက်ပင်.. အ့ဲအပေါက်ကြီးဖွင့်ပီးလဲအိပ်မရ.. ဆောင်းတွင်းကြီးမှာ လေဒလဟော၀င်ပြီး အေးခဲသွားနိုင်သည်။
မနက်မှ အဖိုးန့ဲတိုင်ပင်ပီး သူ့အတွက်အဆင်ပြေဖို့လုပ်ရမည်။မှောင်တာကလွဲလို့ ဒီလိုအခန်းကျဉ်းထဲမနေနိုင်စရာမရှိ.. နဂိုထဲက သူ့ဘ၀က ငြိမ့်ငြိမ့်ညောင်းညောင်းမွေ့ယာတွေပေါ်အိပ်လာတာမဟုတ်..
တံခါးပိတ်လိုက်တော့ အလုံခန်းလိုဖြစ်သွား၍ အအေးဓာတ်တော့နည်းနည်းလျော့သွားသည်။
အဖ်ိုးတို့လင်မယားပေးလိုက်သည့် စောင်ပါးလေးကိုသာခြုံပီး ပုစွန်ထုပ်လို ဒူးကိုကွေးပီး နေလိုက်သည်။
အခုချိန်မှာommaရဲ့ရင်ခွင်ကိုသတိရမိသည်။
မီးအိမ်လေးမှာလဲ တဖြည်းဖြည်းအလင်းလျော့သည်။မီးအိမ်မငြိမ်းခင် သူအရင်အိပ်ပျော်မှဖြစ်မည်။အမှောင်ကြောက်တ့ဲသူ့အဖို့ အိပ်ပျော်သွားရင်တော့သက်သာမည်တွေးပီး အိပ်ပျော်အောင်အိပ်လိုက်တော့သည်။
.
.
ဆိုင်ထဲကထွက်ကထဲက busကားဂိတ်အထိနောက်ကလိုက်လာတ့ဲကား.. ကျောင်းရောက်သည်အထိလိုက်တုန်း..
သူနောက်လိုက်နေတာသိသာနေတာမို့ ရပ်ထားတ့ဲထိုကားနားသွားကာ ကားမှန်ခေါက်လိုက်တော့ ကားထဲကထွက်လာသူက သူ့ကိုနေ့တိုင်း လာလာငမ်းနေသူ..
"ဒီမှာ ခင်များ ဘာလို့ ကျနော့်နောက်လိုက်နေတာလဲ?ကျနော့်အလုပ်မှာလဲနေ့တိုင်းလာထိုင်တယ်.. ပြီးတော့လဲ ကျနော့်ကိုလိုက်ကြည့်နေတာ ဆိုင်ကလူတွေတောင်သတိထားမိကုန်ပီ.. ခင်များဘာလိုချင်လို့လုပ်နေတာလဲ"
"ကိုယ် ကလေးန့ဲခင်ချင်လို့"
"ကျနော်ကတော့မခင်ချင်ဘူး.. "
"ဘာလို့လဲ.. ကိုယ်ကရုပ်ဆိုးလို့လား?"
ရုပ်ဆိုးလို့လားတ့ဲ Sehunသူ့ရှေ့က ပုတုကိုသေချာကြည့်မိတော့ မိန်းကလေးတယောက်ထက်လှတောင်နေသည်။
"ဆိုးတယ်.. ဒါပေမ့ဲလှတယ်.. ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်"
အိ Oh Sehunရယ်.. ဘာတွေသွားပြောမိတာလဲ?
Sehunစကားကြောင့် Luhanမှာပိတိတွေဖြစ်သွားတာမဖုံးနိုင်မဖိနိုင်..အခြားသူသာ လှတယ်ပြောကြည့် ၂ချက်လောက်ပစ်ထိုးပီးသား..အခုပြောတ့ဲသူက Sehunဖြစ်နေ၍ ဂုဏ်တောင်ယူမိသည်။Sehunမျက်လုံးထဲမှာသူကလှနေရင် ဒီကောင်လေးသူ့ကိုစွဲလမ်းသွားမှာဘဲ..
"ချစ်ကောမချစ်ချင်ဘူးလား?"
ဟမ်.. ဒီလူကြီးဘာစကားလား?သူ့ဘက်သူယက်တ့ဲရည်းစားစကားကြီး..
"ကျနော်သွားတော့မယ်"
"နေပါဦးကလေးရဲ့.. ကိုယ်ကမင်းန့ဲခင်ခွင့်ရချင်လို့ပါဆို.. ကိုယ့်ကိုမခင်ဘူးလား?ကလေးနာမည်လေးသိချင်လို့"
"ဘာလုပ်မလို့လဲ.. Sehun.. Oh Sehun"
အာ..သေစမ်း.. မပြောပါဘူးလို့တွေးထားတ.
ပါးစပ်ကမရဘူးကွာ..
"Sehun..နာမည်န့ဲလူန့ဲလိုက်တယ်. ကလေးအခုကျောင်းသွားမလို့လား?အတန်းဖျက်လို့ရလား?ကိုယ်န့ဲစကားပြောရအောင်လိုက်ခ့ဲပေးပါလား?"
"မလိုက်ပါဘူး.. ဘာလို့လိုက်ရမှာလဲ.. အခုမှသိတ့ဲလူကို"
"ကလေးမလိုက်ရင် ဒီနားတင်ကိုယ်ဖက်နမ်းပစ်မှာနော်"
"အဟက်.. ခင်များက ကျနော့်ကိုဖက်နမ်းရအောင် မှီလို့လား?"
သောက်ကလေး.. သူအရပ်ရှည်တိုင်းလူကိုလာဖ့ဲတာ.. Luhanန့ဲ တဟန်ထဲရှိတယ်..
Sehunလည်ပင်းကနေဆွဲချကာ ခြေဖျားထောက်ပီး ပါးတဖက်ကိုနမ်းပစ်လိုက်သည်။
"အာ.. ခင် ခင်များဘာလုပ်တာလဲ?.. အာရှက်လိုက်တာ"
လက်ဖဝါး၂ဖက်န့ဲမျက်နှာကိုအုပ်ကာရှက်နေသောSehun.. luhanလက်ကဆွဲကာ ကားပေါ်ကိုခေါ်တော့ ရုန်းကန်ခြင်းမရှိပါလာခ့ဲသည်။
လိုက်ချင်ရဲ့သားမူနေတာ နမ်းပါခံလိုက်ရတယ်.. Oh Sehunရယ်..
#Dika forever.
#Thank for reading.
#deerwing_xing.