❄8❄
ေပက်င္းမွ အျမန္ေခ်ာပို႔ႏွင့္ေရာက္လာေသာ..
ဓာတ္ပုံတခ်ိဳ႕ကို...မျမင္ခင္ထိ...
သူ ေဂ်ာင္ဆူးကို အႂကြင္းမ့ဲယုံေနခ့ဲပါသည္။..
ဘယ္ေနရာပဲေရာက္ေရာက္...
ဘယ္အခ်ိန္ပဲျဖစ္ျဖစ္...
ေဂ်ာင္ဆူး...သူ႔အေပၚသစၥာ႐ွိေနမည္ဟု...
အႂကြင္းမ့ဲ (သည္ထက္ပိုေသာ)...ယုံၾကည္မႈမ်ိဳး
႐ွိခ့ဲပါသည္။...
အခုေတာ့...သူမယုံေတာ့ပါ။...
လူဆိုတာ...အေနေဝးတာနဲ႔...
ခ်စ္ျခင္းတရားေတြ ၊ သစၥာတရားေတြ...ဟာ..
ေျပာင္းလဲတတ္ၾကတာလား။...
သူမသိပါ။...
သူကေတာ့...ေဂ်ာင္ဆူးအေပၚ...
ဘယ္တုန္းကမွ...သစၥာမပ်က္ခ့ဲပါ။..
မလွည့္ဖ်ားခ့ဲပါ။...
စားပြဲမွ ထိုဓာတ္ပုံမ်ားသည္...သူ၏ရင္ကို...
တႏုံ႔ႏုံ႔ေခ်၏...
ခံျပင္းမႈ...ေဒါသထြက္မႈ...ဆို႔နင့္မႈ..
တို႔..ေရာႁပြန္းလာေသာ္လည္း...
သူ...ေပါက္ကြဲဖို႔ရာမစြမ္းႏိုင္။...
ဓာတ္ပုံထဲက...ေဂ်ာင္ဆူးက...သူမဟုတ္တ့ဲ
တျခားသူကို...ၾကင္ၾကင္နာနာၾကည့္ေနတာ..
ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ျပဳံးျပေနတာ...
ထိုသူကလဲ...တျခားမဟုတ္။..
အိမ္ေတာ္ထိန္း ဝူ႐ွီရႊင္း...
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္..kunming lake...မွာ
မိုးမျမင္ေလမျမင္..အကဲစမ္းေနပုံ...
ေပက်င္းရဲ႕...ေစ်းထဲ...ေလ်ွာက္ပတ္ရင္း..
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္..မုန္႔ခြ႔ံေပးေနသည့္
ပုံတခ်ိဳ႕။...
သူတို႔...နစ္ေယာက္သာ စုံတြဲအက်ႌမဝတ္ထား
လ်ွင္...ခ်န္ေယာလ္...ဒီဓာတ္ပုံေတြကို...
ယုံမွာမဟုတ္ေသး။...
ပို႔လာသည့္သူကလဲ...သက္ေတာ္ေစာင့္xiao
ျဖစ္တာက...ပိုဆိုးသည္။..
ေဂ်ာင္ဆူး...သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြကို
အလုပ္ထုတ္လိုက္ထဲက...
သူ...စိတ္မခ်လို႔...အေဝးတစ္ေနရာကေနပဲ..
ေဂ်ာင္ဆူးကို...ေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးဖို႔..
သက္ေတာ္ေစာင့္xiao..ကိုေတာင္းဆိုထားတာ။
စိတ္မခ်တာကလဲ..ေဂ်ာင္ဆူး အခုလို..
ေဖာက္ျပန္မွာစိုးတာေၾကာင့္မဟုတ္၊..
သူ လက္ထပ္တုန္းကလို...ေဂ်ာင္ဆူး..
သူ႔ကိုယ္သူ..အသားနာေအာင္ထပ္လုပ္မိ..
္မွာစိုး၍..။
ဓာတ္ပုံမ်ားကို...အဖန္တလဲလဲ..ျပန္ၾကည့္
မိသည့္အခါ...ဆူး..ကို..ဆုံး႐ႈံးရေတာ့မည္
ဆိုသည့္စိတ္က...သူ႔ကို ညႇင္းေနသည္။..
သူ..ဘာလုပ္ရမယ္မသိ။..
စာဖတ္ခန္းအတြင္း...လူးလာေခါက္တုံ႔
ေလ်ွာက္ကာ...စဥ္းစားသည္။
ဒီကိစၥက...ေဒါသထြက္ၿပီး..ဝုန္းဒိုင္းၾကဲလို႔
ရတာမ်ိဳးမဟုတ္။..
သူ..ေဒါသထြက္လိုက္လို႔...ဆူးက..
ေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႔...ဟိုေကာင့္ဘက္
ပါသြားရင္...ဒုကၡ..။
ဒိီလိုေတာ့..အျဖစ္မခံႏိုင္။...
သူ႔..ဘဝအတြက္...ဆူး...ကိုလုိသည္။..
ဆူးမ႐ွိလို႔မျဖစ္။...
ဆူးက...သူမ႐ွိတ့ဲေတာအတြင္း...
အ့ဲဒီေကာင္ေလးအေပၚ..သာယာမိသြားတာ
ေနမွာပါ။...
ဟုတ္တယ္။..ခဏတာပါ။..
ဆူး..စိတ္ျပန္လည္ဖို႔ဆို..သူဘာလုပ္ရမလဲ။..
အင္း။ ေပက်င္းမွာ...ဆူးနဲ႔ တစ္လေလာက္
ျဖစ္ျဖစ္သြားေနၿပီး..စိတ္ျပန္လည္ေအာင္
လုပ္ရမယ္။...
ဟို ေကာင္ေလးကို..ဆူးနားက...
ခြာသြားေအာင္လုပ္ရမယ္။...
သူ...ခ်က္ခ်င္းပင္ သူ႔အတြင္းေရးမႉးကို...
ဖုန္းေခၚကာ..ေလယာဥ္လက္မွတ္...
မွာခိုင္းလိုက္သည္။...
" ဒါလင္။"
အခန္းထဲဝင္လာသည့္ ဟာနီေၾကာင့္...
စားပြဲေပၚမွ..ဓာတ္ပုံအခ်ိဳ႕ကို..
အလ်င္အျမန္...အံဆြဲထဲထည့္လိုက္သည္။..
"အင္း...ေျပာ..ဟာနီ..."
"ေဖေဖက မနက္ျဖန္ ကြၽန္မတို႔နဲ႔ ညစာ
စားခ်င္လို႔တ့ဲ။ ဒါလင့္ကို ေတြ ့ခ်င္ေနတယ္။
ၿပီးေတာ့ ကားကုမၸဏီမွာ..ဒါလင့္ကို
ေနရာခ်ေပးခ်င္တယ္တ့ဲ။"
"ကိုယ္ မအားဘူး။ဟာနီ။ မနက္ျဖန္
ေပက်င္း ႐ုံးကို သြားရမယ္။..ကဲ
ညလဲ နက္ေနၿပီ။ ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ျပန္ေတာ့။"
သူ စာဖတ္ခန္းကေနထြက္ရန္ျပင္ေတာ့
အေနာက္ကေန ...သိုင္းဖက္လာသည့္...
သူမ။..
သူ ခ်က္ခ်င္းပင္ တြန္းလႊတ္လိုက္သည္။..
"ဘာလုပ္တာလဲ...ဟာနီ!!!"
"ကြၽန္မ ႐ွင့္ကို ခ်စ္တယ္။ ခ်န္ေယာလ္။"
"ဟ !အ့ဲစကားေတြ မင္းအေကာင္ေတြကိုပဲ
သြားေျပာစမ္းပါ။ ငါက မင္းကို ခ်စ္လဲမခ်စ္ဘူး။!
စိတ္ထဲလဲ မ႐ွိဘူး။ ! ၿပီးေတာ့ မင္း ေမ့ေနၿပီလား
ဟာနီ..ငါတို႔ လက္ထပ္ထဲက
ကုမၸဏီစာခ်ဳပ္သက္တမ္း ကုန္တာနဲ႔
ကြာ႐ွင္းမယ္လို႔ ႏွစ္ဦးသေဘာတူစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္
ထားတယ္ေလ။ အခုမွ ဘာအ႐ူးကြက္နင္းေန
တာလဲ။"
" ကြၽန္မ ေနာက္ဆို လိမၼာပါ့မယ္။ ဒါလင္။
ကြၽန္မတို႔ တကယ့္လင္မယားေတြလို
ေနၾကရေအာင္ေနာ္။"
သူ ဟာနီကို ရြံသည္။
ဒါ အမွန္ဆုံးခံစားခ်က္ပဲ။..
ဟာနီက သူႏွင့္လက္မထပ္ခင္တည္းက
ေပြ႐ႈပ္ေနတ့ဲ မိန္းကေလး။
လက္ထပ္ၿပီးတ့ဲ အထိလဲ ထိုနည္းလည္းေကာင္း
ပဲ။..
သူမ၏ ေပြ႐ႈပ္မႈကို...သည္းမခံႏိုင္လို႔
သူမ အေဖက ...သူ႔အေဖကို...
မက္လုံးေပးၿပီး..သူနဲ႔ လက္ထပ္ဖို႔
တိုက္တြန္းခ့ဲတာ။...
စေတြ႔ထဲက...စာခ်ဳပ္သက္တမ္းကုန္ရင္
ကြာ႐ွင္းမယ္လို႔ ႏွစ္ေယာက္သား...
သေဘာတူၿပီးသား။..
ဒါကို..အခုမွ..ဘာ မာယာသုံးေနမွန္းမသိ။
" ငါ မင္းကို မ႐ုိင္းခ်င္ဘူး..ဟာနီ။
ငါ လူလိုေျပာေနတာ ။ ငါ မင္းကို
လက္ထပ္ခ့ဲတာ ငါ့ ကုမၸဏီအတြက္။..
ၿပီးေတာ့ မင္းအေဖကလဲ...ငါ့ကို
နားဖားႀကိဳးထိုးလို႔ရမလားဆိုၿပီး...
မင္းနဲ႔ ေပးစားခ့ဲတာ..။ ေဆာရီးပဲ
ပတ္ခ်န္းေယာလ္က ဒါမ်ိဳးေတြ ဝါသနာမပါဘူး။"
"ဒါဆို ကြၽန္မက ႐ွင္ ေပက်င္း႐ုံးကို
အေၾကာင္းျပၿပီး..႐ွင့္ ေကာင္ေလးဆီ
သြားေနတ့ဲအေၾကာင္း mediaကို ဖြလိုက္
မယ္ဆိုရင္ေရာ.."
ဟာနီက ေခတ့ဲလူမဟုတ္တာကို..သူ
အေစာႀကီးထဲက သိၿပီးသား။
ဒီအတြက္လဲ သူ အေစာႀကီးထဲက
ျပင္ဆင္ၿပီးသား။
ဒါေၾကာင့္ သူ မေၾကာက္ပါ။
အခု သူေၾကာက္ေနတာက...
ေဂ်ာင္ဆူးက...သူမဟုတ္တ့ဲ...
တျခားလူကို ေရြးခ်ယ္သြားမွာတစ္ခုတည္း။..
" ဟက္!! မင္းက ငါ့ကိုေလ်ွာ့တြက္ထားတာပဲ။..
လုပ္ေလ...မင္းလုပ္ရဲရင္လုပ္လိုက္။...
ဒါဆို ငါလဲ မင္းဟာ ဘယ္လိုမိန္းမလဲ
ဆိုတာ တစ္ေလာကလုံးသိေအာင္ေျပာမွာေပါ့။
မင္း ဆႏၵေတြ မခ်ဳပ္တည္းႏိုင္တ့ဲအခါမ်ိဳးမွာ..
အသက္ငယ္ငယ္ေကာင္ေလးေတြ..
ေခၚသုံးတာမ်ိဳးေလ..ငါ့မွာ ဓာတ္ပုံေတြ႐ွိတယ္
ဟာနီ.."
"႐ွင္!! ႐ွင္..!'
ဟာနီသည္ ေဒါသထြက္လြန္း၍..
ဘာမွမေျပာႏိုင္ခင္မွာပင္...သူ အခန္းထဲက
ထြက္လာလိုက္သည္။...
သို႔ေသာ္လဲ...
သူ..ဒီညအိပ္ေပ်ာ္မည္မထင္ပါ။..
သူ႔အာ႐ုံထဲ...ထိုဓာတ္ပုံထဲမွ...
ေဂ်ာင္ဆူး...အျပဳံးေတြကိုသာ..ျမင္ေယာင္
ေနသည္။...
သူမဟုတ္တ့ဲ...တျခားသူတစ္ေယာက္
အေပၚ...သူ ေတြ႔ရခဲတ့ဲ အၾကင္နာအျပဳံးေတြ။..
ရက္ရက္ေရာေရာ..ေပးေနတာ..
သူ မခံစားႏိုင္...
သူ႔ဘဝ...သူ႔အခ်ိန္....ေတြအကုန္...
ဆူး အတြက္ ရင္းႏွီးထားခ့ဲတာ..
သူ ဆူးကို ေကာင္းေကာင္းထားခ်င္လို႔။
ဆူး...မ်က္ႏွာညိႇဳ းတာကို မေတြ႔ခ်င္လို႔။
ဒီၾကားထဲ...သူ...ဆူးအေပၚလစ္ဟင္းမႈေတြ
႐ွိတာကို...သူသိသည္။..
ဒါကလဲ...သူတို႔ႏွစ္ေယာက္...
အနာဂတ္အတြက္...ႀကိဳးစားေနခ်ိန္မို႔လို႔..
သူ..ဟာနီနဲ႔ ကြာ႐ွင္းၿပီး...
ေဂ်ာင္ဆူးနဲ႔ အတူ ျပန္ေနခြင့္ရတ့ဲအခါ...
ထိုလစ္ဟင္းမႈေတြအတြက္...သူ အတိုးခ်ၿပီး
ပိုဂ႐ုစိုက္ေပးရန္ ေတြးၿပီးသား။..
သူတို႔ အတူျပန္ေနခြင့္ရတ့ဲအခါ...
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အိပ္ခန္းကို...
ေဂ်ာင္ဆူးႀကိဳက္တ့ဲ ေဆးအနက္ေရာင္...
သုတ္မည္။...
ကဗ်ာမဆန္တာ..ဆန္တာသူမသိ။
ေဂ်ာင္ဆူးႀကိဳက္ဖို႔...အေရးႀကီးသည္။
ေဂ်ာင္ဆူး ဖြင့္ခ်င္တ့ဲ ေကာ္ဖီဆိုင္
ေသးေသးေလးတစ္ဆိုင္ဖြင့္မည္။..
ၿပီးရင္...သူတို႔ႏွစ္ေယာက္...
ဘုရားေက်ာင္းမွာ...လက္ထပ္မည္။...
ေဂ်ာင္ဆူး ခ်စ္တ့ဲ ေခြးေလးေတြေမြးမည္။..
သူက ေခြးနဲ႔ မတည့္။...
ဒါေပမ့ဲ ေဂ်ာင္ဆူး ဆႏၵမို႔ သူလိုက္ေလ်ာမည္။
ေဂ်ာင္ဆူး မႀကိဳက္တ့ဲ သူ႔အတၱႀကီးမႈေတြကို
အတတ္ႏိုင္ဆုံးျပင္မည္။...
လွပစိတ္ကူးတစ္ခ်ိဳ႕ကို...ပုံေဖာ္ရင္း...
ပင္ပန္းမႈတစ္ခ်ိဳ႕ကို...သူ ႀကိတ္မိွတ္ခံခ့ဲျခင္း
သာျဖစ္သည္။...
သူ အရာအားလုံးကို လႊတ္ခ်လိုက္ခ်င္ၿပီ
ျဖစ္ပါေသာ္လည္း...
ေဂ်ာင္ဆူး မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ေယာင္ရင္း...
သည္းခံခ့ဲသည္။...
ဒါေပမ့ဲ...သူျပန္ရလိုက္ျခင္းက...
ေဂ်ာင္ဆူးဆီက...ေဖာက္ျပန္ျခင္းတ့ဲလား။
ဟင့္အင္း။ ေဂ်ာင္ဆူးက..ေဖာက္ျပန္တာ
မဟုတ္ဘူး။..ခဏစိတ္ယိုင္သြားတာ။..
ေဘးမွာ သူမ႐ွိလို႔ တျခားလူတစ္ေယာက္ကို
မွီခိုခ်င္စိတ္ျဖစ္သြားတာ..
ဟုတ္တယ္။..ေဂ်ာင္ဆူးကို သူေခ်ာ့ရမည္။..
သူ ေခ်ာ့ေမာ့ၿပီး ေဂ်ာင္ဆူးကို...
ဆိုးလ္သို႔ျပန္ေခၚလာမည္။...
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြက...သူ႔ဟာႏွင့္သူေတာ့
အစီစဥ္က် လွပေနခ့ဲပါသည္။....
ဒါေပမ့ဲ...
ထင္တိုင္းမျဖစ္တာ...ကံၾကမၼာမဟုတ္ပါလား။
❄❄❄❄
"ဟင္း! ဇာတ္သိမ္းႀကီးကလဲ မေကာင္း
လိုက္တာ။.."
ဟြန္းက..ကေလးေလးလို...မ်က္ႏွာ႐ႈံ့မ့ဲၿပီး
ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္...
ေဂ်ာင္ဆူးအသံထြက္ရယ္ေမာလိုက္သည္။..
ဒီေန႔ ေနသာတ့ဲ ေန႔မလို႔...
သူ ႏွင့္ ဟြန္း ျခံထဲဆင္းၿပီး...
သစ္ပင္ေအာက္တြင္ စာအုပ္ဖတ္ေနၾကျခင္း
ျဖစ္သည္။...
အိမ္အကူအေဒၚႀကီးမလာသည့္ေန႔မို႔...
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္..ပိုလြတ္လပ္ေနသည္။
တကယ္က စာအုပ္ဖတ္ေနတာသူ..
အင္း...စာအုပ္ဖတ္ျပေနတာဆိုပိုမွန္
ေနလိမ့္မည္။...
ဟြန္းက ...သူ႔ေပါင္ကို ေခါင္းအုံးကာ..
သူ ဖတ္သမ်ွကို...ေဘးတြင္ခ်ထားသည့္
စပ်စ္သီးစားကာ..ဇိမ္ခံရင္းနားေထာင္သည္။..
" တခ်ိဳ႕ ခ်စ္ျခင္းေတြက ဇာတ္သိမး္မေကာင္း
ဘူး။ ဟြန္း ရဲ႕။.."
"ဒါေပမ့ဲ ဝတၳဳ ပဲဟာ..။စာေရးဆရာက
သူ လိုသလို ဇာတ္ေရြ႔လို႔ရတာပဲ။"
" ..."
သူ ဘာမွ မေျပာပဲ ရယ္ေနလိုက္သည္။...
ဟြန္းက ခ်စ္ျခင္းတရားကို အႏုပညာ
လိုခံစားခ်င္သည္။...
လွပသည့္အရာတခ်ိဳ႕ႏွင့္စတင္ၿပီး...
လွပသည့္ အရာမ်ားႏွင့္သာ အဆုံးသတ္ေစ
ခ်င္သည္။..
တကယ္တမ္း..လူ႔ေလာကမွာ...
အလွအပဆိုတာ...သိပ္႐ွားသည္။...
႐ွိတ့ဲ အလွအပေတြလဲ...လူေတြရဲ႕
အတၱေၾကာင့္...ေပ်ာက္ကြယ္လုနီးပါး..
ျဖစ္ကုန္ၿပီ။...
အင္း..သူကေတာ့ ဒီလိုပဲျမင္မိတယ္။..
" စပ်စ္သီးက နည္းနည္းမ်ား..ခ်ဥ္သလားလို႔။
ဟြန္း။.."
"အင္း..အခ်စ္က ခ်ိဳတ့ဲ စပ်စ္သီးစားခ်င္တာလား။"
"အင္း။ ငါ အခ်ဥ္မႀကိဳက္ဘူး။"
"ဒါဆို.."
သူ႔ေခါင္းကို ဆြဲငုံ႔ကာ ဆယ္ဟြန္းက
ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုကို ထပ္တူၾကေစသည္။..
ထို႔ေနာက္...
သူ႔ ခံတြင္းထဲ...ဟြန္း၏ လ်ွာဖ်ားေလးႏွင့္
အတူ ဝင္ေရာက္လာသည့္..စပ်စ္သီးေလး။
"ခ်ိဳသြားၿပီလား။ "
မခ်ိဳမခ်ဥ္အျပဳံးႏွင့္ေမးလာသည့္...ဟြန္းကို
သူ...အေယာင္ေယာင္အမွားႏွင့္...
ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္သည္။...
ပါးႏွစ္ဖက္နီျမန္းကာ..႐ွက္သြားသည့္
သူ႔ကို ၾကည့္ၿပီး...ဟြန္းက...ရယ္ပါေလ၏။..
"အခ်စ္က ႐ွက္ရင္....ပါးႏွစ္ဖက္က...
ရဲတြတ္ေနတ့ဲ ပန္းသီးႀကီး ႏွစ္လုံးလိုပဲ။..
အသဲယားဖို႔ေကာင္းတယ္။..."
သူ႔ကို အတင္းခ်ဳပ္ကာ..ပါးႏွစ္ဖက္ကို...
အတင္းဖမ္းကိုက္ေလသည္။...
"အ! ငါ့ကို မကိုက္နဲ႔...ဟြန္း..နာတယ္ေလ။.."
"နာပါေစ။ ဒီပါး ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးေတြ..
ကြၽန္ေတာ္ မကိုက္ရင္ ဘယ္သူကိုက္မွာလဲ။"
"ခိခိ...မလုပ္နဲ႔ဆို...ya! ဆယ္ဟြန္း..
နာတယ္လို႔ေျပာေန..."
"ေဂ်ာင္ဆူး!!!"
ထိုအသံၾကားလိုက္ရသည့္အခါ...
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏..မိုးမျမင္ေလမျမင္...
အကဲစမ္းမႈမ်ား...အလိုအေလ်ာက္ရန္႔တန္႔
သြား၏..။
ကိုကို...။
ကိုကိုက...ဒီအခ်ိန္ႀကီး...အေၾကာင္းမၾကားပဲ
ဘာလို႔ေရာက္လာတာလဲ။...
"ကိုကို"
သူ ၏ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာဖြင့္ဟလိုက္ခ်ိန္...
ဆယ္ဟြန္း၏...အ့ံျသသြားသည့္အၾကည့္ႏွင့္
ကိုကို၏ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲေနသည့္..
အၾကည့္တို႔က..စုေပါင္းေရာက္႐ွိလာခ့ဲပါသည္။
အခ်ိန္က်လာခ့ဲၿပီ။...
သူ ေတြးထားခ့ဲသည့္အတိုင္း...
တစ္ေန႔ေန႔ဆိုသည္ အခ်ိန္ေရာက္႐ွိခ့ဲပါၿပီ။
သူ ေရြးခ်ယ္ရေတာ့မွာေပါ့။...
.
.
.
Heaven Villa၏ ဟထားေသာ...
ျခံတံခါးမွေန၍...ျမင္ေနရသည့္
ျမင္ကြင္းေၾကာင့္..ခ်န္ေယာလ္ေသြးမ်ား
အထက္ေအာက္ေျပာင္းျပန္စီးကုန္ၾကသည္။..
သူ ျခံတံခါးကိုဖြင့္ၿပီးဝင္လာတာကို...
သတိမထားမိေလာက္ေအာင္...
ျဖစ္ေနၾကတာ...။
သူ ဒီကိုလာခ့ဲတာ...ေဂ်ာင္ဆူးကို
ေခ်ာ့ဖို႔သက္သက္ပဲ။...
ဒီျပသနာကို သူ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး
႐ွီရႊင္းကို ပထုတ္မလို႔။...
ဒါေပမ့ဲ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကည္ႏူးေနတာ
ျမင္ၿပီး သူ႔အေတြးေတြ ေျပာင္းကုန္သည္။
ေဂ်ာင္ဆူးကို..သူဘယ္နည္းနဲ႔ပျဲဖစ္ျဖစ္
ရေအာင္ျပန္္ယူမည္။...
"ေဂ်ာင္ဆူး!!"
ေဂ်ာင္ဆူးမ်က္ဝန္းတို႔တြင္....ေၾကာက္လန္႔မႈ
အထင္းသား။
လုပ္တုန္းက...လုပ္ထားၿပီးအခုမွ...
ဘာကိုေၾကာက္ျပေနတာလဲေဂ်ာင္ဆူး။
" မင္း ကိုယ့္ကိုလုပ္ရက္တယ္။ ဆူး။.."
"အခ်စ္...သူဘာေတြေျပာေနတာလဲ။"
႐ွီရႊင္းက ဘာမွနားမလည္သည့္ပုံမ်ိဳးႏွင့္
ဝင္ေမးသည္။
ၾကည့္ရသေလာက္...ဝူ႐ွီရႊင္းက..
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္...ဆက္ဆံေရးကို...
သိပုံမရ။...
ဒါ သူ႔အတြက္ ႏိုင္ကြက္။....
"ဟက္...ေကာင္ေလး...မင္းမသိေသးဘူးပဲ။
ငါ..နဲ႔...သူက..."
"ကိုကို..ကြၽန္ေတာ္တို႔စကားေျပာရေအာင္။"
"ေျပာမယ္ေလ။ ေျပာမွာပါ။ ဒါေပမ့ဲ
ႏွစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူး။...
သုံးေယာက္လုံး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္႐ွင္းတာေပါ့။"
သူက ဦးေဆာင္ၿပီး...အိမ္ထဲသို႔ဝင္လာ
ခ့ဲလိုက္သည္။...
ဧည့္ခန္းတြင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ေနေသာ
လူသုံးေယာက္။
သူတို႔ ဘာစကားမွ မေျပာၾက။
ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္...
"ဆိုပါေတာ့။ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္က
တြဲေနတယ္ေပါ့။"
ခ်န္ေယာလ္က...ဆိုဖာေပၚတြင္
ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ကာ...ခပ္ေပါ့ေပါ့ေမးသည္။
"ဟုတ္ပါတယ္။.."
႐ွီရႊင္းမဆိုင္းမတြေျဖသည္။...
"မင္းက ကိုယ္နဲ႔ ေဂ်ာင္ဆူးရဲ႕ ဆက္ဆံေရး
ကိုသိၿပီးၿပီလား။"
"ဟုတ္...သိပါတယ္။ သခင္ႀကီးက အခ်စ္ရဲ႕
အစ္ကိုပါ။"
"အိုး! ေဂ်ာင္ဆူး၊ မင္း ကိုယ္တို႔ရဲ႕ဆက္ဆံေရး
ကိုမေျပာျပထားဘူးလား။"
ေဂ်ာင္ဆူးသည္လက္ႏွစ္ဖက္ကို ပြတ္လ်ွက္
ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ေနသည္။
သို႔ေသာ္ ဘာမွမေျပာ...
႐ွီရႊင္းကေတာ့ ခ်န္ေယာလ္ကိုတစ္လွည့္..
ေဂ်ာင္ဆူးကိုတစ္လွည့္...နားမလည္ႏိုင္စြာ..
ၾကည့္ေနသည္။
တကယ္လဲ ႐ွီရႊင္း ဘာကိုမွဆက္စပ္
မေတြးႏိုင္ေသးပါ။
"ကိုယ္က မင္းေျပာထားတယ္ထင္ေနတာ။
ကဲ...ဒါျဖင့္..ကိုယ္ပဲေျပာလိုက္ေတာ့မယ္။"
"ကိုကို!!"
ေဂ်ာင္ဆူး ထိုင္ရာမွထရန္ျပင္သည္။...
"ဘယ္သြားမွာလဲ။ လာျပန္ထိုင္။"
"ဘရန္ဒီ..သြားထည့္မလို႔။"
"ဒိုေဂ်ာင္ဆူး! ငါ ႏွစ္ခါမေျပာဘူး။..
ျပန္လာထိုင္လိုက္။.."
ေဂ်ာင္ဆူး ျပန္ထိုင္လိုက္သည္။
"ငါ ႐ွင္း႐ွင္းပဲေျပာလိုက္ေတာ့မယ္။
ေကာင္ေလး။ ေဂ်ာင္ဆူး နဲ႔ ငါက...
မင္းနဲ႔ ေဂ်ာင္ဆူးလိုဆက္ဆံေရးမ်ိဳးပဲ။"
႐ွီရႊင္း အံကိုတင္းတင္းႀကိတ္လိုက္မိသည္။
အခ်စ္ဘက္ကိုၾကည့္သည့္အခါ...
သူ႔ကိုေတာင္းပန္တိုးလ်ိႈးေနသည္။...
ဟင့္အင္း သူမယုံခ်င္။ ...
သ့ူမွာေျပာစရာစကားလဲမ႐ွိေတာ့။
သူ ရင္ဆိုင္မည္လို႔ဆုံးျဖတ္ထားသည့္
အရာေတြက...သူထင္ထားသလို...
ဟုတ္မေနသည့္အခါ...အလဲလဲအကြဲကြဲ
ျဖစ္ကုန္သည္။
" မင္းကို အလုပ္ျဖဳတ္လိုက္ၿပီ။
ဝူ႐ွီရႊင္း! ေနာက္ေန႔ကစၿပီး...အလုပ္မဆင္း
နဲ႔ေတာ့။..ေရာ့..ဒါကနစ္နာေၾကး!
၃လစာ။"
"ဘယ္သူ႔ သေဘာနဲ႔ အလုပ္ျဖဳတ္တာလဲ
ကြၽန္ေတာ္ သေဘာမတူဘူး..ကိုကို..
ဟြန္း..ကို ဘယ္နည္းနဲ႔မွအလုပ္မျဖဳတ္ႏိုင္ဘူး။"
"မင္းက ဆိုးလ္ကို ျပန္လိုက္ခ့ဲရမယ္။
ဆူး။ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ေရစက္...ဒီမွာတင္
ၿပီးၿပီလို႔မွတ္လိုက္ေတာ့။"
"ဟင့္အင္း။ ကြၽန္ေတာ္ ဆိုးလ္ကို
ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလိုက္ဘူး...!
ဟြန္း...ငါ့ကို ဒီကေန..ဒီကေနေခၚသြားပါ။
ငါဒီမွာမေနေတာ့ဘူး။ ငါမင္းနဲ႔လိုက္မယ္။
ငါ့ကိုေခၚသြားေပးပါ။ဟြန္း.."
ငိုယိုၿပီး ႐ွီရႊင္းအေ႐ွ႕တြင္ ဒူးေထာက္ကာ
ေတာင္းဆိုေနသည့္ ေဂ်ာင္ဆူးကိုၾကည့္ၿပီး
သူ႔ သည္းခံစိတ္ေတြ ကုန္ဆုံးသြားခ့ဲၿပီ။..
႐ွီရႊင္းကေတာ့ ေက်ာက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို..
ေတြေဝေနဆဲ။...
"ဒိုေဂ်ာင္ဆူး!ထစမ္း!"
ခ်န္ေယာလ္...ေဂ်ာင္ဆူး လက္ေမာင္းရင္း
ကို ဆြဲထူေသာ္လဲမထ။..
"ကြၽန္ေတာ့္ကို လႊတ္!!!"
"ထစမ္း!...လာ မင္းကို အျပစ္ေပးမွ
ျဖစ္ေတာ့မယ္။!!"
သူ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေစာင့္ဆြဲရင္း...
ေဂ်ာင္ဆူးကို...ေလွကားေပၚသို႔..ဆြဲေခၚလာ
သည္။...
"ဟြန္း!...ငါ့ကို ကယ္ပါ။...ဟြန္း!
ကိုကို...ကြၽန္ေတာ့္ကို လႊတ္ေပးပါ။!!
ကြၽန္ေတာ္...နာေနၿပီ!!"
ခ်န္ေယာလ္ ထိုစကားေတြကို...
ဂ႐ုမစိုက္အား...
.
.
.
ကိုကို ဆြဲေခၚလာသည့္ လမ္းတစ္ေလ်ွာက္
သူ႔အသားမ်ားသည္ နံရံတစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္...
႐ုိက္မိကုန္သည္။...
သူ တတ္ႏိုင္သမ်ွ႐ုန္းေသာ္လည္း...
ကိုကိုလက္က...အလြန္သန္မာေနသည္။
အခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္...သူ႔ပါးေပၚ
ေရာက္လာသည့္ ႐ုိက္ခ်က္။...
ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္။ ရင္ထဲနင့္ေနေအာင္
ခံစားလိုက္ရသည္။...
ေျဖာင္း!!
"အ!"
သူ႔အျမင္ေတြျပာႏွမ္းသြားသည္။..
ကိုကို တံခါးကိုေလာ့ခ်လိုက္သည္။..
"ငါ မင္းကို ခ်စ္ခ့ဲတာေတြအတြက္...
ျပန္ရလိုက္တာ..ဒါပဲလား။..ေဂ်ာင္ဆူး!ဟင္"
" ကြၽန္ေတာ့္ကို လႊတ္ေပးပါ။!!ကိုကို...
ကြၽန္ေတာ္ ကိုကို႔ဆီက ထြက္သြားခ်င္ၿပီ။"
"လြယ္လြယ္နဲ႔ရမယ္ထင္လား။ ဘယ္ေတာ့မွ
မင္း ငါ့ဆီကထြက္သြားလို႔မရဘူး...ဆူး!
ဘယ္ေတာ့မွ...!!"
ဒုန္း!ဒုန္း!ဒုန္း!
အခန္းအျပင္မွ တံခါးထုသံက...
ေျပးေပါက္ပိတ္ေနေသာ..သူ႔ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္
ေလးကို..ျပန္႐ွင္သန္လာေစသည္။..
" ဟြန္း..! ငါအထဲမွာ!!ဟြန္း!!
ငါ့ကိုကယ္ပါ။!"
(အခ်စ္!! အဆင္ေျပရဲ႕လား!
ပတ္ခ်န္ေယာလ္...ခင္မ်ား တံခါးဖြင့္ေပး။!)
"ေတာက္!!"
ကိုကို...သူ႔ကို အတင္းဆြဲေခၚကာ..
ေရခ်ိဳးခန္ူထဲ..အတင္းတြန္းထည့္သည္။...
ၿပီးေတာ့ ကိုကို..သူ႔ကို အၾကမ္းပတမ္း
နမ္းလာသည္။
"အု...လႊတ္!! အု..."
သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကို ငုံခဲထားမႈတြင္...
ၾကင္နာျခင္း အလ်ွငး္မပါ...
သူ အေနာက္သို႔ဆုတ္ရင္း...ေရခ်ိဳး
ေႂကြဇလုံထဲ...လဲက်သြားေတာ့..
ကိုကိုသည္ထိုအခြင့္အေရးကို...ယူကာ
သူ႔အေပၚသို႔ တက္ဖိရင္း...အဝတ္အစား
မ်ားကိုဆြဲခြၽတ္သည္။...
သူ သိလိုက္ၿပီ။...ကိုကို...သူ႔ကို႔
ဘာဆက္လုပ္မလဲဆိုတာသိလိုက္ၿပီ။
ဟင့္အင္း..သူ အ့ဲလိုမျဖစ္ခ်င္။...
ဒီမွတ္ဥာဏ္ဆိုးႀကီးကို...သူ...
မသိမ္းဆည္းခ်င္ပါ။...
"ကိုကို...မလုပ္ပါနဲ႔...ကြၽန္ေတာ္
ေတာင္းပန္ပါတယ္။!!"
ကိုကို...ဘာစကားမွမေျပာ...
"ကိုကို...အား!!"
အစပ်ိဳးျခင္းမ႐ွိဘဲ.. သူ႔အတြင္းသို႔ဝင္ေရာက္
လာသည့္ နာက်င္မႈေၾကာင့္...
သူ...ေသြးပ်က္မတက္ျဖစ္သြားရသည္။...
ေႂကြဇလုံထဲမွ ေရမ်ားသည္...လူႏွစ္ေယာက္
ေၾကာင့္ အျပင္သို႔လ်ွံထြက္ကုန္သည္။
"ကို..ကို...ေက်းဇူးျပဳၿပီ...အဟြတ္!"
ေခါင္းေပၚမွ ဖြင့္ခ်ထားသည့္ ေရပန္း
ေၾကာင့္ သူေရမြန္းေနၿပီ။...
ကိုကို႔၏..လႈပ္႐ွားမႈတိုင္းမွာ...သူ
မ်က္ျဖဴ လန္မတတ္။..
နာက်င္လွၿပီ။...
"ကိုကို...ေတာ္ပါေတာ့! !..အား!!"
သူ၏ လက္သီးဆုပ္ေလးသည္...
နီရဲေနသည္။...
"မွတ္ၿပီလား!!"
ကိုကို၏ ေဒါသ သံ...
သူ႔ မေျဖႏိုင္။...
ေျဖဖို႔ရာအားမ႐ွိေတာ့။...
ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ၿပီးေျမာက္သြားၿပီး...
ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္...ျပန္စေနမွန္းလဲ..
မသိေတာ့။...
ေႂကြဇလုံထဲ႐ွိေရတို႔သည္...အနီေရာင္သို႔
ေျပာင္းလဲေနခ့ဲၿပီ။...
ေတာ္ပါေတာ့။ ဒီျဖစ္ရပ္က...
ဒီဘဝမွာ တစ္ခါနဲ႔တင္ေတာ္ပါေတာ့။
ကိုကိုမ်က္ဝန္းတို႔ကို နာနာက်င္က်င္..
လွမ္းၾကည့္ၿပီး...ေက်နပ္ၿပီလားလို႔...
ေအာ္ဟစ္ၿပီးေမးလိုက္ခ်င္ေသာ္ျငား...
ကိုကို႔မ်က္ရည္ေတြကို ေတြ႔သည့္အခါ...
သူ နာက်င္မႈေတြကို ေမ့ေလ်ာ့ၿပီး...
ကိုကို႔မ်က္ရည္ကို...သုတ္ေပးမိသည္။...
"မငို...ပါနဲ႔..ကိုကို..."
ထို႔ေနာက္...သူ႔ ကမာၻသည္...
အေမွာင္က်သြားေလ၏....
ထိုစဥ္...
နားထဲသဲ့သဲ့ၾကားလိုက္ရသည္က...
အိပ္ခန္းအျပင္က...ဟြန္းရဲ႕...
စိုးရိမ္တႀကီးေခၚသံ....။
❄❄❄❄
Thank for your reading...💚💚
UNICODE
❄8❄
ပေကျင်းမှ အမြန်ချောပို့နှင့်ရောက်လာသော..
ဓာတ်ပုံတချို့ကို...မမြင်ခင်ထိ...
သူ ဂျောင်ဆူးကို အကြွင်းမဲ့ယုံနေခဲ့ပါသည်။..
ဘယ်နေရာပဲရောက်ရောက်...
ဘယ်အချိန်ပဲဖြစ်ဖြစ်...
ဂျောင်ဆူး...သူ့အပေါ်သစ္စာရှိနေမည်ဟု...
အကြွင်းမဲ့ (သည်ထက်ပိုသော)...ယုံကြည်မှုမျိုး
ရှိခဲ့ပါသည်။...
အခုတော့...သူမယုံတော့ပါ။...
လူဆိုတာ...အနေဝေးတာနဲ့...
ချစ်ခြင်းတရားတွေ ၊ သစ္စာတရားတွေ...ဟာ..
ပြောင်းလဲတတ်ကြတာလား။...
သူမသိပါ။...
သူကတော့...ဂျောင်ဆူးအပေါ်...
ဘယ်တုန်းကမှ...သစ္စာမပျက်ခဲ့ပါ။..
မလှည့်ဖျားခဲ့ပါ။...
စားပွဲမှ ထိုဓာတ်ပုံများသည်...သူ၏ရင်ကို...
တနုံ့နုံ့ချေ၏...
ခံပြင်းမှု...ဒေါသထွက်မှု...ဆို့နင့်မှု..
တို့..ရောပြွန်းလာသော်လည်း...
သူ...ပေါက်ကွဲဖို့ရာမစွမ်းနိုင်။...
ဓာတ်ပုံထဲက...ဂျောင်ဆူးက...သူမဟုတ်တဲ့
တခြားသူကို...ကြင်ကြင်နာနာကြည့်နေတာ..
ကြည်ကြည်နူးနူး ပြုံးပြနေတာ...
ထိုသူကလဲ...တခြားမဟုတ်။..
အိမ်တော်ထိန်း ဝူရှီရွှင်း...
သူတို့နှစ်ယောက်..kunming lake...မှာ
မိုးမမြင်လေမမြင်..အကဲစမ်းနေပုံ...
ပေကျင်းရဲ့...ဈေးထဲ...လျှောက်ပတ်ရင်း..
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်..မုန့်ခွံ့ပေးနေသည့်
ပုံတချို့။...
သူတို့...နစ်ယောက်သာ စုံတွဲအင်္ကျီမဝတ်ထား
လျှင်...ချန်ယောလ်...ဒီဓာတ်ပုံတွေကို...
ယုံမှာမဟုတ်သေး။...
ပို့လာသည့်သူကလဲ...သက်တော်စောင့်xiao
ဖြစ်တာက...ပိုဆိုးသည်။..
ဂျောင်ဆူး...သက်တော်စောင့်တွေကို
အလုပ်ထုတ်လိုက်ထဲက...
သူ...စိတ်မချလို့...အဝေးတစ်နေရာကနေပဲ..
ဂျောင်ဆူးကို...စောင့်ရှောက်ပေးဖို့..
သက်တော်စောင့်xiao..ကိုတောင်းဆိုထားတာ။
စိတ်မချတာကလဲ..ဂျောင်ဆူး အခုလို..
ဖောက်ပြန်မှာစိုးတာကြောင့်မဟုတ်၊..
သူ လက်ထပ်တုန်းကလို...ဂျောင်ဆူး..
သူ့ကိုယ်သူ..အသားနာအောင်ထပ်လုပ်မိ..
်မှာစိုး၍..။
ဓာတ်ပုံများကို...အဖန်တလဲလဲ..ပြန်ကြည့်
မိသည့်အခါ...ဆူး..ကို..ဆုံးရှုံးရတော့မည်
ဆိုသည့်စိတ်က...သူ့ကို ညှင်းနေသည်။..
သူ..ဘာလုပ်ရမယ်မသိ။..
စာဖတ်ခန်းအတွင်း...လူးလာခေါက်တုံ့
လျှောက်ကာ...စဉ်းစားသည်။
ဒီကိစ္စက...ဒေါသထွက်ပြီး..ဝုန်းဒိုင်းကြဲလို့
ရတာမျိုးမဟုတ်။..
သူ..ဒေါသထွက်လိုက်လို့...ဆူးက..
ကြောက်အားလန့်အားနဲ့...ဟိုကောင့်ဘက်
ပါသွားရင်...ဒုက္ခ..။
ဒီလိုတော့..အဖြစ်မခံနိုင်။...
သူ့..ဘဝအတွက်...ဆူး...ကိုလိုသည်။..
ဆူးမရှိလို့မဖြစ်။...
ဆူးက...သူမရှိတဲ့တောအတွင်း...
အဲ့ဒီကောင်လေးအပေါ်..သာယာမိသွားတာ
နေမှာပါ။...
ဟုတ်တယ်။..ခဏတာပါ။..
ဆူး..စိတ်ပြန်လည်ဖို့ဆို..သူဘာလုပ်ရမလဲ။..
အင်း။ ပေကျင်းမှာ...ဆူးနဲ့ တစ်လလောက်
ဖြစ်ဖြစ်သွားနေပြီး..စိတ်ပြန်လည်အောင်
လုပ်ရမယ်။...
ဟို ကောင်လေးကို..ဆူးနားက...
ခွာသွားအောင်လုပ်ရမယ်။...
သူ...ချက်ချင်းပင် သူ့အတွင်းရေးမှူးကို...
ဖုန်းခေါ်ကာ..လေယာဉ်လက်မှတ်...
မှာခိုင်းလိုက်သည်။...
" ဒါလင်။"
အခန်းထဲဝင်လာသည့် ဟာနီကြောင့်...
စားပွဲပေါ်မှ..ဓာတ်ပုံအချို့ကို..
အလျင်အမြန်...အံဆွဲထဲထည့်လိုက်သည်။..
"အင်း...ပြော..ဟာနီ..."
"ဖေဖေက မနက်ဖြန် ကျွန်မတို့နဲ့ ညစာ
စားချင်လို့တဲ့။ ဒါလင့်ကို တွေ့ချင်နေတယ်။
ပြီးတော့ ကားကုမ္ပဏီမှာ..ဒါလင့်ကို
နေရာချပေးချင်တယ်တဲ့။"
"ကိုယ် မအားဘူး။ဟာနီ။ မနက်ဖြန်
ပေကျင်း ရုံးကို သွားရမယ်။..ကဲ
ညလဲ နက်နေပြီ။ ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်တော့။"
သူ စာဖတ်ခန်းကနေထွက်ရန်ပြင်တော့
အနောက်ကနေ ...သိုင်းဖက်လာသည့်...
သူမ။..
သူ ချက်ချင်းပင် တွန်းလွှတ်လိုက်သည်။..
"ဘာလုပ်တာလဲ...ဟာနီ!!!"
"ကျွန်မ ရှင့်ကို ချစ်တယ်။ ချန်ယောလ်။"
"ဟ !အဲ့စကားတွေ မင်းအကောင်တွေကိုပဲ
သွားပြောစမ်းပါ။ ငါက မင်းကို ချစ်လဲမချစ်ဘူး။!
စိတ်ထဲလဲ မရှိဘူး။ ! ပြီးတော့ မင်း မေ့နေပြီလား
ဟာနီ..ငါတို့ လက်ထပ်ထဲက
ကုမ္ပဏီစာချုပ်သက်တမ်း ကုန်တာနဲ့
ကွာရှင်းမယ်လို့ နှစ်ဦးသဘောတူစာချုပ်ချုပ်
ထားတယ်လေ။ အခုမှ ဘာအရူးကွက်နင်းနေ
တာလဲ။"
" ကျွန်မ နောက်ဆို လိမ္မာပါ့မယ်။ ဒါလင်။
ကျွန်မတို့ တကယ့်လင်မယားတွေလို
နေကြရအောင်နော်။"
သူ ဟာနီကို ရွံသည်။
ဒါ အမှန်ဆုံးခံစားချက်ပဲ။..
ဟာနီက သူနှင့်လက်မထပ်ခင်တည်းက
ပွေရှုပ်နေတဲ့ မိန်းကလေး။
လက်ထပ်ပြီးတဲ့ အထိလဲ ထိုနည်းလည်းကောင်း
ပဲ။..
သူမ၏ ပွေရှုပ်မှုကို...သည်းမခံနိုင်လို့
သူမ အဖေက ...သူ့အဖေကို...
မက်လုံးပေးပြီး..သူနဲ့ လက်ထပ်ဖို့
တိုက်တွန်းခဲ့တာ။...
စတွေ့ထဲက...စာချုပ်သက်တမ်းကုန်ရင်
ကွာရှင်းမယ်လို့ နှစ်ယောက်သား...
သဘောတူပြီးသား။..
ဒါကို..အခုမှ..ဘာ မာယာသုံးနေမှန်းမသိ။
" ငါ မင်းကို မရိုင်းချင်ဘူး..ဟာနီ။
ငါ လူလိုပြောနေတာ ။ ငါ မင်းကို
လက်ထပ်ခဲ့တာ ငါ့ ကုမ္ပဏီအတွက်။..
ပြီးတော့ မင်းအဖေကလဲ...ငါ့ကို
နားဖားကြိုးထိုးလို့ရမလားဆိုပြီး...
မင်းနဲ့ ပေးစားခဲ့တာ..။ ဆောရီးပဲ
ပတ်ချန်းယောလ်က ဒါမျိုးတွေ ဝါသနာမပါဘူး။"
"ဒါဆို ကျွန်မက ရှင် ပေကျင်းရုံးကို
အကြောင်းပြပြီး..ရှင့် ကောင်လေးဆီ
သွားနေတဲ့အကြောင်း mediaကို ဖွလိုက်
မယ်ဆိုရင်ရော.."
ဟာနီက ခေတဲ့လူမဟုတ်တာကို..သူ
အစောကြီးထဲက သိပြီးသား။
ဒီအတွက်လဲ သူ အစောကြီးထဲက
ပြင်ဆင်ပြီးသား။
ဒါကြောင့် သူ မကြောက်ပါ။
အခု သူကြောက်နေတာက...
ဂျောင်ဆူးက...သူမဟုတ်တဲ့...
တခြားလူကို ရွေးချယ်သွားမှာတစ်ခုတည်း။..
" ဟက်!! မင်းက ငါ့ကိုလျှော့တွက်ထားတာပဲ။..
လုပ်လေ...မင်းလုပ်ရဲရင်လုပ်လိုက်။...
ဒါဆို ငါလဲ မင်းဟာ ဘယ်လိုမိန်းမလဲ
ဆိုတာ တစ်လောကလုံးသိအောင်ပြောမှာပေါ့။
မင်း ဆန္ဒတွေ မချုပ်တည်းနိုင်တဲ့အခါမျိုးမှာ..
အသက်ငယ်ငယ်ကောင်လေးတွေ..
ခေါ်သုံးတာမျိုးလေ..ငါ့မှာ ဓာတ်ပုံတွေရှိတယ်
ဟာနီ.."
"ရှင်!! ရှင်..!'
ဟာနီသည် ဒေါသထွက်လွန်း၍..
ဘာမှမပြောနိုင်ခင်မှာပင်...သူ အခန်းထဲက
ထွက်လာလိုက်သည်။...
သို့သော်လဲ...
သူ..ဒီညအိပ်ပျော်မည်မထင်ပါ။..
သူ့အာရုံထဲ...ထိုဓာတ်ပုံထဲမှ...
ဂျောင်ဆူး...အပြုံးတွေကိုသာ..မြင်ယောင်
နေသည်။...
သူမဟုတ်တဲ့...တခြားသူတစ်ယောက်
အပေါ်...သူ တွေ့ရခဲတဲ့ အကြင်နာအပြုံးတွေ။..
ရက်ရက်ရောရော..ပေးနေတာ..
သူ မခံစားနိုင်...
သူ့ဘဝ...သူ့အချိန်....တွေအကုန်...
ဆူး အတွက် ရင်းနှီးထားခဲ့တာ..
သူ ဆူးကို ကောင်းကောင်းထားချင်လို့။
ဆူး...မျက်နှာညှို းတာကို မတွေ့ချင်လို့။
ဒီကြားထဲ...သူ...ဆူးအပေါ်လစ်ဟင်းမှုတွေ
ရှိတာကို...သူသိသည်။..
ဒါကလဲ...သူတို့နှစ်ယောက်...
အနာဂတ်အတွက်...ကြိုးစားနေချိန်မို့လို့..
သူ..ဟာနီနဲ့ ကွာရှင်းပြီး...
ဂျောင်ဆူးနဲ့ အတူ ပြန်နေခွင့်ရတဲ့အခါ...
ထိုလစ်ဟင်းမှုတွေအတွက်...သူ အတိုးချပြီး
ပိုဂရုစိုက်ပေးရန် တွေးပြီးသား။..
သူတို့ အတူပြန်နေခွင့်ရတဲ့အခါ...
သူတို့နှစ်ယောက်အိပ်ခန်းကို...
ဂျောင်ဆူးကြိုက်တဲ့ ဆေးအနက်ရောင်...
သုတ်မည်။...
ကဗျာမဆန်တာ..ဆန်တာသူမသိ။
ဂျောင်ဆူးကြိုက်ဖို့...အရေးကြီးသည်။
ဂျောင်ဆူး ဖွင့်ချင်တဲ့ ကော်ဖီဆိုင်
သေးသေးလေးတစ်ဆိုင်ဖွင့်မည်။..
ပြီးရင်...သူတို့နှစ်ယောက်...
ဘုရားကျောင်းမှာ...လက်ထပ်မည်။...
ဂျောင်ဆူး ချစ်တဲ့ ခွေးလေးတွေမွေးမည်။..
သူက ခွေးနဲ့ မတည့်။...
ဒါပေမဲ့ ဂျောင်ဆူး ဆန္ဒမို့ သူလိုက်လျောမည်။
ဂျောင်ဆူး မကြိုက်တဲ့ သူ့အတ္တကြီးမှုတွေကို
အတတ်နိုင်ဆုံးပြင်မည်။...
လှပစိတ်ကူးတစ်ချို့ကို...ပုံဖော်ရင်း...
ပင်ပန်းမှုတစ်ချို့ကို...သူ ကြိတ်မှိတ်ခံခဲ့ခြင်း
သာဖြစ်သည်။...
သူ အရာအားလုံးကို လွှတ်ချလိုက်ချင်ပြီ
ဖြစ်ပါသော်လည်း...
ဂျောင်ဆူး မျက်နှာလေးကို မြင်ယောင်ရင်း...
သည်းခံခဲ့သည်။...
ဒါပေမဲ့...သူပြန်ရလိုက်ခြင်းက...
ဂျောင်ဆူးဆီက...ဖောက်ပြန်ခြင်းတဲ့လား။
ဟင့်အင်း။ ဂျောင်ဆူးက..ဖောက်ပြန်တာ
မဟုတ်ဘူး။..ခဏစိတ်ယိုင်သွားတာ။..
ဘေးမှာ သူမရှိလို့ တခြားလူတစ်ယောက်ကို
မှီခိုချင်စိတ်ဖြစ်သွားတာ..
ဟုတ်တယ်။..ဂျောင်ဆူးကို သူချော့ရမည်။..
သူ ချော့မော့ပြီး ဂျောင်ဆူးကို...
ဆိုးလ်သို့ပြန်ခေါ်လာမည်။...
မျှော်လင့်ချက်တွေက...သူ့ဟာနှင့်သူတော့
အစီစဉ်ကျ လှပနေခဲ့ပါသည်။....
ဒါပေမဲ့...
ထင်တိုင်းမဖြစ်တာ...ကံကြမ္မာမဟုတ်ပါလား။
❄❄❄❄
"ဟင်း! ဇာတ်သိမ်းကြီးကလဲ မကောင်း
လိုက်တာ။.."
ဟွန်းက..ကလေးလေးလို...မျက်နှာရှုံ့မဲ့ပြီး
ပြောလိုက်တာကြောင့်...
ဂျောင်ဆူးအသံထွက်ရယ်မောလိုက်သည်။..
ဒီနေ့ နေသာတဲ့ နေ့မလို့...
သူ နှင့် ဟွန်း ခြံထဲဆင်းပြီး...
သစ်ပင်အောက်တွင် စာအုပ်ဖတ်နေကြခြင်း
ဖြစ်သည်။...
အိမ်အကူအဒေါ်ကြီးမလာသည့်နေ့မို့...
သူတို့နှစ်ယောက်..ပိုလွတ်လပ်နေသည်။
တကယ်က စာအုပ်ဖတ်နေတာသူ..
အင်း...စာအုပ်ဖတ်ပြနေတာဆိုပိုမှန်
နေလိမ့်မည်။...
ဟွန်းက ...သူ့ပေါင်ကို ခေါင်းအုံးကာ..
သူ ဖတ်သမျှကို...ဘေးတွင်ချထားသည့်
စပျစ်သီးစားကာ..ဇိမ်ခံရင်းနားထောင်သည်။..
" တချို့ ချစ်ခြင်းတွေက ဇာတ်သိမ်းမကောင်း
ဘူး။ ဟွန်း ရဲ့။.."
"ဒါပေမဲ့ ဝတ္ထု ပဲဟာ..။စာရေးဆရာက
သူ လိုသလို ဇာတ်ရွေ့လို့ရတာပဲ။"
" ..."
သူ ဘာမှ မပြောပဲ ရယ်နေလိုက်သည်။...
ဟွန်းက ချစ်ခြင်းတရားကို အနုပညာ
လိုခံစားချင်သည်။...
လှပသည့်အရာတချို့နှင့်စတင်ပြီး...
လှပသည့် အရာများနှင့်သာ အဆုံးသတ်စေ
ချင်သည်။..
တကယ်တမ်း..လူ့လောကမှာ...
အလှအပဆိုတာ...သိပ်ရှားသည်။...
ရှိတဲ့ အလှအပတွေလဲ...လူတွေရဲ့
အတ္တကြောင့်...ပျောက်ကွယ်လုနီးပါး..
ဖြစ်ကုန်ပြီ။...
အင်း..သူကတော့ ဒီလိုပဲမြင်မိတယ်။..
" စပျစ်သီးက နည်းနည်းများ..ချဉ်သလားလို့။
ဟွန်း။.."
"အင်း..အချစ်က ချိုတဲ့ စပျစ်သီးစားချင်တာလား။"
"အင်း။ ငါ အချဉ်မကြိုက်ဘူး။"
"ဒါဆို.."
သူ့ခေါင်းကို ဆွဲငုံ့ကာ ဆယ်ဟွန်းက
နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကို ထပ်တူကြစေသည်။..
ထို့နောက်...
သူ့ ခံတွင်းထဲ...ဟွန်း၏ လျှာဖျားလေးနှင့်
အတူ ဝင်ရောက်လာသည့်..စပျစ်သီးလေး။
"ချိုသွားပြီလား။ "
မချိုမချဉ်အပြုံးနှင့်မေးလာသည့်...ဟွန်းကို
သူ...အယောင်ယောင်အမှားနှင့်...
ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။...
ပါးနှစ်ဖက်နီမြန်းကာ..ရှက်သွားသည့်
သူ့ကို ကြည့်ပြီး...ဟွန်းက...ရယ်ပါလေ၏။..
"အချစ်က ရှက်ရင်....ပါးနှစ်ဖက်က...
ရဲတွတ်နေတဲ့ ပန်းသီးကြီး နှစ်လုံးလိုပဲ။..
အသဲယားဖို့ကောင်းတယ်။..."
သူ့ကို အတင်းချုပ်ကာ..ပါးနှစ်ဖက်ကို...
အတင်းဖမ်းကိုက်လေသည်။...
"အ! ငါ့ကို မကိုက်နဲ့...ဟွန်း..နာတယ်လေ။.."
"နာပါစေ။ ဒီပါး ဖောင်းဖောင်းကြီးတွေ..
ကျွန်တော် မကိုက်ရင် ဘယ်သူကိုက်မှာလဲ။"
"ခိခိ...မလုပ်နဲ့ဆို...ya! ဆယ်ဟွန်း..
နာတယ်လို့ပြောနေ..."
"ဂျောင်ဆူး!!!"
ထိုအသံကြားလိုက်ရသည့်အခါ...
သူတို့နှစ်ယောက်၏..မိုးမမြင်လေမမြင်...
အကဲစမ်းမှုများ...အလိုအလျောက်ရန့်တန့်
သွား၏..။
ကိုကို...။
ကိုကိုက...ဒီအချိန်ကြီး...အကြောင်းမကြားပဲ
ဘာလို့ရောက်လာတာလဲ။...
"ကိုကို"
သူ ၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာဖွင့်ဟလိုက်ချိန်...
ဆယ်ဟွန်း၏...အံ့သြသွားသည့်အကြည့်နှင့်
ကိုကို၏ ဝမ်းနည်းကြေကွဲနေသည့်..
အကြည့်တို့က..စုပေါင်းရောက်ရှိလာခဲ့ပါသည်။
အချိန်ကျလာခဲ့ပြီ။...
သူ တွေးထားခဲ့သည့်အတိုင်း...
တစ်နေ့နေ့ဆိုသည် အချိန်ရောက်ရှိခဲ့ပါပြီ။
သူ ရွေးချယ်ရတော့မှာပေါ့။...
.
.
.
Heaven Villa၏ ဟထားသော...
ခြံတံခါးမှနေ၍...မြင်နေရသည့်
မြင်ကွင်းကြောင့်..ချန်ယောလ်သွေးများ
အထက်အောက်ပြောင်းပြန်စီးကုန်ကြသည်။..
သူ ခြံတံခါးကိုဖွင့်ပြီးဝင်လာတာကို...
သတိမထားမိလောက်အောင်...
ဖြစ်နေကြတာ...။
သူ ဒီကိုလာခဲ့တာ...ဂျောင်ဆူးကို
ချော့ဖို့သက်သက်ပဲ။...
ဒီပြသနာကို သူ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး
ရှီရွှင်းကို ပထုတ်မလို့။...
ဒါပေမဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်ကြည်နူးနေတာ
မြင်ပြီး သူ့အတွေးတွေ ပြောင်းကုန်သည်။
ဂျောင်ဆူးကို..သူဘယ်နည်းနဲ့ပြဲဖစ်ဖြစ်
ရအောင်ပြန်ယူမည်။...
"ဂျောင်ဆူး!!"
ဂျောင်ဆူးမျက်ဝန်းတို့တွင်....ကြောက်လန့်မှု
အထင်းသား။
လုပ်တုန်းက...လုပ်ထားပြီးအခုမှ...
ဘာကိုကြောက်ပြနေတာလဲဂျောင်ဆူး။
" မင်း ကိုယ့်ကိုလုပ်ရက်တယ်။ ဆူး။.."
"အချစ်...သူဘာတွေပြောနေတာလဲ။"
ရှီရွှင်းက ဘာမှနားမလည်သည့်ပုံမျိုးနှင့်
ဝင်မေးသည်။
ကြည့်ရသလောက်...ဝူရှီရွှင်းက..
သူတို့နှစ်ယောက်...ဆက်ဆံရေးကို...
သိပုံမရ။...
ဒါ သူ့အတွက် နိုင်ကွက်။....
"ဟက်...ကောင်လေး...မင်းမသိသေးဘူးပဲ။
ငါ..နဲ့...သူက..."
"ကိုကို..ကျွန်တော်တို့စကားပြောရအောင်။"
"ပြောမယ်လေ။ ပြောမှာပါ။ ဒါပေမဲ့
နှစ်ယောက်တည်းမဟုတ်ဘူး။...
သုံးယောက်လုံး မျက်နှာချင်းဆိုင်ရှင်းတာပေါ့။"
သူက ဦးဆောင်ပြီး...အိမ်ထဲသို့ဝင်လာ
ခဲ့လိုက်သည်။...
ဧည့်ခန်းတွင် မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်နေသော
လူသုံးယောက်။
သူတို့ ဘာစကားမှ မပြောကြ။
ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်...
"ဆိုပါတော့။ မင်းတို့နှစ်ယောက်က
တွဲနေတယ်ပေါ့။"
ချန်ယောလ်က...ဆိုဖာပေါ်တွင်
ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ကာ...ခပ်ပေါ့ပေါ့မေးသည်။
"ဟုတ်ပါတယ်။.."
ရှီရွှင်းမဆိုင်းမတွဖြေသည်။...
"မင်းက ကိုယ်နဲ့ ဂျောင်ဆူးရဲ့ ဆက်ဆံရေး
ကိုသိပြီးပြီလား။"
"ဟုတ်...သိပါတယ်။ သခင်ကြီးက အချစ်ရဲ့
အစ်ကိုပါ။"
"အိုး! ဂျောင်ဆူး၊ မင်း ကိုယ်တို့ရဲ့ဆက်ဆံရေး
ကိုမပြောပြထားဘူးလား။"
ဂျောင်ဆူးသည်လက်နှစ်ဖက်ကို ပွတ်လျှက်
ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေသည်။
သို့သော် ဘာမှမပြော...
ရှီရွှင်းကတော့ ချန်ယောလ်ကိုတစ်လှည့်..
ဂျောင်ဆူးကိုတစ်လှည့်...နားမလည်နိုင်စွာ..
ကြည့်နေသည်။
တကယ်လဲ ရှီရွှင်း ဘာကိုမှဆက်စပ်
မတွေးနိုင်သေးပါ။
"ကိုယ်က မင်းပြောထားတယ်ထင်နေတာ။
ကဲ...ဒါဖြင့်..ကိုယ်ပဲပြောလိုက်တော့မယ်။"
"ကိုကို!!"
ဂျောင်ဆူး ထိုင်ရာမှထရန်ပြင်သည်။...
"ဘယ်သွားမှာလဲ။ လာပြန်ထိုင်။"
"ဘရန်ဒီ..သွားထည့်မလို့။"
"ဒိုဂျောင်ဆူး! ငါ နှစ်ခါမပြောဘူး။..
ပြန်လာထိုင်လိုက်။.."
ဂျောင်ဆူး ပြန်ထိုင်လိုက်သည်။
"ငါ ရှင်းရှင်းပဲပြောလိုက်တော့မယ်။
ကောင်လေး။ ဂျောင်ဆူး နဲ့ ငါက...
မင်းနဲ့ ဂျောင်ဆူးလိုဆက်ဆံရေးမျိုးပဲ။"
ရှီရွှင်း အံကိုတင်းတင်းကြိတ်လိုက်မိသည်။
အချစ်ဘက်ကိုကြည့်သည့်အခါ...
သူ့ကိုတောင်းပန်တိုးလျှိုးနေသည်။...
ဟင့်အင်း သူမယုံချင်။ ...
သ့ူမှာပြောစရာစကားလဲမရှိတော့။
သူ ရင်ဆိုင်မည်လို့ဆုံးဖြတ်ထားသည့်
အရာတွေက...သူထင်ထားသလို...
ဟုတ်မနေသည့်အခါ...အလဲလဲအကွဲကွဲ
ဖြစ်ကုန်သည်။
" မင်းကို အလုပ်ဖြုတ်လိုက်ပြီ။
ဝူရှီရွှင်း! နောက်နေ့ကစပြီး...အလုပ်မဆင်း
နဲ့တော့။..ရော့..ဒါကနစ်နာကြေး!
၃လစာ။"
"ဘယ်သူ့ သဘောနဲ့ အလုပ်ဖြုတ်တာလဲ
ကျွန်တော် သဘောမတူဘူး..ကိုကို..
ဟွန်း..ကို ဘယ်နည်းနဲ့မှအလုပ်မဖြုတ်နိုင်ဘူး။"
"မင်းက ဆိုးလ်ကို ပြန်လိုက်ခဲ့ရမယ်။
ဆူး။ မင်းတို့နှစ်ယောက်ရေစက်...ဒီမှာတင်
ပြီးပြီလို့မှတ်လိုက်တော့။"
"ဟင့်အင်း။ ကျွန်တော် ဆိုးလ်ကို
ဘယ်တော့မှ ပြန်မလိုက်ဘူး...!
ဟွန်း...ငါ့ကို ဒီကနေ..ဒီကနေခေါ်သွားပါ။
ငါဒီမှာမနေတော့ဘူး။ ငါမင်းနဲ့လိုက်မယ်။
ငါ့ကိုခေါ်သွားပေးပါ။ဟွန်း.."
ငိုယိုပြီး ရှီရွှင်းအရှေ့တွင် ဒူးထောက်ကာ
တောင်းဆိုနေသည့် ဂျောင်ဆူးကိုကြည့်ပြီး
သူ့ သည်းခံစိတ်တွေ ကုန်ဆုံးသွားခဲ့ပြီ။..
ရှီရွှင်းကတော့ ကျောက်ရုပ်တစ်ရုပ်လို..
တွေဝေနေဆဲ။...
"ဒိုဂျောင်ဆူး!ထစမ်း!"
ချန်ယောလ်...ဂျောင်ဆူး လက်မောင်းရင်း
ကို ဆွဲထူသော်လဲမထ။..
"ကျွန်တော့်ကို လွှတ်!!!"
"ထစမ်း!...လာ မင်းကို အပြစ်ပေးမှ
ဖြစ်တော့မယ်။!!"
သူ ခပ်ကြမ်းကြမ်းစောင့်ဆွဲရင်း...
ဂျောင်ဆူးကို...လှေကားပေါ်သို့..ဆွဲခေါ်လာ
သည်။...
"ဟွန်း!...ငါ့ကို ကယ်ပါ။...ဟွန်း!
ကိုကို...ကျွန်တော့်ကို လွှတ်ပေးပါ။!!
ကျွန်တော်...နာနေပြီ!!"
ချန်ယောလ် ထိုစကားတွေကို...
ဂရုမစိုက်အား...
.
.
.
ကိုကို ဆွဲခေါ်လာသည့် လမ်းတစ်လျှောက်
သူ့အသားများသည် နံရံတစ်ချို့နှင့်...
ရိုက်မိကုန်သည်။...
သူ တတ်နိုင်သမျှရုန်းသော်လည်း...
ကိုကိုလက်က...အလွန်သန်မာနေသည်။
အခန်းထဲရောက်သည်နှင့်...သူ့ပါးပေါ်
ရောက်လာသည့် ရိုက်ချက်။...
ပထမဦးဆုံးအကြိမ်။ ရင်ထဲနင့်နေအောင်
ခံစားလိုက်ရသည်။...
ဖြောင်း!!
"အ!"
သူ့အမြင်တွေပြာနှမ်းသွားသည်။..
ကိုကို တံခါးကိုလော့ချလိုက်သည်။..
"ငါ မင်းကို ချစ်ခဲ့တာတွေအတွက်...
ပြန်ရလိုက်တာ..ဒါပဲလား။..ဂျောင်ဆူး!ဟင်"
" ကျွန်တော့်ကို လွှတ်ပေးပါ။!!ကိုကို...
ကျွန်တော် ကိုကို့ဆီက ထွက်သွားချင်ပြီ။"
"လွယ်လွယ်နဲ့ရမယ်ထင်လား။ ဘယ်တော့မှ
မင်း ငါ့ဆီကထွက်သွားလို့မရဘူး...ဆူး!
ဘယ်တော့မှ...!!"
ဒုန်း!ဒုန်း!ဒုန်း!
အခန်းအပြင်မှ တံခါးထုသံက...
ပြေးပေါက်ပိတ်နေသော..သူ့မျှော်လင့်ချက်
လေးကို..ပြန်ရှင်သန်လာစေသည်။..
" ဟွန်း..! ငါအထဲမှာ!!ဟွန်း!!
ငါ့ကိုကယ်ပါ။!"
(အချစ်!! အဆင်ပြေရဲ့လား!
ပတ်ချန်ယောလ်...ခင်များ တံခါးဖွင့်ပေး။!)
"တောက်!!"
ကိုကို...သူ့ကို အတင်းဆွဲခေါ်ကာ..
ရေချိုးခန်ူထဲ..အတင်းတွန်းထည့်သည်။...
ပြီးတော့ ကိုကို..သူ့ကို အကြမ်းပတမ်း
နမ်းလာသည်။
"အု...လွှတ်!! အု..."
သူ့နှုတ်ခမ်းကို ငုံခဲထားမှုတွင်...
ကြင်နာခြင်း အလျှင်းမပါ...
သူ အနောက်သို့ဆုတ်ရင်း...ရေချိုး
ကြွေဇလုံထဲ...လဲကျသွားတော့..
ကိုကိုသည်ထိုအခွင့်အရေးကို...ယူကာ
သူ့အပေါ်သို့ တက်ဖိရင်း...အဝတ်အစား
များကိုဆွဲချွတ်သည်။...
သူ သိလိုက်ပြီ။...ကိုကို...သူ့ကို့
ဘာဆက်လုပ်မလဲဆိုတာသိလိုက်ပြီ။
ဟင့်အင်း..သူ အဲ့လိုမဖြစ်ချင်။...
ဒီမှတ်ဉာဏ်ဆိုးကြီးကို...သူ...
မသိမ်းဆည်းချင်ပါ။...
"ကိုကို...မလုပ်ပါနဲ့...ကျွန်တော်
တောင်းပန်ပါတယ်။!!"
ကိုကို...ဘာစကားမှမပြော...
"ကိုကို...အား!!"
အစပျိုးခြင်းမရှိဘဲ.. သူ့အတွင်းသို့ဝင်ရောက်
လာသည့် နာကျင်မှုကြောင့်...
သူ...သွေးပျက်မတက်ဖြစ်သွားရသည်။...
ကြွေဇလုံထဲမှ ရေများသည်...လူနှစ်ယောက်
ကြောင့် အပြင်သို့လျှံထွက်ကုန်သည်။
"ကို..ကို...ကျေးဇူးပြုပြီ...အဟွတ်!"
ခေါင်းပေါ်မှ ဖွင့်ချထားသည့် ရေပန်း
ကြောင့် သူရေမွန်းနေပြီ။...
ကိုကို့၏..လှုပ်ရှားမှုတိုင်းမှာ...သူ
မျက်ဖြူ လန်မတတ်။..
နာကျင်လှပြီ။...
"ကိုကို...တော်ပါတော့! !..အား!!"
သူ၏ လက်သီးဆုပ်လေးသည်...
နီရဲနေသည်။...
"မှတ်ပြီလား!!"
ကိုကို၏ ဒေါသ သံ...
သူ့ မဖြေနိုင်။...
ဖြေဖို့ရာအားမရှိတော့။...
ဘယ်နှစ်ကြိမ်ပြီးမြောက်သွားပြီး...
ဘယ်နှစ်ကြိမ်မြောက်...ပြန်စနေမှန်းလဲ..
မသိတော့။...
ကြွေဇလုံထဲရှိရေတို့သည်...အနီရောင်သို့
ပြောင်းလဲနေခဲ့ပြီ။...
တော်ပါတော့။ ဒီဖြစ်ရပ်က...
ဒီဘဝမှာ တစ်ခါနဲ့တင်တော်ပါတော့။
ကိုကိုမျက်ဝန်းတို့ကို နာနာကျင်ကျင်..
လှမ်းကြည့်ပြီး...ကျေနပ်ပြီလားလို့...
အော်ဟစ်ပြီးမေးလိုက်ချင်သော်ငြား...
ကိုကို့မျက်ရည်တွေကို တွေ့သည့်အခါ...
သူ နာကျင်မှုတွေကို မေ့လျော့ပြီး...
ကိုကို့မျက်ရည်ကို...သုတ်ပေးမိသည်။...
"မငို...ပါနဲ့..ကိုကို..."
ထို့နောက်...သူ့ ကမ္ဘာသည်...
အမှောင်ကျသွားလေ၏....
ထိုစဉ်...
နားထဲသဲ့သဲ့ကြားလိုက်ရသည်က...
အိပ်ခန်းအပြင်က...ဟွန်းရဲ့...
စိုးရိမ်တကြီးခေါ်သံ....။
❄❄❄❄
Thank for your reading...💚💚