Chapter --- 5 ^Friendly Gift
"Nakakainis naman hindi ko na nakita yung libro ko!" Tinotorture ko yung damuhan sa open field. Limited lang yung book na yun eh! Kainis! Kabadtrep!
"Errrr."
Sana naman kung sino nakakita nun ibalik na. T^T kahit tapusin ko man lang yung story tapos isaksak niya na sa baga niya!
"I hate you! Get lost idiot!" Sigaw nung babae na umiiyak dun sa lalake.
Ayba. Happen?
"Listen Gel! I'm sorry! I admit it! I know its my fault! But listen to me first!" Sabi naman ni lalaki na hinahabol si babae.
Nakalibri ata ako ng nobela ngayon ah? Popcorn nga!
"Listen?! Listen your face!"
Ano ba yan. Tulo na dugo ko sa ilong. -_____- Pilipinas to mga pare! Wala bang subtitle? Hehe. Joke lang. Gets ko naman eh.
"I love you Gel!" Basag na yung boses nung si lalake. Haba ng hair mo babae! Patawarin mo na!
"Leave me alone!" Pareho na silang umiiyak. Tumalikod si lalake at umalis. Pero nakita ko kung pano titigan ni lalake si babae habang humahakbang siya paalis. He truly love this girl.
Teka! Kelan ko pa nalaman ang salitang true love?!
Una sa lahat hindi ako marunong magmahal sa opposite sex! At never ko pang naranasan!
"*sob* mga manloloko! *sob* manloloko ka Vince! *sob*"
Nagulat naman na ako sa katabi ko. Katabi ko tong si babae na umiiyak.
At sa lahat kaya hindi ako marunong magmahal. Kase.. Masasaktan ka lang.
[A/N: trivia lang. Haha! Alam ko baka alam niyo na. Pero consider it as a TRIVIA. The word *SOB* is "Shortness Of Breath", nahalata niyo na siguro dahil pag umiiyak tayo feel naten ang konti ng hangin na nakukuha naten dahil yun. Yun nga! Hahaha! Dahil sa ako'y isang Pharmacy student at ako'y nakikinig ng mabuti. HAHA!]
"Ok ka lang?" Tanong ko. Aba sempre. Taga comfort man lang kunware. Eh ako katabi eh? Alangan hayaan kong umiyak yan?
Tinignan niya akong seryoso. Aba. Nakakatakot parang yung tingin niya is sa-tingin-mo-ok-lang-ako look. Sabi ko nga. Di ka ok.
"Wag kang magpapaloko. Masaket." After that words tumayo siya. "I'm Gel. Angel Montez and I know who are you. Your Rainbow right?."
Tumango ako.
Montez? Hindi niya ba kapatid si Julia Montez? Ng makakita ako ng artista. HAHA! Dejokelang. Drama time to.
"Paulo is my brother. And I love my brother. Please." Hinawakan niya kamay ko. "Huwag mo siyang sasaktan ah. Kase masaket."
Ako'y isang babae na nakatunganga na may malaking QUESTION MARK sa ulo.
???______???
Ano daw? Huwag saktan? Asdfghjkl! Di ko gets! Hindi naman ako bully at nambubugbog bat ko siya sasaktan? Ayst naman! Itatanong ko sana baket. Nang bigla lang siyang naglaho.
"Er?"
Napatingin naman ako sa kabilang side. Si Paulo may kasamang aso! Nagulat ba naman ako?! Eh ang laki! Halos kasing laki ko lang ata -____- Pero di ako takot. Kalma lang.. Nakangiti papalapit sakin. Bakit? Yung tunog ng puso ko is parang mga banda naman?! Ang ingaaaay!
"Hi Rainbow."
"Just call me Rain."
Umupo siya then hinarap niya sakin yung isang book.
Loading..
Loading..
*toooot* *tooot* ! Brain damage!
Dejoke lang.
*ting!!* ang book ko!!!
Bigla ko nalang hinablot at niyakap! Haaaay! Ang akala ko pa naman nawala na! Naku naku!
"Thank you ah at nakita mo!"
*arf! arf!*
"Douglas quiet!" Kagulat na aso. Tatahulan ka?
Kinati niya yung ulo niya.
"Ah-eh.. Ang totoo niyan.." Tinuro niya yung book na hawak niya. "Akin yan."
Bigla nalang akong napatingin sa libro. Kamukha ng akin eh. Pero walang cover na plastic yung aken.
Kaya pala tinahulan ako ng aso niya. Kanya pala to.
Nalungkot ako bigla.
"Sorry. Akala ko yung aken. Nawawala kasi eh."
"Gusto mo sayo na to?" Sabay abot ng libro.
"H-hindi! Makikita ko rin yung aken." I gave him a smile. A weak one.
Na o'OA ba kayo? Eh mahilig talaga ako sa book eh. Kaya napaka halaga nun. Lalo na hindi pa ako tapos eh. Kaletche!!
"Hindi. Ok lang. Tapos na din naman ako eh. Sayo na."
My eyes. +____+ Shine bright like a diamond
Malinis na konsensya: Wag mong kunin ang hindi sayo
Maitim na konsensya: Binibigay naman! Kunin mo na!!
Ge! Mag ayaw pa kayo.
Malinis na konsensya: Mahiya ka. Baka lapain ka ng aso niya.
Maitim na konsensya: Grab the chance! Boba!
Sige lang. T__T
Bigla niyang pinatong yung book sa kamay ko. "Considered it as my friendly gift." He gave me a smile. Na yung pusong banda sa katawan ko napalitan ulit ng mga choir