Kabanata 48
Fiancée
Tahimik kaming kumain pagkadating ng pagkain. We didn't negotiate at all, pakiramdam ko ay wala talagang problema sa mga makina at ginawa niya lang iyong dahilan para mangyari ang gusto niya.
"By the way, what's the problem with the machine?" Tanong ko pagkatapos makalahati ang pagkain. Inayos ko ang kubyertos, I'm done eating.
Kinagat niya ang labi niya at tumitig sa pinggan ko. He stare at it for awhile then look at me. Nagtaas ako ng kilay, hinihintay ang sagot niya.
"Are you done eating?" Aniya at tinignan ang aking hindi ubos na pagkain at maayos na kubyertos.
"Yes, I don't usually eat heavy meal on dinner. Bakit? May problema ba?"
"Kaya pala ang payat mo, eat more." Nagtaas ako ng labi at sarcastic siyang tinignan. He smirked then proceed eating. Ngumuso ako, ang sungit mo Johansson!
"Ikaw lang ang lalaking nagsasabing payat ako." Umirap ako at kahit ganoon ay nagpatuloy padin ako sa pagkain!
"Bakit, ano ba ang sinasabi nila sayo?" I feel like we're some young couple fighting over petty things.
Umupo siya ng maayos at tinitigan ako. Nag-iwas ako ng tingin at umiling. I don't want to boast infront of him, kung ano pa isipin niya.
"Does your boyfriends in France tell you that you're hot and sexy?" biglang kumunot ang noo ko sa sinabi niya and I know that deep inside me, kahit tanggihan ko man, ay medyo nasaktan doon.
It's like four years ago again. That aura and feeling, dark and cold.
"You didn't hire reliable and effective investigator, Johansson." Umirap ako at uminom na lang ng wine para mawala ang kaba sa dibdib ko. Thinking if he really hired some experts to look at my life in France.
"I didn't. I just assumed."
"Then don't assume to much, nakamamatay."
His eyes are leering with anger while his lips are pressed into a line. Inabot niya ang wine at ininom iyon ng hindi tinatanggal ang paningin sa akin. Hinigpitan ko ang pagkakahawak sa tinidor bago ako kumawala sa tinginan naman.
The Johansson in front of me is more intense, mysterious and muscular compare to the man I met and grew up with. Biglang tumunog ang phone niya at napunta ang atensyon niya doon. Bumugtong hininga ako na para bang inipon ko iyon at ngayon lang nagkaroon ng pagkakataong huminga.
"Good evening..." malalim na pagkakasabi niya. Pinaglalaruan niya ang coupe at doon nakatingin kayaaa sinulit ko na iyon para titigan ng matagalan ang mukha niya.
He have an almost symmetrical face, halata sa mukha niya ang pagiging half-European. He had this face that will stop you from doing things and people will gossip how beautiful this man is. I used to tease him with his slim body at ngayon ay kinakain na ako ng sarili kong salita. He's no longer that thin boy who only like mental games in grade school. Women will drool over his body especially when wearing a corporate attire.
Ngumiwi ako at tinignan ang butones ng kanyang puting polo na tanggal ang dalawang unang butones. Sigurado akong nagkaroon na siya ng maraming babae pagkaalis ko, ayoko nang makibalita pa kina Maxxine dahil obvious naman na totoo. How about Kelsey? Alam ba ng mga naging babae niya na si Kelsey ang nakatakda para sakaniya? That they only have body but his future will depend with her?
"I can't go tonight, I'm having dinner with someone." aniya at tinignan ako pero agad din binalik ang tingin sa kanyang coupe
"Just tell Austin that his ass will rot if he wait for me." he chuckled. I got stunned and amazed with his laugh. That laugh that I love to hear every single day and I can't help but boast that I used to make him smile and laugh genuinely.
He mentioned Austin's name, his best friend. Biglang lumambot ang puso ko at naging masaya para sakaniya. I can't believe they amend their friendship after what happened.
"May pupuntahan ka pa ata, we can end this para makahabol ka." sabi ko pagkababa niya ng tawag
"He knows I won't go."
"But they are your friends, marami pa namang oras para humabol ka." sabi ko sabay tingin sa orasan
"Then I will lead you home, tell your driver that he's done for today." ngumiwi ako at sinadya kong ipakita iyon sakaniya at ngumisi lang siya
"May pupuntahan pa ako."
"Where?"
Dapat ko bang sabihin na pupunta akong Bulacan? May lakad siya so kapag sinabi kong may pupuntahan pa ako ay baka hindi na niya ako ihahatid at pupuntahan na lang niya ang mga kaibigan niya.
"Our factory in Bulacan, may bagong warehouse doon na kailan kong icheck."
"Then I will accompany you, tell your driver that I am the one who will drive you there." ang ngiti ko para sa inaasahang sagot niya ay naglaho
"You don't need to, Mr. Johansson." naging pormal na ang boses ko. I came to this dinner because of business and here I am dealing with my past who doesn't intend to discuss any business related subject to me!
"I want to do it. Just... let me, okay?" he said with finality that even I can't go against it.
Ganoon nga ang nangyari, tahimik kami sa kahabaan ng kalsada ng NLEX at nang nasa tollgate na ay tumitig siya sa akin bago tumikhim. Like something is bothering him.
"Where's Tito Adam?"
"They're all in London." Inaasahan ko na ang sagot niya pero nagulat padin ako. Means he's living alone here?
"For how long?"
"Two years? But they usually go on vacation here."
"So you're the only one managing Johansson Group?"
"I have trusted directors and managers, Tiara." Tumango ako kahit na madami paring katanungan sa utak ko. How did he manage to live here alone? And did he start working even if he's undergrad?
Of course, bata palang siya ay sinasama na siya ni Tito Adam sa mga trips niya. Dahilan kung bakit sobrang business minded niya at lahat ng ginagawa niya ay maganda ang resulta because he's been trained to do that.
Tinitigan ko siya habang busy siya sa pagmamaneho, it's dark outside kaya tanging mga pulang ilaw galing sa likod ng mga sasakyan sa harap at streetlights ang nagbibigay liwanan sa mukha niya.
I was so curious about his feelings when he was a child. Ang sabi niya ay ayos lang naman at naging masaya siya sa maagang pagkamulat sa kumpanya nila but I wonder if he secretly wished to have a normal life and experience events that no one will dictate or stop him.
But here he is now, successful and damn wealthy, there is no reason for him to worry and be sad but every time I look to his eyes I see sorrow and loneliness.
Ang kamay kong nakapatong sa aking hita ay unti-unting pinapalibutan ng malaki at mainit na kamay ni Johansson. Tinignan ko iyon at tumitig sakaniya.
He's driving seriously but his hand were playing with mine. Biglang uminit ang puso ko, I miss him alright. I miss his presence. I miss his care. I miss his coldness. I miss his smile.
Pinalibutan ko ang kamay niya gamit ang dalawang kamay ko at hinimas iyon. I notice how hard and rough his hand is because of work. Unti-unti kong inangat iyon patungo sa mukha ko, he caressed my cheeks with his hand at napapikit ako. I love him, I still love him so much that it hurts.
Tinuro ko sakaniya ang daan patungo sa factory namin sa may Sta. Maria, Bulacan.
"You've been here?" Tanong ko nang napansin na lumiliko siya sa tamang daan kahit na wala pa akong sinasabi
"I've been here couple times." Aniya at mukhang kilala pa ata siya ng guard dahil agad pinagbuksan ito ng gate
Tumikhim ako at tumango, I almost forgot that he's our supplier.
The site has three factories and one large warehouse. Each had assigned department for raw materials, processed and packaging finished goods while the warehouse is for the delivery.
May isang oras pa bago ang uwian ng mga empleyado, I talked to the supervisor and manager designated to each department habang si Johansson naman ay nakikinig lang sa aking tabi at walang imik. I expect him to use his expertise but it's ineffective.
"You're good at it." Puna niya nang papunta na kami sa parking lot. Tapos na sa mga aasikasuhin
"I'm just starting." sabi ko. Wala akong panama sa abilidad niya. I'm like the replica trying to copy the original one.
"But you're great for an amateur." Hearing those words from him feels like hearing the angels sing.
"Thanks?" Ngisi ko at mayabang na umangat ang gilid ng kanyang labi nang pinagbuksan ako ng pintuan.
"Why did you just start working now?" Biglaang tanong niya pagkatapos ng mahabang byahe sa NLEX.
"I just graduated." Sabi ko at tinignan ang mga mabibilis na sasakyan na kasabayan namin
"But I help them if I have time." patuloy ko at inalala ang pagtulong kay Ate Xena tungkol sa mga reports at financial statements na pinapasa ng mga manager at accountants sa amin. I'm like her consultant, giving advices and solving problems if there's any while she guides me and teach me on my actually work. It's like an on job training pero sa office lang namin at walang credit na nagaganap.
"You can do that here." kumbinsi niya sa akin na parang may magagawa pa kami doon.
Tumikhim ako at nag-isip ng ibang dahilan at ang tanging naiisip ko lang ay si Lauren. Mabuti na lang at hindi na siya nagsalita pa dahil hindi ko na alam ang idadahilan ko. Humikab ako at ginawang kumportable ang sarili sa upuan, the soothing voice of Moira dela Torre from the stereo made me close my eyes and dream.
"Maxxine." baritonong boses ni Johansson ang nagpagising sa akin
"I'm with her, she's asleep." sabi niya at ilang sandali pa ay narinig ko siyang mahinang tumawa
"I'm not that kind of person." kumunot ang noo ko at umupo ng maayos, lumingon sa akin si Johansson
"She woke up, thanks to you."
"Maxxine?" tanong ko at tumango siya. Agad niyang binigay sa akin ang aking phone at nag focus na sa daan
"Hello?"
"Tiara!" she exclaimed, fear is evident to her voice. Did something happen. "Why are you with him?"
Nilingon ko si Johansson na seryosong nagmamaneho pero ang daliri ay nasa kanyang ibabang labi, pinaglalaruan ito.
"We had a meeting then..."
"Then what? Alam na niya ba?" agad akong umiling kahit na hindi naman niya ito nakikita, nilingon ko ulit si Johansson na seryoso parin at mukhang hindi naman naririnig ang usapan namin ni Maxxine
"No... where are you?" kanina ko pa napansin ang ingay sa kabilang linya. Is she in a bar?
"You know... I'm brokenhearted so... I want you to come and join me here." she told me the details of her whereabouts
"Okay, I'll be there. Don't do reckless things there, Maxxine! Hintayin mo ako."
"Alright, alright. I'll just sit here until you come, wala pa ako sa mood." may narinig akong kumausap sakaniya kaya nagpaalam na siya.
I hope that Maxxine will keep her promise.
"Where are you going?" tanong ni Johansson, medyo iritado
"Uptown Bonifacio. Maxxine needs me."
Umigting ang panga niya at mukhang galit pero hindi naman nagsalita. Kinibitbalikat ko na lang iyon at tinawagan si Nick.
"Hello, Nick here." malambing na sabi ni Nick pagkasagot niya ng tawag, umirap ako at ngumisi sa malanding boses na narinig ko
"Where are you?"
"Tiara! I'm at work, nag-overtime ang lola mo kasi may gwapong kameeting." humagikhik pa. I chuckled and renew my position
"Pupunta ka?"
"The Palace? Of course! I'm kinda tired but you know, brokenhearted ang kaibigan natin so..."
Nakuha ko agad ang impormasyon at pinatay ang tawag. Ginawa ko iyon sa ilang kaibigan ko at lahat sila ay pupunta, si Karlie ay kasama na ni Maxxine.
"I'll go home first. I need to change." Sabi ko sa kanina pang tahimik na si Johansson. I think my attire is too formal for the place I'm going to.
Tumikhim siya at tumango, parang may sasabihin pero hindi sinasabi kaya sa reaksyon na lang bumabawi
"Are you going to drive?" Tanong niya nang malapit na kami sa subdivision
"Nick might fetch me." Kibitbalikat ko at sinimulan nang imessage ang mga kaibigan ko
I can hear crickets everywhere, dancing and enjoying our silence. Kinagat ko ang labi ko nang liniko niya ang sasakyan sa street namin.
Hinihintay kong may sabihin pa siya pero nang pumasok na kami sa gate at huminto sa tapat ng bahay ay bumugtong hininga ako at kinalas ang aking seat belt.
"Uhm... maauna na ako. Thank you." his serious face remains the same even if I am outside. Tila may ikinagagalit at kinasasama ng loob niya. Kumaway ako para sana hintayin siyang umalis pero binaba niya ang bintana at nagpakita sa akin.
"You go inside first. I'll leave after." his voice is full of authority and seriousness. Tumango ako at kahit ganoon ay alinlangan akong pumasok. I know he's pissed with something at ayoko mang mag assume pero kung sinabi niyang gusto niyang sumama sa club ay okay lang sa akin pero alam kong madami siyang trabaho at iyon ang importante sakaniya.
Pagkapasok ko sa bahay ay una kong hinanap si Lauren na sabi ng kasambahay ay maaga silang pinatulog ni Ate Xena dahil maghapong gising at naglalaro.
"Princess?" bulong ko habang mabagal na binubuksan ang pintuan, ang malamig na aircon ang unang tumambad sa akin kaya hininaan ko iyon.
"Mommy?" malambing na bulong ni Lauren, nagising ko ata
"Mommy's here, are you sleepy my princess?"
"I can't sleep because you're still not home."
Parang may humawak sa puso ko at biglang naguilty sa narinig. Kumuha ako ng libro at sinamahan siya sa kama.
She giggled and leaned her body on me as I read her favorite Disney bedtime story. I was playing her hair and caressing her cheeks while reading until the very last page. Itinabi ko ang libro sa side table at hiniga si Lauren ng maayos.
She's fast asleep, her long lashes are evident especially when she's asleep, ang pula sa pisngi niya ay sobrang tingkad din. I smiled as I looked at my beautiful Lauren.
Sa kalagitnaan ng pagtitig ko kay Lauren ay biglang tumunog ang phone ko ng sobrang lakas at nang nakita kong si Maxxine ang tumatawag.
I briefly forgot about that! Napatayo agad ako at lumabas na ng kwarto ni Lauren para maligo at magbihis na.
"Are you already here?" Salubong sakin ni Maxxine pagkatapos kong hindi sagutin ang tawag niya dahil sa pagmamadali.
"Nagpapatuyo palang ako ng buhok, Nick is on his way."
I went with a navy spaghetti strap dress and two inches black heels because I don't want my feet to hurt. Just a small Chanel bag with me and I'm ready to go.
Nagpaalam ako kay ate na busy kausap si Kuya Carreon sa phone, masyadong kinikilig kaya hindi ako pinagbawalan. Hindi na ako nagpaalam kina daddy dahil paniguradong tulog na sila. Nakatanggap ako ng mensahe kay Nick na nasa labas na daw siya kaya mabilis akong bumaba at sinalubong siya ng malaking ngiti.
"Ang saya mo ah? Nagkita kayo?" straight to the point na sabi ni Nick pagkaupo na pagkaupo ko.
I growled at him and made a face tska ko nilingon ang mga kaibigan na dala na si Shaira, I kissed them both at bumyahe na.
Smooth ang naging byahe dahil gabi na at walang traffic. Nag-usap kami tungkol sa nangyari kina Nathan at Maxxine
"We were all young to be in a relationship anyway." I said after Nick shared his opinion about Nathan and Maxxine's past relationship
"Based on experience?" ngisi ni Nick at inirapan ko lang siya
Tawa sila ng tawa sa reaksyon ko dahil narealtalk daw ako kaya nang pina-valet na ni Nick ang sasakyan ay mabilis akong bumaba at pumasok sa loob.
The guard and some bouncers greeted me and somehow knew who I will be with. They lead me to Maxxine's table and I saw Karlie hugging Maxxine tight and whispering something.
Mabilis akong umupo at inagaw kay Karlie si Maxxine at niyakap siya.
"I just can't accept why he did that. I've been forgetting about it for the past years and I don't know why I suddenly feel it after many years of ignoring, why now?" hagulgol niya sa aking balikat, mahigpit ang kanyang yakap at kahit nahihirapan ako ay pinabayaan ko siya.
"You didn't go with the proper process of moving on that's why all the memories and heartaches you didn't experience hit you."
"I just don't know how to handle at that moment, wala ka and all of us are busy in graduating and finding universities. I just blocked him from everything and now that I see him, confronted him and saw him with another girl, ang sakit pala. At pinagsisihan ko kung bakit hindi namin inayos ito noon, hindi yung ngayon na ang layo na niya sa akin at alam ko na wala na talagang pag-asa." biglang may tumulo na luha sa mata ko at mahigpit din siyang niyakap.
I can't help but put my shoes on hers, we are really best friends. We have the same thinking.
"You know what I feel, Tiara. And fuck! Hindi niya ako deserve!" sabay sigaw niya ng malakas, napapikit ako ng mariin sabay ang buhos ng aking luha
I know how it feels to be hopeless and unable to do anything, umuwi ako dito na walang kasiguraduhan sa mangyayari. I somehow think that he's a married man now and unreachable.
Tumango ako sa huling sinabi niya. I think no man will ever deserve her.
Natigil lang ang mahabang katahimikan nang dumating sina Nick na may dalawang dalawang lalaki! Kumunot ang noo ko sa kaibigan at pinandilatan ng mata. What is he planning to do?
"Maxxine, I want to introduce someone to you." sabay hila ni Nick kay Maxxine, agad namang nagpunas ng luha at ngumiti ng malaki si Maxxine na para bang walang nangyaring iyakan kanina
I watched them introduced to each other, I'll let Maxxine be happy for tonight. Hindi ako iinom at babantayan lang siya but the smell of tequila tempted me so much and most of my friends forced me to drink or else they will tease you as the "KJ" in the table.
Nang nagkayayaan nang sumayaw ay sumama ako kay Karlie at Shaira dahil si Nick ay kasama iyong kasama ng pinakilala niya kay Maxxine habang si Maxxine naman ay kasayawan iyong lalaki. Nanliit ang mata ko at sinusuri ang lalaki.
I know it will be a miracle to find true love in a club kaya malakas ang kutob ko sa motibo ne'tong lalaki especially when his image screams playfulness and wildness.
Pumipikit na si Karlie at Shaira dahil sa kanta habang ako ay nakatitig lang sa dalawa. Napansin iyon ni Karlie kaya tinampal niya ang bewang ko at sinabihan.
"Ano kaba! Ganyan din si Maxxine pagkatapos nilang mag break ni Nathan, nakakapag isip yan kahit sobrang lasing kaya chill ka lang." tumawa si Shaira at sumangayon kay Karlie. Tumikhim ako at tumango, nang sa wakas ay nag simula na akong mag enjoy ay humiyaw sila
"Marco and his friends are here!" sigaw ni Nick nang nasa gitna kami ng kasiyahan. Kasabay noon ang paghagilap ng tingin ko sa dalawang lalaking papasok, kahit medyo dim ang ilaw ay kitang kita ko kung paano namangha ang mga nakakasalubong nila.
He's just simply walking, ignoring the glares he's receiving from the people around them. May walang hiya pang nag picture at nang napansing may flash iyon ay biglang nahiya. While Austin is talking with some people but continue walking para masundan si Johansson na tuloy tuloy lang sa paglalakad.
What is he doing here?
Hindi sila nakita ng mga kaibigan ko dahil sa mga lalaking kaibigan na dumating pero alam kong majority ata ng mga tao ay tinititigan sila!
"Hoy! Anong nababalita kong may gusto ka daw sa non-showbiz?" Malakas ang pagkakasabi ni Nick na para bang gusto niya lahat ng tao sa club gusto marinig ang pinaguusapan nila ni Marco
Tumingin si Marco sa akin bago umiling at tumawa. Nag-iwas ako ng tingin at lumayo ng kaonti kasama sina Karlie dahil may mga kaibigan sina Marco na lumalapit sa grupo namin para makausap sila.
"I think Marco likes you." Bulong ni Shaira sa akin. Umiling ako at tumawa although I have a clue pero ayaw ko namang mag assume na totoo nga
"Sus! Kapag nalaman yan ng mga fans niya, ma-stress ka lang!" Sigaw ni Karlie at gumiling na sa harap ko.
Binalewala ko na lang iyon dahil wala lang sa akin. And besides, Marco is just a common friend who I just met.
"Hi." Naramdaman ko si Marco sa gilid ko, hinarap ko siya at kumaway
"Hello!" Sabi ko kahit na kanina pa kami nagkita. Napatingin ako sa mga tao sa pligid, they are watching us, him particularly.
"Hindi ka namamansin ah?"
"Pinansin kita ah?" Tumawa ako at umiling lang siya
"Yeah... but you're so hard to get."
"Hard to get ka d'yan." Biro ko kahit na alam ko ang ginagawa niya. Nagpapasalamat ako at nasa paligid pa namin ang mga kaibigan ko at once na mawala sila ay aalis ako dito
"Really. I've been watching you and you only laid your eyes on your friends, like people don't deserve your stares." Hindi klaro ang pagkakarinig ko dahil sa ingat pero nakuha ko naman iyon kahit papano
I think he's drunk though but he just got here.
"Are you bar hopping?" Tanong ko. Umiling lang siya at ngumisi
"Oh you're curious of me now." Lumapit siya sa akin dahilan ng hindi ko sadyang pag atras. I bumped into someone and almost fell, luckily Marco hold on to me tight. Panay ang sorry ko sa lalaking nasaktan ko
"I'm so sorry." Sabi ko nang nakaharap iyong lalaki.
Biglang umatake ang pamilyar na panglalaking amoy sa ilong ko sa sobrang lapit niya sa akin! There's like a two inches space between us and I need to step backward just to see who it is.
"Hands off." Ani Johansson habang matalim na tinitignan si Marco na nasa likod ko na nakahawak padin sa bewang ko
Hindi iyon narinig ni Marco, iniharap niya ako sakanya at ambang may ibubulong dahil sa ingay ng music ng bigla kong naramdaman ang marahas na hawak ni Johansson sa bewang ko at siya na mismo ang nagtanggal ng kamay ni Marco
"What's your problem, dude."
"You." Simpleng sagot ni Johansson na puno ng pagbabanta
"Do you know this guy?" Itinuro niya sa akin si Johansson. He is now pissed
Tumango at naghanap ng kaibigan sa paligid. Nick saw us and immediately left his parter to know what's going on
"Itong lalaking to, may gusto ata kay Tiara." Ani Marco at hinila ako palapit sakaniya. Tumawa si Johansson at agad din iyon napalitan ng pag-igting ng panga sabay hawak sa kamay ko.
"Uhm..." hindi alam ni Nick ang sasabihin, lumingon siya sa akin at pinanlakihan ako ng mata. Humihingi ng tulong.
"He's a friend." Sabi ko at nagpaalam nang umalis para mag banyo
"Friend huh?" Bulong bulong ni Johansson sa likod ko, sinundan pala ako
Umirap ako sa sarili at umiling. Anong gusto niya? Enemy?
"What are you doing?" Tanong ko nang nasa labas na kami ng comfort room. Balak niya ata pati sa loob ay sundan ako
Nagtaas siya ng dalawang kamay "Okay okay! I'll just wait here." Ngumiti siya at bigla akong nanlambot doon. Whatever!
Walang tao sa loob pero nang nakapasok na ako sa cubicle ay narinig ko ang hagikhikan at usapan ng mga bagong pasok.
"That's Brent right?" Nahihimigan ko ang interest sa tono niya. Umirap ako
"Sobrang gwapo niya at misteryoso! Ano kayang ginagawa niya sa labas?"
"Maybe his girlfriend is here?" Humina ang usapan kaya hindi ko na narinig
Lumabas ako at sinamahan sila sa tapat ng salamin. Ang kaninang bulungan na hindi ko narinig ay biglang nawala nang nagpakita ako. Nagkatinginan sila at parang may hidden message na sakanila.
Mabilis kong tinapos ang pag retouch habang sila naman ay mabagal pero nang palabas na ako at nag ayos sila ng kanilang bag at sinundan ako.
Alam ko kung ano ang pakay ng dalawang babae kaya nang nakita ko sa labas si Johansson ay umirap ako at nilagpasan siya.
"Tiara." Nilingon ko siya, ambang lalapit na sa akin pero kinausap siya noong dalawang babae! At ang masungit na si Johansson ay kinausap sila!
Umirap ulit ako at lumayo na sakanila. Hindi pa ako nakakalayo ay naramdaman ko ang kanyang kamay sa braso ko.
"Why are you here?"
"Am I not allowed?"
Hindi ko sinagot ang tanong niya at patuloy lang ako sa paglalakad. Ayokong bumalik sa dancefloor dahil maka-encounter na nanaman ako ng ganoong scenario, ayoko namang magpag-isa kay Johansson sa couch.
"May kasama ka?" Hinarap ko siya at dahil biglaan iyon ay biglang nagdikit ang katawan namin. Hinawakan niya ang balikat ko pababa sa aking bewang para lumayo sa akin
"Austin." aniya na parang ayaw niya sabihin sa akin ang tungkol kay Austin
"Your fiancee?" Kumunot ang noo niya at dumiin din ang pagkakahawak niya sa bewang ko
Nagkatingin kami, maingay sa paligid pero ramdam na ramdam ko ang tibok ng puso ko sa sakit kahit na wala pa siyang sinasabi
Hindi niya ako sinagot. Hawak ang bewang ko ay iginiya niya ako sa couch sa dulo kung saan walang masyadong tao, nakita ko si Austin na may kasamang dalawang babae sa magkabilang tabi niya. This must be their table.
Niyaya siya ni Austin kasi alam niyang brokenhearted ang pinsan niyang si Maxxine? I bet not dahil mukhang hindi pa nagkikita ang dalawa.
Umupo kami sa harap nila, masyadong malaki ang couch na ito para sa aming lima. Lumayo ako kay Johansson nang naramdaman ang braso sa likod ng parte ng couch na inuupuan ko.
I'm pissed at him, hindi niya sinagot ang tanong ko kanina pero hindi niya rin tinanggihan. He's engaged!
At bakit ako sumama sakaniya dito? Hindi ko rin alam!
"Alright! Aright! Stop giving me those dead stares! Aalis na kami." Tumawa si Austin at inescort ang mga babae niya palayo sa couch
Okay... this is awkward.
Lumayo pa ako sakaniya nang mapansing unti-unti niya kinakain ang distansyang ibinigay ko kanina
"Why are you distancing yourself?"
"Because someone might see us! Ayoko ng gulo, you have a fiancee at dapat ay siya ang kasama mo hindi ako." Umirap ako at lumayo hanggang sa nasa gitna na ako ng couch
"I don't know why I'm still here though." Bulong ko at akmang tatayo na nang hinawakan niya ang kamay ko at pinaupo sakaniya! What the hell?
"Johansson! May makakakita!" Sabi ko at pinilit na tumayo pero ikinulong na niya ako sa kanyang braso
His strong arms won't give me a chance to move not even an inch!
"I don't have a finacée."
"Liar! Everyone knows about it!"
"I don't." Pilit ko paring makalayo sakaniya, I find this position awkward!
"Come on, Tiara. Did you see any engagement party?"
Yeah right, if the only heir of the Johansson will get engaged, it should be publish on magazine or social media!
"It must be private." Depensa ko
"I am not, Tiara. Quit pushing." Aniya at tinagilid ako para magkaharap kami
"Who gave you that thought?"
"Everyone! My friends! And heard it from random people! I even saw you in a hotel together. Idedeny mo pa ba?" Okay, I sound jealous. I should tone down my voice a little bit.
"Who is the girl, by the way?"
I can't believe this guy!
"Bakit? Madami ba sila?" Pilit ang tawa ko at this time ay may pwersa na sa pagtanggal ko ng kanyang braso sa akin pero masyado siyang malakas. Damn it!
"Bakit? Isa ka lang naman ah?"
What? Tinignan ko siya, finding humor in his eyes but I saw seriousness and only that.
"Who, Tiara? So I can stop doing business with whoever that girl is. Just to stop your jealousy."
"I am not jealous."
"Sure." Tumawa siya. Ngayon ko lang naamoy ang pabango niya dahil sa sobrang lapit namin. His hand is on my lap while the other is snaking on my waist. I can escape, alright.
I felt his lips on the side of my head "Who, Tiara?" He whispered sexually
Kinagat ko ang labi ko at umiling.
"Kelsey Wilson?"
"Isn't it obvious?" Bulong ko para sa sarili ko lang pero narinig niya ata dahilan nang paglapit ko pa lalo sakaniya
"She's a family friend and a business partner, should I cut all my connections with her?"
"What? Bakit mo gagawin iyon?" Kumunot ang noo ko
"Because you're jealous."
"I am not!" Mabilis kong depensa at ang kaninag galit ay biglang bumalik. I tried to escape again pero agad niya akong nahuli
"Upset then?" Umiling na lamang ako
There you go Tiara, the answer to all of your questions. He's not engage and don't have a family. I can easily tell him about his daughter but fear is still lingering inside me
"My turn now." Ibinalik niya ang kamay niya sa hita ko. Sobrang lapit ng mukha niya sa akin, mabuti na lang at nakatagilid ako sakaniya. Hindi ko ata kakayaning makatitig siya ng ganito kalapit
"Who is that boy?" Maka-"boy" naman 'to parang hindi ka edad ah?
"Marco Trinidad, he's a local artist. Hindi mo kilala?"
Nanliit ang mata niya sa akin. "Should I care?"
Yeah right, busy siyang tao at wala siyang panahon para manood ng kung ano ano sa T.V.
"He likes you like everybody else."
"What are you talking about? Not everybody else likes me."
"They do, trust me." Umirap ako, I find it ridiculous. Saan niya naman nakuha iyon?
"Can we stop arguing about everything? I want to catch up on the things we missed."
"We always argue, Johansson. Kung nakakalimutan mo." Ever since we've met, we always argue and until now it's still a mystery on how I fell in love with him
"You hate me."
"No, I didn't." Depensa ko at huli na nang mapansin iyon!
"Uh-huh? I think you really hate me though."
"Think what you want to think." Ngisi ko at tinignan siya.
Nagulat ako nang titig na titig siya sa akin. I forgot the feeling of this, iyong ganito kalapit at abot kamay mo. Inisa-isa kong titigan ang mata niyang banyaga at ang ilong niyang perpekto. He have a visible beard na nagpapadagdag sa kagwapuhan at pagiging misteryoso niya. My eyes suddenly caught his lips moved kaya doon nag focus ang titig ko, natural na mapula at tama ang hugis. I suddenly want to feel it
Bumalik ang tingin ko sakanyang mata at nakatitig din ito sa labi ko. Ayan, Tiara! Kasalanan mo ito!
Because I can process everything, I felt his hand on my cheeks and the next thing I know is that he's kissing me full of hunger and desire!
His kisses were savage and sexual. Na parang ang tagal na niyang hinintay 'tong pagkakataong ito at ngayon ay nangyayari na ay hindi na niya mapigilang maging sabik.
He caught my hands on his chest and placed it on his shoulders, he cursed and gave me a few seconds before continuing it with more sexual kiss!
"Johansson..." I said in between our kisses. Unti-unting tumataas ang kanyang kamay galing sa aking hita patungo sa tyan
"Fuck, I've been waiting for you for too long. You're not going anywhere this time." Napasinghap ako nang maramdaman ang kanyang kamay sa aking dibdib. He took that opportunity to insert his tongue and played with mine
My sanity is nowhere to be found, I am at lost whenever Johansson is around. Bumaba ang halik niya sa aking leeg, I tilted to give him access. Kinagat ko ang labi ko at napagawak sakaniyang polo nang maramdaman ang kiliti dahil sakaniyang beard.
"Let's stop right here. I don't want anyone to see you this horny because of me." He chuckled while I am to stunned to process what just happened! Really, Tiara?