Sebby's POV
Nakatingin lang ako kay idol habang naglalakad pabalik sa upoan niya.
hanggang sa siya ay makaupo.
hindi ko alam kung bakit parang hinaplos ang puso nong mga linyang binitiwan niya sa harapan kanina.
siya lang ang tiningtingnan ko habang naka tingin siya sa tanawin sa labas.
mukhang uulan aah?
ang itim kasi ng kalangitan at ang lakas pa ng hangin.
ano ba ang meron sa labas bakit totok na totok si idol don?
para ba itong bata na naghihintay bumuhos ang ulan.
ilang segundo pa siyang ganon.
"Are you okay now Mr.Echavez?" rinig king tanong ni ma'am pero wala akong narinig na sagot mula kay kennai.
kaya tiningnan ko siya.
(O_O)...
(O_O)...
(O_O)...
nakatingin rin siya kay idol?
bakit?
akala ko ba galit siya dito?
naguguluhan man ay muli kung tiningnan ang babaeng nagpapamangha sa akin araw araw.
Inangat nito ang ulo sa ere saka mariin siyang pumikit.
at mula sa kinauupoan ko, nakita ko ang pagpatak ng tubig mula da kanyang mata.
~ ZOOM IN!! ~
~ ZOOM IN!! ~
SPOTTED ALERT ⇨ TEARS!
(O_O)..
(o_o)...
(T_T)...
bakit umiiyak si idol?
huhuhuhu..
~ SINOOOK!! ~
huhuhuhuhu...
idol koooooooo (T_T)...
"Mr.Echavez" rinig kung tawag uli ni ma'am kay kennai pero tinignan lang siya ng kaibigan ko saka muling tiningnan si idol.
nakatuon parin kay idol ang atensyon ko habang pinuponasan nito ang luha gamit ang kamay niya.
nalulungkot ko.
gusto kung ako ang gumawa non.
gusto kung maramdaman niya na may nalulungkot rin sa kanya.
pero natatakot ako.
natatakot ako na pag ginawa ko yun sa kanya baka baliin niya na lang bigla ang katawan ko kagaya ng lagi niyang sinasabi.
hindi ako bakla.
natatakot lang talaga ko.
huhuhuhu....
idooool kooooo (T_T)...
~ SINOOOOK!! ~
hanggang sa dahan dahan itong humarap sa amin.
(O_O)....
patay ka Sebby Marcarus!
"Mr.echavez? kanina pa kita tinatawag"agad kung tiningnan si ma'am sabay siko ko kay kennai.
SAVE BY THE BELL!!
nakahinga ako ng maluwag.
sobrang kinabahan talaga ako ng makita ni idol na nakatingin kami sa kanya ni kennai.
"uuh..yes ma'am" sagot ni kennai.
"kaya mo na bang pumunta dito sa harapan? lahat na kasi may grade na, ikaw na lang ang wala"
tumango naman ang kaibigan ko.
saka ito ito tumayo.
"wag mong biglain ang katawan mo, kaka nosebleed mo pa lang baka mahilo ka" sabi ni idol.
napatingin naman ako sa kanya.
"Idol is right parekoy, huwag mong biglain ang katawan mo"
"Nakatayo na nga ako oh! sana kanina niya pa sinabi iyan at saka pwede ba mas alam ko ang katawan ko" inis na saad ni kennai."tsh. nakikisang ayon ka lang naman e"
(O_O)...
HALA!
What the hell is wrong with him?
I mean hindi ko siya maintindihan.
sobrang kilala ko na siya at sa sobrang kilala konsa kanya alam ko na kung kailan siya naiinis o galit.
pero iba ngayon e.
sobrang iba.
parang may nag bago sa paraan ng pagkainis niya.
tiningnan ko si idol.
takang nakatingin lang ito sa naiinis kung kaibigan.
"tss. walang kwenta" rinig kung saad ni idol.
(O_O)...
muli kung tiningnan si kennai, na ngayon ay naglalakad na papunta sa harap.
Sana nagkakamali lang ako pagkakaintindi ko sa galaw mo ngayon parekoy.
Sana nga!
Kennai's POV
Pagkatapos akong tawagin ni ma'am ay agad akong tumayo.
"wag mong biglain ang katawan mo, kaka nosebleed mo pa lang baka mahilo ka" rinig kung saad ni ayieka kaya napatingin akong bigla sa kanya.
hindi siya nakatingin sa akin.
pero ...
~ LUNOOK! ~
bumilis na naman ang tibok ng puso
ko.
LUB DUB! LUB DUB! LUB DUB! LUB DUB!
WHAT THE FVCK!!
bakit ba ganito ang puso ko ngayon?!
AAAAAHHHHHHHH!!!
NAKAKAINIS KA NG PUSO KA!!
ABNORMAL KA NA!!
HINDI NA KITA MAINTINDIHAN!!
"Idol is right parekoy, huwag mong biglain ang katawan mo" ani ni sebby.
napasimangot ako.
(>_<)...
NAIINIS AKO SA DI MALAMANG DAHILAN!!
"Nakatayo na nga ako oh! sana kanina niya pa sinabi iyan at saka pwede ba mas alam ko ang katawan ko" inis na saad ko."tsh. nakikisang ayon ka lang naman e"
Nakakainis kasi e. sobrang nakakainis!!
nakasimangot na naglakad ako papunta sa harap.
magsasalita na sana ako ng may biglang kumatok sa pintuan ng room namin.
lahat kami napatingin sa parting yun.
~ TOK TOK!! ~
ilang sigundo muna bago bumukas iyon.
(O_O)..
(O_O)...
(>_<)...
yung hambog/manyakis na coach!
TAENAAAAAAAAAA!!
lalong nadagdagan ang inis ko lalo na nong masilayan ko ang ngising unggoy niya.
"Yes coach Ian?" tanong ni ma'am.
Ian pala ang name niya? ang pangit! kasing pangit ng mukha niya!
"ohmu.. ang gwapo talaga ni coach Ian"
"Oo nga.. yieerrr grr ang poge niya"
rinig kung bulong bulongan ng mga kaklase kung babae.
(O_O)..
gwapo? san banda? e mas gwapo pa nga ang paa ko sa unggoy na 'yan.
MGA WALANG TASTE!!
"May I excuse Ms.Sandoval Ma'am? gusto siyang kausapin ni Dean Mirosa"
(O_O)...
Dean Mirosa?
Dean ng Department namin yun ah.
Ano na naman kayang ginawang katarantaduhang ng babaeng to?
"Ms.Sandoval" tawag ni ma'am kay ayieka.
napatingin rin ako sa kanya.
parang di interesadong tumingin lang ito sa unggoy na nasa may pinto ngayon.
"Bakit?" walang ganang tanong niya.
"Gusto kang makausap ni Dean Mirosa"
"bakit?" ulit niya pa.
"anong bakit? gusto ka ngang kaus---"
"bakit ikaw ang nandito ngayon?" putol ni ayieka sa sasabihin niya pa sana.
lahat kami ay napanganga sa diritsahang tanong niya na yun.
as in kaming lahat.
"W-what do you m-mean?" nahihiyang tanong ni coach unggoy.
HAHAHA BUTI NGA SA'YO!!
ANO KA NGAYON HAA?
"As far as I know may S.A si Dean Mirosa at meron din siyang secretary" walang ganang saad pa rin ni ayieka." e' bakit ikaw ang andito ngayon?"
with that nag flashback sa akin yung nangyari sa akin nong natamaan si coach unggoy ng trashcan.
kung ano ang pagkapahiya ko nong time na yun mas doble pa ang nangyari sa kanya ngayon.
kasi sa harap mismo ng mga kaklase ko siya sinupalpal at ipinahiya ni ayieka.
hindi ko na tuloy na napigilan ang sarili ko.
"HAHAHAHAHAHA HAHAHAHAHA" malakas na tawa ko."HAHAHAHAHA TANGINA"
pumapadyak padyak pa ako habang tumatawa.
"HAHAHAHAHAHA .. NAPAHIYA RIN ANG UNGGOY. HAHAHAHA"
bakit ba? e sa masayang masaya ako dahil sa wakas ay nakaganti ako.
"Eherm" rinig kung may nag peke ng ubo.
pilit kung tinapos ang pagtawa ko kahit na nahihirapan ako.
Ang sakit sa tiyan pag nagpipigil!!
tiningnan ko ang may ari ng boses na 'yun.
(O_O)...
"Is there something funny Mr.Echavez?" pissed off na tanong ni ma'am.
~ LUNOOOOOOK!! ~
inilibot ko ang tingin ko sa loob ng classroom.
(O_O) -- lahat ng kaklase ko.
(OoO) -- si sebby na nakanganga pa.
at napako ang atensyon ko sa babaeng kinaiinisan ko.
LUB DUB! LUB DUB! LUB DUB! LUB DUB!
(......) -- SIYA. Emotionless!!!
bakit ba lage na lang walang kwenta ang mukha niya?
PUTIK!!
at bakit ba lage nalang bumibilis ang tibok ng puso ko?!!
AAAAHHHHHHHH!!
BUSEEEEEEEEEYT!!!!
"Mr.Echavez" untag sa akin ni ma'am.
"HA? ah. m-meron po ma'am" utal utal na sagot ko.
bakas naman sa mukha ng lahat ang pagtataka sa sagot ko.
try niyo kayang maging ako para malaman niyo na nakakatawa talaha ang pinagtatawanan ko.
(>_<)...
KJs!!
"Then tell us kung ano ang nakakatawa" boses ni unggoy.
batid kung naiinis na siya.
KAYA HINDI KO SIYA PINANSIN!
BWAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!!
TAENAAAAAAA MO UNGGOY KA!
BWAHAHAHAHHAHAHAHAHHAHAH!
"Ano nga ba ang nakakatawa Mr.Echavez" tanong uli ni ma'am.
nasamid ako sa sarili kung dila.
ano nga ba ang nakakatawa kennai?
ang alam ko natatawa ako sa unggoy na nakatayo ngayon sa may pintuan.
alangan naman yun ang sabihin ko.
mag isip ka kennai. dali mag isip ka!
~ TIK TOK TIK TOK TIK TOK TIK TOK!! ~
"We're waiting Mr.Echavez" nauubosang pasensya na saad ni ma'am.
~ TIK TOK TIK TOK TIK TOK TIK TOK!! ~
sandali lang. nag-iisip pa ako ng matinong rason e. Excite lang? grr!!
isip.
isip.
TING!
BRIGHT IDEA.☜
Alam ko na.
"Hahaha. e ahmm natatawa ako kay sebby e"
SANA MAG WORK ANG NASA ISIP KO.
"why? anong meron kay Mr. Marcarus?" takang tanong ni ma'am.
napatingin ako kay sebby na ngayon ang clueless sa sinasabi ko.
(^_^)v...
PEACE PAREKOY!
ngayon ko lang gagamitin ang pangalan mo. promise ko, pagkatapos nito ililibre kita kahit saan mo gusto.
"E kasi mukha siyang unggoy" papikit at diriritso kung saad."tama.. y-yes tama.. mukha siyang unggoy"
"W-what!?" rinig kung kuntrang boses ni sebby.
idinilat ko ang nga mata ko at pinanlakihan ng mga mata ang kaibigan ko.
PLEASE! kahit ngayon lang manahimik ka at huwag munang mag react.
"You're talking nonsense"--coach unggoy.
inis na tumingin ako sa kanya.
TALKING NONSENSE? HAAAAAH!! E KUNG SABIHIN KO KAYA DITO MISMO NA IKAW ANG PINAGTATAWANAN KO?! TAENA MO TALAGANG UNGGOY KA! ANG PANGIT MO!
"sumama ka na kay coach Ian Ms.Sandoval baka hinihintay ka na ni Dean Mirosa"-- ma'am.
nakita ko naman ang pagtayo ni ayieka.
at walang emosyong naglakad ito habang nakatingin sa akin..
(O_O)...
(O_O)...
~ LUNOOOOK!! ~
(O_O)...
~LUNOOOOOK!! ~
bakit siya nakatingin sa akin?
WAAAAAAAAAAAAAAAH!!
Hanggang sa magpantay kami at bago pa ito tuluyang makalagpas ay walang buhay na nagsalita ito.
"That was the most stupid alibi I've ever heard" aniya saka mapaklang ngumisi at nilagpasan ako.
(O_O)...
nag slow mo ang lahat.
paulit ulit sa taenga ko ang huling linyang binitawan niya.
napatingin ako sa likuran ni ayieka hanggang sa tuluyan na itong makalapit kay coach unggoy.
at walang sabisabing nagpatiuna itong naglakad ng walang lingon-lingun.
buhat sa kinatatayuan ko nakita ko naman ang pag ngisi ni unggoy.
AAAAHHHHHHH!!
BUSEEEEEYT!!
malamang narinig niya ang sinabi ni ayieka.
at malamang rin ang masaya siya dahil nakabawi na naman siya.
SCORE: 2-1
KAINIIIIIIIIIIIIS!!
LANGYA KA AYIEKA!!
Ayieka's POV
Nang makalabas na ako sa classroom ay napahawak ako sa sentido ko at minasahe ito.
kumikirot kasi.
masyado ko atang nagagamit ang utak ko ngayon.tss!
patuloy lang ako sa paglalakad at pagmamasahe sa sentido ko nang may maramdaman akong sumasabay na sa paglalakad ko.
dahil magaling akong makiramdam, hindi ko na nilingon ang taong kasabayan ko.
"bakit mo naman ako iniwan don?"
boses pa lang kilala ko na.
tss!! ba't ba ang hilig niyang mag umpisa sa bakit? puro bakit?
"may sinabi ka bang magpapahintay ka?" walang ganang sagot ko.
(-_-)...
Lalo atang sumasakit ang ulo ko ah.
ilang sigundo muna itong natahimik bago muling magsalita.
"Pag sinabi ko bang magpapahintay ako, ahm gagawin mo?" rinig kung tensyonadong tanong ni coach Ian.
(-_-)...
Ano kayang klaseng sagot ang gustong marinig nito? tss!
"hindi" walang halong pag-aalinlangan na sagot ko.
hindi ako yung tipo ng taong mahilig magsinungaling para lang mapasaya ang iba.
"bakit?"
"kasi hindi naman ako interesadong gawin yun" lalo na sa'yo.tss!
rinig ko ang malalim niyang paghinga.
"Why are you like that?"
hapo ang noong napatingin sa kanya.
"Like what?" kunot noong tanong ko.
"Nagsasalita ka nga at sinasagot mo nga ang mga tanong ko pero wala namang emosyon"
(O_O)...
(O_O)...
(>_<)...
Luh! ang arti. pasalamat nga siya sinasagot ko pa ang mga tanong niya!
"minsan pa nga hindi kita maintindihan dahil masyadong malalim ang mga salitang ginagamit mo"
ano bang pinagsasabi nito?tss!
"at kung minsan rin nak----
"teka. teka nga--" putol ko sa anumang sasabihin niya pa.
tumigil na ako sa paglalakad at tiningnan siya. takang napatingin naman ito sa akin.
"ilang reklamo pa ba tungkol sa akin ang meron diyan sa lintik na katawan mo ha?" inis na tanong ko.
"marami pa"
(O_O)..
PAAAKSHEYT!!
"Pumunta ka sa police station at don mo ilabas ang mga hinanakit mo" inis pa ring saad ko."tangina. puro ka reklamo"
dahil sa masakit ang ulo ko sumabay pa ang inis ko ay iniwan ko siyang nakatunganga dahil sa sinabi ko.
nakailang hakbang palang ako and obviously hindi pa ako ganon kalayo sa kanya ng marinig ko siyang magsalita.
"It's not like that ayieka..it's just that" tila nahihirapang saad niya."you've change a lot"
SHOOT!!
yung huling salitang binitawan niya ang nagpatigil sa paglalakad ko at mas lalong nagpainis sa akin.
"Ano nga bang alam mo tungkol sa akin?" kuyom ang kamaong tanong ko."huh? coach Ian?"
gigil na tanong ko pero wala man lang akong narinig na sagot mula sa kanya.
"Maliban sa pangalan ko, ano pa nga bang alam mo sa buhay ko?" dagdag na tanong ko.
"maliban don sa tagpong ipinakilala ako sa'yo 4 years ago. ano pa nga bang alam mo sa akin?"
"at don sa mga araw na napapasama ako sa mga lakad niyo at tahimik lang ako sa isang sulok habang kasama kayo, ano pa nga bang alam mo sa akin?"
napabuntong hininga ako habang koyum pa rin ang mga kamao ko.
"gaano mo ba ako kakilala para masabi mong nagbago nga ako?"
naghintay ako sa sagot sa mga tanong ko pero wala akong narinig na sagot mula sa kanya.
at dahil mainipin akong tao ay hindi ko na hinintay ang sagot niya at nagsimula na uli akong maglakad.
pero kagaya kanina, nakailang hakbang na ako ng marinig ko ang sagot niya.
"I may not know you well ayieka pero sapat na ang alam ko tungkol sa'yo para masabi kung nagbago ka nga" sabay ng mga salitang yun ang paghakbang niya sa akin.
at kagaya rin kanina muli akong tumigil sa paglalakad.
I smiled bitterly without looking at him.
"I admit, nagbago nga ako" senserong saad ko.natahimik uli siya.
"but I didn't find any reason why it affects you this much" dagdag ko.
"bakit?" ramdam ko ang presensya niya nga dalawang hakbang mula sa likuran ko.
alam kung sapat ng distansyang iyon para hindi ko siya masaktan.
"bakit?" ulit na tanong niya.
(O_O)...
TANGINANG BAKIT NA'YAN!
bakit ba ang hilig niya magtanong ng bakit?
E KUNG IPAKAIN KO KAYA SA BUNGANGA NIYA ANG SALITANG BAKIT? LINTIK! (>_<)..
"Isang pang bakit galing sa'yo tatamaan ka na talaga sa akin" gigil na saad ko.
kung maka bakit parang wala ng bukas!
pero hindi man lang niya pinansin ang pagbabanta ko.
"dahil ba sinaktan ka niya? dahil ba nangako siya pero hindi niya tinupad?"
muling kumunot ang noo ko sa mga linyang sinabi niya at alam kung nagsisimula ng magdilim ang paningin ko.
(>_<)...
hindi ko na gugustohan ang tabas ng dila mo coach Ian!
Isang maling salita nalang galing sa'yo, isang maling salita nalang talaga.
"O dahil iniwan ka niya?"
SHOOOOOOT!!
sumabog na nga ang pagtitimpi ko.
marahas na nilingon ko siya at gigil na kiniwelyuhan.
~ HUUUK!! ~
nanlalaki ang mga mata niyang nakatingin sa akin habang ako naman ay nanlilisik na nakatingin sa kanya.
ramdam ko ang panginginig ng kamay ko dahil sa inis at galit.
wala ng silbi kung pigilan ko pa ang sarili dahil sabog na sabog at sagad na sagad na ang pasensya ko.
"ulitin mo nga ang sinabi mo?!" magkadikit na ang ngiping utos ko sa kanya sa sobrang gigil at galit ko.
"bakit? yun naman talaga ang dahilan kaya ka nagbago, hindi ba?" matapang na sagot niya.
(>_<)..
PUTANGINA MO! ANO BANG ALAM MO? GAGO!!
lalong humigpit ang pagkwelyo ko sa kanya at batid kung nahihirapan na siya dahil habol na ang hininga niya.
mas lalo ko pang inilapit ang mukha ko sa kanya.
"Wala kang alam, kaya wag kang mag marunong" mahina pero madiin na saad ko."at huwag ka ring makialam dahil wala kang karapatang makialam"
"at sa susunod, huwag ka na ring magsalita dahil pag ako napikon diyan sa tabas ng dila mo" inilapit ko ang bibig ko sa kaliwang tainga niya."ako mismo ang puputol niyan saka ko ipapakain sa'yo!" gigil na saad ko saka ko siya patulak na binitawan.
tatalikod na sana akong may mahagip akong isang pares ng sapatos na nakatago sa likod ng pader ilang hakbang ang layo mula sa kinatatayuan namin ni coach Ian.
(O_O)...
(o_o)...
(>_<)...
makikinig na nga rin lang, hindi pa ginalingan ang pagtatago.
ang daming tanga sa mundo. tss!
tumalikod na ako at hindi ko na pinansin kung sino man ang taong nakatago sa likod ng pader na'yon dahil sapatos pa lang alam ko na kung sino ang nagmamay-ari non.
ngunit sa pagtalikod ko'y muling nagsalita si coach.
"alam kung wala akong karapatamg manghimasok sa buhay mo"aniya."pero kasi ayieka, nasasaktan ako" nagsimula ng gumaragal ang boses niya.
natigilan ako.
~ LUNOK!! ~
"nasasaktan ako dahil alam ko hindi ka dating ganyan" malalaman mo talaga sa boses niya ang totoo niyang nararamdaman."at mas nasasaktan ako tuwing nakikita kitang nasasaktan dahil alam kung patuloy ka pa ring nahihirapan at araw araw na nasasaktan"
mahaba ang mga linyang binitawan niya.
pero bakit ganon?
wala akong naramdaman.
siguro dahil namanhid na ang buong pagkataong meron ako.
kung normal lang siguro ako, alam kung ma tatouch ako sa sinabi niya.
kaso hindi na ako normal at mas lalong hindi na ako yung dating 'ako'
kaya sa huli binura ko nalang yun sa utak ko at pinalabas yun sa kabilang taenga ko.
ramdam ko pa rin ang pangingirot ng ulo ko at mas lalo pa itong nadaragdagan.
"sige lang. masaktan ka lang" walang emosyong saad ko."damdamin mo naman 'yan at wala akong pakialam sa nararamdaman mo kaya problema mo na iyan"
"ayieka naman e"
"at kahit na anong madramang salita pa ang bitawan mo" saad ko."hindi na ako tatablan dahil namanhid na ang pagkatao ko at matagal ng patay ang dating ako"
pagkatapos kung sabihin ang pamatay na mga linya ko ay itinuloy ko na ang paglalakad hanggang sa makalabas na ako sa corridor. nasa dulo pa kasi ng building ang Dean's office.
Coach Ian's POV
HOOOOOOORAAAAAY!!
This is my very first time to have my own POV and hopefully this wouldn't be the last but then, alam kung depende pa rin yun sa takbo ng utak ni gaiaearth.
hindi ko na kailangang magpakilala dahil pangalan ko lang naman ang importate sa istorya na'to.
kung nagtatanong ka'yo kung kilala ko nga ba si ayieka.
the answer is YES!
at kung nagtatanong rin ka'yo kung bakit ako laging ganito sa kanya.
simple lang.
yun ay dahil gusto ko siya.
Tama!
nagsimula yung paghanga ko nong unang beses na ipakilala siya sa samahan namin.
She doesn't talk too much that time.
tahimik lang siyang nakatingin sa amin at tipid pa kung ngumiti.
hanggang sa isang araw biniro siya ng isa sa mga kasama namin.
ewan ko kung anong biro yun pero bigla nalang siyang tumawa.
yung tawang wagas.
yung tawa ng isang taong masaya.
and that laughed of her made my heart frozed for 5 seconds.
at simula sa araw na yun lagi ko na siyang inaabangan at tahimik na pinagmamasdan.
hindi siya yung tipo na taong palaging nakangiti.
pero pag siya na ang ngumiti tiyak mapapangiti ka rin.
hindi man siya yung tipo ng taong salita ng salita.
pero pag narinig muna ang boses niya,mararamdaman mo talaga ang senseredad niya.
at hindi rin siya yung tipo ng taong mahilig makihalobilo sa iba,
pero kabang nakilala ka na niya, mararamdaman mo na lang na importante ka na pala sa kanya.
ang pagtingin at pagmasid sa kanya ay patuloy ko lang ginawa hanggang sa di ko na namalayan.
Hulog na hulog na pala ako.
ang simpleng pag hanga.
ang simpleng pagtingin.
at ang simpleng pag ngiti ko dahil sa kanya.
yumabong ng yumabong.
hanggang sa nabunga iyon ng pagmamahal.
wagas na pagmamahal.
pagmamahal na alam kung kailanman man ay hindi niya gugustuhing suklian.
dahil nakapako na ang anino at puso nito sa isang dati kung kaibigan.
at yun ang masakit sa lahat.
and now, I'm silently looking at her back habang naglalakad siya palayo sa akin.
yung feeling na malapit pang siya pero ang layo layo naman siya.
hindi na siya ang kilala kung ayieka.
lahat nagbago sa kanya.
batid kung alam ko ang dahilan niya.
at yun ang dahil sobrang nasaktan siya.
gusto kung ihakbang ang mga paa ko.
gusto ko siyang sundan.
at gusto ko siyang yakapin at iparamdam sa kanyang andito ako kahit hindi man ako importante para sa kanya.
ayus lang basta maramdaman niya lang na andito ako.
pero hindi ko magawa ang gusto kung gawin dahil alam kung pipigilan niya lang akong gawin yun.
patuloy lang ako sa pagtingin sa likuran niya hanggang sa tuluyan na siyanv maglaho sa paningin ko.
"ayieka. ano na lang kaya ang mangyayari pag nalaman mo ang totoong dahilan kung bakit ka nasasaktan ngayon?" anas ko sarili at tinahak ang daan papunta sa dean's office.
**************★☆★