BARBIE GIRL
CHAPTER TWENTY NINE
(Kathryn)
"Kasi.. hindi na ako pwedeng manatili dito. Sorry kasi hindi na ako pwedeng manatili sa tabi mo. Paalam, Daniel. Mahal na mahal kita."
Naglakad ako palayo kay Daniel. Sa bawat hakbang na ginagawa ko, para bang tinutusok ang puso ko. Pagkatapos nito, hindi ko na alam kung anong gagawin ko. Hindi ko na alam kung anong magiging desisyon ko. Babalik ba ako sa Barbie World at bubuharin lahat ng alaala ko sa Planet Earth? O mananatili ako sa Planet Earth? Ngunit mabubura lahat ng mga masasayang alaala.
"MANIKA!" Napatigil ako sa paglalakad nang marinig kong sumigaw si Daniel. Hindi ko na napigilan ang luha ko. "An-ano bang pinagsasabi mo?!" Sigaw niya.
Lumingon ako kay Daniel.
Sorry, Daniel. Gusto kong magstay sa tabi mo. Gusto kong hintayin ang araw na mamahalin mo rin ako. Pero ang complicated kasi, eh. "Sorry..." Bulong ko sa sarili. Alam kong hindi mo ko maririnig. Pasensya na, Daniel. Hindi ko natupad 'yung promise kong hindi kita iiwan.
"Diba sinabi mong hindi ka muna aalis? Diba hihintayin mo pa ang araw na sasabihin ko sayong mahal kita? Diba... hindi mo ko iiwan?!" Sigaw ni Daniel. Gusto ko siyang yakapin at sabihing joke lang ang lahat. Pero alam kong hindi na pwede. "Kathryn, wag ka ng umalis. Dito ka nalang sa tabi ko. Wag ka ng bumalik sa mundo niyo. Dito ka na lang sa mundo ko."
Tinalikuran ko muli si Daniel at tumakbo palayo. Super sakit ng puso ko. Feeling ko mabibiyak ito. Parang sina'slice ng kutsilyo. Ang sakit-sakit. Hindi pa nga nagsisimula, pero nasa ending na kaagad. Tapos na agad. Wala na. Wala na...
"Kathryn..."
Napatigil ako sa pagtakbo nang may tumawag sa akin. Lumapit sa akin si Barbie Superior at hinawakan ang magkabila kong balikat. "Kailangan mo ng pumili." Saad niya.
Pinunasan ko ang luha sa aking mga mata.
"B-barbie Superior... b-bakit p-po si Mich ang mahal ni Daniel? Sinabi po niyo sa akin na ako ang gusto ni Daniel noong bata kami. P-pero..."
Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko. Niyakap ako ni Barbie Superior at hinaplos ang buhok ko. "Dahil sa sobrang galit sayo ni Mich, binaligtad niya ang kwento. Sinabi niya kay Daniel na siya ang nagligtas sa kanya. At ikaw, pumunta ka raw ng ibang bansa. Naniwala si Daniel sapagkat hindi naman alam ng magulang niyo ang ginagawa ni Mich. Bago ka bumalik dito sa Planet Earth, mayroong tampo sayo si Daniel sapagkat akala niya iniwan mo siya."
P-pero bakit?
Kung mahal ni Mich si Daniel... bakit niya niloko si Daniel?
Narealize ba niya na hindi niya pala mahal si Daniel? Labo!
"Hindi tunay na mahal ni Mich si Daniel. Atensyon lang naman ang kailangan niya. Pakiramdam niya kasi mag-isa lang siya sa mundong ito. Kasi akala niya ikaw ang perfect." Saad ni Barbie Superior. Nabasa ba niya mind ko? "Ginagamit niya lang si Daniel."
Gusto ko sanang makausap ang kapatid ko.
Sana... magbago siya. Kasi alam kong maraming nagmamahal sa kanya. Sigurado akong mahal din siya ng magulang namin.
"Pero bilang ate ni Mic-,"
"Po? Mas matanda pala ako kay Mich? Bakit same year lang po kami? Bakit halos magkaedad lang po kami?" Sigaw ko. Parang ang dami ko pang kailangang malaman.
"Mas matanda ka kay Mich. Eleven months ang tanda mo sa kanya kaya medyo magkaage pa rin kayo." Tiningnan ako ni Barbie Superior. "Bilang ate ni Mich, kailangan mo siyang intindihin. Kailangan mo siyang unawain." Paano ko gagawin 'yun? Kung babalik ako dito... mababago ang lahat. Parang... ang complicated. Tiningnan ni Barbie Superior ang relo niya. "Kailangan mo ng gumawa ng desisyon, Kathryn." Seryoso niyang saad.
"P-pwede po bang magrequest bago ako magdesisyon?" Nanginginig kong tanong. Sa totoo lang, hindi ko alam kung anong pipiliin ko. Nahihirapan ako. "Maaari ko po bang makita ang nakaraan ko? Bago po ako magdesisyon, gusto ko pong makita ang buhay ko dati... bago ako macoma. Bago ako maaksidente." Aniya ko.
Ngumiti si Barbie Superior. Hinawakan niya ang kamay ko. "Pumunta muna tayo sa hotel. Baka may ibang makakita sa atin." Saad niya.
Lumingon ako sa likod ko.
Daniel... paalam
--------------------------------xx
"Ipikit mo ang mga mata mo."
Nang makarating kami sa hotel kung saan kami nags'stay ni Barbie Superior, dali-dali niya akong pinaupo sa couch. Ipinikit ko ang aking mata gaya ng utos niya.
"Ready ka na ba, Kathryn?" Tanong ni Barbie Superior.
Huminga ako ng malalim. "O-opo."
May naramdaman akong malamig sa kamay ko. Parang may ikinabit na bracelet si Superior sa aking kamay. Bubuksan ko sana ang mga mata ko upang tingnan kung ano 'yon ngunit bigla akong nahilo. Parang gumagalaw ang paligid. Parang may earthquake.
Pagkaopen ko ng eyes ko... nakikita ko na ang batang ako.
F L A S H B A C K
SEVEN YEARS AGO
"Yah!! Ibalik mo sa akin 'yan!!" Sigaw ko. Binelatan lang ako ni Daniel at tumakbo papunta sa Nipa Hut. To be honest, hindi sa amin ang nipa na ito. Tumatambay lang kami dito kapag wala kaming ginagawa ni Daniel. Wala namang nagagalit sa amin, eh. Kaya okay lang! Hihi!
"Tsk! Akin na lang 'tong Potchi! Parang isa lang." Sabi niya.
"Iyon na nga ang problema. Nag-iisa na lang pero kinuha mo pa." Saad ko sa kanya sabay pout. Naiinis kasi siya sa akin kapag nagpapout ako. Pero feeling ko naman cute ako, ah!
"Ba't ka nakaganyan? Iniinis mo ba ko?"
Geez. Super duper suplado talaga ni Daniel. Akala mo chiks! Wahihihihi! Joke, joke! "Hindi kita iniinis. Feeling ka talaga! Akin na ang Potchi ko." Seryoso kong saad at sinamaan siya ng tingin. Hindi niya ako pinansin at sinimulan niya ng buksan ang Potchi. Umupo ako sa sahig at tumahimik. Mura lang naman ang Potchi! Hmp!
Tinabihan ako ni Daniel. "Hay nako, ang drama!" Mahina niyang saad. Sinamaan ko siya ng tingin. Ang dami niyang bad comments sa akin palagi.
"Ya-," Hindi ko natuloy ang sasabihin ko kasi sinaksak ni Daniel sa bibig ko ang Potchi. Oh em gee. Hindi man lang ako ininform. "Yah! Malinis ba kama-,"
"Tingnan mo 'to. Kanina, paiyak ka na kasi kakainin ko Potchi mo. Ngayon naman nag-iinarte ka. Malinis ang kamay ko!" Bulyaw niya. Nginuya ko ang Potchi. "Kakatae ko lang." Aniya Daniel at tinaas baba pa ang kilay niya. Oh em gee!! Napatigil ako sa pagnguya.
"Cheryosho?" Eeeewww!!
Ngumiti si Daniel at ginulo ang buhok ko. "Biro lang, biro lang! Sige na. Nguyain mo na 'yan." Nakangiti niyang saad at tinap ang head ko.
Ilang minutes din kaming tahimik ni Daniel. Hindi awkward. Matagal na rin kasi kaming magkakilala ni Daniel. Super duper close na namin. Hindi na kami nagkakahiyaan. Mismong pangungulangot, nagagawa namin sa harap ng isa't isa. Hihihi. Medyo eeeww!
"Daniel..."
Tumingin sa mukha ko si Daniel. At nalipat ang tingin niya sa braso ko. "Oy, ba't may sugat 'yang braso mo? Parang kalmot ah." Saad niya.
Hinawakan ko ang braso ko upang takpan ito. "W-wala 'to. Nakalmot lang ako ng pusa sa amin. Naapakan ko kasi ang buntot." Lord, sorry po. Nagsinungaling ako. Sorry po.
"Kathryn, wala kayong pusa."
Nanlaki ang eyes ko. Aigoo. Magsisinungaling na lang, mali pa! Nakuuuu! Pano 'to? Paano ako makakalusot sa himagsik ni Daniel? Joke! Hihihihi!
"A-ah.. wa-,"
Hinawakan ni Daniel ang kamay ko.
"Si Mich ba?" Tanong niya.
Hindi ako nagsalita. Medyo maayos pa kami noon ni Mich. Nags'share kami ng gamit at nagk'kwentuhan. Pero one day, nagbago ang lahat. Ang cold niya sa akin. Tapos hindi na kami nagtatabi kapag matutulog. At tinatarayan niya ako. Minsan... nagkakapisikilan. I mean, sasabihin niyang aksidenteng masasaktan niya ako... pero alam kong sinasadya niya.
Hindi ko alam kung bakit bigla siyang nagalit sa akin.
Wala akong idea.
Hinila ako ni Daniel patayo. "Kakausapin ko na 'yang si Mich. Bakit ka ba niya ginaganyan? At ikaw, ba't hindi ka nagsasalita? Ba't di mo ipinagtatanggol ang sarili mo?"
"W-wag! Birthday bukas ni Mich. W-wag mo siyang kakausapin." Aniya ko. Nginitian ko si Daniel. "O-okay lang ako. Malayo naman 'to sa bituka."
"Wsdef@, ang bait mo naman kasi!" Sigaw ni Daniel.
Pinalo ko siya sa kamay. "Yah!! Mouth mo, ang bad!!!
Inakbayan ako ni Daniel. Ay, wrong. I mean, inipit ni Daniel ang ulo ko sa mabaho niyang kilikili. "Umuwi na tayo, Kathryn!!" Saad niya.
Habang naglalakad kami pauwi, may nadaanan kaming toy store. Kahit eleven years old na ako, nagco'collect pa rin ako ng mga manika. Hmm, ang cute kasi nila. Paglaki ko, gusto kong maging Barbie! Mabait na Barbie. Role model na barbie! Hihihihi!
Napatigil ako sa paglalakad at tiningnan ang salamin ng store.
"Omo! Daniel! May mga new arrival na Barbie!!" Sigaw ko habang pinapalo ang braso ni Daniel. Ang ganda ng Barbie na 'yon!!! Nakapink na gown! Omo!!
"Gusto mo?"
Napalingon ako kay Daniel at parang anytime bibilhin niya 'yung Barbie. Rich kid kasi sila. May bakery kasi ang mommy niya at maraming customers kaya marami silang money.
Umiling ako at hinila pauwi si Daniel. "Doon ka magdinner sa bahay, ah? Kausapin mo si Mich! Crush ka ata ng kapatid ko, eh. Hihihihi!"
"Tss! Sinabing hindi ko siya gusto, eh!"
"Oh? Eh sinong gusto mo?"
"Ikaw! Bad trip, manhid!" Sigaw ni Daniel at nauna ng maglakad. WHAT? Ako? Bad trip? Manhid? Omo!!! Eleven palang ako.. ang haba na ng hair ko!!
Hihihihihihihi!
------------------------xx
Pagkamulat ko ng eyes ko, pumunta agad ako sa room ng kapatid kong si Mich. Hindi nakasarado ang door niya kaya binuksan ko ito at nakitang natutulog pa siya.
Lumapit ako sa bed niya at lumuhod para magkalevel ang face niya.
"Mich!!! Wake up!! Birthday mo na!!" Sigaw ko habang nakangiti. "Happy birthday!!"
Sinamaan ako ng tingin ni Mich. "Psh. Anong happy sa birthday kung 'yang bad breath ang gigising sa akin?" Tumayo siya at tinulak ako. "Kahit naman birthday ko, ikaw pa rin ang bida." Saad niya at naglakad na palabas ng kwarto.
Kathryn, patience!
Kapatid mo 'yan. Wag kang susuko! Aja!
Dumeretso muna ako sa CR at nagbrush ng teeth. Masyado kasi akong excited batiin ang sister ko. Pero... hmm... mukhang fail ang pagbati ko sa kanya.
Pagkatapos ay pumunta ako sa kusina at nadatnan kong umiiyak si Mich. Wha? Nagtoothbrush lang ako tapos umiiyak na ang kapatid ko?
"O, ayan! Diyan naman kayo magaling!" Sigaw niya.
"Mich, anak, wag mong isipin na paborito namin ang ate mo. Mahal na mahal ka namin, anak." Saad ni mama at niyakap si Mich.
Tinulak ni Mich si mama.
Tumakbo ako kay mama at tinulungan siyang tumayo. "Mich, wag mong saktan si mama."
"Psh! Ayan na pala ang paborito niyong anak! Sige! Icelebrate niyo ang birthday ko, ah? Magsaya kayo! Wag niyong isipin na may anak pa kayong isa!" Sigaw ni Mich at tumakbo palabas ng bahay. Mich... anong nangyari sayo?
"MICH!" Sigaw ni papa.
"Ako na po ang kakausap sa kanya." Aniya ko at sinundan si Mich. Bilang ate ni Mich, nagpromise ako sa sarili ko na ako ang magp'protect sa kanya. Kahit anong mangyari.
Pagkalabas ko ng bahay, nadatnan ako ni Daniel.
"Kathryn! Nakita ko si Mich, ah. Tumata-,"
"Daniel! Tulungan mo akong hanapin si Mich." Sigaw ko.
Tumakbo ako at alam kong sinundan ako ni Daniel. Ang bilis ni Mich mawala. Bakit... bakit hindi ko na siya makita? Hindi pa naman marunong tumawid 'yun.
Lord... sana walang masamang mangyari sa kapatid ko.
"Kath, si Mich!" Sigaw ni Daniel. Tiningnan ko ang tinuturo niya at nakita kong nakaupo si Mich sa gilid ng stoplight. "Ako ng bahala. Delikado." Aniya Daniel at tumakbo papunta kay Mich.
Ngunit napakabilis ng mga pangyayari.
May malaking truck ang dumaan. Hindi na ako nakapagisip. Dali-dali akong tumakbo at tinulak si Daniel upang hindi siya masaktan. Kailangan kong protektahan ang mga mahal ko sa buhay.
"KATHRYN!!!!"
---------------------------xx
Nakahiga ang katawan ko sa ospital. Gumagala ang kaluluwa ko. Walang tao sa kwarto maliban kay Mich. Lumapit ako upang makita ang mukha ng kapatid ko.
Umiiyak siya.
Umiiyak ang kapatid ko.
"Bad trip naman, o. Birthday na birthday ko pero ikaw pa rin ang inaalala ng mga tao. Birthday na birthday ko ako ang sinisisi. Ang... galing mo talaga, Kathryn." Aniya Mich at may tumulong luha sa kanyang mga mata. "Sana... sana... wag ka ng magising."
Mich...
E N D O F F L A S H B A C K
"MICH!" Sigaw ko.
"Kathryn, oras na." Napatingin ako sa nagsalita. Nasa unahan ko si Barbie Superior at may hawak-hawak siyang mga kagamitan.
Sa kaliwa niyang kamay, hawak-hawak niya ang suklay na galing sa Barbie World.
Sa kanan niyang kamay, hawak-hawak niya ang litrato namin ni Daniel noong bata pa kami.
"Kailangan mo ng pumili." Saad ni Barbie Superior. Tiningnan niya ako sa mata. "Babalik ka ba sa Barbie World? Kung saan nandoon ang mga bago mong kaibigan? Kung saan walang problema at hindi ka masasaktan? Babalik ka ba sa mundo natin? Kapag itong suklay ang pinili mo, mabubura ang existence mo sa Planet Earth. Kakalimutan ka ng lahat. Tila ba hindi ka nabuhay bilang isang mortal. Magiging only child si Mich at ang mga kaibigang nakilala mo... hindi ka nila maaalala. Para sa kanila... isa ka lang Manika. Isang Barbie. At ang nakacoma mong katawan, mawawala... parang bubbles na pinutok. Gone."
Barbie World? Walang problema?
Hindi ako masasaktan.
At kakalimutan ako lahat ng tao?
"O babalik ka sa Planet Earth? Magigising ang naka'coma mong katawan. Ngunit maraming magbabago. Makakalimutan mo si Daniel, si Xyriel, si Ai at ang mga kaibigan mo sa unibersidad. Makakalimutan ka rin nila. Ngunit maaari kayong magsimula ng bago. Mababago ang pananaw mo sa buhay. Maaaring hindi na kayo magkaaway ni Mich. Isa lang ang hindi magbabago, ang pamilya mo. Hindi nila malalaman ang buhay mo bilang isang manika. At... sa kanila, hindi ka naaksidente. Hindi ka na'coma. Magbabago ang lahat. Bagong buhay. New start."
Sa Planet Earth?
Puro thrill? Ang daming emotions.
P-pero... makakalimutan ko ang mga taong mahahalaga sa akin? Makakalimutan ko lahat? Parang ang hirap naman. Ayaw kong makalimot.
"Dahil natupad mo ang misyon mo, may karapatan kang magdecide. Nasa saiyo ang desisyon. Ikaw ang magdedesisyon ng buhay mo..." Saad ni Barbie Superior. "Ano ang pipiliin mo?"
Bumuntong hininga ako.
"Ang pipiliin ko po ay ang mabuhay bilang isang..."
END OF CHAPTER TWENTY NINE
GOD BLESS!