Yektanın verdiği battaniyeye sarılarak bakışlarımı taksinin camından dışarıya yönlendirdim. Ağlamak istiyor ama yapamıyordum. Gözlerim acıyordu en az kalbim kadar. Sevdiğim, aşık olduğum adamı istemiyordum artık. Çok canım yanmıştı ve artık her ne kadar sevsem de istemiyordum, isteyemiyordum.
"Sana kim haber verdi?" dedim pürüzlü sesimle.
"Ailen."
"Yalancı..." diye mırıldandım kendi kendime. "Ailemin senden haberi bile yok."
Büyük ihtimalle Tuna'ya haber vermişlerdi ve Tuna da Yekta'ya
__
Tuğsem: Bugün senin geldiğini sandım
(Gönderilemedi)
Tuğsem: Beni bulanın o değil sen olmasını umdum
(Gönderilemedi)
Tuğsem: İlk defa onun sevgisini değil senin şefkatini istedim
(Gönderilemedi)
__
Tuğsem: Seni artık sevmiyorum ve sevmek istemiyorum
Tuğsem: Benden uzak dur
Tuğsem: Yalanlarını, hakaretlerini, düşüncelerini al ve siktir git hayatımdan
Yekta: O Tuna şerefsizi yüzünden değil mi
Yekta: Kandırdı seni
Tuğsem: Asıl sen kandırdın beni
Tuğsem: Ailemin senden haberi bile yok nasıl sana haber verebilirler Yekta
(Görüldü)
__