Kagaguhan
Paggising ko sa umaga, pabango agad ng Aldamanteg iyun ang tanging naamoy ko.
It has been exactly 151 days since he lost his memory.
At hanggang ngayon, hindi niya parin ako maalala. Until now, ang tanging naalala ng kanyang puso ay si Denise.
He was casually fixing his neck tie when I came out of the room, hanggang ngayon hindi niya parin magawa gawang ayusin ang kanyang kurbata.
" Amin na nga, Aldamante. I'll do it bacause you cannot do it" Maarte kong wika sa kanya. Lumapit siya sa akin bago niya nilahad ang kanyang kurbatang hindi niya nalagay.
Ewan ko ba. Ang drama ko ngayong araw na 'to. I was just thinking, ang sakit palang isiping ibang babae ang gumagawa nito sa kanya. Kahit sa mga ganitong simpleng bagay na karaniwan kong ginagawa, kung iisipin ko palang na gagawin ng iba, hindi ko na lubos maisip. I cannot think of the fact that another woman is doing what I am entitled of.
" Huwag mong hahayaang may ibang gagawa nito ha Aldamante. Kahit ito manlang, ako lang dapat" Wika ko pa sa kanya. Feeling ko na naman tuloy, malapit na naman akong datnan dahil nagiging OA at maarte na naman ako ngayon.
Hindi ko namamalayang pinupunasan na pala ng Aldamanteng 'to ang mga luhang lumalabas mula sa aking mga mata.
" Don't cry, Jord please." He suddenly hugged me the moment I broke down in tears in front of him.
" I'm sorry. Hindi ko na kase kayang itago Raven. Ang hirap pala. Sobrang hirap pala, Boss." If only I can mandate his thought and let him remember me.
If only I could just turn back time.
" I'm sorry, Jordan" Bulong niya sa akin.
Bakit ganon Raven, pati sorry mo ngayon parang wala na ring epekto sa akin. Kahit naman kase nagsosorry na yung tao, wala paring nagbabago, siya parin ang girlfriend, ako ang walang label sa buhay niya.
And this is a fucking bad thing.
" Ayoko na ng sorry mo Aldamante. Masakit na Boss, Masakit na 'tong puso ko" I complained but he just hugged me tight.
" Sabi mo sa akin noon, kahit anong mangyari hindi ako bibitaw. Na kahit anong mangyari, ipaglalaban parin kita. Na kahit anong mangyari, hindi kita iiwan. Pero Boss naman, ikaw naman 'tong nang-iiwan. Bakit naman ganito Boss. Ba't mo ako nagawang ipagpalit agad naman Boss. Ako yun dapat eh. Maarte lang naman ako pero nasasaktan parin naman ako eh. Boss naman eh" Tuloy tuloy ko paring iyak sa kanya. Wala siyang ibang ginawa kundi ang higpitan ang yakap niya sa akin. Yung tipong yakap na namimiss ko.
There's something in his hug that I feel like home.
" Huwag ka ng umiyak Jord oh. Alam mo namang ayokong nakikita kang umiiyak" Bulong niyansa akin na naging dahilan ng pagngiwi ko.
" Pero pinapaiyak mo ako Raven. Tapos mambabae ka pa sa harap ko. Alam mo namang ayoko nun eh" Wika ko pa sa kanya na naging dahilan ng biglaang pagbuhat niya sa akin at ipaupo sa may couch.
" Anong akala mo, hindi mo ako madadaan sa mga pabuhat buhat mo Aldamante. Iiyak parin ako" Ang arte ko na talaga ngayon. If only he knows that it's my time of the month he would act differently from all my acting skills and all my sossy acts. Kung ang Raven ko noon, pinagtatawanan niya lang lahat ng mga kaartehan ko ngayon, my Raven now acts differently.
" What can I do then to ease your tears. Ano ba ang ginagawa ko noon tuwing umiiyak ka?" Tanong pa niya sa akin.
He does the Raven thing. Yung mga bagay bagay na siya lang ang nakakaalam. Yung mga bagay bagay na siya lang ang nakakagawa.
" Malay ko ba sa mga ginagawa mo Aldamante. Only you knows how to do it. Malay ko ba kung ano ang mga ginagawa mo" I told him. Nagulat na lamang ako ng biglaan niyang isik sik ang kanyang mukha sa aking leeg.
" Ang bango mo naman, Jord. Ang bango naman ng Jordan ko" Napatuon tuloy yung mga mata ko sa kanya ng marinig ko ang bulong niya.
Nakakagulat mang pakinggan ang mga katagang sinabi niya, mukhang seryoso nga talaga 'tong Aldmanteng 'to sa ginagawa niya sa akin.
" Kagigising ko lang Aldamante, ikaw kaya 'tong mabango. Nakaligo ka na nga eh. Tapos ako kagigising ko lang" Tapos sa ibang kuwarto na siya natutulog ngayon.
Damn it! Ngayon pa talaga ako nagrereklamo kung bakit hindi niya ako katabi. Noon naman, mas nagrereklamo ako kung bakit tabi siya ng tabi sa akin.
" Pero ang bango ng Jordan ko parin. Tell me ba't ang bango ng Jordan ko sa umaga" I made a face.
" Jordan mo ako tapos may Denise ka din. Ayoko ng may kahati, Boss. Alam mo iyan." Wika ko sa kanya.
Nakabusangot niya akong tinitigan bago muling nagsalita.
" Ang hirap naman palang suyuin ng Jordan ko. Napapaisip tuloy ako kung papaano ko sususyuin ang Jordan ko. Tell me Jord, what does Raven do to make you feel okay?" Tanong niyang muli kahit sinabi ko ng siya lang ang nakakaalam.
I can feel his breath near my neck traveling to my jaw. It seems that he is going to kiss me but I bet he will. Alam kong loyal na loyal 'tong Aldamanteng ko sa kanyang girlfriend. Kahit noon pa man kase, kung ikaw, ikaw lang. Wala ng iba. Hindi ka niyan ipagpapalit sa iba. If he is with a woman, that is because of respect. But at the end of the day, uuwi at uuwi parin iyan sa 'yo.
Ako parin ang hinahanap niya bago siya matulog at gumising.
It has always been me.
Na sana hanggang ngayon, ako parin. Na sana kahit hindi muna niya ako maalala sa ngayon, walang iba kundi ako lang.
Is that too much to ask?
" Boss ang sakit ng puson ko" Alam kong dinatnan uli ako. He placed his hands in my belly before pulling me closer to him.
" Are you having your monthly period Jord?" He asked.
I nodded in reply.
" Ang sakit sakit na naman ng puson ko Boss." Alam ko rin namang papasok siya sa kanyang opisina ngayon but I don't want him too.
Gusto ko dito lang siya sa tabi ko. It may be too much to ask but I want him by my side now. Ayokong umalis siya ngayon.
" Boss nakaoff ako bukas? Magooff ka rin ba?" Tanong ko sa kanya na naging dahilan ng pagtawa niya ng malakas.
" Bakit mo ako tinatawanan? Dati rati naman, kapag off ko, ofg mo na din eh. Tapos ngayon, pagtatawanan mo lang ako. Aldamante naman eh" Wika ko sa kanya. He just pinched my nose before speaking.
" Labas ako mamaya, Jord ha. May date kami ni Denise mamaya. Gusto niya daw kaseng kumain sa labas. I know that you would cook. Huwag ka ng magluto para sa akin ha, Jord." Naiiyak na naman tuloy ako sa sinabi niya.
" Aldamante naman eh." i cried again.
Nagseselos na ako
Sobra sobra na 'tong selos ko
Sagad na sagad na, Raven. Kailan mo ba ako maalala?
" Huwag ka namang bumitaw oh, Boss. Huwag mo naman akong bitawan Boss. Mahirap na ba akong hawakan ha. Nahihirapan ka na bang manghawak sa akin ha Boss." Tanong ko sa kanya. Ni wala akong kabalak balak na pumasok ngayon sa ospital kase off ko. Kase ang akala ko parang sa dati parin. Na kapag off ko, off niya rin.
Pero hindi pala.
May date yung lolo niyo at hindi ako 'yun. May date yung lolo niyo sa ibang lola.
" Basta mamaya, magluluto ako ng marami. Lahat ng paborito mo lulutuin ko. Tapos hihintayin kitang umuwi mamaya" Parang bata kong wika sa kanya kahit sinabi na niyang may date sila mamaya ni Denise. Wala akong pakialam basta magluluto parin ako.
" Tapos gagawa din ako ng dessert natin. Gagawa ako ng graham, yung paborito mo. Paborito mo iyun eh. Ang dami dami mo ngang kinakain dun kaya minsan sinasabihan kitang konti lang kase baka tumaas pa ang glucose mo" I was about to continue what I am saying when he but in.
" I am not coming home later for dinner, Jordan because I am going out with my girlfriend okay. So please, don't cook for me." Naiyak na tuloy ako ng tuluyan dahil sa sinabi niya.
" Basta, Kahit na. Kahit na sinabi mo iyan. Magluluto parin ako para sa iyo. Hihinayin parin kitang umuwi mamaya. Huwag mo masyadong tagalan sa opisina. By seven, dinner's ready already" Wika ko kahit halos sunod sunod na ang mga luhang tumutulo sa mata ko.
"Jordan please" He whispered.
" Sige na, I'll prepare your breakfast. Saglit lang 'to okay. You cannot go to work with your stomach empty. Ayusin mo muna yung nga gamit mo. You go check it, tignan mo kung may hindi pa ako nailalagay. Everything's already in your suit case, Boss. Just give me five minutes and your breakfast is ready." Wika ko sa kanya bago ako tuluyang umalis sa tabi niya upang ipaghanda na ang kanyang almusal.
I prepared him his food. And I did it really fast.
Tatawagin ko na sana siya ng marinig kong may kausap siya sa kanyang phone.
It's Denise again.
" Yes Baby. I'm going to work already." Panimula kong narinig.
" Yeah. Okay. Bye Baby" I silently closed my eyes the moment I heard him talk to that woman.
" I love you too, Baby. You take care" That's it, Jordan.
Way to cry again.
Because it damn hurts.
It fucking damn hurts a lot.
Ang sakit sakit na.
Sobra na.
Boss naman eh.