Zawgyi>>>
Chan တစ္ေယာက္တည္း ဧည့္ခန္းေလးမွာထိုင္ေစာင့္ေနမိသည္... မနက္သူနိုးကတည္းက Hyung ကိုမေတြ႕တာ အေစာျကီးဘယ္ထသြားလဲေတာ့မသိ...
အိပ္ယာေဘးက...
*သြားစရာရွိလို႔ စိတ္္မပူနဲ႔*
ဆိုတဲ့စာတန္းေလးသာထားခဲ့ျပီး အခုသူေက်ာင္းကျပန္လာခ်ိန္အထိမေရာက္ေသး...တစ္ေနကုန္ Hyung ကိုမေတြ႕ေတာ့ Chan ရင္ထဲတစ္မ်ိဳးပင္...စိတ္မပူနဲ႔ေျပာေပမဲ့လည္း ခ်စ္ရတဲ့သူကစိုးရိမ္ရသည္မဟုတ္လား??
အခု ည ၉ နာရီေက်ာ္ေနျပီ Hyung အခုထိျပန္မေရာက္ေသးဘူး ဖုန္းဆက္ေတာ့လည္း စက္ပိတ္ထားသည္မို႔ Chan လဲ Hyung ကိုအေတာ္ပင္စိုးရိမ္ေနရသည္...
ဘယ္ေတြသြားေနတာလဲ Hyung ရယ္...
ကြၽန္ေတာ္စိတ္ပူေနျပီ ျမန္ျမန္ျပန္လာပါေတာ့ေနာ္...
~TingTong
Bell တီးသံကိုျကားရသည္မို႔ Chan ေပ်ာ္သြားသည္ hyung ျပန္လာျပီလားမသိ..
တံခါးကိုအေျပးေလးသြားဖြင့္လိုက္ေတာ့ ထင္တဲ့အတိုင္းခ်စ္ရတဲ့ Hyung...
"Hyu...အု"
ရုတ္ခ်ည္းက်ေရာက္လာတဲ့ အနမ္းျကမ္းေတြေျကာင့္ Chan လန္႔သြား၍ တြန္းရန္ရုန္းေသာ္ျငား Hyung ကသူ႔လက္ကေလးေတြကိုဖမ္းခ်ဳပ္ထားသည္...
"ခ...ခဏ hyung အ့"
ရုတ္တရပ္မို႔ Chan လဲဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ျငိမ္ေပးေနလိုက္တယ္...Hyung တစ္ခုခုျဖစ္လာသလိုခံစားေနရတယ္ သူ႔စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳးပဲ...
"အ့"
သူ့ကိုယ္ေလးကိုကုတင္ေပၚ အတင္းပစ္ခ်ကာအေပၚကအုပ္မိုးလိုက္သည့္ Hyung...
"H..hyung..."
Hyung ကိုျကည့္မိေတာ့ မ်က္ဝန္းမွာမ်က္ရည္စေတြ...Hyung ဘာျဖစ္လာတာလဲ?Hyung ကဘာလို႔ငိုတာလဲ?
Hyung ငိုတာတစ္ခါမွမျမင္ဖူးသည့္ သူ႔အတြက္ေတာ့ ရင္ကိုမီးစနွင့္ထိုးလိုက္သလို နာက်င္ရသည္...ဘာေတြျဖစ္လာတာလဲ Hyung ရယ္...
"အ့ အာ့"
သူ႔အက်ႌေလးကိုဆြဲခြၽတ္ကာ ရင္ဘတ္နဲ႔လည္ပင္းေလးတစ္ေလွ်ာက္ အမွတ္အသားေတြေပးကာ စုပ္ယူေနတဲ့ Hyung ကို Chan မတားမိေတာ့ေပ...
Hyung ပံုစံကတစ္ခုခုကို စိတ္ေျဖခ်င္ေန၍သာ သူ႔ကိုအတင္းျကပ္ျပဳေနပံု...
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ Hyung စိတ္ညစ္ေနတာေျပေပ်ာက္သြားမည္ဆိုရင္ေတာ့ သူေပးဆပ္ဝံ့သည္...
"အား နာ..နာတယ္ Hyung အင့္"
ရုတ္ခ်ည္းတိုးဝင္လာေသာ သူ႔အရာေျကာင့္ နာက်င္လြန္းလို႔ေမြ႕ယာခင္းစေလးကို ဆြဲဆုပ္ထားမိတယ္ အဆံုးထိထိုးထည့္လိုက္တဲ့ Baekhyun ေျကာင့္ Chan ေက်ာေလးပင္ေကာ့တက္သြားသည္...
"Ah...Hyung နာ နာတယ္"
Chan ကိုပင္မေစာင့္ပဲ အတင္းထည့္ေနသည့္ Hyung ေျကာင့္ ေအာက္နွုတ္ခမ္းေလးကိုသာဖိကိုက္ရင္း နာက်င္မႈေတြကိုျကိတ္မွိတ္ခံေနရသည္
Baekhyun ကေတာ့ Chan ရဲ့တစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြင္ လက္ကိုေထာက္ထားကာ အားျဖင့္ေဆာင့္ေဆာင့္သြင္းေနသည္မွာ ကုတင္ျကီးတစ္ခုလံုးတကြၽီကြၽီျမည္လ်က္...
ခါတိုင္းထက္ပိုျကမ္းတဲ့သူ႔အျပဳအမူေတြေျကာင့္ Chan မ်က္ရည္ေလးေတြပင္က်ေနကာ ေက်ာျပင္ကိုလည္းမကုတ္ရက္သည္မို႔ ေအာက္နႈတ္ခမ္းေလးကိုသာအတင္းဖိကိုက္ထားရင္း လူးလိမ့္ေနရသည္...
"အ့ အား နာတယ္...ဟင့္ အင့္ Hyung...အရမ္းနာတယ္ T~T"
Chan ကသာနာလြန္းလို႔ေအာ္ဟစ္ေနေပမဲ့ Baekhyun ကေတာ့အံကိုတင္းတင္းျကိတ္ထားကာ အထဲကိုေဆာင့္သြင္းဖို႔သာအာရံုရေနေလသည္...
တစ္ခုခုကိုေဒါသေျဖေဖ်ာက္ရန္လား မခြဲျခားတတ္ေတာ့...Hyung ဆက္ဆံေနပံုက ပံုမွန္ထက္ကိုအရိုင္းဆန္ကာ သူ႔အတြင္းသားေလးေတြစုတ္ျပတ္ကာ ေသြးေတြထြက္လာျကသည္အထိ...
"အား"
သူ႔အရာကိုဆြဲထုတ္လိုက္သည့္ Hyung ေျကာင့္ Chan နာက်င္သြား၍ ညည္းညဴမိသည္...ထို႔ေနာက္ နာက်င္ေနတဲ့သူ႔မ်က္ဝန္းမ်ားကို Hyung ကစိုက္ျကည့္ကာ...
"ကိုယ္ရပ္လိုက္ရေတာ့မလား?"
Hyung စကားေျကာင့္ Chan ေတြေဝသြားသည္... သူရပ္ခိုင္းခ်င္ေပမဲ့ Hyung စိတ္ပ်က္သြားမွာစိုးသည္...
"ရ...ရတယ္ Hyung ေက်နပ္တဲ့ထိလုပ္ပါ"
သူ႔ကိုယ္ေလးအား Hyung က
ခါးေလးမွကိုင္ကာလွည့္လိုက္သည္မို႔ Chan အလိုက္သင့္ေလးလက္ကိုေထာက္ထားလိုက္တယ္...
အရမ္းနာက်င္လြန္းလို႔ Hyung ကိုဆက္မလုပ္ဖို႔တားခ်င္ေပမဲ့မေျပာရက္... အေနာက္ထဲတိုးဝင္လာျပန္တဲ့ အရာေျကာင့္ Chan နာလြန္းလို႔ေခါင္းအံုးတြင္မ်က္နွာအပ္ထားကာ မ်က္ရည္အသြင္သြင္က်ေနမိေတာ့တယ္...
"အ့ အား အင့္ ဟင့္ အား Hyung...နာတယ္"
နာက်င္မႈေျကာင့္ Chan မ်က္ရည္ေလးေတြတစ္စစ...
အားျပင္းလြန္းေသာေဆာင့္ခ်က္ေတြေျကာင့္ မ်က္လံုးေတြပင္ျပာေဝလာကာ မနည္းအားတင္းထားရသည္... ေထာက္ထားတဲ့လက္ေတြလဲမခိုင္ခ်င္ေတာ့ အသြင္းအထုတ္ျပဳေနသည့္ သူ့အဝေလးလဲပူထူလာသည္...
"အ့"
Hyung သုတ္ရည္ေတြ သူ႔ကိုယ္ထဲတိုးဝင္လာသည့္အခါတြင္ေတာ့ တကယ္ပဲခံနိုင္ရည္မရွိေတာ့.... Hyung အရာကိုဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့လစ္ဟာသြားေသာ ခံစားခ်က္နွင့္အတူ သူ႔ကမာၻဟာလည္းအေမွာင္တိက်သြားေလရဲ့...
*****************************
"အ့"
နာက်င္မႈေလးတစ္ခုနွင့္သူနိုးထလာခ်ိန္တြင္ ရင္ခြင္တစ္စံုထဲေရာက္ေနတာကိုခံစားမိသည္...hyung ကိုေမာ့ျကည့္မိေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲ...
သူနာက်င္ေနသည့္ျကားက အေပၚကိုတိုးကာ Hyung မ်က္နွာေလးကိုေသခ်ာစိုက္ျကည့္ေနမိတယ္...
"Hyung မ်က္နွာမေကာင္းဘူး...ဘာေတြျဖစ္လာတာလဲဟင္? Hyung ဘာလို႔ငိုလာတာလဲ? ေနာက္တစ္ခါမငိုပါနဲ႔ေနာ္ ကြၽန္ေတာ္ Hyung မ်က္ရည္ေတြကိုမုန္းတယ္"
Hyung မသိဘူးအထင္နဲ႔ေျပာေနေသာ္လည္း ရုတ္တရပ္မ်က္လံုးပြင့္လာတဲ့ Hyung ေျကာင့္ Chan လန္႔သြားကာ ေခါင္းေလးငံု႔လိုက္သည္...
"Chan..."
"ဟု..ဟုတ္ Hyung"
"ေခါင္းေမာ့ေလ"
Hyung စကားေျကာင့္သူေမာ့ျကည့္မိေတာ့ Hyung ကစိုက္ျကည့္ေနသည္ေလ...
"ညက...ကိုယ္အသိစိတ္လြတ္သြားတယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ဟင့္အင္း...ကြၽန္ေတာ္အဆင္ေျပပါတယ္ hyung"
"အခုေရာဘယ္လိုေနေသးလဲ"
"သက္...သက္သာပါတယ္"
တကယ္ေတာ့ Chan အဆင္မေျပပါ... ညက Hyung အရမ္းျကမ္းတာေျကာင့္ သူ႔အဝေလးစုတ္ျပတ္ေနကာ ေအာက္ပိုင္းတစ္ခုလံုး နာက်င္ကိုက္ခဲေနရေလသည္...
ဒါေပမဲ့လည္း Hyung ကိုမေျပာခ်င္... Hyung အတြက္သူေပးဆပ္နိုင္တာ ဒီခႏၶာကိုယ္သာရွိသည္ေလ... သူျကိုက္သေလာက္ ျကိဳက္တဲ့ပံုစံနဲ႔ ေပးဆပ္ခ်င္တယ္....
Hyung သူ႔ကိုစိတ္ပ်က္သြားမွာမလိုလား၍...
"Hyung ညကဘာျဖစ္လာတာလဲဟင္?"
မ်က္ဝန္းဝိုင္းဝိုင္းေလးေတြနဲ႔ ေမးလာသည္ကို Hyung တျခားဘက္သို႔အျကည့္လႊဲလိုက္သည္...
"မင္းသိခ်င္လို႔လား?"
"Hy..hyung ေျပာခ်င္မွေျပာပါ"
Baekhyun ခဏတာျငိမ္သက္သြားသည္...
ထို႔ေနာက္သက္ျပင္းခ်သံတစ္ခုနွင့္အတူ ခပ္တိုးတိုးေျပာလာသည္က...
"မေန႔က ကိုယ့္အေမဆံုးတဲ့ေန႔ေလ"
******************************
Unicode>>>
Chan တစ်ယောက်တည်း ဧည့်ခန်းလေးမှာထိုင်စောင့်နေမိသည်... မနက်သူနိုးကတည်းက Hyung ကိုမတွေ့တာ အစောကြီးဘယ်ထသွားလဲတော့မသိ...
အိပ်ယာဘေးက...
*သွားစရာရှိလို့ စိတ်မပူနဲ့*
ဆိုတဲ့စာတန်းလေးသာထားခဲ့ပြီး အခုသူကျောင်းကပြန်လာချိန်အထိမရောက်သေး...တစ်နေကုန် Hyung ကိုမတွေ့တော့ Chan ရင်ထဲတစ်မျိုးပင်...စိတ်မပူနဲ့ပြောပေမဲ့လည်း ချစ်ရတဲ့သူကစိုးရိမ်ရသည်မဟုတ်လား??
အခု ည ၉ နာရီကျော်နေပြီ Hyung အခုထိပြန်မရောက်သေးဘူး ဖုန်းဆက်တော့လည်း စက်ပိတ်ထားသည်မို့ Chan လဲ Hyung ကိုအတော်ပင်စိုးရိမ်နေရသည်...
ဘယ်တွေသွားနေတာလဲ Hyung ရယ်...
ကျွန်တော်စိတ်ပူနေပြီ မြန်မြန်ပြန်လာပါတော့နော်...
~TingTong
Bell တီးသံကိုကြားရသည်မို့ Chan ပျော်သွားသည် hyung ပြန်လာပြီလားမသိ..
တံခါးကိုအပြေးလေးသွားဖွင့်လိုက်တော့ ထင်တဲ့အတိုင်းချစ်ရတဲ့ Hyung...
"Hyu...အု"
ရုတ်ချည်းကျရောက်လာတဲ့ အနမ်းကြမ်းတွေကြောင့် Chan လန့်သွား၍ တွန်းရန်ရုန်းသော်ငြား Hyung ကသူ့လက်ကလေးတွေကိုဖမ်းချုပ်ထားသည်...
"ခ...ခဏ hyung အ့"
ရုတ်တရပ်မို့ Chan လဲဘာမှမပြောတော့ပဲ ငြိမ်ပေးနေလိုက်တယ်...Hyung တစ်ခုခုဖြစ်လာသလိုခံစားနေရတယ် သူ့စိတ်ထဲတစ်မျိုးပဲ...
"အ့"
သူ့ကိုယ်လေးကိုကုတင်ပေါ် အတင်းပစ်ချကာအပေါ်ကအုပ်မိုးလိုက်သည့် Hyung...
"H..hyung..."
Hyung ကိုကြည့်မိတော့ မျက်ဝန်းမှာမျက်ရည်စတွေ...Hyung ဘာဖြစ်လာတာလဲ?Hyung ကဘာလို့ငိုတာလဲ?
Hyung ငိုတာတစ်ခါမှမမြင်ဖူးသည့် သူ့အတွက်တော့ ရင်ကိုမီးစနှင့်ထိုးလိုက်သလို နာကျင်ရသည်...ဘာတွေဖြစ်လာတာလဲ Hyung ရယ်...
"အ့ အာ့"
သူ့အင်္ကျီလေးကိုဆွဲချွတ်ကာ ရင်ဘတ်နဲ့လည်ပင်းလေးတစ်လျှောက် အမှတ်အသားတွေပေးကာ စုပ်ယူနေတဲ့ Hyung ကို Chan မတားမိတော့ပေ...
Hyung ပုံစံကတစ်ခုခုကို စိတ်ဖြေချင်နေ၍သာ သူ့ကိုအတင်းကြပ်ပြုနေပုံ...
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် Hyung စိတ်ညစ်နေတာပြေပျောက်သွားမည်ဆိုရင်တော့ သူပေးဆပ်ဝံ့သည်...
"အား နာ..နာတယ် Hyung အင့်"
ရုတ်ချည်းတိုးဝင်လာသော သူ့အရာကြောင့် နာကျင်လွန်းလို့မွေ့ယာခင်းစလေးကို ဆွဲဆုပ်ထားမိတယ် အဆုံးထိထိုးထည့်လိုက်တဲ့ Baekhyun ကြောင့် Chan ကျောလေးပင်ကော့တက်သွားသည်...
"Ah...Hyung နာ နာတယ်"
Chan ကိုပင်မစောင့်ပဲ အတင်းထည့်နေသည့် Hyung ကြောင့် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုသာဖိကိုက်ရင်း နာကျင်မှုတွေကိုကြိတ်မှိတ်ခံနေရသည်
Baekhyun ကတော့ Chan ရဲ့တစ်ဖက်တစ်ချက်တွင် လက်ကိုထောက်ထားကာ အားဖြင့်ဆောင့်ဆောင့်သွင်းနေသည်မှာ ကုတင်ကြီးတစ်ခုလုံးတကျွီကျွီမြည်လျက်...
ခါတိုင်းထက်ပိုကြမ်းတဲ့သူ့အပြုအမူတွေကြောင့် Chan မျက်ရည်လေးတွေပင်ကျနေကာ ကျောပြင်ကိုလည်းမကုတ်ရက်သည်မို့ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုသာအတင်းဖိကိုက်ထားရင်း လူးလိမ့်နေရသည်...
"အ့ အား နာတယ်...ဟင့် အင့် Hyung...အရမ်းနာတယ် T~T"
Chan ကသာနာလွန်းလို့အော်ဟစ်နေပေမဲ့ Baekhyun ကတော့အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ထားကာ အထဲကိုဆောင့်သွင်းဖို့သာအာရုံရနေလေသည်...
တစ်ခုခုကိုဒေါသဖြေဖျောက်ရန်လား မခွဲခြားတတ်တော့...Hyung ဆက်ဆံနေပုံက ပုံမှန်ထက်ကိုအရိုင်းဆန်ကာ သူ့အတွင်းသားလေးတွေစုတ်ပြတ်ကာ သွေးတွေထွက်လာကြသည်အထိ...
"အား"
သူ့အရာကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည့် Hyung ကြောင့် Chan နာကျင်သွား၍ ညည်းညူမိသည်...ထို့နောက် နာကျင်နေတဲ့သူ့မျက်ဝန်းများကို Hyung ကစိုက်ကြည့်ကာ...
"ကိုယ်ရပ်လိုက်ရတော့မလား?"
Hyung စကားကြောင့် Chan တွေဝေသွားသည်... သူရပ်ခိုင်းချင်ပေမဲ့ Hyung စိတ်ပျက်သွားမှာစိုးသည်...
"ရ...ရတယ် Hyung ကျေနပ်တဲ့ထိလုပ်ပါ"
သူ့ကိုယ်လေးအား Hyung က
ခါးလေးမှကိုင်ကာလှည့်လိုက်သည်မို့ Chan အလိုက်သင့်လေးလက်ကိုထောက်ထားလိုက်တယ်...
အရမ်းနာကျင်လွန်းလို့ Hyung ကိုဆက်မလုပ်ဖို့တားချင်ပေမဲ့မပြောရက်... အနောက်ထဲတိုးဝင်လာပြန်တဲ့ အရာကြောင့် Chan နာလွန်းလို့ခေါင်းအုံးတွင်မျက်နှာအပ်ထားကာ မျက်ရည်အသွင်သွင်ကျနေမိတော့တယ်...
"အ့ အား အင့် ဟင့် အား Hyung...နာတယ်"
နာကျင်မှုကြောင့် Chan မျက်ရည်လေးတွေတစ်စစ...
အားပြင်းလွန်းသောဆောင့်ချက်တွေကြောင့် မျက်လုံးတွေပင်ပြာဝေလာကာ မနည်းအားတင်းထားရသည်... ထောက်ထားတဲ့လက်တွေလဲမခိုင်ချင်တော့ အသွင်းအထုတ်ပြုနေသည့် သူ့အဝလေးလဲပူထူလာသည်...
"အ့"
Hyung သုတ်ရည်တွေ သူ့ကိုယ်ထဲတိုးဝင်လာသည့်အခါတွင်တော့ တကယ်ပဲခံနိုင်ရည်မရှိတော့.... Hyung အရာကိုဆွဲထုတ်လိုက်တော့လစ်ဟာသွားသော ခံစားချက်နှင့်အတူ သူ့ကမ္ဘာဟာလည်းအမှောင်တိကျသွားလေရဲ့...
*****************************
"အ့"
နာကျင်မှုလေးတစ်ခုနှင့်သူနိုးထလာချိန်တွင် ရင်ခွင်တစ်စုံထဲရောက်နေတာကိုခံစားမိသည်...hyung ကိုမော့ကြည့်မိတော့ အိပ်ပျော်နေဆဲ...
သူနာကျင်နေသည့်ကြားက အပေါ်ကိုတိုးကာ Hyung မျက်နှာလေးကိုသေချာစိုက်ကြည့်နေမိတယ်...
"Hyung မျက်နှာမကောင်းဘူး...ဘာတွေဖြစ်လာတာလဲဟင်? Hyung ဘာလို့ငိုလာတာလဲ? နောက်တစ်ခါမငိုပါနဲ့နော် ကျွန်တော် Hyung မျက်ရည်တွေကိုမုန်းတယ်"
Hyung မသိဘူးအထင်နဲ့ပြောနေသော်လည်း ရုတ်တရပ်မျက်လုံးပွင့်လာတဲ့ Hyung ကြောင့် Chan လန့်သွားကာ ခေါင်းလေးငုံ့လိုက်သည်...
"Chan..."
"ဟု..ဟုတ် Hyung"
"ခေါင်းမော့လေ"
Hyung စကားကြောင့်သူမော့ကြည့်မိတော့ Hyung ကစိုက်ကြည့်နေသည်လေ...
"ညက...ကိုယ်အသိစိတ်လွတ်သွားတယ် တောင်းပန်ပါတယ်"
"ဟင့်အင်း...ကျွန်တော်အဆင်ပြေပါတယ် hyung"
"အခုရောဘယ်လိုနေသေးလဲ"
"သက်...သက်သာပါတယ်"
တကယ်တော့ Chan အဆင်မပြေပါ... ညက Hyung အရမ်းကြမ်းတာကြောင့် သူ့အဝလေးစုတ်ပြတ်နေကာ အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး နာကျင်ကိုက်ခဲနေရလေသည်...
ဒါပေမဲ့လည်း Hyung ကိုမပြောချင်... Hyung အတွက်သူပေးဆပ်နိုင်တာ ဒီခန္ဓာကိုယ်သာရှိသည်လေ... သူကြိုက်သလောက် ကြိုက်တဲ့ပုံစံနဲ့ ပေးဆပ်ချင်တယ်....
Hyung သူ့ကိုစိတ်ပျက်သွားမှာမလိုလား၍...
"Hyung ညကဘာဖြစ်လာတာလဲဟင်?"
မျက်ဝန်းဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေနဲ့ မေးလာသည်ကို Hyung တခြားဘက်သို့အကြည့်လွှဲလိုက်သည်...
"မင်းသိချင်လို့လား?"
"Hy..hyung ပြောချင်မှပြောပါ"
Baekhyun ခဏတာငြိမ်သက်သွားသည်...
ထို့နောက်သက်ပြင်းချသံတစ်ခုနှင့်အတူ ခပ်တိုးတိုးပြောလာသည်က...
"မနေ့က ကိုယ့်အမေဆုံးတဲ့နေ့လေ"
******************************