Hawak-hawak ng isang bata ang kamay ng kanyang ina habang tumatalon-talon pa siyang kumakanta. Sumakay sila sa isang pulang van at niyakap ang lalaki na nagmamaneho nito. Napansin ng bata ang katahimikang namamagitan sa dalawa kaya hindi na rin siya nagtanong dahil natatakot siyang mapagalitan.
Nag-agawan sa pagmamaneho ang lalaki at babae hanggang sa bumangga sila sa isang malaking truck at halos tumaob ang sasakyan nila dahil sa lakas ng impact.
Kitang-kita ko ang mukha ng bata ngunit malabo ang mukha ng babae at lalaki na kasama niya.
Then it hit me. It was me fourteen years ago. It was me before the accident happened.
As I opened my eyes, I can see blood all over my body. I saw my mom and my dad lying dead beside me.
Nagising ako sa bangungot na laging na lamang bumabagabag sa'kin kahit ako'y gising. Niyakap ko ang aking mga tuhod. Hindi ko na napigilang banggitin ang salitang 'Mama' at 'Papa' habang umiiyak.
Mag-isa na lang ako ngayong gabi. Umiiyak sa madilim na kwarto at walang Mirah na yayakap at magpapagaan ng loob ko. Sarili ko na lang ang maari kong asahan ngayon ngunit paano ako magtitiwala sa sarili ko gayong ang pag-iyak na lamang ang nakikita kong paraan upang makahinga sa isang alaalang bumabalik-balik na tila ba isang matulis na kutsilyong humihiwa sa bawat hibla ng aking pagkatao.
Tumayo ako at kinuha ang librong binabasa ko at sinubukang doon ituon ang pansin ko. Susubukan kong lumayo pansamantala sa mapait na katotohanan at magpapakasaya sa isang huwad na mundo kung saan maari akong maging ibang tao.
Even just for a day, I want to be in a place where I will never forget my own parents' appearance. Because whatever I will do, my nightmares will keep on hunting me with those faceless people dying beside me.
Tulak-tulak ni Rio ang wheelchair ni Shayla habang nakasunod kami ni Cris sa kanilang dalawa. Nakaposisyon kami sa likod ng rancho kung saan makikita ng malapitan ang Bulkang Taal. The nurse was trying to hit on Rio, but he kept ignoring her which is kinda funny since I've known him to be flirty.
"Dito kami nagkakilala ni Akihiro sa mismong pwestong ito," pagsisimula ni Shayla habang nakangiti at pinagmamasdan ang Taal.
Hindi ko na rin napigilan ang mamangha sa tanawin at malamig na simoy ng hangin bagamat tag-init ngayong Mayo.
"Gusto mo bang marinig ang kwento kung paano siya nagsimulang magpapansin sa'kin at paano nagsimula ang pag-iibigan namin?"
"Not again..." Sabat ni Rio na akmang itutulak paalis si Shayla.
Pinigilan ni Shayla ang wheelchair sa gulong nito. "Then don't listen. I want sometime alone with Lee."
"Is she your daughter? 'Cause I know I am your son," may bahid nang pagseselos ang boses niya na napansin ni Shayla kaya tumawa ito. Marahil ay naalala nito ang naikwento niya sa'kin sa tuwing pinagseselosan ako ni Rio.
"You'll aways be my baby, Rio. So come on. Ipasyal mo muna si Cris."
Pinanlakihan ni Rio ng mata si Shayla pero tinapik lang siya ni Shayla at bahagyang itinulak palayo sa amin. Napailing-iling siya at kinuha ang aking kamay.
"Japanese si Akihiro. He was taking a vacation here in the Philippines where we first met. I was five years younger than him and love is an unfamiliar word for both of us. It was like love at first sight, but we both don't believe in it and just started as friends," pagkukwento nito.
"I love travelling to different places, and since Akihiro seemed to be bored here he decided to tag along. We both enjoy each other's company and after almost two years, we started dating."
"Nag-stay siya ng two years dito?"
"No. Kailangan niya bumalik sa business nila. But once or twice every 6 months binibisita niya ako."
"Well, you are lucky to enjoy each others company..." mahina kong sambit ngunit narinig pala ito ni Shayla dahil tumawa ito at hinawakan ang kamay ko.
"Rio's just like his father. Kailangan mo lang siyang hayaan sa mga gusto niyang gawin. I know you used to keep your guard up but trust me it's worth it. Just try, I know you are one sweet girl. Besides, he's happy to see you again in person."
"I'm trying, but-"
"It's okay. Trying is better than doing nothing right?"
"I guess."
"When the time comes, magiging komportable ulit kayo sa isa't isa. You just have to open your heart."
Tumango ako sa sinabi ni Shayla na para bang sumasang-ayon sa sinabi niya kahit gugustuhin ko pang mag-isa kaysa maiwan mag-isa.
Pinagpatuloy na niya ang kanyang kwento.
"After ko sagutin si Akihiro, sinubukan namin ang long-distance relationship. Ayoko rin noon iwan si Kuya dahil lagi sila nagkaka-problema ni Joanes noon. Pero hindi kinaya ni Akihiro dahil seloso ito kaya napilitan akong sumama sa kanya."
"Hindi k aba nagsisi dahil napilitan ka lang?"
"No. Napilitan ako dahil ayokong pumili between Kuya and Akihiro. But then, Kuya told me na okay lang kahit piliin ko si Akihiro. He told me that it's tiem for me to make my own family. Pero mahal na mahal ako ni Akihiro at kahit busy siya sa trabaho niya, trinato niya pa rin akong prinsesa," nakangiti niyang kwento.
How could she smile despite the fact that his husband left her alone in the Philippines? I've never been in love, but Mirah told me that love conquers all. Two people who are in love fights for each other. Then maybe she have been tricked all these years.
"Hindi po ba masyadong selfish kung hinayaan niya kayong mag-isa rito?"
Natigilan din ako matapos ko sabihin ang mga katagang 'yon. Hindi ko talaga maiwasan ang pagiging hoenst ng mga tanong ko kahit madalas ay nakaka-offend na sabi ni Mirah.
Hindi ko kailangang isipin kung masasaktan ba sila o hindi sa mga sasabihin ko dahil wala naman akong naging kaibigan na masasabing, I care about.
Napatingin ako kay Shayla at agad na binawi ang sinabi ko. I know it's rude for me to say those words lalo na at halata namang walang regrets si Shayla kay Akihiro.
"I'm sorry. 'Wag mo na lang pansinin ang sinabi ko. It's just me as an amateur when it comes to the so-called love."
She nod and smiled genuinely.
"He really don't want me to go. Pero nagpumilit ako. I don't want him to suffer in choosing between me and our business 'cause I know mahihirapan siya."
"Then he's an idiot for not choosing you," mabilis kong tugon rito.
Ugh! Shoot. What's wrong with me today?
"It's not that. Iba tayong mga Pilipino sa mga Hapon."
"Tulad ng?" usisa ko.
"Business is their first priority. I don't think he loves it more than me. It's just that he used to prioritize the company before the family. 'Yon ang kinalakihan niya. Gano'n ang kultura nila," sabi niya nang malumanay.
Napakagat-labi na lang ako sa sinabing 'yon Shayla at hinayaan siyang paniwalaan ang isang bagay na nakikita kong isang kasinungalingan.
I never met Akihiro, but the way she said his name, it tasted bittersweet. Maybe because I've never been in love, but I believe that if he felt the same way for Shayla, he should be here with her.
Love?
Ano nga ba ang kahulugan ng salitang ito na ginagawang tanga at bulag ang lahat ng tao? Someone told me, 'it's the most precious gift of God' pero bakit masama ang epekto nito sa tao?
Commitment?
Salitang pumipilit sa tao na gawin ang bagay na ayaw nila dahil kailangan. Dahil iyon ang tama sa mata ng lipunan o ng ibang tao.
And when you linked the two words it will be 'love is a commitment' which means a powerful tool to enslave your partner.
Napansin ko na lang na bumalik na pala sina Rio at nakatitig siya sa'kin habang kasama ang isang staff na kakilala pala ni Shayla.
"Kamusta ka na, Ma'am Shayla?"
"Ito, okay lang. Ikaw? Na-promote ka na pala. Congrats!"
Masaya silang nagkukwentuhan at nagbibigay ng kanya-kanyang updates sa kani-kanilang buhay pero itong si Rio ay kanina ko pa napapansing tingin nang tingin sa'kin.
"Stop staring. It's rude," mahina kong sabi.
"Not if you had been hypnotized by its beauty," pambobola ni Rio.
"Just stop, okay?"
"Why would I?" nakangisi niyang tanong.
"Because it's freaking me out! You're creepy," mataray kong tugon sa kanya.
He acted like he had been stabbed in the chest. "Do I look like Frankenstein?"
"Worst. Rio. Bakit hindi na lang iba ang kulitin mo? Flirt with the nurse, or the staff or whoever you want. Just let me be alone."
"Tsk. Too bad, I prefer flirting with you. And newflash, I enjoy flirting with you," sabi niyang iiling-iling.
"Oh, shut it," inirapan ko siya at tinalikuran.
Umikot siya sa harap ko bago nagsalita, "Nah, I told you already that I want to know you more. I want you to let me in. Break those Great Wall of China around your soft vulnerable heart. I want you to be transparent to me."
"Let's go to the lobby, Lee?" Pagyayaya ni Shayla matapos makipag-usap sa staff.
Tumingin ako kay Rio at lumapit sa may tainga niya bago bumulong.
"Dream on," pagkasabi ko no'n ay iniwan ko na siya at itinulak ang wheelchair ni Shayla.
Pagdating namin sa may lobby, nagpaikot-ikto ang tingin nii Shayla sa buong floor. Napapangiti rin ito sa tuwing nakakakita ng mga pamilyar na gamit at tao no'ng pumunta siya dito na kasama si Akihiro.
"Ilang taon na rin ang lumipas, but this place stay the same. Minor renovations was there, but the feels are still there," banggit nito.
"Is that feeling is theso-called love?" tanogn ko.
Tumango ito at tinapik ang kamay kong nakahawak sa wheelchair. "You keep saying the 'so-called-love' word. Hindi k aba naniniwala sa love?"
"Not that I don't believe in it. Hindi lang... hindi lang 'yon para sa'kin," sabi ko naman.
"Lahat ng tao may minamahal o may pinapahalagahan. Besides, it's not just romantic kind of love. There's for friendship, for family, and of course for your passion," paliwanag nito.
Nagtuloy-tuloy kami sa kwarto ni Shayla para makapgpahinga na siya. Gusto niya ulit panoorin ang sunset kaya kailangan niya mag-ipon ng lakas para mamaya.
Matapos ko dalhin si Shayla sa kwarto nito ay tumakas na agad ako habang kausap pa nito si Rio. Pumunta ako sa Greenhouse garden para magsulat habang malinaw pa sa akin kung ano ang ekspresyon ng mga mata ni Shayla habang nagkukwento ng love life niya.
Shayla is a good person. I like her a lot pero hindi ko iyon maaring sabihin sa kanya. I don't want to be left alone when she dies. I might be selfish, but I am just protecting myself from too much sorrow. Kaya hindi ko man sabihin sa kanya ang nararamdaman ko ay isusulat ko na lang ang kanyang love story.
Umiinom ako ng tea habang kinokondisyon ko ang sarili ko para makapagsulat.
Iba-iba naman ang paraan ng pagpapa-kondisyon ng mga writers na katulad ko. Minsan 'yong iba, nag-e-exercise, kumakain, o kaya naman ay nakikinig ng mga kanta. Alin man sa mga ito ay magagamit ko if drinking tea won't help.
This tea will prevent me from mixing my own perception about love. Magkaibang-magkaiba kami ni Shayla kaya kailangan ay maganda ang mood ako upang maisulat ko ito ng tama.
Wala pang kalahating oras ang katahimikan nang may umupo sa harap ko at kinuha ang notebook na nasa lamesa.