[Manga - Yine Yeni Yeniden]
Medya:AnlamsızŞeylerVol29
Bu bölüm 2yagmur9 ninjama ithafendir. ❤
💬
Kimliksiz: Güzelim hala mı trip ya?
Irmak: Sen benim neyimsin de sana trip atacağım?
Kimliksiz: Belli, dünden beri mesajlarıma cevap vermiyorsun.
Kimliksiz: Bir dakika sen az önce mesajıma cevap mı verdin?
Kimliksiz: Sonunda.
Irmak: Vermiyorum cevap falan yazma bana.
Ciddi ciddi şuan trip atıyor olamazdım. Sabah içtiğim süt kafa yaptı herhalde. Ama bir yandan da haklıydım. Dün telefonu kapatan ben değil oydu. Resmen telefonu yüzüme kapatmıştı hıyar!
Bende dün geceden beri yazdığı hiçbir mesaja cevap vermemiştim.
Şimdi salonda öğlen şekerlememi yaparken hala yazmaya devam ediyordu ve yanlışlıkla mesajına cevap vermiştim.
Kimliksiz: Gülüw kaç kere dedim sana o puştu bulmaya gittiğim için telefonu kapatmak zorunda kaldım diye?
Evet dünden beri olmayan birini aramaya gittiği için telefonu kapattığını söylüyordu. Tabiki de beni istemeye gelen falan olmamıştı. Ben bile çoğu zaman kendimi istemezken biri beni neden istesindi? Asaf'la da evde kalmamak için konuşuyorum zaten son çare onu alacaktım. Garanticiliq.
Irmak: Telefonu yüzüme kapatman için geçerli bir sebep değil.
Normalde bu kadar uzatmazdım ama onunla uğraşmak çok eğlenceliydi.
Kimliksiz: Hay Allahım ya.
Kimliksiz: Tamam söyle ne yaparsam trip atmayı keseceksin.
Irmak: Ne bileyim ben? Onu da sen düşün.
Kimliksiz: Tamam başımın belası, tamam.
Kimliksiz: İzninle bir kaç saat yazmayacağım olur mu?
Irmak: Telefonu yüzüme kapatmadan önce de bu kibarlığını gösterseydin ya?
Kimliksiz: Ulan bi insanın tribi bile sevilir mi?
Kimliksiz: Seviyorum.
Kimliksiz: Gördün mü whatsapp?
Kimliksiz: Gülüw görmüyor bari sen gör.
Kimliksiz: Uykusuzluktan kafayı yedim.
Kimliksiz: Gidiyorum ben.
Mesajlarını bildirim panelinden okuyup sırıtmıştım. Dün geceden beri bana yazdığı için uykusuz kalmıştı büyük ihtimalle. Bu kez uyuması için cevap vermeyip telefonu kitledim ve yanıma koydum.
Tekrar televizyonda izlediğim dizime döndüm.
Dün bütün gece Ömer'i stalklamıştım ama yok yani benim gibi profesyonel biri bile onun şuan aktif bir sosyal medya hesabını bulamıyorsa çocuk ya dün ölmüştü yada bütün hesaplarını dün kapatmıştı. Bulduğum tek hesap vardı onda da 15 yaşındaki ergen bir fotoğrafı vardı. Tanımakta zorlanmıştım yani o derece evrime kafa atmıştı. Babasının, halasının ve amcasının facebook hesabını bulmuş, kuzeni olarak tahmin ettiğim birkaç çocuğun da instagram hesabını bulmuştum ama o yoktu. Hayır hiçbir insan bu kadar sosyal olamaz. En azından bir whatsapp kullanıyordur ama numarasını bilmediğim için o durumda yaştı.
Gerçi babası facebook adresine telefon numarasını eklemiş, onu arayıp sorabilirdim. Adama ne diyeceksem sanki. 'Merhaba oğlunuzun numarasını alabilir miyim? Evet sizin numaranızı da stalklayarak buldum. Stalk ne diye soracak olursanız da söyleyeyim; biz kızların ultra süper araştırma gücü. Teşekkürler, iyi günler.' dersem adam deli olduğumu düşünüp Bakırköy Deliler Hastanesini arayabilirdi.
O yüzden boşverip uyumuştum. Kazıklandığıyla kalsın bana ne?
"Ablaa!"
Yattığım yerden sıçrayarak kalktığımda karşımda bana gülerek bakan kardeşimi gördüm. Tutulan boynumu ovuştururken Işıl'a kötü kötü baktım. Televizyonun karşısında uyuyakaldığım için her tarafım tutulmuştu bir de üstüne kulağım felç geçirmişti.
"Ne var? Ne bağırıyorsun kuyruğuna basılmış fare gibi?"
"Kedi değil mi o ya?"
Ayağa kalkıp esnedim. "Sen bu boyla olsan olsan fare olursun."
Kollarını göğsünde toplayıp bana kızgın bir bakış attı. "Sanki sen çok uzunsun. Hem kapıda bir adam var, seni soruyor."
"Kim?" dediğimde omuz silkti. "Bilmiyorum. Onun için uyandırdım zaten seni," dedikten sonra yanımdan geçip televizyonun karşısına kuruldu ve çizgi film açtı.
Saate baktım. Nasıl uyuduysam artık saat 3 olmuştu. Kimin geldiğini merak ederek kapıya gittim. Şapkası ve çantasıyla kargocu olduğunu tahmin ettiğim adam bıkmış bir vaziyette kapıda bekliyordu. Hızla yanına gidip, "Buyurun?" dedim.
"Irmak Ersay?"
"Evet benim."
Adam elindeki zarfı bana uzatıp, "Bu size gelmiş," dedi. Lan yoksa dedemden miras mı kalmıştı? Zarfın içinde de dedemin vasiyeti vardı falan.
"İmza atarsanız şuraya ben gideyim artık." Kargocunun sabırsız sesini duyduğumda düşüncelerime ara verip uzattığı kağıdı imzaladım. Zarfı alıp, giden adamın ardından kapıyı kapattım ve içeri girdim.
"Ben odama çıkıyorum. Sende ölmek dışında ne yapıyorsan yap umurumda değil." Işıl'a seslenip göz devirdiğini gördükten sonra odama çıktım. Sonuçta ölürse suç bana kalacaktı. Ne kadar da düşünceliyim(!).
Yatağıma oturup zarfı açtığımda içinden iki tane konser bileti çıktı. Belki dedemin bana kalan mirası falan değildi ama şuan elimde tuttuğum kağıdın mutluluğunu hiçbir şeye değişmezdim. Çünkü sıradan bir konser bileti değildi bu. Mor ve Ötesi grubunun konser biletiydi!
Hemen zarfın içini yokladım ve beklediğim notu buldum. Diğerlerinin aynısı, küçük beyaz bir not kağıdı ve inci gibi bir yazı.
'Bu grubu ne kadar çok sevdiğini biliyorum. Bir nevi trip atman işime yaradı, biletleri alma işini hızlandırdım. Şuan elinde iki bilet var ve o biletlerin biri senin biri benim. Bunun ne demek olduğunun farkındasın değil mi? Mika...Benimle konsere gelir misin?'
Farkındaydım.
Onu görecektim!
Aynı zamanda hayranı olduğum grubun konserine gidecektik!
💬
Vee bölüm sonu.
Arkadaşlar hemen heyecanlanmayın konser yakında değil😀
Şuraya da şöyle ponçik Karakter Kartları bırakayım.
Sevgilerimle,
Ninjalarını seven ponçik yazarınız♥