I stared at the both of them habang hila ni Eros palabas ng restaurant ang babae. He just stood up and dragged the girl out of this place bago pa makarating dito sa lamesa namin yung babae. He left without even looking at me. Parang nakalimutan niya na nandito ako.
"Psyche?" Mabilis kong pinunasan ang nga luha na tumulo sa luha ko at hinarap ang tao na tumawag sa akin. Nakangiti siya nung una pero agad ding nawala ang ngiti niya pag harap ko at napalitan ng pag aalala.
"Are you okay?" Kumunot ang noo ko.
"Do I know you?" Natigilan naman ang lalaki dahil sa tanong ko. Then he gave me a sheepish smile. Nag iwas siya ng tingin at humawak siya sa batok niya.
"Hindi mo na siguro ako matandaan. Ako si Akira." Inisip ko kung may kilala ba akong Akira, nang mapatingin ulit ako sa mukha niya.
"Aki? Aki ikaw yan?" Lumawak ang ngiti niya at tumango sa akin. "Di nga?"
Tumawa siya. Hindi ako makapaniwala. Yung huling kita ko sa kanya hindi siya ganyan ka gwapo. Wala na ang braces niya, hindi na siya nakasalamin at makinis na din ang kutis niya. Noon kasi may konting pimples siya sa mukha.
Si Akira Yukihara ay half Japanese, half Filipino. Mabait at mahiyain si Aki. Close kami dahil magkatabi ang apartment na tinutuluyan namin noon nung college pero ako solo lang, siya naman kasama niya ang mama niya.
Nang mag third year college kami bumalik sila sa Japan ng mama niya dahil nagkabalikan ang mga magulang niya.
"Hindi kita nakilala!"
"Alam ko. Nag iba din kasi ang itsura ko." Namumula pa ang tenga niya at hindi makatingin sa akin. Ganyan na ganyan siya kahit noon kapag kinakausap ko siya.
"Oo nga. Hindi ka na nakasalamin wala na din ang braces mo. Ang tangkad mo na din." Natatawang sabi ko sa kanya habang tinitignan siya simula ulo hanggang paa. "May kasama ka ba? Sila tita?"
"Ah wala kakatapos lang ng meeting ko. Ikaw may kasama ka ba?" Sandali akong natigilan sa tanong niya pagkatapos ay umiling. Wala akong kasama iniwan ako at sumama sa ibang babae.
"Pwede ba akong makitabi?" Turo niya sa upuan sa tabi ko. Umiling ako. Napansin kong lumungkot ang mukha niya pero nginitian ko siya.
"Tapos naman na ang meeting mo di ba? Punta nalang tayo sa ibang lugar."
~*~
"Lalo kang gumanda ngayon Mori." Inirapan ko si Akira. Mori kasi ang tawag niya sa akin dahil Japanese daw pakinggan kagaya ng pangalan niya.
Pagkatapos naming kumain, pumunta kami ng ice cream parlor.
"Ilang beses ko nang narinig yan puro kayo bola." Kahit si Eros sinabi din yan sakin. Hindi ko nanaman mapigilang makaramdam ng lungkot nang maalala na iniwan niya ako. Na nakalimutan niya ako. Kahit isang text wala.
"Mori, I hope you don't mind me asking." I looked at him, nodded my head and waited for him to talk. "Bakit kasama mo si Atty. Montagne kanina?"
Natigil pa ako sa pagsubo ng ice cream dahil sa tanong niya. "Kilala mo si Eros?"
"Uhm, yeah. He's our family attorney." Nanlaki ang mata ko dahil sa sinabi niya. Shit.
"Uhh.. ano kasi." Akira held my hand which made me look up to him.
"Whatever it is, you don't have to tell me." He smiled at me. Napatingin ako sa kamay niya na nakahawak sa akin, na-realize niya din yata yun kaya agad niyang inalis. His ears instantly turned red. I chuckled.
"Aki can I tell you a secret?" Sandali pa siyang natigilan dahil sa tanong ko. Then he smiled and nodded my head. Akira has always been so nice to me. Siya ang palagi kong kwentuhan ng mga nangyayari sa buhay ko noon. Tahimik kasi siya at alam kong nakikinig talaga siya pag nagkukwento ako sa kanya.
"You know I won't tell."
"Promise me you won't judge me."
"I—I have—" Huminga ako ng malalim at yumuko upang tumingin sa ice cream na nasa harap ko. "I already have kids."
"What's wrong about having kid?" I was about to correct him with kids. Plural pero hinayaan ko nalang siya.
"I—I'm not married. Wala akong asawa."I waited for him to talk. Pero tahimik lang siya at hindi nagsalita. I looked at him and he's softly looking at me.
"Mori, you know I was raised by my mother alone. Hindi din sila kasal ni papa—well, not until I was eighteen. You know the story." He pointed out.
Oo nga pala. Nabuntis ang mama niya ng hindi alam ng papa niya. His mother found out that she was pregnant after they broke up and his father went back to Japan. Kaya noon hindi Yukihara ang gamit niyang apelyido. Nalaman lang ng papa niya ang tungkol kay Akira ning eighteen na siya.
"So? Magkukwento ka na ba?" Ibinalik ko ang tingin sa ice cream.
"Masiyadong mahaba ang kwento ko. Mabo-bored ka lang."
"Mori, kelan pa naging boring ang kwento mo? Nothing about you is boring." I rolled my eyes at him.
"Tse! Ang sabihin mo, tsismoso ka lang." Hinampas ko siya sa braso at natawa kami pareho.
"Seriously Mori, sabihin mo sa akin kahit ano tungkol sayo makikinig ako." I looked him in the eye and I can tell that he's sincere about it. He raised both his eyebrows. "So?"
Matagal tagal ko na din gustong magkwento sa kaibigan. Yung makikinig sa akin. Yung hindi ako huhusgahan. Ngayong mga nakaraang araw kasi wala akong mapag kwentuhan. Si Sofia at Idan busy sa pagbubuntis ni Sofia, nung araw na magkikita sana kami dumating naman ang ama ni Eros.
Hindi naman ako makapag kwento kay Belle at Iris dahil busy sila at may pasok na. At isa pa, ayaw ko na din silang idamay. Huminga ako ng malalim bago nagsalita.
"You remember Idan?" I asked him. He nodded his head. Classmates kami nung college at ilang beses na din sa kanyang ikinuwento si Idan. "He married my bestfriend."
His mouth fell open as I said it. Natawa naman ako sa expression niya. Akira is the only one who knows that I was in love with Idan.
"Pero di ba..? How?"
"I introduced him to Sofia—my bestfriend. Don't worry it was all in the past." I gave him a reassuring smile. "Pero hindi yun ang kwento ko ngayon. Nabanggit ko yun dahil nangyari ang lahat nung kasal nila."
"We are talking about Eros now, aren't we?"
"Yes. I was drunk and it happened. Then I found out I was pregnant with his child. Hindi ko pa nga siya matandaan nung una kaya tinulungan pa ko ni Sofia at Idan na mahanap yung ama nung kambal."
"W-w-wait." Itinaas niya ang kamay niya upang patigilin ako. "Twins?"
Ngumiti ako ng malapad sa kanya. "Yes. Twins, one boy and one girl. Apollo and Artemis."
"Wow." Hindi makapaniwalang sabi ni Akira. I chuckled.
"Yeah." Tumingin ulit sa ice cream na nasa harap ko. Ginalaw ko ang kutsara at kita ko na medyo tunaw na ito.
"I bet they're as cute as their mother." My eyes landed with his.
"Hindi naman. Pero ang cute nilang dalawa, magkaibang magkaiba ang ugali nila. Si Artemis kasi iyakin pero mahilig ngumiti at makulit. Si Apollo ang sungit!" Natatawang sabi ko sa kanya.
"You're a proud mom." Ngumiti ako sa kanya ng malapad at tumango.
"You should meet them."
"Sure."
Napahaba pa ang kwentuhan namin ni Akira. Nagkwento siya about sa nangyari sa kanya sa Japan habang kinuwento ko naman sa kanya ang nangyari sa akin. Kung gaano siya kabait nung umalis, ganon pa rin hanggang ngayon. At masaya pa rin siyang kausap. Nang malapit nang dumilim nagpaalam na kami sa isa't isa.
"So pano Psyche? Next time ulit?"
"Oo naman Aki! Kailangan mo din makilala ang mga anak ko. Sayang wala ka nung binyag nila, ninong ka sana!" Tumawa naman siya.
"I'd love to meet them." He said smiling.
Pagkatapos ay napatingin siya sa likod ko. He look shocked na para bang gulat na gulat siya sa nangyari.
I tried to turn my head and looked at what he was looking. Lumingon ako. Then Akira immediately held my head. Tinakpan ng kamay niya ang mga mata ko pero huli na ang lahat. I saw them. Eros and the girl. They were kissing. Napahawak ako sa mga braso ni Akira dahil pakiramdam ko nawalan ako ng lakas at ano mang oras matutumba ako. Hanggang sa isa-isang tumulo ang mga luha ko.