Hatırlatma:
Yugyeom sana dokunamıyordu çünkü sana daha fazla acı çektirmek istemiyordu.
Ağlayarak bavulunu topladın. Yugyeom sadece sana bakabiliyordu başka bir şey yapamıyordu.
Gözleri dolmuştu.
Kelimeler ağazından çıkamıyordu sanki.
Ona baktın ve dedin ki
''Bunu benim öğrenmem hiç iyi olmadı. Hani hep bana karşı dürüsttün?
Hani beni asla yalnız bırakmayacaktın?''
Yugyeom bir şey söyleyecekti ama yapamıyordu. Kelime ağazından çıkmıyordu, sustu ve seni dinledi.
''Sen benim en değerlimdin elveda sevdiğim...''
dedin ve yüzüğünü Yugyeom'un avcunun içine usulca bıraktın.
Kapıdan çıkarken arkanda bir adet
yaptıklarından pişman Yugyeom bıraktın.
Evden dışarıya çıktın. (Devamı var.)
Yugyeom'un Gözünden
''Bana o iç çamaşırını gösterince inanamadım ama doğruydu böyle bir şey olmuştu.
Çok sinirliydi ve agrasif.
Hemen odaya çıktı.
Onu biraz rahat bıraktım sonra yanına çıktım ve bana o sözleri söylerken içim yandı içim parçalandı.
Keşke yapmasaydım.
Yüzüğünü avuçlarıma koyunca kalbimin bir anda yok olduğunu hissettim.
Kapıdan dışarı çıkarken beni tamamen savunmasız ve yalnız bıraktı ama haklıydı.
Ahh onsuz ben ne yaparım.''
(Devamı)
Şimdi dışardaydın yapayalnız.
Kime gidecektin?
Ne yapacaktın?
Otele gidecek paran da yoktu.
Eve geri gidemezdin.
Son çare yıllar önce ufak bir şey yüzünden kavga ettiğin kuzenindi.
Ama onu çok kırmıştın ve bir daha konuşmamıştın.
Sonunda onu bir şekilde buldun.
Kapısını çaldın.
Seni görünce o kadar sevinmişti ki.
Hemen içeri çağırmıştı.
Ona hayatını kısaca anlattın ve sonra olanları anlattın.
O anda kapı çaldı ve kuzenin kapıya baktı.
Gelen Yugyeom'du.
''Bana bir şans daha ver meleğim.''diye bağırıyordu.
Sen ''Asla!!'' diye bağırınca kuzenin kapıyı kapattı ve o günden sonra asla Yugyeom'u affetmedin.
(Sonu biraz saçma olmuş olabilir, özür dilerim. Sizi çok seviyorum. Byy:))
(Diğer kitabıma bakmayı unutmayın: Hayat Aşık Olsa.😘)