[Bilal Sonses - Öpesim Var]
Medya:AnlamsızŞeylerVol4
💬
Ne yazacağımı şaşırmıştım. Hangi birine cevap versem bilemedim. Ben şaşkınlıkla yazdıklarına bakarken çevrimiçi olduğunu gördüm.
Kimliksiz: Bak bak mesajları gördüğü halde yazmıyor birde hanımefendi.
Irmak: Maşallahın var yazmama vakit bırakmadan kendin yazdın.
Kimliksiz: Ne demişler? Erkeğin hızlı yazanı makbul.
Irmak: Kim demiş bunu? Sen mi?
Kimliksiz: Evet. Bak ilerde billboardlara falan yazılır bu sözüm demedi deme.
Irmak: Hatırlarsam demem.
Kimliksiz: Ben sana hatırlatırım merak etme.
İneceğim durağa geldiğimde ayağa kalkıp düğmeye bastım. Kapı açılır açılmaz kendimi dışarı attım. Hava soğuk olduğu için ellerimi kabanımın cebine sokup eve yürümeye başladım.
Evin kapısına vardığımda cebimden çıkardığım anahtarımla kapıyı açıp içeri girdim. Annem ve babam işte, Işıl ise okuldaydı. Bu yüzden hergün eve gelip tek başıma takılıyordum.
Kulaklığı çıkartıp cebime attıktan sonra çıkardığım botlarımı ayakkabılığa koydum. Uyuşuk adımlarla odama çıktım. Çantayı ve bereyi bir köşeye fırlatıp yatağa uzandım.
Tavanla bakışırken cebimdeki telefonum titredi. Artık bakmadan kim olduğunu tahmin edebiliyordum.
Kimliksiz: Yemeğini ye.
Yemek yemediğimi de biliyordu. Aman ne güzel! Sabahtan beri yediğim tek şey küçük bir poğaçaydı ve cidden acıkmıştım.
Irmak: Yerim yemem sanane?
Kimliksiz: Zaten kuş kadar bişeysin. Açlıktan gebermeyi planlıyorsan doğru bana ne?!
Irmak: Hayırdır ne bu tripler?
Kimliksiz: Trip mi? O senin işin sanıyordum :)
Irmak: Dengesiz.
Kimliksiz: Buyrun benim?
Irmak: Ha kabul ediyorsun yani?
Kimliksiz: Evet. Sende öylesin ama şuan sana dengesiz desem inkar edersin.
Irmak: Ederim tabi. Çünkü dengesiz değilim.
Kimliksiz: Tabi tabi değilsin :)
Irmak: Sen benimle dalga mı geçiyorsun? Engel geliyor bak.
Kimliksiz: Tamam sustum.
Irmak: Konuşuyormuşsun demekki😎
Kimliksiz: Ah evet yakaladın beni. Ne konuştuğumu bilmek ister misin?
Irmak: Yani genel olarak saçmalıyorsun. Bakalım bu sefer ne saçmalayacaksın?
Kimliksiz: Saç malanmaz taranır :)
Kimliksiz adlı kişi engellendi.
WhatsApp'da engellediğim ilk kişi olarak tarihe geçmeli...
Yataktan kalkıp kabanımı çıkardım ve yatağın üstüne bıraktım. Aşağı inip mutfağa geçtim. Dolabı açtığımda annemin yemekleri dolaba bıraktığını gördüm. Yemek ısıtmaya üşendiğim için daha pratik bir şeyler aradım. Dolabın alt rafında gördüğüm dondurma kutusunu heyecanla elime aldım.
Lütfen sarma çıksın, lütfen...
Herkes dondurma kabından çıkan sarmayla üzülürdü ama...Ulan sarmadan güzel şey mi var? Neyine üzlüyorsunuz. Ben sarma çıksın diye dua ediyorum neredeyse.
Kapağı açtığımda hayal kırıklığına uğradım. İçinde ne dondurma vardı ne de sarma. Bana sarı sarı göz kırpan tereyağıydı!
Anneannem köyden göndermiş olmalıydı.
Oflayarak buzdolabını kapattım. Mutfak çekmecesine stokladığım cipslerden iki tanesini alıp salona geçtim. Televizyonu açıp koltuğa oturdum.
Saçma evlilik programlarının yerini şimdi de çakma Müge Anlı programları almıştı. Ne boş beleş insanlar...
Kanalları karıştırırken film olan bi kanalda durdum. Cipsimi yerken bir yandan da filmin konusunu anlamaya çalışıyordum.
Çalan kapıyla birlikte şaşkınlıkla saate baktım. Ne ara 3 buçuk olmuştu? Kahretsin Işıl'ı almayı unutmuştum. Normalde okulu evimize uzak değildi ama annem her ihtimale karşı onu almamı tembihliyordu.
Hızla kapıyı açtım. Işıl alışık olduğu durum karşısında baygın bakışlarıyla içeri girdi. "Hoşbuldum abla."
Ablasına laf sokan kardeş yapmışlar...Olmamış.
"Hoşgeldin cimcime. Seni almadığımı annemlere söylemek yok anlaşıldı mı?"
Elini açarak bana uzattı. "Rüşvetin?"
Gözlerimi kısarak kafası çok çalışan kardeşime baktım. Çoğu günler onu almayı unuttuğumdan annemlere söylememesi için ona küçük şeyler veriyordum. Çikolata, şeker gibi...Bunun rüşvet olduğunu ne ara öğrenmişti bir fikrim yoktu.
"Rüşvetmiş! Nereden öğreniyorsun sen bunları? Okulda bunları mı öğretiyorlar size?" Sırtındaki çantayı alıp montunu askılığa astım. "Geç sen salona geliyorum ben."
Sözümü dinleyip salona geçerken mutfağa gittim. Hızla çekmecemden bir çikolata alıp geri döndüm. Benim oturduğum koltuğa oturmuş filme bakıyordu.
Karşısına geçip çikolatayı uzattım. "Al."
Gülümseyerek çikolatayı aldı ve yemeye başladı. Annem olsa yemekten önce yediği için kızardı ama ben annem değildim. İstediği zaman istediğini yiyebilirdi.
Yanına oturup tekrar televizyona odaklandım. Hah! En iyi sahnesi. Adamlar hapishaneden kaçıyorlar!
💬
Annemle babam gelip akşam yemeği yendikten ve günümüzün nasıl geçtiğini anlattığımız klasik bir sohbetten sonra ödevim olduğunu söyleyerek odama çekildim.
Yatağıma uzanıp komodinin üzerine bırakmış olduğum telefonumu elime aldım. Bakalım Kimliksiz Bey napıyordu.
Engeli kaldırdım.
Bu anı bekliyormuş gibi anında mesaj geldi.
Kimliksiz: En son engelsiz yaşam dememişmiydik Mika? Bu neydi şimdi?
Irmak: Ben demedim sen dedin.
Irmak: Ayrıca birdaha öyle anaokulu esprisi yaparsan engeli kaldırmam bilmiş ol.
Kimliksiz: Vay be espri yapmak da yasak...
Irmak: Espri olduğunu düşünüyor musun gerçekten?
Kimliksiz: Tamam. Anaokulu esprisi yok.
Kimliksiz: Ortaokul esprisi yapsam?
Irmak: Engel geliyor bak.
Kimliksiz: Pekala, mesaj alınmıştır. Ee napıyorsun bakalım?
Irmak: Her şeyi biliyorsun da bunu bilmiyor musun?
Kimliksiz: Dudu Peri miyim ben küreye baktığımda senin ne yaptığını göreyim?
Irmak: Bilemiyorum. Dudu Peri bile olabilirsin.
Kimliksiz: Değilim korkma :)
Irmak: Ben ne korkacağım be?
Kimliksiz: Hiçbir şeyden korkmaz mısın yani?
Biraz düşündüm. Önemsiz bir şey diyerek cevap yazdım.
Irmak: Korkmam.
Kimliksiz: Çık çık çık yalan söylemek çok ayıp bir şey.
Benim önemsiz dediğim şeyi de mi biliyordu?
Anlamamış gibi davrandım.
Irmak: Ne yalanı be?
Kimliksiz: Köpeklerden korktuğunu biliyorum, Mika.
💬
Vee bölüm sonu.
Irmak gibi köpeklerden korkanlar?
Sevgilerimle,
Ninjalarını seven ponçik yazarınız♥