Εγω: ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΟΛΎΜΠΙ
Δαν: τι οντως;
Εγω: ΝΑΙ ΒΓΑΛΕ ΜΕ ΕΞΩΩΩ
Εκεινος με πηρε αγκαλια παλι πηγαίνοντας με προς τα εξω και οταν πια ειχαμε βγει απο το νερο με αφησε απαλα στην αμμο τυλιγοντας με, με μια πετσετα. Εκεινος καθησε διπλα μου και εγω συνεχισα να κοιταζω ευθεια την θάλασσα
Δαν: γι αυτο δεν ήθελες να μπεις;
Εγω: ναιι....
Δαν: θα μπορουσες να το ειχες πει ξερεις απο το να χρησιμοποιηεις εκατο δικαιολογιες
Εγω: απλα δεν ηθελα να γίνω ρεζιλι...
Δαν: δεν γινεσαι ρεζιλι απλα επειδη δεν ξερεις να κολυμπάς
Εγω: ναι αλλα ημουν η μονη και ένοιωσα πολυ καπως...
Δαν: σιγα ρε δεν χρειαζεται να εισαι και ο φελπς κιόλας για να μπεις μεχρι εκει που πατάς
Εγω: μ-μα φοβαμαι...
Εκεινος γυρισε απο την αλλη αλλα μπορουσα να τον ακουσω να γελαει παρόλο που προσπαθούσε να το κρύψει
Εγω: ελαα ρε βλακαα μην γελαςς
Γκρινιαξα και τον χτυπησα στον ωμο του καπως δυνατουτσικα
Δαν: νταξει νταξει σορρυ σκαω
Εγω: ετσι μπραβο
Δαν: λοιπον ελα θα σε μαθω να κολυμπάς
Εγω: σε καμια περιπτωση
Δαν: ελα ρεε
Εγω: ουτε που να το σκεφτεσαι
Δαν: ελα ρε θα σε κραταω δεν θα παθεις τιποταα
Εγω: πφ... αντε καλα...
Δαν: τελεια ελα!
Σηκωθηκα καπως βαριεστημένα απο την αμμο και πηγα προς το μερος του. Μπηκαμε στο νερο και τα ποδια μου αρχισαν να τρεμουν ηδη. ΜΙΣΩ ΤΟ ΝΕΡΟ
Δαν: ελα ηρεμισε ολα θα πανε τελεια
Εγω: το ελπιζω....
Πηγα λιγο πιο μεσα και αρχισα να χτυπιέμαι γιατι νομιζα οτι δεν πατουσα με αποτελεσμα να αριχσω να πνίγομαι μονη μου. Ο Δανιηλ με πλησιασε γρηγορα ανησυχος και προσπαθοντας να κρατησει το γελιο του κρατώντας με απο την μεση και ακουμπώντας τα ποδια μου κατω
Δαν: πρωτον ηρεμισε πατας... δεύτερον αν χτυπιεσαι ετσι θα βουκιαξεις και θα πνιγεις σιγουρα οποτε ξαναπροσπαθησε
Εγω: να σου πω μηπως να το αφησουμε;
Δαν: οχι θα μαθεις και αν οχι μαθεις εντελως εστω τα βασικά
Εγω: πωωω καλα....
Δαν: ετσι σε θέλω! Τωρα πηγαινε απο εδώ μεχρι την Ελινα
Εγω: τι?! Τοσο μακρια;
Δαν: ναιπ ξεκινα
Εγω: ρε Δανιηλ θα πνιγω μεχρι εκειι
Δαν: ελα θα ειμαι εγω απο πισω παμε
Εγω: ναι σώθηκα τωρα... σου εμπιστευομαι την ζωη μου αυτη την στιγμή κανονισε
Δαν: μα τι τιμη...
Εγω: ακριβώς αν με δεις να πνίγομαι πιασε με
Δαν: ναι ειπαμε αντεε
Εγω εγνεψα και κοιταξα το σημείο που ηταν η Ελινα τρομαγμενη. Ουφ... ελα αρια το χειςς
Εγω: ΤΟ ΧΩΩΩΩ
Φωναξα και ξεκινησα να πηγαινω γρηγορα προς το μερος της. Α μια χαρα ειναι και πατάω και δεν θα πεθανω. Τελικά ηταν πιο ευκολο απο οτι περιμεν-
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΔΕΝ ΠΑΤΑΩΩΩΩΩ
Δ Ε Ν Π Α Τ Α Ω
ΘΑ ΠΕΘΑΝΩΩ
ΑΝΤΙΟ ΜΕΡΕΝΤΑΑΑ
ΧΑΡΗΚΑ ΠΟΥ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑ ΚΟΣΜΕ ΤΩΝ ΖΩΝΤΑΝΏΝ ΤΑ ΛΕΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΖΩΗ ΙΣΩΣ ΑΝΤΊΟ
Καιιι καπως ετσι κατεληξα να ειμαι κατω απο το νερό και να εχω πιει την μιση θαλασσα. Τουλάχιστον το χω αποδεχτεί θα πεθανω απο πνιγμό...
Και ετσι οπως εκλαιγα την μοιρα μου και ειχα κανονισει σε ποιον θα αφησω τα μποτακια μου τα καφε απο την λαϊκή νοιωθω δυο χερια να νε τραβανε με δυναμη προς τα εξω.
ΟΥΑ ΑΕΡΑΣ ΟΞΥΓΟΝΟ ΘΕΕ ΜΟΥ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ
Δαν: κοιτα ξερω οτι ειμαι ωραιος αλλα ειπαμε οχι και θεος
Εγω δεν μπορεσα να απαντησω γιατι ημουν πολυ απασχολημενη με το να βηχω σαν να μην υπαρχει αυριο για να βγαλω ολο το νερο που ειχα πιει οσο ήμουν κατω απο την επιφάνεια
Δαν: εισαι ηλιθια; γιατι το έκανες αυτο;
Ειπε κουβαλώντας με προς τα εξω και εγω τον κοιταξα με το βλεμμα του καημενου
Εγω: σου ειπα οτι θα πνιγομουν!
Δαν: εσυ δεν προσπαθησες καν για να βγεις παλι στην επιφάνεια
Εγω: απλα το ειχα αποδεχτεί
Δαν: σκατα ειχες αποδεχτει αμα δεν ήμουν εκει τι θα γινόταν;
Εγω: θα πεθαινα προφανως...
Δαν: και το λες ετσι; Τοσο χαλαρα και φυσιολογικα;
Εγω: σου ειπα το αποδεχτηκα
Δαν: κακως εγω τι θα εκανα αν εσυ παθαινες τιποτα;
Εγω: εσυ προσωπικα;
Δαν: εεε... ε-εγω και οι α-αλλοι γενικα...
Εγω: σιγα πολυ που θα τους πειραζε παραπανω οξυγονο για αυτους
Δαν: ελεος ρε Αρια, αληθεια πιστευεις οτι δεν νοιζεται κανεις; η οικογενεια σου;
Εγω: σιγα μονο αυτοι
Δαν: δεν μπορω να συνεχίσω αλλο αυτη την συζητηση γιατι θα νευριασω και δεν εχω ορεξη να νευριασω
Εγω: οτι πεις...
Εκεινος πηρε μια πετσετα τυλιγοντας με και καθησε διπλα μου.
Εγω: ωραια ηταν σημερα...
Δαν: ναι οντως
Εγω: οι αλλοι καλο περνανε
Ειπα κοιτώντας την Ελινα τον Ντυλαν που πεταγανε νερο ο ενας στον αλλο και γεκουσαν
Δαν: ναι ισχυει πως και δεν εμαθες ποτε να κολυμπάς;
Εγω: δεν ξερω απλα δεν ετυχε
Δαν: αχαμ... μια μερα θα σε μαθω οντως
Εγω: τσαμπα χρονος ειμαι ανευ μαθήσεως
Δαν: νομιζεις, οτι θελω το πετυχαινω
Εγω: κριμα σου γιατι δεν προκειται
Δαν: θα το δεις....
Εγω: να το δω...
Ειπα ξαπλωνοντας πισω και κοιτώντας τον ουρανο
Εγω: ανετα κοιμομουν εδω ολο το βραδυ
Δαν: ναι και εγω
Κοιταξα μια τελευταία φορα μεσα στη θαλασσα βλεποντας τον Ντυκαν και την Ελινα να φασωνονται και ξαναξαπλωσα πισω. Αναμενόμενο....
ΧΕΥΥΥ
ΤΙ ΚΑΝΕΤΕΕ;
ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΑΩ ΠΙΤΣΑ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ
ΑΛΛΑ ΟΟΟΟΟΧΙ
ΦΑΚΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ
ΕΤΣΙ
ΨΗΦΊΣΤΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΚΑΙ ΚΑΝΤΕ ΣΧΟΛΙΟ ΑΜΑ ΘΈΛΕΤΕ
ΤΑ ΛΕΜΕΕ
~Ευα~