Ντου Ντου Ντου Ντου Ρου Ρου
Ντου Ντου Ρου Ρου
Ντου Ντου Ντου Ντου Ντου Ρου Ρου Ρου Ρου Ρουυυυυυυ ( high note )
Μαντεψτε που παηγαινουμεε
Οχι μαντεψτε
Σας δινω λιγο χρονο να το σκεφτειτε
.
.
.
.
.
Ενταξει αρκετα
Παμε θαλασσααααα
Ουυυυυυ
Ναιιιιιι
Γιουχουυυυ
Μονη σου κουκλα
Οοοοκευ....
Ναι που λετε παμε θαλασσα και εχω ενθουσιαστει τοσο πολυ. Είμαστε μεσα στο πουλμαν αρκετη ωρα αρα οπου ναναι θα φτανουμε. Περιττό να αναφερω οτι της τα χουμε κανει πλανήτες της κυριας Σαρδελογλου επειδη καθε 3 λεπτα ρωταμε σε ποση ωρα φτανουμε ή εστω κοντευουμε
Χεχ ουψ...
............
Καθ: ΠΑΙΔΙΑΑ ΠΡΟΣΕΞΤΙΚΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΜΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ ΠΡΟΟΡΙΣΜΌ ΜΑΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ
Με αυτο αρχισαν ολοι να τρεχουν προς την πορτα του πουλμαν σπρώχνοντας ο ενας τον αλλο και νερια παιδια επεφταν κατω στον διάδρομο
Καθ: Ε ΤΙ ΣΑΣ ΕΙΠΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ;
Τοτε ηρέμησαν καπως ολοι και κατεβήκαμε ολοι.
Εγω: ειμαι τοσο ενθουσιασμενηηη κοιτα ποσο ομορφα ειναιι
Ελινα: ναι ωραια θα ειναι
Εγω: ουοουυυ ενα ιχνος ενθουσιασμου ηταν αυτο ή μου φανηκε
Ελινα: τς κακιες....
Εγω: ειδικότητα μου κουκλα
Της ειπα κλεινοντας της το ματι και γέλασε.
Καθ: Λοιπον παιδια την προσοχη σας λιγο παρακαλω.... λοιπον τωρα θα σας αφησω ελευθερους εδω νε την προϋπόθεση οτι δεν θα χαθητε
Αρης: μα φυσικα κυρια μας εχετε εμας να χαθουμε; Αλήθεια; ελεος δεν ειμαστε 5
Καθ: ασχολιαστο.... λοιπον φυγετε και μην χαθητε εε!
Ντυλαν: ναι ναι
Απομακρύνθηκαμε 1 μετρο απο την κυρια Σαρδελογλου
Μαριος: ΠΑΜΕ ΝΑ ΧΑΘΟΥΜΕΕΕΕΕ
Ολοι αρχισαν να φωνάζουν και να πηγαινουν με τις παρεες τους οπου θέλουν. Εγω αρχισα να πηγαινω προς μια κατεύθυνση που δεν ηξερα που εβγαζε με την Ελινα και μετα απο λιγο ηρθε ο Δανιηλ με πισω του τον Ντυλαν
Δαν: παρτε τον σας παρακαλω
Ειπε αναφερόμενος στον Ντυλαν και εκεινος σηκωσε το φρυδι του
Ελινα: ναι Αρια κανε κατι παρακαλω
Εγω: ελατε ρε παιδια δεν εχει αλλη παρεα σιγα. Εξ αλλου και εμενα δεν μιυ φερθηκε με τον καλυτερο τροπο αλλα δεν κανω και ετσι...
Δαν: τς τελος παντων...
Ντυλαν: ελατε ετσι κι αλλιως δεν ειμαι και τοσο κακος...
Εγω: ω εισαι... αλλα τελος παντων. Εχε χαρη που ειμαι εγω καλος ανθρωπος
Ντυλαν: τελος παντων....
Δαν: καιι που παμε ακριβως;
Εγω: δεν εχω ιδεα
Ελινα: ναι ουτε εγω απλα περπαταμε στην άμμο
Δαν: α τελεια.... και που σκοπευετε να σταματήσετε και να κατσουμε;
Ελινα: θα μας τα πρηξεις πολυ ακομα
Δαν: καλα... μια ερωτηση εκανα...
Εγω: ωραια θελετε να κατσουμε εδω;
Ελινα: μα εδω δεν εχρι καθολου κοσμο είμαστε τελειως μονοι μας
Ντυλαν: καλυτερα...
Ελινα: εσυ σκασ-
Εγω: δεν θα αρχισετε τωρα σιγα καλυτερα δικιο εχει θα το απολευσουμε πιο πολυ, ελατε καθηστε
Στρωσαμε κατω μερικες πετσετες και καθησαμε πανω.
Εγω: εχουμε και φαιι
Δαν: αυτο ελειπε να μην είχαμε κιολας...
Εγω: εμμ νταα
Εβγαλα 3 μεγάλες σακουλες με πατατακια απο την τσαντα μου και τις απλωσα στην μεση για να φτανουνε ολοι. Η Ελινα εβαλε μουσικη στο κινητο της και αρχισαμε ολοι να τρωμε, να ακουμε μουσικη και απλα να κοιταμε την θαλασσα να σκαει πανω στην αμμο
Δαν: λετε να μπορουμε να μπουμε;
Εγω: και να μπορουσαμε εγω δεν θα εμπαινα...
Δαν: γιατι;
Εγω: γιατι θα ειναι κρυαα;
Δαν: σιγα ρε Μάιο εχουμε ποσο κρυα μπορει να ειναι
Εγω: εγω κρυωνω δεν ξερω για εσας. Ασε που εχουμε ρουχα, πως θα μπεις εσυ με τα ρουχα;
Δαν: ναι γιατι οχι;
Εγω: τι ξαφνική αγαπη ειναι αυτη για την θαλασσα τωρα;
Δαν: απλα δεν μπορω να την βλεπω ετσι μπροστα μου και να μην μπω
Εγω: λοιπον εγω μπορω...
Δαν: καλα....
................
Η ωρα ειχε παει 12 τα μεσανυχτα και ακομα ξαπλωναμε στην αμμο. Ηταν απο τα καλυτερα πραγματα που εχω κανει για να πω την αληθεια. Ξαπφνικα εοδα τον Δανιηλ να σηκωνεται με φορα και να μας κοιταζει ολους με ενα στραβο χαμογελο
Δαν: ξερετε τι ειναι γαματο;
Ελινα: ωχ τι;
Δαν: το βραδινο μπανιοο
Εγω: Δανιηλ ειναι μεσανυχταα!
Ντυλαν: εγω ειμαι μεσα
Δαν: οριστε βλεπεις; ελατε θα ειναι ωραιοο
Ελινα: ενταξει θα το κάνω και εγώ, με κερδισατε
Εγω: ω δεν το πιστευω....
Δαν: τι μονη σου θα κατσεις;
Εγω: αν χρειαστει...
Δαν: ελα ρε Αρια!
Εγω: πατε καλα μωρε; Σιγα που θα μπορω τετοια ωρα εγω στην θάλασσα
Δαν: οκευ οπως θες
Εκεινος σηκωθηκε νε τους αλλους δυο και μπηκανε τρεχοντας μεσα στην θαλασσα αφηνοντας εμενα εξω να τους κοιταζω αφηρημένη. Αφού ειχε περασει λίγη ώρα ειδα τον Δανιηλ να βγαινει εξω τρεχοντας και να ερχεται απο πανω μου
Εγω: μη, οχι, φυγε με βρεχειςς
Δαν: α σε βρεχω ε;
Εγω: ναι με βρεχεις βλακα
Δαν: τωρα να δεις ποσο θα σε βρεξω
Ειπε σηκωνοντας με σαν σακι και πηγαίνοντας με γρηγορα βηματα προς την θαλασσα
Εγω: ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΣΕ ΜΕ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΔΕΝ ΘΕΛΩΩΩΩ
Εκεινος οπως περιμενα δεν με αφησε και πηγε σε ενα λιγο περισσοτερο βαθυ σημειο. Καταλαβα οτι θα με αφηνε και εδεσα σφηχτα τα χερια μου πισω απο τον λαιμο του. Εκεινος αφησε τα χερια του και εγω κρεμάστηκα για 1-2 δευτερολεπτα απο τον λαιμο του μεχρι να τον παρω και αυτον κατω απο το νερο μαζι μου. Εγω αρχισα να χτυπιέμαι μεχρι που επιτελους καταφερα να βγαλω το κεφαλι μου στην επιφανεια παιρνοντας μια τεραστια ανασα. Μετα απο καποια δευτερόλεπτα βγηκε και αυτος απολυτα χαλαρος με ολο αυτο και με κοιταξε παραξενεμενος
Εγω: ΠΗΓΑΙΝΕ ΜΕ ΚΑΠΟΥ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΤΑΩΩ
Δαν: πως κανεις ετσι ειναι απλο νερο....
Εγω: βγαλε μεεε
Δαν: απλα πηγαινε κολυμπώντας προς τα εξω
Εγώ: ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΟΛΥΜΠΙ
Ποια αργησε παλι πιο πολυ και απο τον πρίγκιπα της ζωης της να ανεβασει;
Εγωωω
Ναιιι
Σορρυυυ να παρτε και καραμελιτσα και τουρτα 🍬🎂
Ψηφιστε και καντε και κανα σχολιο παρακαλωω
Αυτα αγαπες
Τα λεμεε
~Ευα~