SAKI
"Jusko, Tatsu," sambit ko saka napasutsot sa hapdi nang tumalon ang pusa sa likuran ko at umakyat patungo sa balikat ko.
This fucking cat always does this. It hurts like a bitch. Masyado siyang hyper kaya naman kaya niyang tapatan ang energy ni Maximus.
"This is nice," sambit ko saka tumitig sa langit. Umupo si Tatsu sa balikat ko at ramdam kong mukhang trip niya na namang matulog sa akin. Lagi niya itong ginagawa. Kaya nga takot akong gumalaw para 'di siya magising.
"Is it?" Leo asked. "We just get fucked by our supposed to be partners for life."
"Pero nasa atin ang bata," sagot ko. "Being alone is kinda peaceful."
"I hate being alone," sagot ni Leo kaya ko siya hinarap. Nakatitig din siya sa malayo habang hawak ang beer niya. "I know it's pathetic, but I want to be with someone." He then looks at my direction. "Being alone isn't easy for me. I am so fucking lonely."
I nodded. "I understand." Tumitig ako sa sahig at dinama ko ang balahibo ni Tatsu sa balat ko. Kasi sa totoo lang, it is indeed lonely being alone. Yes, I have my son and I have a cat who loves to climb at anywhere he likes, but sometimes, you just can't help but feel lonely.
Natahimik kaming dalawa. Tanging naririnig ko nalang ay ang pagtama ng hangin sa mga puno at ang mahinang tunog na ginagawa ni Tatsu--purring.
"Ah, I have an idea," biglang sambit ng lalaking halatang may tama na. Kunot-noong nilingon ko siya and he's smiling like a total idiot. Beer lang naman iyang nilaklak niya, pero bakit mukhang lasing na?
"What idea?"
Nilinga niya muli ako. "Dude, let's fucking date."
Huh?
"Do you need a fucking therapist?" asar na lintaya ko. Ngunit tinawanan niya lang ako na para bang wala siyang pakialam sa tanong ko.
"I mean, I am also afraid of dying alone. Hindi mo ba manlang naisip na kapag matanda ka na, magkaka-pamilya na si Maximus, hihiwalay na siya ng tirahan sa 'yo and unti-unti na hindi na siya makakabisita sa 'yo kasi busy na siya sa sarili niyang family..."
"O, tapos?" tanong ko saka napairap. "Of course, mangyayari talaga iyon. It's the reality."
"See? Aware ka rin," excited na ewan na sambit niya. "We're going to die alone, dimwit. At ayokong mamatay na walang nakakaalam," aniya saka namumulang sinimangutan ako. "Imagine it, just--just imagine it. Gusto mo bang mamatay habang nakaupo sa sofa? Last time, nakapanood ako ng true crime, iyong babae nag-fuse sa sofa niya sa sobrang tagal niya nang patay. I hate it. Para na siyang naging part ng sofa, it's disgusting."
Kunot-noong tinitigan ko siya. "Aware ka rin na connected sa Psychology ang trabaho ko, 'di ba?"
Tumango siya. "Yeah?"
"Just tell me if you like me, my guy."
Natigilan siya at matagal na napatitig sa akin.
I mean, it's damn obvious. You can tell it by how a person looks at you.
Hanggang sa kumunot na ang noo niya at mukhang naiinis siya. "Sumagot ka nalang din ng oo kung gusto mo nga ng date, sinisira mo segwey ko." Tumungga siya sa boteng hawak niya. "Kapag alam mo na kung anong ibig sabihin ng tao, 'wag mo na i-expose."
"Putsa, parang kasalanan ko pa," anas ko sa sarili ko sabay tungga rin sa beer ko.
God, he's insufferable.
"You're the Psychologist pero hindi ka understanding, tsk."
The fuck?
Nagpatuloy siya. "But isn't it weird? Ikaw pa nakaisip na may gusto ako sa 'yo, meaning may gusto ka rin sa 'kin?"
What?
Huh?
Nag-form ang ekspresyon ko sa hindi ko mawaring hugis. Hindi ko alam kung anong hilatsa ng pagmumukha ko ngayon because I fucking swear, gusto ko siyang batuhin ng bote. "Putangina, baliw ka ba?"
Bigla siyang natawa. "Nagjo-joke lang ako."
"Good, goddamn it," asik ko. "Kasi mas gugustuhin kong mag-fuse kami ng sofa ko kesa sa makasama ka tumanda kung araw-araw ganiyan ang maririnig ko."
Lumawak ang mapang-asar na ngisi niya, labasan ang mapuputi at pantay niyang mga ngipin. "Then ihanda mo sarili mo."
I raised my middle finger. Tumayo ako at hindi natinag ang pusa sa batok ko. "Matutulog na 'ko, sakit mo sa tenga pakinggan."
"Is that a yes?"
Saglit na hindi ako nagsalita. Muli ay tiningnan ko siya at nagtagpo ang paningin namin.
"Sa totoo lang, I hate being alone, too." Napabuga ako ng hangin, at oo, medyo nahihilo na ako dahil sa alak. Hindi ko namalayang naubos ko pala ang isang bote. "At ayokong ma-fuse sa sofa."
At tuluyang pumasok na ako sa loob at sinara ang pinto. Maingat na inalis ko si Tatsu sa batok ko saka ako humiga sa sofa at hiniga siya sa dibdib ko. Nakatulog ako nang mahimbing at hindi ko namalayang sumobra sa 8 hours ang tulog ko. I woke up feeling like shit, but it's better this time dahil alak lang ang dahilan kung bakit ganito ang pakiramdam ko, unlike kapag puyat ako kakaisip ng kung anu-ano kaya gigising akong hindi maganda ang pakiramdam.
Napatitig ako sa kisame ng sala. Medyo sabog pa ako kaya hindi agad pumasok sa isipan ko ang katotohanang nakaka-amoy ako ng sinangag--
What in the fucking world is that?
Mabilis akong bumangon at wrong move dahil nahilo ako. Pero hindi ko na pinansin ang hilo, mabilis na dumiretso ako sa kusina at napamura ako nang makita ko si Leo na nagluluto SA KUSINA KO.
Sinigawan ko siya. "Hoy! Anong ginagawa mo?!"
"Bitch, please, I'm cooking," aniya saka unbothered na nagsandok ng sinangag sa plato. "Just be thankful, pinagluto kita."
"Siraulo, paano ako magiging thankful eh pumasok ka sa bahay ko na walang paalam?!" asik ko saka napahilot sa sentido ko.
This is so damn ridiculous!
"Pinapasok ako ng pusa mo," he chuckles. "Come on, don't be such a bummer, I'm trying to prove my love to you."
"Prove my fucking ass," asar na bulong ko saka umupo sa upuan. I am too old for this shit. "Ano bang niluto mo?"
"Typical Filipino almusal," sagot niya saka nilapag sa harapan ko ang ulam at sinangag. Hotdog, itlog, manok at onting ginisang gulay. "Don't worry, I can cook."
Umupo siya sa harapan ko at muli, tinitigan niya na naman ako. Palagi niyang ginagawa 'to kaya hindi na ako nagulat na bigla siyang naging weird kagabi. I thought attracted lang siya sa looks ko, kasi hindi naman sa nagyayabang, hindi ko kasi talaga pinapabayaan na hindi ako magandang tingnan.
"What are your plans today?"
"Wala akong work today, nag-leave ako."
"Labas tayo?" Humalumbaba siya sa lamesa. "What do you think? Pag-gising ng mga bata para isama na 'tin sila."
"You're too extroverted, I hate it," sambit ko saka sumubo ng sinangag. "Ayokong lumalabas. Hindi ko rin gusto na panay ang salita ko, nakakapagod."
"My love language is Affirmation kaya masanay ka na. Physical touch, too. Might as well cuddle yo--"
"Tumahimik ka nga, punyeta." Sinamaan ko siya ng titig. "Hindi mo ba kayang manahimik?"
"I can't," mabilis na sagot niya saka ngumisi. "That's why I hate being alone. And my kid? She doesn't even want to talk to me." Tumawa siya na parang tanga.
"And it make sense!" asar na singhal ko. "Nakakairita ka, gago."
Saka siya humalakhak.
And I feel like crying.
So I did. Naiiyak na kinagat ko ang hotdog dahil sa stress. Hindi ko alam kung anong nakakatawa sa hitsura ko ngayon pero mas lalo siyang tumawa nang umiyak ako habang kumakain ng hotdog.
Hindi ko alam, pero naiiyak ako kapag naiirita ako nang sobra-sobra.
Godddd fucking damn it with three extra letter d's for God.
Napahilot ako sa sentido ko. Kinalma ko ang sarili ko by breathing. Kumain ako at hinayaan ko siyang dumada nang dumada.
Hindi ko na rin namalayang nakikinig ako. Kahit na hindi ako sumasagot, alam kong nakikinig ako. And I can say, he's a good storyteller. Nang maubos ang kwento niya, lumabas na siya at pina-alalahanan akong ilock ang pinto dahil nalimutan ko raw ilock kagabi. Kumatok daw siya kanina para ayain akong lumabas, doon niya na nakitang hindi locked ang pinto ko.
Pero ang tanong, bakit kailangan niyang pumasok na walang paalam? Gago ba siya?
Pero--
Napatitig ako kay Maximus na nasa sahig at naglalaro ng Lego. Magka-video call sila ni Grie at hindi maubos-ubos ang laway niya kaka-kwento ng kung anu-ano sa ama niya. At kilala ko si Grie, parehas kami ng personality kaya alam kong hindi niya alam kung paano sasabayan ang energy ng bata. Kahit nga ako napapagod kay Maximus kapag nasobrahan sa kulit at kwento.
Muli akong sumalampak sa sofa at tumitig sa nakabukas na flatscreen.
May pumasok na ideya sa isipan ko.
That guy can handle my son. I-hire ko nalang kayang babysitter 'yon kapag may pasok ako?
"Do you want a babysitter?" dinig kong tanong ni Grie kay Maximus. "I won't be able to take care of you everytime na wala si mom mo, I have work din kasi. So, what do you think about a new yaya or babysitter?"
"Meron na," singit ko sa usapan nila. Nagpatuloy ako sa panonood ng TV.
"Huh?" si Grie.
Sinilip ko siya sa screen ng tablet ni Maximus. "Mas makakatipid tayo do'n, baka nga libre pa."
Yeah, yeah. Instead of dating him, gagawin ko nalang siyang babysitter. I can't date a guy like that, that kind of person not for me. Spending three hours with him is so exhaustingggggg, with extra five letters for the word exhausting.
Kaya ko naman tiisin na ma-fuse sa sofa ko kung sakali man, saka hindi ko na rin mamamalayan 'yun kasi nga patay na ako.
*********