Sana yazdığım şiirleri başka kadınlara söylediğin gün öldün içimde. Eski bir radyoda ikimizin şarkısı çaldığında, kollarında yeni bir bedeni gördüğüm gün katili oldum hayallerimin. Sana aldığım fincanın kenarındaki ruj lekesinin adiliği kadar nefret ediyorum anılardan. Bizi düşünerek okuduğum romanların hepsini kütüphaneye bağışladım gidişinin yıldönümünde. Geçtim artık; senden, hayallerimden, bu evden, bu şehirden...Biraz da kendimden...Ölüme sıfır yeni bir yerde yâd ediyorum olmayışımızı. "Kendine iyi bak," diyemediğim bir sen için, kendime bile bakamıyorum şimdilerde.
Şair oldum belki ama
Sana yazılan bir şiir olamadım.
İşte buna kanar yüreğim..
Gecemin Kördüğümü/Havva Özdemir