FIFTEEN
Ang sinag ng araw mula sa bintana ang nagpwersang idilat ang aking mga mata. Gamit ang unang yakap-yakap ko ay iniharang ko 'yon sa'king mukha para maiwasan ang sinag. Ang sakit sa mata! Tinalikuran ko ang bintana at kinapa ang cellphone ko sa nightstand ngunit wala akong makapa. Hangin lang. Huh? Nanatiling nakapikit ay hinanap-hanap ko pa rin ang pigura nito ngunit wala. Hindi ko naman ni-rearrange ang kwarto ko kagabi. Ang ginawa ko lang naman noon ay naligo, nagsuklay ng buhok at dumating si Natalia at nagpasamang hanapin ang charger - ang charger. Damn.
Nanumbalik agad sa isip ko ang nangyari kagabi. Ang panyo. Ang pesteng panyo niyang may pampatulog pala! Agad akong napabangon. Tingin sa kanan at kaliwa. Pakk! Sinampal ko ang sarili ko. This is just a fucking dream, Fifteen. I know this is a just dream. What will I do? Slap my face again? Yeah, right. Pakk! Sinampal kong muli ang pisngi ko, kaliwa't-kanan habang mariing nakapikit ang mata at taimting nanalangin na manumbalik ako sa sarili kong kwarto. Pakk!
Idinilat kong muli ang aking mga mata at muli ring ipinikit. Pakk! Pakk! Pakk! Malalamog na lang 'ata ang pisngi ko sa kakasampal pero hindi pa rin ako nagigising sa panaginip ko.
This. Is. Insanely. Absurd.
"Nataliaaaaaaaaaaaa!" Sigaw ko.
Ano'ng pumasok sa isip ng babaeng iyon at nagawa niya 'to? Hindi ko alam kung nasaang lugar ako. Oo, ang ganda ng kwarto, unisex ito pero kababakasang lalaki ang may-ari nito base sa amoy ng unan na yakap-yakap - Oh God, don't tell me ipinagkanulo ako ni Natalia sa sindikato? No friggin' way! Hindi naman niya 'yon magagawa! But just to make sure ay kinapa-kapa ko ang buong katawan ko. Mukhang wala namang nagbago sa'kin. Ligtas ang kadalisayan ng bataan ko. Nanatili pa rin ang aking suot na parang hindi naman ginalaw.
But still, hindi ko pa rin alam kung nasaan ako! Sino'ng kasama ko rito?
As if on cue ay may bumukas ng kwarto para sagutin ang katanungan sa isip ko.
"Hey! You're awake." Nginitian niya ko. Ngiting malawak na para bang galak na galak siyang makita ako. Tama pala ang nasa isip ko, ipinagkanulo nga ako ni Natalia sa isang sindikato. Sindikato na may matipunong katawan, bakas na bakas ito sa simpleng white v-neck shirt na suot niya. Nakasimpleng itim na short lang ito at walang suot na tsinelas. Iniangat at iniangat ko pa ang tingin ko sa kanya. Ang biceps? Ahem.
Ano ba 'tong nasa isip ko! Hindi 'to maganda. Tuluyan ng nagsagi ang tingin namin sa isa't-isa. Kininditan niya ko, huling-huli na ini-eksamin ko ang katawan niya. Umiwas ako agad ng tingin. Nahihiya. Kailan ka pa nahiya, Fifteen sa kapwa mo brader? Ugh! Ngayon, ngayon lang.
"I'm sorry but Natalia's not here." Agad na napalitan ng inis ang hiya ko sa kanya.
"Ano'ng kalokohan 'to? Ano'ng ginagawa ko sa lugar na 'to? At bakit kita kasama rito?!" Tanong ko sa mataas na boses.
"Inutusan ko ang kapatid mo na patulugin ka para maisama kita rito sa Laguna." Ladies and Gentlemen, the goddamn truth has spoken. Lahat ng curse na alam ko in english ay babanggitin ko na dapat sa harapan ng lalaking 'to pero-
"Uuuggghhh!" Sigaw ko na lamang, sabay gulo ng buhok ko sa sobrang inis.
Hindi ko akalain na magagawa ito sa'kin Natalia! Of all people! God, ano na namang pagsubok 'to? At bakit, bakit, bakit? Bakit niya ko ibinigay sa lalaking 'to? Ano bang binabalak nila?
"You're still lovely when you're upset," he said and smirks at me playfully.
"Lumayas ka sa harapan ko kung ayaw mong masapak! Ang aga-agaaaaaaaaaaaaaaa!" Sigaw kong muli dahil sa halo-halong inis, irita at kawalan ng pag-asa. Asar! Ang lakas ng loob mambola matapos akong dalhin dito!
THIS IS PURE KIDNAPPING!
Nakatitig pa rin siya sa'kin, tawang-tawa. Dahil sa asar-talo na talaga ko ay binato ko siya ng unan, pero malas lang dahil ang pinto na ang tinamaan ko, ang bilis kasi niyang nakalabas ng kwarto.
Sira-ulo 'yon," bulong ko sa sarili. Kunot na kunot ang noo. Tumayo na ako at sinipat ang sarili sa malapit na salamin. "Fifteen! How do you let yourself see a guy with this miserable and messy state?" Ang mahabang buhok ko'y nakalugay - mundisaster, ang pajama...ang pajama ko tang - napapikit na lang ako, ang aga-aga pinapasakit ulo ko.
Bakit mukha akong babae?!
Teka nga - kailan pa ko na-conscious sa sarili ko para lang sa impresyon ng isang gunggong na lalaking 'yon? Mariin akong pumikit at pilit na pinakalma ang sarili.
Maliligo na lang ako para mabawasan ang init ng ulo ko.
SHINICHI
Paglabas ng kwarto niya ay hindi ko napigilang matawa ng malakas. This is far from what I expected, inakala ko ay susugurin niya ko ng sapak kanina nang sinabi kong wala rito ang kapatid niya, ngunit sa gulat ko ay pinangibabaw na lamang niya ang inis sa pamamagitan ng pagsigaw nang malakas.
She screamed like a Lady.
Dumiretso na ko ng kusina at pinagpatuloy ang ginagawa ko. Magluto. Habang naghihiwa ako ng sibuyas kanina ay nagulat ako ng bigla niyang isigaw ang pangalan ng kapatid niya. Malamang sa malamang ay napagtanto na niya ang nangyari kagabi.
Hindi na ako magtataka na kahit kalahating oras na ang lumipas ay hindi pa rin siya lumalabas. Pero ano na kayang nangyari sa kanya? Nagpatiwakal? Hindi. Nasa tamang wisyo pa naman si Fifteen para gawin iyon. Nagriritwal para sa ikasasama ng kalusugan ko? Hindi. Wala akong nakitang potensyal para magawa niya ang witchy activities na katulad no'n. Naliligo? Hmm. Napangiti ako ng malawak.
Nakahanda na ang kakainin namin.Hindi pa ba siya nagugutom? Baka naman nagmamatigas siya at wala talagang planong bumaba kahit ikamatay pa niya ang gutom. Hindi ko naman hahayaan iyon dahil nasa kustodiya ko siya. Pumanhik na lang ako sa taas. Kakatok na sana ako sa kwarto niya nang bigla niyang tinawag ang pangalan ko
"Shinichi?" Hindi iyon tonong pagalit katulad sa engkwentro namin kanina lamang. Tinig na puno ng pakiusap ang naririnig ko. I sense that there's a problem at alam ko na kung ano ang eksaktong problema niya. Napangiti ako ng malawak. Naamoy ko ang shampoo niya. Lavender. Iyon talaga ang pinabili ko kay Manang Helen na shampoo, tinawagan ko si Natalia ng sobrang aga para lang tanungin kung ano ang shampoo na ginagamit ng ate niya. Pinabili ko 'yon agad at iniutos na ilagay sa banyo niya habang tulog pa siya.
"Shinichi?" muli niyang tawag sa'kin. Dito na ako nagdesisyong kumatok. Pinagbuksan niya ko agad pero kalahati lang, sapat na para makita ang nakadungaw niyang mukha, bahagyang natatakpan ang katawan niya ng pintuan. Basa ang buhok at nakatapis lamang ng tuwalya.
"Pahiram naman ng damit, o," pakiusap niya.
I grinned. She may sound boyish, but for me she's a lady and now I can say that she's undeniably hot as the droplets of water slowly running down on her face to her shoulders.
"Open the door wider first," malamig kong sabi para hindi halatang pinagti-tripan ko siya.
"Teka, pahiram muna ng damit mo," pagtanggi niya sa sinabi ko.
"Let me in."
"H-hindi nga - teka!"
Hindi na niya ko napigil dahil tinulak ko ng pabukas ang pinto. Tadah! Nandito na ko sa loob.
"Shit," nasabi na lang niya. I can't help but to shamelessly stare at her and admire her beauty. She's undisputably shy at this moment and I notice her cheeks turns rose. Once again, I grin as I watch her palm clutch because of embarrassment.
"I warn you not to punch me or else -" Hindi ko na itinuloy ang sasabihin ko bagkus ay malisyoso ko na lang pinasadahan ang katawan niyang nagtatago sa tuwalya ngayon.
"Men!" Naiinis niyang sambit at tumalikod sa'kin.
I secretly gulp. She has this pale-rosy skin that even if you don't touch ay malalaman mong makinis pa rin. I crave to touch her, to caress her cheeks down to the side of her neck, to trace her damn sexy collarbone, to lightly fondle her shoulders by my fingertips - making her shiver. I will grab her nape, push her oh-so close to me and finally grant her a passionate, lustful, hungry kiss and - okay, enough, Shinichi. Enough.
A sinful perk when your fantasy's in front of you. Almost naked.
"Perv," she murmured breathlessly and rolled her eyes. Nahuli niya kasi akong nakatitig sa katawan niya nang muli siyang humarap sa'kin. Kinuha ko ang susi sa bulsa ko, naka-lock kasi ang cabinet dito. Ito ang kwarto ni kuya, may naiwan siyang damit dito at iyon na lang muna ang ipapasuot ko sa kanya since self-proclaimed tomboy naman siya.
"Pumili ka na lang dito ng damit na susuotin." Sabi ko pagbukas ng cabinet. "And make it fast for our brunch."
"With you?" she said in disgusting voice.
"Yes, with me," naiinis kong sabi. Ayaw ba niya talaga 'kong makasama?
I step forward leaving her but I halt when I felt a hot and soft palm against my wrist.
"T-teka...may kulang pa kasi, eh."
Taking advantage, I grab her hand and cornered her against the nearest wall. I lowered my head and nuzzle my nose against the side of her neck, inhaling her lavender scent. Christ, I can't help it.
"What the fuck are you doing, Shinichi?" hearing my name in her throaty voice turns me on and I can't help but to moan.
"What do you think?" I grip the side of her waist and pull her against my body. I witnessed her gulp in surprise. She smells devouringly good that I want to swallow her with my kisses.
"Let me go, please?" pakiusap niya. Para akong nabuhusan ng malamig na tubig.
"I'm sorry." Shit. Shit. Shit! Ano ba 'tong pumasok sa isip ko?!
"Kailangan ko pang magbihis. Tsaka may...may kulang pa sa isusuot ko," she said in her little shy voice while staring at my solid chest. I know what she's talking about. Of course, I have planned this but I act like I don't know. With her head down she says "Uhm, my undies?"
I laugh loudly, suddenly forgetting that I almost, almost done something to her.
"Hoy Shinichi!" Itinulak niya ko palayo sa kanya. "Kasalanan mo naman kasi 'to! Ano'ng gusto mo?! Wala akong suotin?! Walanghiya ka talaga! Kung gusto mong makaganti eh 'di sana nagsapakan na lang tayo! Sira-ulong 'to! Tara, sapakan na tayo, o!" Mas lalo akong natawa, desperada na nga siya't lahat-lahat sa kasalukuyang niyang sitwasyon ay ang tapang pa rin niya para maghamon. Isa pa, hindi bagay sa kanya ang magmura. You see, napaka-inosente ng mukha niya.
Napakanatural ng lahat sa kanya, kung hindi lang 'to tomboy ay sigurado akong marami ng nakapilang manliligaw rito (at baka isa na 'ko roon).
"Calm down, Fifteen," nginisihan ko siya. "Follow me."
"Follow you?! Ganito suot ko?! Sira-ulo ka talaga, ano?"
"It's just you and me in this massive house. No need to bother, baby."
"Don't baby me, perv," matigas niyang sabi na sinamahan pa niya ng mura. Nairolyo ko ang mga mata ko. Ano bang gagawin ko sa babaeng 'to para mapahinto siya sa pagmumura? Buti sana kung ako lang. Hindi naman big deal sa'ming mga malalaki ang pagmumura.
"Well, the decision is yours. Wear those clothes with undies or none?"
"Lumakad ka na, susunod ako," hopeless niyang banggit.
Ladies and gents, I am proud to say that the victory is mine.
"Good to hear, babe," I said, smiling sweetly at her.
"Stop calling me that, you douche," she snapped.
"Fine, if you'll stop calling me names, sweetheart."
"What's your problem, pighead?!"
"Your sexiness, that's the problem, honey. Now, would you follow me or not?"
Saradang-sarado na ang magkabilang kamao niya, halatang nagtitimpi, nagtitimpi na muli akong sapakin.
"Just get your ass moving and I'll follow, okay." Tumalikod na ko at nagsimulang maglakad. Hindi ko mapigilan ang pagngiti ko ngunit kasabay noon ang pag-iisip.
"Babe, you never stop cussing." Tahimik kong komento habang naglalakad kami papuntang kwarto ko. Nasa likod ko lang siya.
"I have my name, goddamn it."
See? She never stops. I halt when we finally reach the front door of my room. I stared at her, sighs and say...
"You called me Frenchy back then. It's not even my name."
"Cause that was a sort of-" mabilis ang pagsagot niya ngunit agad din siyang huminto, parang ayaw pang itinuloy ang nasa isip niya.
"Sort of what, Fifteen?" udyok ko.
"Endearment." Yukong-yuko ang ang kanyang ulo nang sinabi niya 'yon. Ngumiti ako ng malawak, hindi ko maiwasan. Parang tumaba ang puso ko, yumabang at naging arogante. Si Shinichi lang may kayang gumawa nito kay Fitfteen. Whooh! Break it down, yo! Napailing na lang ako ngunit nanatiling naka-plaster ang ngiti sa aking labi.
Pagpasok ng kwarto ay kinuha ko ang paper bag na nakalagay sa sofa.
"Here," I said as I handed her the paper bag. She opens it slightly and I watch her eyebrows meet in disgust.
"If you're thinking na ako ang bumili at pumili niyan mismo, then you're wrong. I have my personal shopper who personally picks those garments," depensa ko agad sa sarili.
Tumalikod siya sa'kin at tahimik na nagpasalamat. Mabilis itong nakaalis ng kwarto. Ilang segundo na siyang wala sa paningin ko ngunit nakatitig pa rin ako sa pintuan.
Sasakit na 'ata ang pisngi ko sa hindi ko mapigil na pagngiti.
FIFTEEN
Embarassingly intense, hot and sexy. Those are the adjectives that can perfectly describe on what had happened earlier. He made my knees grew shivery weak, he made me annoyingly helpless, he made me anxiously breathless and irritatingly, he made me blush! Great. Just great.
Ugh! Wala akong masabing kahit ano'ng salita kanina. Parang sandaling nag-walk out ang bundok ng bokabularyo sa utak ko! Kasalanan 'to ni Natalia, eh! Kung hindi ba naman niya ko ipinagkanulo sa lalaking 'to, hindi mangyayari sa'kin 'to! Ohgod! What to do?
Ang tanga ko rin naman kasi kanina't hindi ko naisip agad na wala nga pala akong pampalit sa undies ko. Hindi ko naman pwedeng isuot 'yon ulit hangga't hindi ko pa nalalabhan. Isa pa, ang awkward magsuot ng damit na walang panty at bra.
Pagkabalik ng kwarto'y nagbihis ako agad, as what I expected maluwang ang T-shirt ng kuya niya para sa'kin.Wala akong nakitang pantalon, puro shorts lang. Sa awa ng Diyos ay nagkasya iyon sa'kin,iyon nga lang kita ang biyas ko.
Plantsado ang plano ng talipandas na 'yon. Talagang pinag-isipan at pinaghandaan. Ano bang balak ni Shinichi? Sa dami ng taong pwedeng isama dito, bakit ako pa? Para lang gumanti? Pwede rin, pero kung paghihiganti lang naman pala ang kailangan niya ay dapat sana'y sinugod na lang niya ko sa flower shop ko! Pero hindi, eh! May pakulo pa siyang nalalaman.
Kailangan ko siyang makausap ng maayos. Lalo na si Natalia, ngayon din. Tumunog na naman ang tiyan ko, kanina pa 'to habang naliligo ako. Masiyado magrebelde ang mga uod sa tiyan ko, akala mo naglalaro ng bowling.
"Okay, gwapo ka pa rin Fifteen," paniwala ko sa sarili habang abalang sinisipat ang sarili sa salamin ng banyo matapos magbihis. Hinawakan ko ang mahaba kong buhok. "Magtali ka lang ng buhok, nakakadiri ka, mukha kang babae," naiiling kong sambit.
Lumabas ako ng CR at binuksan ang drawer ng cabinet para maghanap ng kahit ano'ng panali ng buhok pero wala, sunod sa nightstand, wala rin. Bumalik ako sa banyo upang maghanap din doon ngunit wala pa rin. Lumabas na ko ng kwarto at hinanap ang kusina. Doon ay nakita ko si Shinichi.
Simula ngayon Shinichi na ang itatawag ko sa kanya. Wala naman na akong rason para tawagin siyang Frenchy. Hindi kami bati. Hudas siya, talipandas, sira-ulo at gunggong.
"Hey, gorgeous."
"Hey, dumbass."
Ibinuka niya ang kanyang bibig para kumontra pero pinandilatan ko siya, pinukalan ng tinging naghahamon ng sapak. Mariin na lang niyang tinikom ang bibig. Inirapan ko siya at naghanap ng rubber band sa kusina para ipantali ng buhok ko. Malapit sa may kitchen sink, ay nakakita ako ng kulay itim na rubber band, dinampot ko iyon. Sa tabi nito ay may pack pa ng rubber band. Ngumiti ako ng malawak, mapapasakamay ko na sana ang savior of the day ko ngunit hinablot ito sa'kin ng lalaking nampo-power trip sa'kin.
"Akin na nga 'yan!" Singhal ko sa kanya.
"Ayoko nga." Inagaw pa niya ang isang rubber band na hawak ko.
"What do you think you're doing?!" Nagsisimula na namang uminit ang ulo ko.
"Ano ba gagawin mo rito?" kanyang tanong habang inuunat-unat ang rubber band gamit ang daliri. Sa kakaunat ay naputol ito. "Oopsie," insincere niyang paumanhin.
Mas lalo akong naasar sa mapang-asar na ngiti niya.
"Pantatali ko ng buhok 'yan!"
Hinablot ko sa kanya ang kinuha niyang mga rubber band pero itinaas niya ito sa ere, pilit ko 'yong inaabot pero hindi kaya ng height ko, hindi naman ako pandak sadyang matangkad lang talaga siya.
"I don't want you to tie your hair. Not when you're with me, Fifteen." Kininditan niya pa 'ko ng nakakaloko. Ang sarap manapak. Swear.
"At bakit naman?"
"Your beauty stands out with your hair hanging loose."
"So, you're saying I'm beautiful?" malamig kong sabi. Tumango ito bilang sagot. Binato ko sa kanya ang pinakamalapit na bagay sa kamay ko. Pasalamat siya't basahan lang 'yon dahil kung oven toaster ang nahawakan ko, well, hindi ko siya mababato. Kung nasira ang pagmumukha niya, eh di gastos ko pa?
"Tigilan mo ko! Walang tomboy na maganda!"
"Meron. Ikaw," kontra niya
"Gwapo ako," pagdidiin ko. "Ibiigay mo nga sa'kin 'yan!"
Tinaas-taas kong muli ang kamay ko para abutin sa kanya ang rubber band pero hindi ko talaga maabot. Muli ko pa iyong sinubok ngunit wala talaga. Damn him and his arms.
"Hoy! Bumalik ka rito!" Sigaw ko ng tinakbuhan niya lamang ako. Anak ng nagve-vertical na tipaklong! Takbuhan ba ko?! Hindi ko pwedeng hayaang nakalugay ang buhok ko dahil bukod sa naiirita ako, ang init init pa dahil summer!
Hinabol ko siya hangga't sa nakaabot kami sa sala, binato ko siya ng unan nang tumigil ito para tumingin sa'kin. Humagalpak ako ng tawa dahil sapul siya sa mukha.
"Poor, Shinichi." Mangiyak-ngiyak na ko sa katatawa dahil sa itsura niya.
"Talaga lang, ah." base sa tinig niya ay mukhang may maitim siyang binabalak. Tinakbuhan na naman niya kong muli hangga't sa nakaabot kami sa kwarto niya. Binuksan niya ang CR at doon ay pumasok siya. Puno ng pangambang sinundan ko ito papasok doon.
"Stop right there," kabado kong banggit. Hindi ko gusto ang nakikita ko. "Please, wag," pakiusap ko pa. Ang mga rubber bands ko, nasa bingit na ng kamatayan!
"Sabi ko naman sa'yo, ayokong nakatali ang buhok mo. Maybe you don't see your beauty pero ako, oo." Ang kaba ko ay nahaluan na naman ng pagkairita.
"Tigilan mo nga ko sa mga ganyang salita. Hindi ako tinatablan niyan! Kaya pwede ba? Pleaaaase! 'Wag mong gagawin yan!" Pinagsaklop ko na ang palad ko. Wala lang pa-effect lang.
"Gagawin ko naaaa," mabagal niyang sabi. Punong-puno ng pang-aasar ang boses.
"Shinichi, please."
"Flushing the toilet in 3...2...1..."
"NOOOOOOOOOOOOOOO!" Sigaw ko. Slow motion akong tumakbo papuntang toilet bowl at sandaling nagpakita ng hinagpis dahil tuluyan ng flinush ng gunggong ang mga rubber bands sa toilet. Palutang-lutang ang mga rubber bands habang paikot-ikot ang tubig pababa, na waring nagsasabing, Paalam, pasensya na, ang KJ ng amo namin eh.
Damn, right.
"Bakit mo tinuloy?! Ano bang plano mo?!" Tanong ko. Nakakalaki na talaga 'to eh.
"The plan is...to tame your heart and bring back the real Fifteen I've known." Pagak akong natawa.
"Alam mo ba sinasabi mo? Hindi mo na ko mababago! Asa ka na lang!"
"I promised your sister. I vow to myself." Bumuntong-hininga siya ng malalim. "It was actually our deal na within one month ay kailangan kitang ibalik sa dati, that one month starts today. We will be spending the rest of those days here in our family's ancestral house."
"What?! You mean ikaw lang makakasama ko rito?! Magkakasawaan tayo ng pagmumukha gano'n! What the- ! Ano'ng kalokohan ang pumasok sa kapatid ko at naisip niyang makipag-deal sayo? Tss! Nakaka-gago naman."
"Another thing. I don't want you to cuss from now on, not anymore."
"Pwede ba 'wag mo kong pakialaman!" Singhal ko sa kanya. Naiirita sa mga nangyari. Hindi matanggap na basta basta lang ako pinagkatiwala ni Natalia sa boss niya. Sa dati niyang boss na agad siyang hinusgahan. Sa dati niyang boss na walang pakundangan kong sinapak. "Hindi mo ko siniswelduhan para utusan!" With that, pabagsak kong sinarado ang pinto ng CR niya at lumabas ng kwarto at napasandal dito.
Parang ayaw pang maki-cooperate ng utak ko, parang ayaw pa talaga mag-sink in ang mga nangyayari ngayon. Ako? Ibabalik nila sa pagka-babae? Asa sila! Pa'no naman niya gagawin yun 'no? 'Wag nga nilang gawing posible ang imposible.
"Tangna-" gulat kong sabi, muntikan na kasi akong bumagsak sa pagkakasandal ko sa pintuan, bigla niya kong hinablot papasok ng kwarto at kinorner sa pintuan gamit ang kaliwang kamay niya.
"Another cuss and I'll give you a punishment," banta niya.
"Tangna naman, Shini-" I was unable to finish my sentence 'cause his lips suddenly descended into mine.
I just can't even move. I wanted to give him a punch, so he can stop this nonsense, his kisses, but I can't! He caress my hair adoring it, cupped my cheeks using his left hands as if it is most precious thing he held. After a few seconds he stopped, I witnessed his dark eyes burning into mine. I gulp.
"Cussed again and I'll kiss you more than this," he whispered closely to my ears.
He hold my hand while I'm still being speechless and lead me to the table that is already set-up for our breakfast. Brunch, I mean.
"Sit." Para akong na-train na aso na bigla namang sumunod. Speechless pa rin and I hate every second of this! Basta! Ang bilis ng tibok ng puso ko! Siguro kasi matagal na ring panahon na huli akong nahalikan, 'yong huli, halik pa ng ex ko. Tss!
Hindi dapat 'to maramdaman ng isang tomboy! MALI 'TO! MALI! Pinunasan ko ang labi ko at uminom ng tubig! Nakakadiri!
"Am I not a good kisser?" He asked in obvious pain.
"Oo," pagsisinungaling ko. "Tsaka kadiri ka naman, pare. Nanghahalik ng tomboy." Pakla pa 'kong tumawa.
"Tss! Wag kang magmumura sa harapan ko kung ayaw mong mahalikan ulit."
"Tss! Oo na! Sa harapan mo lang naman, eh" hininaan ko pa ng konti ang boses ko.
"Shall we eat?" pag-iiba niya.
"Tara. Ikaw ba nagluto?" usisa ko.
"Partly. Tinulungan ako ni Manang Helen."
"Sino naman siya?"
"'Yong caretaker dito, mag-asawa silang nag-aalaga nito."
"Ahhh. Eh, asan na sila?"
"Sa likod, naroon ang bahay nila."
"So kahit papaano pala ay hindi lang tayong dalawa ang narito."
"Yeap."
Nagsimula na kaming kumain. Awkward silence. Hindi ko rin naman kasing maiwasan na hindi maalala ang nangyari kanina. Ayts! Isang buwan ko siyang makakasama, ano naman kayang klaseng impyerno ang mararanasan ko rito (impyerno nga kaya) 'yong cellphone ko, wala! Paano ko naman makakausap yung kapatid ko?
"Hmm, may number ka ni Natalia diba?" I asked as I decided to break the silence.
"Yes," sagot niya matapos ngumuya.
"Pwede ko ba siyang makausap?"
"No," he answered coldly.
"Fine," naiinis kong sambit. Talaga bang inaasar ako ng lalaking 'to?
Naiiritang sagot ko at sunod-sunod na sumubo ng pagkain. Ini-straight ko rin ang pag-inom ng tubig. Tumayo ako at kinuha ang pinagkainan ko, pumunta ng kusina, hinugasan ang pinagkainin ko at dumiretso na ng kwarto. Iniwan ko siya sa hapag-kainan na nag-iisa. Bahala ka diyan! Badtrip! Siya na nga may atraso tapos...
"Bakit nga ba hindi ko naisipang sapakin 'yon kanina?" tanong ko sa sarili.
Nakunamankasi! Pa'no nga 'pag naging babae na ko...ulit?
To be continued...