24 Μάιου 2023
Άνοιξα τα μάτια μου και τεντωθηκα.
Κοίταξα χαμογελαστή στον ήλιο που έλαμπε έξω απο το παράθυρο και ανασηκωθηκα στο κρεβάτι.
Κοίταξα την ώρα.
15:16...
Και έχουμε 24 Μάιου...
Χμμμ τι ωραία που είναι η μέρα σήμερα...
ΟΠΑ!
ΠΟΣΟ ΈΧΟΥΜΕ?!
Σηκώθηκα απο το κρεβάτι (Φυσικά και τσακιστηκα αλλά το προσπερνάμε) Και πήγα γρήγορα στο μπάνιο.
-ΜΑΜΆ ΜΟΥ, ουρλιαξα Μόλις με αντικρυσα στον καθρέφτη.
Έτρεξα ξανά στο δωμάτιο και πήγα πάνω από την Άννα.
-Άννα! Σηηηηκωω!! Σηκωωωωω γαμωωωωω!! άρχισα να της φωνάζω.
-Μμμμμ τιιιι? γκρίνιαξε και άλλαξε πλευρό.
-ΠΑΝΤΡΕΎΟΜΑΙ ΣΉΚΩ ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ ΘΑ ΧΑΣΩ ΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΜΜΏΤΡΙΑ! τσίριξα και εκείνη πετάχτηκε επάνω ανασενοντας βαριά.
-Τι τσιριζεις μωρέ?! είπε κουρασμένη και ξανά έριξε το κεφάλι της στο μαξιλάρι.
-Άννα μου... Σήμερα έχουμε 24 Μάιου, είπα ήρεμα και έσκυψα από πάνω της.
-Μμμμμ, μουγκρισε.
-Και τι είναι στις 24 Μάιου? ρώτησα σαν να είμαι καθυστερημένο.
-Παντρευεσαι τον Φίλιππο, μουρμούρισε πάλι. ΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΠΑΝΤΡΕΎΕΣΑΙ ΤΟΝ ΦΊΛΙΠΠΟ! φώναξε πανικόβλητη και σηκωθηκε όρθια.
-Πάλι καλα το κατάλαβες, είπα ειρωνικά και πήγα μαζί της στο μπάνιο.
Πλυθηκαμε μαζι Και τρέξαμε ως το αμάξι για να πάμε εγκαίρως στο ραντεβού για τα μαλλιά.
***
-Έτοιμη! αναφώνησε η μακιγιεζ καθώς έβαζε την τελευταία πινελιά κραγιόν πάνω μου.
-Τέλεια, ευχαριστώ, την χαιρέτησα ευγενικά και εκείνη εφυγε απο το δωμάτιο.
Πλησίασα το νυφικό που κρεμόταν στην ντουλάπα και το κοίταξα.
Παντρεύομαι...
Ποιος θα μου το έλεγε Πριν μερικά χρόνια ότι θα γινόμουν η κυρία Αναγνώστου.
Και θα...
Χαμογέλασα και πήρα το νυφικό στα χέρια μου.
Το άφησα πάνω στο κρεβάτι και Αφού έμεινα με τα εσώρουχα φόρεσα προσεκτικά το άσπρο ρούχο.
Με κοίταξα στον καθρέφτη.
Τα κορίτσια μπήκαν στο δωμάτιο με την μαμά μου και αμέσως άρχισαν να επιφωνήματα.
-Μωρό μου είσαι πανέμορφη! είπε ενθουσιασμένη η μαμά μου και με αγκάλιασε βουρκωμένη.
-Καλά Ευακι είσαι κούκλα! είπε η Αλεξία και με αγκάλιασε και εκείνη.
-Συμφωνώ με τις προλαλήσαντες, είπε η Σταυρούλα και πήρε και εκείνη μια αγκαλιά από μένα.
-Δεν το πιστεύω ρε κολλητή! είπε έκθαμβη η Άννα και με έβγαλε φωτογραφία με το κινητό της.
-Ασε Τις φωτογραφίες και έλα να με αγκαλιάσεις μωρή! είπα και την άρπαξα βάζοντας την μεσα στα χέρια μου.
Αχ και να ξερες...
-Άντε παμε τώρα γιατί μας περιμένει ο Μαρκος με τον Νίκο κάτω, είπε η μαμά μου και βγήκαμε όλες μαζί απο το πατρικό μου σπίτι.
Γέλασα με τον αδερφό μου που, 13ων χρόνων πλέον, κοιτούσε αηδιασμένος το κουστούμι του παρανυφου.
-Αυτό δεν μ'αρέσει, είπε με ξινιλα και κοίταξε τα μανίκια του. Εγώ θελω τα t-shirt μου και τα τζιν μου! συνέχισε την γκρίνια και οταν με κοίταξε έμεινε με το στόμα ανοιχτό.
-Τι λες? τον ρώτησα χαμογελαστή και έκανα μια στροφή.
-Ουαου, είπε μόνο.
-Ορίστε μέχρι και ο μικρός το λέει! είπε η Αννα και ολοι γελάσαμε.
Μοιραστήκαμε σε δύο αμάξια και αρχίσαμε να πηγαίνουμε στην εκκλησία.
***
Φτάσαμε έξω απο τον ναό και ο Μάρκος μου άνοιξε την πόρτα για να βγω.
Ειδα απο μακρυά τον Φίλιππο να με περιμένει χαμογελαστός στην είσοδο της Εκκλησίας να κρατάει μια ανθοδέσμη στα χέρια του.
Πέρασα το χέρι μου μέσα από το χέρι του Μάρκου και ο Νίκος έπιασε την ουρά του νυφικου.
Περπατήσαμε προς το μέρος των καλεσμένων χαμογελαστοι.
Όταν φτάσαμε μπροστά από τον Φίλιππο εκείνος μου έδωσε την ανθοδέσμη.
-Γκγκχμ... Λοιπόν στην παραδίδω... Και κανόνισε να μην την πληγώσεις ξανά Γιατί θα σε κρεμάσω από το
-Μπαμπά! ψιθυροφωναξα στον Μάρκο διακόπτοντας τον απο αυτό που πήγαινε να πει.
-Ν... Ναι μ-μάλιστα, είπε ο Φίλιππος τραυλίζοντας και έπιασα εκείνον όπως έπιασα Πριν τον Μαρκο.
Περπατήσαμε προς τα μέσα και σταθηκαμε μπροστά από τον πάτερ και το μυστήριο άρχισε.
Το χαμόγελο δεν μπορούσε να σβήσει απο το πρόσωπο μου.
Η Άννα με τον Άλεξ από πισω μας μας έβαλαν τις βέρες και τα στεφανα.
Η μητέρα μου μου έκανε νόημα την ωρα που έπρεπε για να πατήσω τον Φίλιππο και έτσι έκανα, ελαφρά για να μην τον πονέσω και αρχίσει να μου τα ψέλνει.
Ήταν η ώρα που χαιρετουσαμε τους καλεσμένους.
Συγγενείς και φίλοι που είχα καιρό να δω μου εύχονται να ευτυχησω.
-Να ζήσετε Κολλητούλα! μου ειπε ο Βασιλης και με αγκάλιασε.
-Ευχαριστώ Βασίλη! Άντε και εσυ με το Καλό! του είπα και κοίταξε την Σταυρούλα που έβγαινε έξω.
-Θα το κανονισω! Και αυτό και το άλλο! ψιθύρισε και έφυγε από μπροστά μου για να χαιρετήσουμε τους υπόλοιπους.
-Ευακι? Να ζήσετε! μου είπε ο Νεκτάριος και με φίλησε σταυρωτά.
-Ευχαριστώ Νεκταριακο μου! του είπα.
-Και αμα σου κάνει τίποτα... Ξέρεις... Τηλέφωνο κατευθείαν, είπε και τον χτύπησα απαλά στο μπράτσο για πλάκα.
-Άντε τα λέμε σε λίγο, είπα κοιτώντας τον και εκείνος κούνησε θετικά το κεφάλι του.
Έπειτα οταν ολοι είχαν βγει έξω βγήκαμε και εμείς και άρχισαν να μας πετάνε ρύζι.
Κοιτούσα κάτω, κρατώντας σφικτά το χερι του άντρα μου.
Άντρας μου...
Δεν μπορώ να το πιστέψω!
Είμαι η γυναίκα του και εκείνος είναι ο άντρας μου!
Μπήκαμε στο αμάξι και ξεκινήσαμε για το μαγαζί που θα γινόταν η δεξίωση.
-Θυμάσαι τι θα κάνεις με την ανθοδέσμη ε? με ρώτησε με ενα μεγάλο χαμόγελο.
-Θυμάμαι μην ανησυχείς... Αυτός ο γάμος θα της μείνει αξέχαστος! είπα γελώντας.
Μου έδωσε ενα γλυκό πεταχτο φιλί στο μάγουλο και εγώ ακούμπησα το κεφάλι μου στον ώμο του.
Και εσένα αξέχαστος θα μείνει Φιλιππακο..!
***
-Λοιπόν σταθείτε μισό λεπτό για μερικές φωτογραφίες και έπειτα περιμένετε να πέσει το τραγούδι για να κάνετε την εμφάνιση σας, μας είπε ο φωτογράφος και εμείς πήραμε πόζες για τις φωτογραφιες.
Αφού τελειώσαμε ακούσαμε το τραγούδι για την εμφάνιση μας και αρχίσαμε να περπατάμε προς την είσοδό του μαγαζιου.
Χειροκροτήματα ακούστηκαν απο τους καλεσμένους και Αφού σταθήκαμε στην μεση της πίστας και μας έφεραν την τούρτα και την σαμπάνια.
Νομίζω ότι σήμερα είναι η ωραιότερη στιγμή της ζωής μου!
Αφού κόψαμε την τούρτα και ήπιαμε την σαμπάνια ο Φίλιππος πέρασε τα χέρια του γύρω απο την μέση μου και εγώ γύρω από τον λαιμό του και αρχίσαμε να χορευουμε το τραγούδι μου είχαμε επιλέξει.
-Είσαι χαρούμενη? μου ψιθύρισε στο αυτι ο άντρας μου.
-Μόνο χαρούμενη? Ευτυχισμένη θα έλεγα! είπα χαμογελώντας και τον αγκάλιασα.
-Χαίρομαι που συντέλεσα σε αυτό, είπε και με έσφιξε στην αγκαλιά του.
-Σ'αγαπώ! ψιθύρισα.
-Και Εγώ! Πολύ! είπε στον ίδιο τόνο με εμένα.
***
-Λοιπόν ήρθε η ωρα για την νύφη να πετάξει την ανθοδέσμη! είπε ο φωτογράφος απο το μικρόφωνο και όλες οι ανύπαντρες πήραν θέση στη πίστα.
Ο Φίλιππος με κοίταξε με νόημα καθως εγώ σηκώθηκα και πήρα την δεύτερη ανθοδέσμη στα χέρια μου.
Στάθηκα αρκετά μπροστά από το μπουλούκι που είχαν κάνει τα κορίτσια και χαμογέλασα στην κάμερα που ηταν μπροστά μου.
-Λοιπόν! φώναξα Μόλις είδα τον Άλεξ να πλησιάζει την Άννα απο πίσω. Ένα! φώναξα και έκανα "κούνια" το χερι μου για να πετάξω την ανθοδέσμη. Δύο! επανέλαβα την ιδια κίνηση. Βασικά Αφήστε το, ειπα τελευταία στιγμή και γύρισα να πάω προς τις κοπέλες. Και καλους απογόνους, είπα στην Άννα που με κοιτούσε περίεργη οταν της έδινα στα χέρια την ανθοδέσμη.
Της έκανα νόημα να γυρίσει πισω της και Μόλις το εκανε και είδε τον Άλεξ γονατισμενο μπροστά της με ένα κουτί με ενα δαχτυλίδι μεσα στο χερι του, τα λουλούδια έπεσαν από τα χέρια της και έκλεισε με τα χέρια της το στόμα της.
-Άννα... Νομίζω ότι ήρθε η στιγμή να σε ρωτήσω και επιτέλους... Θες να γίνεις η γυναίκα μου? την ρώτησε και εκείνη άρχισε να τρέμει σχεδόν.
-Θεε μου! Ν-Ναι! Ναι ναι Θέλω! είπε βουρκωμένη και ο Άλεξ της πέρασε το δαχτυλίδι στο δάχτυλό και την σήκωσε τα χέρια του χαμογελαστός.
Κοίταξα τον Φίλιππο που με πλησίαζε και όταν έφτασε τον φίλησα στο στόμα.
-Λοιπόν, είπα οταν έκανα νόημα στον φωτογράφο να μου φέρει το μικρόφωνο και μου το έδωσε. Έχω να κανω μια σημαντική Ανακοίνωση! είπα σε όλους τους καλεσμένους που είχαν πλέον στρέψει την προσοχή τους πάνω μου. Ήταν λίγο δύσκολο να το κρατήσω μυστικό σχεδόν από όλους, είπα και έκανα νόημα στον Βασίλη και στον Νεκτάριο.
Εκείνοι έφεραν χαπάκι και νερό και μια καρέκλα πίσω απο τον Φίλιππο.
Εκείνος με κοίταξε με το ίδιο βλέμμα που με κοίταξε και η Άννα Πριν.
-Λοιπόν. Εδώ και 2 εβδομάδες έμαθα κατι που μάλλον θα μου αλλάξει τη ζωή... Λοιπόν για δεύτερη φορά στη ζωή μου... Σε μερικούς μήνες... Περιμένουμε παιδάκι, είπα χαρούμενη κοιτώντας τον Φίλιππο και εκείνος αμέσως γουρλωσε τα μάτια του και άνοιξε το στόμα του, πέφτοντας στην καρέκλα.
Αμέσως ο Βασίλης και ο Νεκτάριος του έβαλαν το χάπι και νερο στο στόμα και εκείνος Αφού τα κατάπιε σηκώθηκε όρθιος και με πλησίασε με γρήγορα βήματα.
Με αγκάλιασε σφικτά και με φίλησε.
-Μωρό μου δεν το πιστεύω! Γιατί δεν μου το είπες?! ρώτησε αμέσως και με κοίταξε βαθιά στα μάτια.
-Ήθελα να σου κάνω έκπληξη, είπα σαν παιδάκι και τον φίλησα.
Αυτή είναι η ευτυχία
Να είσαι με αυτους που αγαπάς και να κάνεις τα όνειρα σου πραγματικότητα.
Και ότι και να σου συμβαινει να μην τα παρατάς...
Κάτι θα φυλάει ο Θεός και για σενα...
Τέλος...