CHAPTER 29 [Out of Reach]
(song: out of reach ~ sabrina)
[LIAM]
"Don’t worry i can handle this." sabi ni Lira sakin at tuluyan na syang umalis nga bahay.
Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko na bang hinayaan na tignan na lang sya habang papaalis. Bakit ba hindi ko sya magawang sundan kahit na gusto ko? Bakit ba parang may pumipigil sakin na hayaan syang umalis? Kahit ako hindi ko maintindihan kung bakit ako ganito sa kanya. Mabait sya, sobra pa nga. Hindi ko sya gustong saktan pero yun yung nagagawa ko sa kanya.
Nahihirapan din naman ako kapag nakikita ko syang nasasaktan dahil sakin. Ang mas mahirap pa dun, hindi ko naman intensyon na saktan sya.
Oo, choice kong puntahan si Allanah nung gabing yun at pinaghintay ko sya. Pero hindi ko naman alam na may feelings na pala sya sakin. At Ganun ang magiging epekto nun sa kanya. Tanga ako, aminado din ako dun. Hindi lang tanga, isa pa akong kalahating gago.
*ring ring ring ring ring
Kinuha ko yung cellphone ko sa bulsa ko at tinignan kung sino yung tumatwag.
Si Lannah.
*ring ri--
"Lanah?" sagot ko
(Liam, open your tv now. Lagay mo sa channel 29.) utos nya
"Why?" nagtatakang tanong ko
(Just do it. Your wife is on the news.) sabi nya
Pagkarinig ko noon. Agad kong binuksan yung TV ko at inilipat sa sinabi nyang channel. Saktong umpisa pa lang ng interview ni Lira. Pinanuod ko yung interview nya ng hindi pinapatay yung call galing kay Lanah, kaya naman tahimik lang kaming pareho habang nanunuod.
Sunod sunod yung mga binato sa kanyang tanong at hindi ako makapaniwala sa mga isinagot nya.
Magkasama kami na nagpunta sa bahay ni Lanah dahil binati sya nito ng happy birthday. Dahil sa pagod na sya kaya naman nauna na sya sa kotse ko at hinintay na lang ako dun kaya naman kami lang dalawa ni Lana yung nasa picture.
"Sh*t. Bakit kailangan nyang magsinungaling?" mahina kong sabi pagkatapos nung interview nya
(Sira ka talaga. Natural para i-clear yung issue.) sabi ni Alanah
"Bakit kailangan sya pa ang maglinaw nun? Ako yung nasa picture ako dapat yung maglinis nun. Wala naman syang kinalaman dun e." sagot ko
Hindi naman talaga nya kailangan pang gawin yun. Kaya ko namang ipaliwanag sa media yung about sa pictures. Kasi hindi naman talaga totoo yung mga nakasulat dun. Hindi naman kami nagkabalikan ni Lanah at lalong hindi ko niloloko si Lira.
(Natural na gagawin nya yun dahil asawa ka nya. Liam, kahit hindi sya yung mismong naiintriga, apektado pa rin sya dahil asawa ka nya. Ghad Liam, how can you be so stupid?) naiiritang sabi nya
"Arrggh. Sorry. Hindi na ako nakakapag isip ng maayos. Things are getting more compliacated now." sabi ko sa kanya
(Sira ulo ka kasi. Tss. Hayy Liam, naghanda ka ng isang dinner date para sa kanya for her birthday tapos anong ginawa mo? Nagpunta ka dito to ask me to come back to you. Kung alam ko lang na naghihintay sya sayo sana pinauwi na kita ng maaga.) sabi nya sakin
"Sorry… nawala din kasi sa isip ko." mahinang sabi ko sa kanya
(You should make up with her. If you want i will help you and i will explain to her about what about happened that night.) sabi nya
"Make up with her? How? She asked me to stop caring about her." mahina kong sabi
(What? Bakit naman?) tanong nya
Inexplain ko sa kanya yung mga nangyari at yung sinabi ni Lira sakin tungkol sa feelings nya for me. I don’t know pero i feel comfortable habang sinasabi ko kay Lana lahat. Just like the old times when we're just friends.
Pinipilit ko nga lang ba sa sarili ko na mahal ko pa si Lana? Wala na ba talaga? Nasa isip ko lang ba na mahal ko pa sya?
--
[AGA]
Knew the signs
Wasn't right
I was stupid for a while
Swept away by you
And now I feel like a fool
Umuwi na ako kaagad ng bahay pagkatapos ko makipagkwentuhan kina Dee. Hanggang ngayon pinag-iisipan ko pa din yug sinabi nila na i-ta-try kong maging close sa iba para naman hindi lang puro si Liam yung nasa isip ko. Saka kinoconsider ko pa din yung sinabi nila na baka nga hindi naman talaga love yung nararamdaman ko kay Liam. Baka tama sila na nasanay lang ako sa presensya nya kaya akala ko mahal ko na sya.
So confused,
My heart's bruised
Was I ever loved by you?
Wala na din akong balak pang mag meryenda dahil wala akong gana. Tutal wala din naman akong matinong makakain bukod sa junk foods. Aakyat na sana ako papunta sa kwarto ko pero nakasalubong ko si Liam sa hagdan.
Nagkatinginan kaming dalawa ng ilang segundo. Ako na din yung unang umiwas ng tingin at nag-umpisang umakyat. Napahinto ako nung bigla nyang hinawakan yung braso ko.
Out of reach, so far
I never had your heart
Out of reach,
Couldn't see
We were never
Meant to be
"I’m sorry. I’m really sorry." sabi nya
Hindi ko sya nilingon.
"About the issue. Yes, totoong nagpunta ako kay Lana nung gabing yun. Napadaan kasi si Tita Maggie, Lana's mom, sa hotel at nagkwentuhan kami hanggang sa sumama ako sa kanya para makita si Lana, wala naman akong planong magtagal dun. Yes, i asked her to come back to me and start all over again, but he rejected it. And yes, I totally forgot na naghihintay ka sakin. Kaya naman agad akong pumunta sa hotel only to find out na umalis ka na. I tried calling your cellphone pero naka-off. I’m really sorry Lira." sabi nya sakin
Catch myself
From despair
I could drown
If I stay here
Keeping busy everyday
I know I will be OK
Hindi ko sya sinagot. Kahit tignan hindi ko ginawa. Pinakinggan ko lang yung paliwanag nya. Inalis ko na lang yung pagkakahawak nya sa braso ko at saka humakbang ulit. Hindi pa man ako tuluyang nakaka-akyat nung bigla syang nagsalita kaya napahinto ulit ako.
But I was
So confused,
My heart's bruised
Was I ever loved by you?
"Ok...*hingang malalim* naiintindihan ko kung hindi mo ko papaniwalaan. Alam ko din na masama ang loob mo sakin. At alam ko na sawang sawa ka ng marinig yung sorry ko. And for the nth time, I’M REALLY SORRY LIRA" sabi nya
Out of reach, so far
I never had your heart
Out of reach,
Couldn't see
We were never
Meant to be
"Sorry wouldn't change anything. We just have to accept the fact that i was hurt and you didn't noticed." sabi ko sa kanya ng hindi sya nililingon.
Tuluyan na akong umakyat at iniwan sya sa may hagdan.
Hindi nya ba maintindihan yung pinag-usapan namin kaninang umaga, yung stop caring about me? Ano pang problema nya? Paano ko sya iiwasan kung ganyan sya palagi. Hindi nya ba maintindihan na nahihirapan ako? Hindi nya ba maramdaman na pilit na akong umiiwas sa kanya?
So much hurt,
So much pain
Takes a while
To regain
What is lost inside
And I hope that in time,
You'll be out of my mind
And I'll be over you
--
[Liam]
Rest day ko ngayon kaya naman nasa bahay lang ako at nagtratrabaho. Mas mabuti na tong may ginagawa ako sa bahay kesa naman kausapin ko lang yung hangin. 3 days na kaming hindi nagpapansinan ni Lira.
But now I'm
So confused,
My heart's bruised
Was I ever loved by you?
Kapag nasa kitchen ako, hindi sya pumupunta. Hihintayin nya lang akong matapos sa ginagawa ko doon at saka sya pupunta sa kitchen. Ganun din sa sala, garage at sa kahit anong parte ng bahay. 3 days na din syang kumakain ng puro take out. Kaya naman halos mapuno na yung trash bin namin ng box ng pizza.
Sinasadya kong sobrahan yung niluluto ko, para naman kapag nagutom sya hindi na sya umorder at yun na lang yung lutuin nya, pero hindi naman nya kinakain. Hindi kasi healthy yung mga kinakain nya e.
Nag-iiwan din ako ng note sa refrigirator minsan nagrereply din sya dun. Pero madalas hindi nya pinapansin.
Out of reach,
So far
I never had your heart
Out of reach,
Couldn't see
We were never
Meant to be
Katulad ngayon, pareho kaming nasa bahay. Ako nasa sala sya naman nasa garden nagbabasa ng magazine. Ewan ko, parang mababaliw na ako sa set-up naming dalawa.
Mas madali sana kung hindi kami magkasama sa iisang bahay at hindi kami nagpapansinan normal pa yun. Pero yung samin? Ang hirap. Araw-araw kaming magkasama pero hindi kami nagpapansinan. Hindi ko alam kung paano nya nagagawa yun. Deadma queen sya.
Ang hirap nung ang lapit lapit nya lang pero parang ang layo layo nya. Tipong abot kamay ko lang sya pero kapag susubukan ko syang abutin inilalayo nya yung sarili nya.
Out of reach,
So far
You never gave your heart
In my reach, I can see
There's a life out there
Nung unang araw namin na wag magpansinan hindi ko maiwasan na matawag sya para yayain kumain o tanungin kung saan sya pupunta. Instead na sagutin nya ako o sungitan man lang…mag-prepretend sya na wala syang narinig.
Akala ko mababawasan yung pag-iisip ko sa set-up namin ni Lira pero mukang lumalala lang. Tss. Nababaliw na talaga ako. Iniwan ko muna yung trabaho ko at saka pumunta sa kitchen.
Sakto namang papasok si Lira sa kitchen. Halos sabay lang kaming dumating doon. Nagpapakiramdaman kami kung sino ba yung mauunang pumasok. Ilang segundo din kaming ganun kaya naman hindi na ako nakatiis at nagsalita na ako.
"You go first/ go ahead." nagkatinginan kaming dalawa nung sabay kaming nagsalita
Hahakbang na sana ako nung humakbang din sya papasok sa kitchen. Kaya naman nagkailangan ulit kami dahil hindi namin alam kung sino yung unang papasok ng kitchen.
"Lady's first." at umatras ako ng konti para naman makadaan na sya
"Thank you" mahinang sabi nya at pumasok na sya. Dumiretsyo sya sa may refrigerator at saka kumuha ng mineral water.
Mabilis syang umalis doon sa may refrigerator at pumunta sa may malapit sa may sink at dun uminom. Umalis sya sa may ref dahil pupunta din ako dun para kumuha din ng tubig. After kong kumuha ng tubig ko tumabi ako sa kanya. Medyo napa-urong sya ng koti para hindi kami masyadong magkatabi.
Hindi na ako nakatiis at tinanong sya
"Hanggang kelan ba tayo ganito?" tinignan ko sya.
Nakatingin sya sa bote ng mineral water na hawak nya. Hindi sya sumasagot
"Hindi ka ba nahihirapan sa set-up natin? Walang pansinan? Lira, please… can we just stop this childish act? Ang hirap e. Magkasama tayo sa iisang bahay pero hindi man lang tayo nagpapansinan kahit simpleng HI at HELLO lang. Lira, please…let just stop this." sabi ko sa kanya.
Tumingin sya sakin.
"Do you really want to stop this?" tanong nya
"Oo" mabilis kong sagot
Pero pinagsisihan ko na sumagot pa ako ng oo dahil sa sinabi nya sakin
"Let's get a divorce."
************************************