Aria's POV
Ανοιξα σιγα, σιγά τα ματια μου κοιτοντας γυρο μου και αυτο σιγουρα δεν είναι το δωματιο μου. Για την ακρίβεια αυτο ειναι το μπανιο του Αρη. Τελεια.... Η αληθεια είναι οτι θυμαμαι τα παντα απο χθες μιας που εγω δεν ήμουν μεθυσμενη αλλα δεν μπορω να πω το ιδιο και για τον Δανιηλ. Κοιταξα διπλα μου βλέποντας τον Δανιηλ να εχει περασει τα χερια του γυρο μου και εγω ακουμπαω την πλατη μου στο στερνο του. Ω τέλεια τωρα πως φεύγεις χωρις να το καταλάβει? Προσπαθησα να απομακρυνθω για αρχη αλλα εφ οσων με κρατουσε δεν μπορουσα να παω και πολυ μακριά. Παλι καλα που είμαστε στο πατωμα και δεν τριζει κανένα κρεβατι... κατι ειναι και αυτο... αρχισα να βγαζω το χερι του απο πανω μου σιγά σιγα και τελικά το έβγαλα τελείως. Σηκωθηκα πανω πηγαινοντας προς την πορτα και οταν έπιασα το πόμολο η φωνη του ακουστηκε απο πισω. Σιγα μην δεν ξύπναγε....
Δανιηλ: Αρια?
Εγω: οχι δεν εισαι στην τουαλετα με την Αρια αυτο ειναι ονειρο ακομα κοιμάσαι οποτε τωρα απλα θα με αφησεις να βγω απο αυτη την πορτα σαν να μην εχει γινει τίποτα ναι?
Δανιήλ: Αρια δεν ειμαι ηλιθιος οκευ? Ξερω οτι εισαι εδω απλα δεν ξερω πως και γιατί...
Ειπε τρίβοντας το κεφαλι του. Λογικο να σε ποναει αφου ηπιες τον Βοσπορο χθες, βοδι.
Εγώ: ε ναι ναι ουτε εγω οποτε απλα ας το αφησουμε ναι?
Ειπα ψενατα ελπιζοντας οτι απλα θα το ξεχασει
Δανιηλ: καλα περιμενε με μπορούμε να γυρισουμε μαζι.
Εγω: ναι ελα
Εκεινος σηκωθηκε απο το πατωμα και ήρθε κοντα μου και διπλα στην πορτα. Ργω επιτεκους ανοιξα και βγηκαμέ έξω. Α τέλεια δεν είμασταν οι μόνοι που κοιμηθηκαν σε ακυρα μερη. Εδω εξω εχει ολοκληρο λοχο που κοιμαται στο πατωμα. Κοιτα να δεις τελικα ο κοσμος συνηθιζει να το κανει αυτο. Να κοιμαται στο πατωμα απο ξενα σπιτια... περασαμε πανω απο ολους αυτους και επιτέλους βγηκαμε απο το σπιτι και αρχίσαμε να περπαταμε τον δρομο προς τα δικα μας.
Δανιηλ: και εσυ δηλαδη δεν θυμάσαι τιποτα?
Εγω: οχι τιποτα, μηδεν, σαν να μην συνεβει ποτε το παρτυ αυτο
Ειπα παλι ψέματα και εκεινος με κοιταξε υποπτα. Εγώ χαμογέλασα και ευτυχως φτασαμε στα σπιτια μας.
Εγώ: αρα εδω λέμε αντίο λοιπον...
Δανιηλ: ναι τα λέμε..
Εγω χαμογέλασα ψεύτικα αφου ακόμα ειχα την εικόνα του τι εγινε χθες στο μυαλο μου και ανοιξα την πορτα του σπιτιου μου. Μπηκα μέσα και ευτυχως δεν ηταν κανένας στο σπιτι. Καθησα στον καναπε κοιτοντας τον τοιχο σκεφτομενη ολα αυτα. Η αλήθεια ειναι οτι για καποιο λόγο δεν μπορούσα να συγκρατήθω ηθελα τοσο να τον φιλησω, ή και παραπανω μην σου πω αλλα ειπαμε. Ετσι εκμεταλλευτικα το οτι ηταν μεθυσμένος με την ελπιδα να μην θυμάται τι εγινε. Και βασικα το πέτυχα δεν θυμαται τιποτα αλλα αυτο ειναι οντως που θελω? Απλα να φερομαστε σα να μην έγινε ποτέ τιποτα? Βασικα ετσι δεν θα είναι αμηχανα τα πραγματα και αυτο ειναι κατι καλο. Τουλάχιστον για αυτον γιατι για εμενα ηταν ηδη αμηχανα.
Αποφασισα να το πω στην Ελινα οποτε επιασα το κινητό μου στα χερια μου και πληκτρολογησα τον αριθμο της. Αφου χτυπησε καμποσες φορες το σηκωσε
Εγω: ελιναα
Ελινα: Αριαα
Εγω: πρεπει να σου μιλησω επειγόντωςς
Ελινα: και εγωω
Εγω: τελεια ελα τωρα τσακισου
Ελινα: τσακιζομαι
Κλείσαμε το τηλεφωνο και καθησα ξανα στον καναπε περιμενοντας την
..............................
Εγώ: κατσε κατω να σου πω τωραα
Ελινα: καθομαιι
Καθησαμε στον καναπε η μια απεναντι απο την αλλη
Εγω: χθες... φασωθηκα... με τον .... Δανιήλ....
Ελινα: το ξέρω
Εγω: ε;
Ελινα: αφου μπηκα μεσα την ωρα που φασωνοσασταν. Και για να λεμε του στραβου το δικιο οχι απλα φασωνοσασταν... τρωγατε ο ενας τον αλλο κουκλα μου.
Εγώ: σκασε ξερω τι έγινε δεν θελω διευκρίνηση
Ελινα: αφου τον θες και σε θέλει γιατι απλα δεν το παραδεχεστε και να ειστε μαζι?
Εγω: γιατι φοβαμαι οτι θα είναι ολα αμηχανα μετα...
Ελινα: κουκλα μου είσαι χαζη? Απαντησε μου λιγο. Τι αμηχανα λες ισα ισα θα ειναι πολυ καλυτερα απο τωρα.
Εγω: δεν μπορω να του το πω... τι ακριβως να του πω?!
Ελινα: ε μην του το πεις φερτου το αλλιως σιγαα
Εγω: θα δω σκασε μην με πιεζεις...
Ελινα: οτι πειτε μανταμ...
Εγω: εσυ τι ηθελες να μου πεις;
Ελινα: υποσχεσαι να μην με βρίζεις, καταραστεις, λιθοβολησεις σε καμια πλατεία ή δολοφονήσεις στον υπνο μου?
Εγω: ν-νομιζω... τι ειναι με τρομαζεις
Ελινα: μπορει.... λεω μπορεί .... οκευ σίγουρα να φασωθηκα με τον Ντυλαν....
Εγω: ΤΙΙΙ?!
Ελινα: το ξερω το ξερω το ξερω το ξερω ειμαι απαισια Φιλη αυτος το εκανεε συγγνωμηη
Εγω: δεν ειναι οτι με πειραξε οτι ειναι πρώην μου απλα τον ξερεις και ξερεις τι ειναι...
Ελινα: καναμε κατι σαν συμφωνια οτι θα μου αποδείξει το αλλαξε...
Εγω: δεν ξερω ρε Ελινα... θεκω να πω ειναι ο Ντυλαν....
Ελινα: το ξερωω, θα δω πως θα παει αυτο που είπαμε και αν αλλαξε οντως αλλα πολυ αμφιβάλλω, βασικα ειμαι σιγουρη οτι δεν θα υπαρξει ποτε κατι ανάμεσα μας.
Εγω: μην λες σίγουρη ποτε δεν ξερεις....
Ελινα: οχι για αυτο ειμαι σιγουρη...
ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΓΕΙΑ ΣΑΣ
ΚΑΙ ΑΕΡΑΣ ΣΤΑ ΒΡΑΚΙΑ/ΠΑΝΙΑ ΣΑΣ
ρανια αφιερωμένο οταν το δεις⬆
Και που λέτε εξελίξεις πςςς
Ξερω ξερω ειμαι πολυ απρόβλεπτη τι να κάνετε
Αργησα λιγουλάκι να βαλω κεφαλαιο ή μου φαινεται;
Ωστε ετσι δημιουργούνται τα trust issues?
Χιλια συγγνώμη δεν ηταν αυτος ο σκοπος μου γκελρς ή μποις γιου νεβερ νοου
Αυτα που λετε μπειμπς
Αστεριον και κομμ?😇🙂
Τα λεμεε
~Ευα~