"Dad."
"Kung wala kang mahalagang sasabihin, you can leave."
Unti unti nawala ang ngiti nya dahil sa sinabi ng ama nya. Hindi nya alam kung pano nya sisimulan ang sasabihin n'ya dito. Bawat graduation ay nag mamakaawa sya sa daddy nya na pumunta sa kanyang pag tatapos pero kahit kailan wala syang nakuhang sagot. Umaasa sya na sa isang araw susulpot ito upang isabit sa kanya ang kanyang medalya na pinag hirapan nya.
She's Magna Cum Laude like her mom. But her mon was gone when she's 8 years old at don dumating sa buhay nya si Lyricko, her neighbor, her bestfriend, her first love.
"Ano may sasabihin ka pa ba?"
"D-dad, Magna Cum Laude ako, pumunta po kay---"
"I'm busy. I don't have a time."
Kinagat nya ang ilalim ng labi nya upang pigilan ang luha nya. Bakit di pa sya nasasanay sa trato sa kanya ng ama nya? Bakit ganon?
"Daaaad!"
Biglang pumasok ang isang babaeng mas bata sa kanya ng isang taon. Tumingin sya dito na nakangiti habang may dalang dalang isang papel. "DADD! LOOK! TOP 4!"
Mabilis naman yun tinignan ng daddy nya. "Verygood!" masayang sabi ng ama nya dito.
She's Marine Angeles, her half sister. Na mas mahal sa kanya ng daddy nya. Nandito lahat nag atensyon ng daddy nya at di nya maiwasan mag selos dito. "Dad, pumunta po kayo ah? Gusto ko po kayo mag sabiT ng medalya ko."
Hindi na nya hinintay ang isasagot nito ay basta nalang sya lumabas ng lugar na yon. Gusto na nyang umiyak, pero sawang sawa na sya. Ayaw na nya, nakakapagod na. Sa halos araw araw at gabi gabi nalang. Ramdam na ramdam nyang walang nag mamahal sa kanya, kahit ang bestfriend nya na iniwan na sya.
Lagi nalang sya nag papanggap na okay sya kahit hindi. Lagi nalang sya nag papanggap na okay sya sa harapan ng lahat. Kahit hindi na nya kaya, ngumi ngiti sya para hindi maawa sa kanya lahat ng taong nakakakita sa kanya.
"Hindi ka parin sumusuko no?" napatingin sya kay Marine. Her halfsister. "Hindi ka na mahal ng daddy? Why don't you leave us? Is he will be happy if you're gone." inirapan sya nito at mabilis na tumalikod sa kanya.
Tumulo na ang luha nya at mabilis syang tumakbo papasok sa kwarto nya. Ginitgit nya ang sarili nya sa isang madilim na sulok at don umiyak ng tahimik. Ganito lang naman kasi nagagawa nya sa tuwing sinasabihan sya ng kapatid nya at tuwing hindi sya pinapansin ng daddy nya.
Nang nabubuhay pa ang mommy nya, nakita nya kung pano umiyak ito sa isang sulok. Kitang kita nya ang bawat pag buhos ng luha nito sa piling ng daddy nya. Hindi sila pinapansin pareho ng daddy nya hanggang sa mamatay ang mommy nya. Hindi nya naramdaman ang pag mamahal ng daddy nya.
Hanggang dumating si Lyricko, Si Lyricko na nag pabago ng lahat sa buhay nya. Naging mag kaibigan sila, madalas kay Lyricko sya umiiyak at dahil kay Lyricko naging iba sya. Sa takot mawala sa kanya si Lyricko, lahat ng nag tatangkang babae dito ay inaaway nya. Hanggang sa mag sawa sila nito, tinapos ni Lyricko lahat pati pag kakaibigan nila.
"ANO BA NAMAN PINAG GAGAWA MO!?" galit na tanong nito sa kanya.
"I-Inaagaw ka nya sakin!" naka sibi nyang sabi. "A-ayoko, ayoko sa kanila!" umiiyak na sabi nya.
"ALAM MO BA ANG GINAWA MO AH?! MAHAL KO YUNG BABAENG INAWAY MO?! LAHAT NALANG BA, MJ?!! TANGINA!"
Lalo syang napahagulgol dito. Lahat ng kasalanan nya dito ay lagi syang pinapatawad pero iba ngayon. Unang beses sya nito sinigawan, takot na takot sya dito dahil ngayon nya lang nakitang si Lyricko na galit na galit.
"L-lyricko."
"SIMULA NGAYON, WAG NA WAG MO NA KAUSAPIN MJ! HINDI NA TAYO MAG KAIBIGAN PA!"
Tatlong araw syang hindi pumasok dahil sa sigaw ni Lyricko sa kanya. Nanginginig ang buong katawan nya habang tumatapak sya sa eskwelahan nila. Wala syang kain o tulog ng tatlong araw kaya masama ang pakiramdam nya. Wala man nag tanong sa kanya kung ayos lang ba sya o hindi.
"MJ!"
Malakas na tawag sa kanya ni RJ, bestfriend ni Lyricko na ka banda din. Tumingin lang sya dito at tumakbo ito papunta sa kanya. Unti unti nawala ang ngiti nito ng namataan ang itsura nya.
"A-ano nang yare?" he asked.
"A-asan si Lyricko?" naiiyak na tanong nya.
"N-nasa garden."
Mabilis syang pumunta don at hindi nya na pinansin ang tawag sa kanya ni RJ. Tumakbo lang sya papunta don kahit nanlalabo na ang paningin nya. Nang hihina na ang buong katawan nya pero hindi sya hihinto. She wants to talk him, she wants to say sorry to him. Ayaw nyang mawala sa kanya si Lyricko, si Lyricko nalang ang meron sya sa buhay nya.
Nakita nya ito habang may katabing babae, tumatawa. Eto yung babaeng inaway nya dahil inaagaw sa kanya nito si Lyricko.
"L-Lyricko." naiiyak na tawag nya.
Napalingon ito sa kanya at unti unti nawala ang ngiti nito. Binigyan sya ng isang malamig na tingin. "What are you doing here?"
Unti unti nadudurog ang puso nya dahil sa sobrang lamig ng boses nito. Unti unti nanaman tumulo ang luha nya dahil don. "I-im sorry." her voice was cracked. "I-i am sorry Lyricko." nanginginig ang buong katawan nya sa sakit, sa gutom.
"Our friendship is over now, Mj. Just leave, i don't need you anymore."
Lalong lumakas ang buhos ng luha nya. Umiling sya dito at pumunta sya sa pwesto. "N-no. Lyricko."
"Mj!"
"I-Ikaw nalang meron ako, Lyricko. W-wag mo kong iwan. P-pangako hindi na ko magiging palaaway, h-hindi ko na sila aw--"
"MJ!"
Unti unti syang umantras sa lakas ng boses nito. Ilang beses sya lumunok dahil don. Kitang kita nya ang galit sa mga mata nito pero biglang nanlalabo ang lahat. Pinikit at dinilat nya ang mata nya pero walang pinag bago.
"Hindi kita kailangan sa buhay ko."
"M-mahal kita, Lyricko."
She has no choice kundi sabihin dito na mahal nya 'to. "M-mahal na mahal kita."
"Wala akong pakielam."
"L-Lyricko pls. Kahit pag kakaibigan lang nati---"
"You know what, Mj? I really hate you. Bakit? You're brat, immature. Lahat ng tao nasa paligid ko inaaway mo. Also innocent people, pati ba naman ang mga taong mahihirap binubully? Hindi na ikaw ang MJ na kilala ko. Just Leave me alone please. Kasi kahit anong gawin mo? Hinding hindi na kita papansinin pa, wala na kong pakielam sa'yo simula ngayon."
Napababa ang tingin nya at nakita nyang mag kahawak ng kamay ang mga ito. Hinila ito ni Lyricko paalis sa lugar kung san sila nakatayo. Unti unti nag dilim ang paningin nya at naramdaman nya nalang ang katawan nya sa damo.
Nagising nalang sya sa isang lugar na puro puti. Nararamdaman nya parin ang panginginig ang buong katawan nya at pang hihina nito, isabay mo pa ang sakit ng puso nyang durog. Napangiti nalang sya at unti unti tumulo ang luha nya dahil sa sakit. Unti unti pumasok sa isip nya ang lahat ng nang yare at lalong lumakas ang tulo ng luha nya.
"M-mj."
Napatingin sya sa tumawag sa kanya.
She saw David, Rj and Gab. Standing beside her with their concern face. Umiwas lang sya ng tingin dito at wala syang pakielam kung maligo sya sa sarili nyang luha. Dahil kahit ano naman gawin nya ay hindi nya mapigilan ang pag buhos ng luha nya.
He's not here, also her father.
What a life? Sobrang sarap mawala sa mundo kung ganito lang din mararanasan mo sa buhay mo.
"Mj, you need to eat."
"D-did you call him?" she asked.
"M-Mj."
"Did you call him?" she asked again.
"Y-yes."
"W-why he's not here?" she asked again.
Kahit nasasaktan sya, gusto nya parin malaman. "He said that he don't care about you anymore."
Pinikit nya ang mata nya at tumango nalang.
Pinakain sya ng mga kaibigan nya, kahit wala syang gana at pinilit nyang kumain upang mag laman sya. Then after non umalis na sya sa lugar na yon at pumunta sya sa lugar kung san gagaan ang pakiramdam nya.
Wala syang pakielam kung anong oras na. Gusto nya makausap ang mommy nya, gusto nyang makita ang puntod nito upang sabihin lahat ng nararamdaman nya.
"My." ngumiti sya ng mapait. Nag simula nanaman tumulo ang luha nya. "I-iniwan na nya ako." lalong lumakas ang pag tulo ng luha nya sa sakit. "W-wala ng nag mamahal sakin." Humiga sya sa tabi nito at ngumiti habang tumutulo ang luha. "Mommy, sumunod nalang kaya ako sa'yo? Ang sakit sakit na kasi e." she smiled. "Ang sakit sakit na. Ganito din ba naramdaman mo mommy nung nakikita kita binabaliwala ni daddy?" huminga sya ng malalim at pinag masdan ang maraming bituin sa taas."Mommy, diba sabi mo pag malungkot ako tumingin lang ako sa langit kasi nandon ka? Bakit di kita makita?"
Napangiti sya sa loob loob nya. Naramdaman nyang may yumakap na malamig na hangin sa katawan nya na lalong nag paiyak sa kanya. "M-mommy, miss na miss na kita." Nag simula nanaman tumulo ang luha nya. "M-mommy, 17 palang ako pero bakit ganito? Ang dami ko ng nararamdaman na sakit?" she smiled while crying.
Lalong lumamig sa paligid nya at pakiramadm nya nasa tabi nya ang mommy nya. "S-siguro nga mommy sumunod nalang ako sa'yo. Kasi ikaw lang naman totoong nag mamahal sakin e." smiled and wiped her tears.
Unti unti syang tumayo at nag lalakad paalis sa lugar na yon. Hindi na sya nag mapaalam sa mommy nya dahil mag kikita naman sila. Hindi nya alam kung bakit nakangiti sya habang nag lalakad sa gilid ng highway.Bigla syang tumawid ng dahan dahan at nakita nya ang magagandang ilaw. Huminto sya sa gitna at pinikit nya ang mga mata nya habang nakangiti.
Pero isang malakas na hila lang naramdaman nya at nandon na ulit sya sa kabila. "ANONG GINAGAWA MO?!" Nagulat sya sa malakas na sigaw ni RJ.
"R-Rj." kinakabahan na tawag nya dito.
"Tatapusin mo ang buhay mo dahil sa kanya?! NABABALIW KA NA BA!" unti unti nanaman tumulo ang luha nya.
Saka nya na realize ang ginawa nya at pumasok sa utak nya ang sinabi ng mommy nya. 'Gusto ko pag naramdaman mo ang naramdaman ko Maria, gusto ko mag pakatatag ka. Kaya mo yan.'
Unti unti syang napaupo sa sahig at umiyak ng umiyak. "M-mommy."
Para syang batang pinagalitan ng isang beses ng daddy nya. Panay ang sigaw nya ng mommy dahil sa ginawa nya. She promised to her mom na mag papakatatag sya pero eto, tinatapos nya buhay nya.
"Shhh." Niyakap na sya ni RJ pero patuloy lang ang pag iyak. "Tama na."
Wala syang nagawa kundi umiyak ng umiyak. Binuhat na sya ni RJ pero patuloy parin ang pag tulo ng luha nya. She just crying a lot. Sumakay sila sa isang taxi pero umiiyak parin sya na parang isang batang musmos hanggang sa makarating sya sa bahay nila. Walang labis ang pag tulo ng luha nya.
"Tama na Mj." malambing na sabi ni RJ sa kanya.
"M-magagalit sakin si mommy, magagalit sakin si mommy."
"Shhh, she's not. Magiging proud sya sa'yo pag hindi ka na umiyak. Binabantayan ka ng mommy mo mula sa taas. Wag mong tapusin ang buhay mo."
Unti unti humina ang pag iyak nya at mga sinok nalang ang naririnig mula sa kanya. "T-totoo?" Rj just nodded to her.
"I-iiwan mo din ba ko?" Inosenteng tanong nya dito at agad naman umiling si Rj.
Ngumiti sya na parang bata at bigla nya ito niyakap ng mahigpit. "Pangako ah?" sabi nya dito.
"I promise."
~
Omg, start na! Support nyo po ah. :))))
Comment and vote hooooy! Add ko kayo sa facebook, just comment your name here on facebook. Iaadd ko kayo sa account ko MARIE JOY SARMIENTO PABLO.