Mijn broer? Ik heb geen broer.
Hij nam me vast in zijn armen. Ik bleef stijf staan. "Ilham je bent zo veranderd, een echte dame geworden" zei hij terwijl zijn ogen zich vulde met tranen. Wesh ik ken die gast niet eens en hij gaat bijna huilen smah.
Ik keek hem nog steeds raar aan. "Herken je me echt niet?" vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. Hij zuchtte. "Je was nog klein" zei hij en ging zitten.
"Toen ik klein was, hadden mama en papa zo vaak ruzie. Hij sloeg haar bijna elke dag, soms ook het ziekenhuis in. Ze wou scheiden, maar hij dreigde haar en toen kwam jij... Toen besloot papa om weg te gaan. Je was amper een jaar oud en toen liet hij jou en mama alleen achter en nam hij mij mee. Ik mocht niet bij jullie komen of contact zoeken, want hij dreigde me ook. Uiteindelijk ben ik weggelopen, ben ik op de slechte pad geraakt, heb ik slechte mensen leren kennen en op de dag van vandaag ben ik de chef van de gevaarlijke bende ven België" vertelde hij.
Ik keek hem bijna met open mond aan. Dus ik heb een broer en ik heb hier nooit van geweten? Mijn moeder heeft me nooit wat verteld.
"Sorry Ilham wollah, de wereld is zo klein. Wie wist dat ik ooit mijn zusje na 22 jaar terug zou zien in Frankrijk?" Ik glimlachte alleen maar. De wereld is inderdaad klein. Ik heb een broer waar ik amper van afwist.
Ik staarde hem lang aan. Hij heeft dezelfde bruine ogen en krulletjes als mij. Hij is wel lang, in vergeleken met ons. Ik ben maar 1m68. Hem schat ik ongeveer 1m88.
Hij glimlachte. "Ben ik knap" Ik keek weg. "Je hoeft je niet te schamen voor je broer" Het klonk zo raar. 'Je broer' Ik die dacht dat ik nooit een man zou kennen in mijn leven die echt om me geeft, zit nu rechtover mijn oudere broer.
"Ken je Amel?" vroeg ik opeens. "Amel?" vroeg hij verbaasd. "Ons zusje..." Hij keek me met grote ogen aan.
"Heb...heb ik nog een zusje?" vroeg hij. Ik knikte. "Hoe...oud is ze?" "22" "22..." herhaalde hij. "En jij?" vroeg hij. "23" "Ben je al getrouwd?" Ik schudde mijn hoofd.
"Wie is Youssef dan?" "Een vriend" zei ik snel. "Een vriend?" Ik knikte. "Hoezo vriend?" "Een vriend, een shab, un copain, amigo, friend" herhaalde ik in alle talen. "Ah je vind het normaal dat je vrienden hebt?" "Uh ja? Uit welke eeuw kom jij" "Luister Ilham dit is de laatste keer dat ik je zie met een man oke? Anders..." "Anders wat? Ga je zeggen tegen je domme vriendjes dat ze me moeten ontvoeren en verkrachten? Dat mag dan wel? Wat zou er gebeuren moest ik niet ontsnapt zijn he? Zou je me dan nog in de ogen durven aankijken weten dat jij iemand hebt gestuurd om je 'zusje' te verkrachten?" Hij zweeg. "Dacht het al, dus de volgende keer als je de grote broer wilt komen uithangen, denk dan 2x na over wat je zegt en doet, want misschien kan je wel mijn echte broer zijn, maar je hebt ons 22 jaar in de steek gelaten, op momenten wanneer we je echt nodig hadden, dus kom nu aub niet praten over wat ik wel of niet mag doen, heb al 22 jaar zonder broer of vader geleefd, het is niet nu dat ik er 1 nodig heb" zei ik en verliet zijn bureau.