KRULL’s PoV
“Grabe naman singilan mo manong. Diba masyado ka nang buhakaw?” angal ko na may halong irritated tantrums habang nakikipag negosyohan ako sa taxi driver dito sa tapat ng Pearl Bank Makati. Anak ng tupa naman kasing jeepney boycott ‘to. Ang lakas maka pulubi ng mga hinayupak na taxi driver. Lalabas lang ako pa Ayala Station ng madalian, gabundok na singilin agad babayaran ko jusko!
“Huling tawad na ‘to miss. Maraming pasahero jan na willing magbayad ng metro ko.” ma angas na sagot ni manong driver. Hindi ko maiwasang ma amaze (sarcastically) sa confidence ni manong. Nag hawi nalang ako ng depressed kong bangs as I watch his cab riding out my place.
Jusko anong oras na!
Walang tricycle manlang o padyak (as if) >,<
Maya maya nag-ring na yung phone ko. Napalundag nalang ako nung makita ko yung pangalan ni Engr. Danny sa screen.
I am all waterworks and out my own self when I crossed the pedestrian, hurrying while looking at my phone. “Kuyaaaa kailangan ko ng taxi parang awa!” nagpapanic kong sabi sa traffic in forcer. Nag panic rin sya, kala nya siguro emergency ako. Emergency naman talaga kaso hindi sa point na inaakala nya. Nakatingin sya sa tiyan ko habang inaalalayan ako.
“Tawag nako ng ambulansya ma’am?”
I liked the suggestion.
“Magkano bayad pa Ayala Station sa ambulansya manong?”
O.o
Napatunganga lang sya sakin.
“50-50?” napailing sya at mas lalo naman nag ingay yung phone ko na parang minumura nako. With my eyes closed, I swipe the button rightward.
“KRULL!” and that was the loudest version of my name naka beat sa record ng Mama ko.
“Sir may strike—”
“I am telling you Krull, I am done within a minute. Pag na question ni Director Tan yang liquidation na yan, you’re fired!”
“Wala po talaga akong masakyan—”
“Then the talk is over. Earn your choice.” after that, ibinaba ni Sir Danny yung phone. Nung wala parin akong makitang sasakyan, napa buntong hininga nalang ako at naghanap nalang ng hiring notice around the area.
Jusko.
Kasalanan ‘to ng lecheng liquidation nato. Baket kase hindi nalang sa email? Hindi ba alam ni Director Tan how the computer works?
Sigh.
Lord. At least bigyan mo nalang ako ng matinu-tinong trabaho after this. Huhuhu :'(
My phone vibrates once again before the ring tone followed. I absentmindedly answered it matapos kong tanggapin sa sarili ko na ang office worker na Krull can’t answer the phone now. Why? ‘cause she’s dead. “O.” tinatamad kong sagot habang naglalakad pabalik ng Pearl Bank building.
“Krull, its me.” matapos kong maging pamilyar sa boses, napasinghap ako.
Wait. May kilala ba kong Me?
“Hello me. Krull here.”
“Tanga ka parin talaga.”
“Grabe sya. Syempre nag jojoke lang ako. Maka tanga naman ‘to. Sino ka ba?!”
“It’s Drake.”
“Drake… you mean…”
“Yup. Can I get some mumma bear hug?” pagtapos nun, nalingon-lingon ako sa paligid. “Don’t look for me elsewhere. What I mean is, fetch me at the airport, bimbo.”
“I don’t want to sound very dramatic but that was the very first time I hear myself being described that way, Mister. Fetch your ass.” Pataray na sagot ko. O diba. Di halata na diko talaga alam meaning ng bimbo. Hakhak. Bimbi pa itanong mo, alam ko kahit zodiac sign lol.
Don’t get me wrong but Drake is my overly confident cousin. Masyado lang syang mayabang na akala nya he can boss everyone around him Especially me. Minsan iniisip ko na na may gusto sakin ‘tong pinsan nato e. Hilig ako pagtripan.
“Bakla tumigil ka!” at ayun nga. Kala ko imagination ko lang yung boses ni Wyn na tumatawag sakin yun pala talagang tinatawag nya ko.
“Wyndyland!”
“Wow salamat sa walang habas na pag papasakalat ng karumaldumal kong pangalan bes ah. Hampasin kita ng takong ko e.” Irap sakin ng best friend ko. Sa totoo kasi ayaw nya nung name nya and she prefer Wynwyn pero as her very supportive best friend, I think everyone should know na she has the happiest name. I mean parang Disney land lang diba?
“Office hours ngayon Wyn aa.”
“Oo nga. Pero I’m in no mood. Andun nanaman si sir John. Nandidiri nako!” at naalala ko nanaman si Sir Danny. Napabuntong hininga nalang ako at nawala na rin sa mood. “Bes tapos na semana santa. In case you didn’t know.”
“Bakla matatanggal nako sa trabaho. May alam ka bang aapplyan?” halata naman yung pagkagulat ni bes sa sabi ko.
“Baket?”
“Yung liquidation, di ko na napasa kay Sir Dan. Tignan mo epekto ng jeepny strike na yan sa buhay ng mga mahihirap na empleyado na gaya ko.” mejo mahaba habang dula ko at matching fake tears pa.
“Di kapa nasanay. Edi puntahan mo office ni Sir Tan. Ibigay mo ng harapan. Kukurakot lang yan si Sir Danny kaya gusto nya dadaan sa kanya yung payroll ng warehouse projects bes.”
“Samahan moko? Ako kakatok tas ikaw mag salita.” like high-school days. With that, humakbang sya palayo sakin.
“Abusado na bes. Know your limits. That’s Mr. Tan.” she said and ayun na nga yung point. That’s Mr. Tan. Saan ako kukuha ng karapatan na bigla nalang papasok sa office nya to open that double door and say. Hi sir. Kamusta? Tumaba ka. I mean, I am just a mere employee how dare me?
“So na-realize mo na kung gano ka-epic yung suggestion mo Wyndyland?” hinubad nya yung takong nya at takot ko lang kaya bago pa man ako makipag palitan ng mukha sa takong, gotta save myself.
Pero bago pa man ako makalayo, naalog yung utak kong munti sa loob ng skull ko nung may nabangga akong ano…
Tao.
“Sorry!!” di paman ako nakakarecover sa sudden shock, nag sorry agad ako. Dahil sa pagkakabow ko, sapatos lang nakita ko pero nanginig ako nung hindi lang isang pares ng black sleek shoes yung nakita ko.
O.o
Sino pa ba yung maglalakad ng maraming delegates na kasama?
.
.
Oh shit.
“MR. TAN!” one of his personal guard—or at least that’s how I see this group of man in black na nakapalibot sa kanya—I rose up my head habang yung mukha ko hindi na maipinta sa sobrang kaba.
Stood in front of me is a man almost in his last stage of adulthood. Mejo gwapo at maraming buhok sa mukha. Parang yung mga lalake sa men’s magazine sa kwarto ni bes. Pero bago ko pa man pag nasahan si Sir Tan, inuna ko munang pag aralan yung timpla ng mukha nya na may bumunggo sa kanya.
Oh Job.
I think we are not really for each other. “SORRY!” sigaw ko at mas lalo pa akong yumuko.
“Get out.” he ordered coldly. Gumilid lang ako para gumawa ng daan. I just felt doomed nung tinanong nako ng Chief of staff kung anong pangalan ko.
:'(
-
“Okay lang yan Krull. At least may experience ka na. Madali nang makakahanap ng trabaho yung mga may experience.” pag cocomfort sakin ni Mama bago nya ako binigyan ng panibagong box ng Kleenex. May mas masakit pa pala sa broken heart. ;'(
“Ma naman. Magpapangudngod pa ko ng résumé bago ulit ako makahanap jusko naman. Ngayon pang kailangang kailangan ko ng pera!”
“Tenacity will place you to the chair you deserve.”
“Tenacity, my ass.” binalot ko lang sarili ko sa kumot and since naka singlet lang ako at grey boxers, halatang di pa nakakabangon ng kama after last night, gumulong nalang ulit ako sa kama at nagmukmok.
“Krusita naman. Don’t give up. Para namang di kita anak.”
“Hindi naman talaga.” sagot ko at nangisi lang si Mama.
Nakakatawa mang aminin pero hindi ko talaga sya Mama. Tita ko sya pero nakalakhan ko lang na tinatawag syang Mama ever since my daddies leave me here with her in my year 18.
You guys hear me. I got Daddies.
Yes. I am a proud daughter of an LGBT couple. Si Papa Tristan. He’s a Filipino sports car dealer. I am his biological daughter and after having me, sabi nya, binayaran nya daw yung tunay na Mama ko para layuan siya since he’s not into cats(Alam nyu na yun). Gusto nya lang talaga ng anak. My second Daddy is Connor. Australian artist. Painter to be specific and is a musical instructor. Kahit pa ganun trabaho nya, he’s mute. But I love him. With all the heart. Parehas silang nasa Australia ngayon at iniwan nakong tuluyan kay Tita, she’s my Papa’s pinsan at kinalimutan na nga siguro talaga ako. Maiintindihan ko pa kung iiwan ako ni Papa dahil lagi namang galit sakin yun. Pero si Daddehh. Whyy.
Huhu.
Kailangan ko pa naman ng pera. “Tawagan mo kaya si Papa mo? Tanung ka trabaho dun.”
“Ma. Ayoko sa ta-te! Proud Filipino ‘to!”
“Proud Filipino o takot sa inglesero?” tanung nya na parang nakakaasar pa yung tingin. Jusko bakit ba lahat ng tao sa paligid ko kinukwestyon yung IQ ko?! College graduate naman sana ako!
“Basta! Maaalala rin ako ni Daddy! Kapag nangyari yon, di na ko tatanggi sa card offers nya.”
“Baket ba kase desperada ka sa pera? You’re eating four square meals a day. Your bed is pretty.”
“Ma gusto ni Jen sa mayaman.” with that, nang mock nalang si Mama. She hates me mentioning Jen over and over again.
Sinasabi nya na peperahan lang ako nun—I know. I know it well. That’s why I really need to be rich as much as I need Jen in my life.
Jen is my ex. From the first time I saw her face that day in the club, I know she’s the girl for me. The girl of my dreams. To avoid confusion, I am also a girl. Weird no? Siguro, I grew up seeing two man of my life that I start asking or being curious how it was to be loved by a woman. Although I have been in major angst just trying to fit with my society, nauwi parin talaga ako sa pagtingin sa babae.
Although I have Mama Kris, I still learn loving and penchant girls way too early before Papa Tristan introduced me to her. Mga 18 yata ako nun nung nakilala ko si Mama. E 16 palang may first girlfriend nako.
Nagkaroon nako ng Jocel, Krystal, Chloe, Akysha and Margaret bago pako nagka Jen. Di naman sa matakaw sa babae pero they are wide spread in four years interval. Tunog marami lang. Di ako fuukgirl pramis. Si Jen lang talaga yung minahal ko ng totoo.
Napapaiyak nalang ako ng alalahanin ko yun. Isinalpak ko yung earphones ko bago sinelect yung spotify app. Sa list ko, nandun yung songs na inalay ko kay Jen noon.
Of course, number one na yung Fools Gold ng One Direction.
//I know that you’ll use me from the day that we first met but I don’t regret. Falling for your fools gold.//
Jen. My fools gold ;'(