----
Vhong: K..... (Tawag nya sakin ng bigla nalang akong tumayo at umalis palayo sa kanila.)
Tumigil ako sa paglalakad at tsaka tumakbo pabalik sa kanila.
K: Tita. (Sabi ko sa mama nya habang tahamik parin sya na nakayakap sa mga braso ni tito roberto.) This will be the last he will suffer pain.
Rosario: I hope so, K. (Tumingin ako sa mga mata ni tita at kita ko ang sakit na nararamdaman nya for Vice.)
K: I will be back, tita. Kayo nalang po muna bahala kay Vice.
Rasario: Mmp! (tsaka sya nagnod sakin. Umalis naman ako agad after ko magpaalam sa kanila.)
---
K: Nasaan ka?! (Galit na tanong ko sakanya.)
Jhong: Woooh! (Sabi nito na parang masaya.) Timing. Tatawag na sana ako sayo eh. So, how's your prince charming,darling. Buti nalang dumating mga kaibigan nya, or else baka bangkay ng nadatnan nila. (Napakasama nya talaga. Wala syang kasing sama. Aaaaah! )
K: Magkita tayo.
Jhong: Sure!
K: Sabihin mo kung nasaan ka, ako na bahala pumunta sayo.
Jhong: Okay!
Once he instructed where he is, sumakay na si K sa car nya at mabilis na pina-andar palayo sa hospital.
---
Billy: Saan pupunta si K? (Tanong nito sa mga kaibigan. Napashrug naman sila isa-isa dahil wala rin itong mga idea.)
Vhong: Parang may gumugulo sa utak ni K. She seems like wierd.... I don't know.
Billy: May napansin nga ako sa kanya kanina, actually.
Ryan: Ano?
Billy: Wala! Never mind. (He shook his head.)
Echo: What's your plan guys! We must find them.
Eruption: Hindi natin alam kung paano at kung sino sila.
Vhong: Mahahanap natin sila! (Seryosong sabi nito.) Kailangan ko lang makita yung gagu na yun. Malas nya dahil mukha lang nya ang tinakpan nya.
Billy: What do you mean?
Vhong: Bago pa sya makatakas sakin. Nakita ko yung tattoo sa kamay nya.
Billy: Anong tattoo?
Vhong: Scorpion. Sa may left hand nya. Pag nakita ko ulit yun masasabi kung sya na yun.
Eruption: Pero maraming nagpapatattoo ng gaya ng nakita mo.
Vhong: Pero hindi lahat pare-pareho. Alam ko yung nakita ko at alam kong matatandaan ko once na makita ko ulit. (Sabi nito habang nakatingin sa kanila na nakaupo parin sa bench habang hinihintay na matapos ang operation ni vice.)
Vhong: Lintik lang ang walang ganti mga brad. Humanda sa atin mga gagung yun, wag na wag silang magpapakita sakin. Dahil patawarin ako ng Diyos. Mapapatay ko ang mga yun.
Billy: Brad. (Sabay akbay nito sa kanya.) Relax lang. Makakaganti rin tayo, pero sa tamang paraan. Wag nating daanin sa init ng ulo natin.
Vhong: Brad, anong gusto mong gawin ko. (Sabay tayo nito.) nakita mo ba itsura ni Vice? (Sabay turo sa may operating room.) Brad, wala tayong nagawa. Pakiramdam ko napakasama kong kaibigan. (Sabi nito habang pinipigilan ang luhang nagbabadyang mahulog sa mata nya.) Wala akong kwentang kaibigan. Wala! (sigaw nito.)
Billy: Wala naman na tayong magagawa eh. Nangyari na! Tapos na! Ang kailangan nating gawin ngayon magdasal na sana maging okay ang operation nya. And for his fast recovery.
Roberto: Boys! (Sabay lapit sa kanila.) Don't blame yourselves. Pag nakita kayo ni JM na nagkakaganyan at sinisisi ang sarili, sa tingin nyo magugustuhan nya?
Vhong: Pero di namin sya naprotekhan tito.
Roberto: Vhong, alam ko naman kung gaano kaimportante sa inyo si JM eh. Pero tama si Billy, nangyari na, at walang kahit na sino ang may gusto sa nangyari.
Vhong: Paano namin pabibigyan ng hustisya ang nagyari sa kanya tito? Gusto kong magbayad ang mga hayup na yun.
Roberto: Sa ngayon, wala tayong magagawa dahil wala naman tayong alam kung sino may gawa nito hindi ba? Ipaubaya nalang natin sa Diyos. Alam kong pagbabayaran din ng mga taong gumawa nito sa anak ko.
Natahimik naman silang lahat sa sinabi ni Roberto kaya naman bumalik na sila muli sa kinauupuan nila at naghintay hanggang matapos ang operation.
----
K: I want you to end this game, kung laro man ito sayo. But I think this is not a game, kasi napakadumi mong maglaro.
Jhong: Ganun talaga ang isang laro, K. Kapag alam mong malakas ang kalaban hahanap ka ng isang kahinaan nito para matalo mo. Malas nga lang nya dahil madali kong nahanap.
K: Hindi ko alam na ganyan ka pala kasama. Na ganyan pala kaitim ang budhi mo.
Jhong: Say whatever you want. Wala na akong pakialam. Dahil ang care ko nalang dito ay ikaw at ang makitang talunan yang pinagmamalaki mong prince charming.
K: Kahit anong gawin mo, hindi mo parin makukuha ang pagmamahal ko. Dahil alam mo kung kanino lang ito nakalaan.
Jhong: Hindi ko na hinahangad ang pag-ibig mo. Basta ang mahalaga, maging girlfriend ka at saktan ang damdamin ni Vice. (Hindi ko alam kung anong tumatakbo sa isip nya. Basta ang alam ko, kausap ko ngayon ang isang demonyo. Demonyong nagpapahirap sa buhay naming dalawa ni Vice. )
Jhong: Bakit ka ba nakipagkita sakin, K. Para sumbatan ako o para pigilan ako sa ginagawa ko? Pero kung pumunta ka dito para pigilan ako, sorry nalang dahil titigil lang ako pag nagawa mo na ang pinapagawa ko sayo. Kung ako sayo bilisan mong gawin baka mahuli ka.
K: Maybe you won this time, pero sisiguraduhin kong matatalo ka rin Jhong.
Jhong: ANO BA?! (Sigaw nito.) Gagawin mo ba pinapagawa ko sayo o tutuluyan ko yang lalaking mahal mo.
K: Leave him alone, gagawin ko na ang sinasabi mo.
Jhong: Good! (He smiled like an evil) From now on, break na kayo ni Vice at ako na ngayon ang bago mong boyfriend, understand? (Sabay hawak nito sa mukha ko, pero iniwas ko at tumalikod sa kanya para pumunta sa kotse ko.)
K: Gagawin ko ang gusto mo, pero tigilan mo na si Vice.
Jhong: As you wish, darling.
K: I have condition.
Jhong: What is that?
K: Wag na wag mo akong tatawagan o pupuntahan sa bahay namin para sunduin. O kahit sa school.
Jhong: What?! (Naiinis na sabi nito.)
K: That's my condition.
Jhong: Paano ako magiging boyfriend mo kung ayaw mong gawin ko ang ginagawa ng lalaki sa girlfriend nya.
K: That's my decision, kung ayaw mo eh di wag na natin ituloy to. (Matapang na sabi ko sa kanya habang nakataas ang kaliwang kilay ko.
Jhong: Ok! Ok! Pero wag mo akong papakilaman sa diskarte ko. (Pinakinggan ko lang ang sinabi nya at tsaka ako pumasok ng tuluyan sa kotse ko at pinaandar ng mabilis pabalik ng hospital.)
----
Zsazsa: Modesto, nakita mo ba anak mo?
Modesto: Nakita ko syang pumasok na sa kwarto nya after syang ihatid ni Vice. (Sagot nito habang inaayos ang bed nila.)
Zsazsa: Wala sya sa kwarto nya. Wala rin sa garden at sa buong bahay. Late na!(nag-aalalang sabi nito.)
Modesto: Hon, can you calm down? Why do you call her? (Tinignan naman nya si Modesto at lumapit sa table katabi ng bed nila at kinuha ang phone at mabilis na nagdial.)
Zsazsa: Anak, nasan ka? (Agad nitong tanong.)
K: I'm sorry, Ma hindi na po ako nakapag-paalam sa inyo, nandito po kasi ako sa hospital.
Zsazsa: Hospital? What are doing there?
K: Ma, si Vice po kasi tinakbo dito sa hospital, nabugbog kanina.
Zsazsa: What?! (gulat na sabi nito.) Wait for us, we will be going there.
K: Wag na po, uuwi rin ako once matapos ang ang operation.
Zsazsa: Operation? (Tanong nito. Sinabi naman ni K kung bakit sya ooperahan. Nang matapos silang mag-usap binaba naman na ni K ang phone at tsaka tahimik na umupo sa bench katabi sila billy.)
Modesto: Sino daw nasa hospital?
Zsazsa: Si Vice daw. Binugbog kaya nasa hospital.
Modesto: Sino naman kaya ang mga taong gumawa nun sa kanya? Napakabait na bata.
Zsazsa: I don't know. They don't know also who did this to him. Sana nga mahuli na mga taong yun kasi baka makasakit pa sila ng iba.
Modesto: Tutulong ako sa paghahanap kung sino man ang gumawa nito kay Vice.
Zsazsa: Saan kayo magsisimula? Wala sila kahit na pangalan, o itsura man lang.
Modesto: Magbabayad din ang mga yun nakakasiguro ako. Marahil hindi ngayon.
----
Vhong: K, saan ka ba galing?
K: May inasikaso lang ako (sabay tingin sakanya. Kita ko ang lungkot sa mga ni Vhong dahil sa nangyari kay Vice, ngayon ko lang nakita ang mga matang ito na sobrang lungkot. Don't worry guys, tapos na ang paghihirap ni Vice. Sana lang maintindihan nya ako kung bakit ko ito ginawa. Kung bakit mas pinili kong saktan ang damdamin nya. Alam kong magagalit sya sa akin pag nalaman nya ang desisyon ko, pero mas gugustuhin ko nalang magalit sya kesa makitang mas nahihirapan dahil sakin.)
Vhong: Ano?
K: Basta. (Tipid na sagot ko sa kanya.)
Bigla kaming napatayo lahat ng magbukas ang operating room at lumabas ang doctor na nag-opera kay Vice.
Roberto: How's my son, Doc.
Doctor: The operation was successful Mr. Viceral. (Napangiti naman kaming lahat ng sabihin yun ng doctor.) Ililipat nalang sya sa private room na kinuha nyo for him then after that you can see him already.
Rosario: Thanks, Doc.
Nang makaalis na ang doctor, hinintay nalang namin na malipat si Vice sa kwarto nya.
Once nakalipat na sya sa room nya, isa-isa silang pumasok para makita ito. Naiwan naman ako sa labas, hindi ko alam pero gustong-gusto ko syang makita, yakapin at sabihin nandito lang ako, pero hindi ko maihakbang ang mga paa ko patungo sa kanya.
Masakit at mahirap para sakin na makita sya sa ganung kalagayaan kaya naman ginawa ko kung anong tama at kung anong makakabuti sa kanya.
Rosario: Karylle, hindi ka ba papasok para makita si Vice? (Tanong sakin ng mama ni Vice ng makitang mag-isa lang ako sa labas.)
K: Gusto ko po, tita kaya lang ayoko syang makita sa ganung kalagayan
Rosario: Don't worry, anak hindi naman ganun napinsala ang mukha nya.
K: Tita, I'm sorry. (Sabay yakap ko sa mama nya at nagsimulang tumulo muli ang mga luha ko. Hinaplos naman ang likod ko at sinabing tumahan na ako.)
Rosario: Hindi mo kasalanan, kaya sana wag mong sisisihin yang sarili mo. Wala naman may gustong mangyari ito eh.
K: Pero...
Rosario: Sssssh! Enough, Karylle. Tara na sa loob para makita mo na sya.
Pumasok kami sa loob at nang makita ako nila billy nag-excuse ang mga ito upang lumabas at para mapag-isa kami ni Vice.)
Rosario: Sa labas muna kami ha? Ikaw na muna ang bahala kay Vice.
Tumango ako sa kanila at tsaka tuluyan silang lumabas. Naiwan naman ako sa kinatatayuan ko habang tinitignan lang si Vice na natutulog. Ilang segundo rin akong nanatiling nakatayo at tsaka nagdesisyong lumapit na sa kanya.
K: Babe. (Sabi ko habang nagsisimulang mahulog na naman ang mga luha sa mata ko.) I'm sorry, it's my fault kung bakit nandito ka ngayon. I'm sorry kung wala akong nagawa para tulungan ka. (Sabi ko sa kanya habang hawak-hawak ang kamay nya ng mahigpit.) I'm sorry kung umabot ka sa ganito, but don't worry dahil hindi ka na muling masasaktan ni Jhong. Sana mapatawad mo ako kung bakit kailangan kong lumayo sayo para sa kaligtasan mo, alam kong mali. Alam kong masasaktan kita, pero hindi ko kayang makita pa kita muli sa ganyang kalagayan. Balang araw maiintinduhan mo rin kung bakit ko ginagawa ito. I'm sorry. (Tsaka ko sya niyakap habang patuloy parin ang pag-iyak ko.)
Ilang minuto rin akong nakayakap sa kanya at di nagsasalita. Gusto ko syang yakapin ng yakapin dahil alam kong after this day, wala na akong karapatan pang yakapin at halikan sya. Ito na ang huling pagkakataon para makasama ko sya.
Mahal na mahal kita, Vice sana alam mo yan. Lahat gagawin ko para sayo. Kahit ang kapalit pa nito ay ang masaktan natin ang isa't isa. Mahal na mahal na mahal kita. Siguro hanggang dito nalang tayo dahil hindi tayo yung character na nasa fairy tale na alam mo. Patawad.
V: Babe...... (Tawag nya sakin ng maramdaman kong gumalaw sya at hinawak ang ulo ko habang nakayakap parin sa kanya.)
K: Babe. (Tsaka ako nag-look up sa kanya.) You're already awake.
Vice: Umm. Bakit ka umiiyak? (Mahinang tanong nya sakin.) I'm okay.
K: Hindi mo naman maiiwasang hindi kami mag-alala para sayo eh.
V: I'm fine. Hindi pa ako patay para iyakan nyo. (Biro nito.)
K: Nakuha mo pang magbiro sa kabila ng kalagayan mo.
V: Dahil ayoko ng may nalulungkot. Gusto ko, masaya kayong lahat.
K: Paano kami magiging masaya kung nakikita ka namin sa ganyang kalagayan?
V: Ang drama mo talaga. (Sabay hawak sa pisngi ko.) Alam mo kung anong gamot para mabilis akong gumaling?
K: Ano?
V: Ito oh! (Sabay nguso nito sakin.)
K: Tumigil ka ah!
V: Sige na. Kiss lang ang magpapagaling sakin, babe. Ikaw lang naman ang gamot ko eh. Sige na. (Tinitigan ko sya ng ilang segundo at tsaka nilapit ang mukha ko sa mukha nya. Hinalikan ko sya at tsaka nya rin ako hinalikan pabalik.)
Parang ayokong bumitaw sa mga halik nya sa mga oras na ito, dahil alam kong ito na ang huli. Kaya naman kahit hinahabol ko na ang hininga ko, hindi ako bumitaw sa mga halik nya sakin. Tumagal ng ilang minuto bago kami bumitaw sa isa't isa. Niyakap ko naman sya ng mahigpit habang nakahiga parin ito.
V: I love you, babe. Thanks kasi dumating ka sa buhay ko. (Sabi nya sakin habang nakayakap parin ako sa kanya.) Hindi ko alam kung anong mangyayari sakin kung wala ka sa tabi ko ngayon. Ikaw ang lakas ko, alam mo naman yun diba? (Nang marinig ko ang mga sinabi nya, bigla nalang akong naiyak muli at mas lalong hinigpitan ang pagkakayakap sa kanya habang sinisinok na ako sa pag-iyak.)
V: Mahal na mahal na mahal kita, sana alam mo yun.
K: Babe. . .
V: Tahanan na, gagaling din ako. At pag okay na ako at nakalabas na ako ng hospital, mamamasyal tayo. Yung tayong dalawa lang, gusto kitang masolo. Gusto kong iparamdam lalo sayo kung gaano kita kamahal.
Bakit ganun? Bakit tagos sa puso ko ang bawat sinasabi nya. Ayokong sabihin mo yan sakin Vice dahil alam kong masasaktan kita ng lubos pag nalaman mong wala na tayo. Vice, I'm sorry.
V: Ummm babe, hindi na ako makahinga. (Niluwagan ko ang pagkakayakap sa kanya at hindi ako sumagot sa sinabi nya.)
V: Magkasama lang tayo kanina, mukhang namiss mo ako agad ah.
K: Pwede bang dito lang ako sa tabi mo hanggang bukas?
V: Pero may pasok ka pa bukas, babe.
K: Ayokong pumasok, gusto ko nandito lang ako sa tabi mo.
V: Baka magalit naman sakin ang parents mo pag nalamang di ka pumapasok.
K: Please? Just now.
V: Okay! Basta pumasok ka next day ha? (Hindi ako sumagot habang nakayap parin sa kanya.)
Ilang minuto kaming magkayakap hanggang sa bigla nalang kaming naghiwalay ng pumasok ang mama nya kasama silang lahat.
Vhong: Aheeeeem! Mukhang mabilis ang recovery nito brad ah! (Pang-bibiro nito.)
V: Baliw. (Sagot naman nya.) Ma, Pa. (Lumapit ang mama at papa nya at tsaka naman ako tumayo para bigyan sila ng time makapag-usap.)
K: Excuse lang ha tatawag lang ako sa bahay. (Paalam ko kanila billy.)
Nang lumabas ako sa room ni Vice tumawag ako sa bahay at sinabing hindi muna ako uuwi dahil ako ang magbabantay kay vice, pumayag naman sila mama sa sinabi ko.
After kong tumawag, pumasok muli ako sa room niya.
Billy: Hindi ka pa ba uuwi, K?
K: Hindi ako uuwi, ako nalang muna magbabantay sa kanya.
Vhong: Hindi ka ba papasok bukas?
K: Hindi muna. (Sabay tingin kanila Vice na busyng nag-uusap kasama ang parents nya.) Guys, thanks sa pagdadala sa kanya dito ha?
Vhong: Ano kaba, gusto nga namin humingi ng sorry sayo kasi hindi kami umabot.
K: It's okay guys, ang mahalaga dumating kayo. Sorry rin.
Billy: Sorry for what?
K: Wala! Wala! (sabay shake ng head ko.)
After a minutes nagpaalam na sila billy kay vice na uuwi na at babalik nalang daw bukas after class. Gusto din sana maiwan ng mama nya para sya nalang ang magbantay dito ngunit sinabi kong ako nalang. Pumayag naman sila at tsaka na umalis pauwi.
Nang makaalis naman na ang mga ito, una kong inasikaso ay ang pagkain ni Vice. Since di pa sya pwedeng gumalaw masyado ako nalang ang nagsubo sa kanya at nagpainom ng tubig kasabay narin ng mga gamot nito.
After nyang kumain at nakapagpahinga na ng ilang minuto pinatulog ko na sya dahil alam kong mahirap ang pinagdaanan nya sa araw na ito. Ayaw pa nitong matulog at sinabing hindi matutulog hanggat di ako natutulog pero sa huli ako ang nanalo at sinunod ang utos ko.
Nang makatulog naman na ito, tumabi ako sa bed nya since maluwang naman at tsaka ko niyakap.