*Hierboven hoe Youssef is geworden*
Ilham :
Ik draaide me om naar Youssef en zag dat hij in slaap was gevallen. He cute aff als hij slaapt, maar alleen als hij slaapt.
Ik rij al bijna een uur en een half en om eerlijk te zijn, weet ik niet eens waarheen ik rij. Ik volg gewoon de autoroute. "De volgende tankstation, stop je" Ik schrok en keek hem aan. Hij glimlachte smooth en ging rechtop zitten.
Ik sloeg de eerste tankstation in die ik tegenkwam en parkeerde. Hij stapte af en liep snel naar binnen. Ondertussen stapte ik langs de passagierskant op en wachtte hem op.
Hij kwam naar buiten met 2 blikjes redbull, een zak snoep en een pakje sigaretten? Ik blokkeerde op die pakje sigaretten. Sinds wanneer rookt hij? Ieuw dit had ik echt niet verwacht van hem dafuq, maar soit hij doet met zijn leven wat hij wil.
Hij stapte langs de bestuurderskant op en nam de stuur over. Ik staarde naar dat pakje sigaretten. "Heb je nog nooit pakje gezien wela" "Nee ik vind het gewoon feshkel hoe je in 4 jaar zo kan veranderen" "Ewa ja mensen veranderen nu eenmaal" Ik zuchtte. "Jammer genoeg wel" zei ik zacht en keek naar buiten. "Wat zei je?" "Niks" "Herhaal" "Niks!" "Je gaat nooit begrijpen waarom ik zo ben veranderd, niemand trouwens" Ik keek hem eventjes en draaide me om naar het raam.
Gedurende een uur hebben we gereden in alle stilte. Ik staarde naar buiten en zag een bordje waarop Marseille stond opgeschreven, dus we gaan naar daar... Marseille is best wel mooi, ik zie altijd gekke foto's op insta.
2 uur later :
We kwamen aan in een buurt, hoe zal ik het noemen, een ghettobuurt ja. Dit had ik dus totaal niet in gedachtes, ik dacht wahd gekke hotel met uitzicht op het strand ofso, maar nee het enige wat ik hier zie is hangjongeren die je bang maken. Het is hier zo somber en zwart, ik snap niet hoe mensen hier kunnen leven. Ik zou mijn leven hier beu worden, el hamdoulilah dat ik in een deftig huisje leef en mijn eigen auto heb, al ben ik niet 1 van de rijkste, ik heb tenminste alles wat ik wil.
"Stap af" Ik stapte af en liep naar de koffer. "Ik breng ze later wel naar boven, kom nu" zei hij. Ik volgde hem. We liepen naar een appartementsgebouw waar er een paar jongens voor de deur zaten. Blijkbaar kende hij ze al, want hij gaf ze allemaal een hand.
"Wesh cava frero sa date!" zeiden ze. (alles goed broer, lang geleden) Hij knikte glimlachend. "C'est qui cette frappe, elle est bonne en plus" (wie is deze schoonheid, ze is trouwens lekker) "Evite de parler comme ca avant que je te fais manger le sol" (Beter stop je met praten, voor ik je de grond laat eten) Ze richtte hun blikken allemaal naar beneden en Youssef trok me mee naar binnen. Wahlaa heshma. Met een rood hoofd, volgde ik hem naar boven.
We kwamen aan in een appartement die eigenlijk best wel mooi was. Don't judge a book by it's cover haha. "Hier slaap jij" zei hij en liet me een kamer zien. Buiten een bed en een kast, stond er niks anders. Ik liep naar binnen en keek uit het raam. Ik had uitzicht op de sombere straat en ik die dacht dat ik uitzicht ging hebben op de zee.
Youssef liep naar beneden om de koffers te gaan halen, terwijl ik mezelf een beetje rond leidde in het appartement. Ik zie mezelf hier wel voor een tijdje verblijven.
Hij gaf me mijn koffer en ik installeerde me in mijn kamer. Mijn kamer was zo droog en saai. Ik ga volgende week wel opzoek naar leuke meubels. Ik liep mijn kamer uit en ging naar de woonkamer. Hij was er niet, gelukkig. Ik ging in de zetel zitten en belde mijn ma om te zeggen dat ik goed was aangekomen.
Ondertussen kwam Youssef de woonkamer in. Hij had een handdoek rond zijn middel. De druppeltjes drupte van zijn haren op zijn brede borstkas. Holly shit waarom doet hij me dit aan! "3andek je ogen vallen eruit" zei hij. Ik draaide mijn hoofd om en voelde mijn wangen rood kleuren. Dat hij maar niet te veel zelfvertrouwen heeft of ik zet hem meteen terug op zijn plek! Hij liep zijn kamer in en ik stond ook op om mijn pyjama aan te doen.
Ik keek in mijn koffer en realiseerde me dat ik eigenlijk helemaal geen pyjama's mee had. Hoe dom kon ik zijn. Ewa ja, ik had zoveel aan mijn hoofd, pyjama's is het laatste waaraan ik dacht. Ik deed een oversized bruine nike trui aan en ging in bed liggen.
Ik verveelde me zo hard, niks te doen. Ik heb geen wifi, geen tv, geen boeken, ik ken de buurt niet en om eerlijk te zijn, heb ik zelf geen zin om hier buiten te lopen. Je ziet geen enkele vrouw hier, alleen maar jongens.
Youssef deed de deur open, zonder te kloppen. "Welke pizza wil je?" "Ja hallo kan je niet kloppen?!" "Ik vroeg je iets" zei hij. "Ik heb geen honger" zei ik koppig. "Ik vroeg niet of je honger had, ik vroeg welke pizza je wou" "Geen" Hij zuchtte en deed de deur dicht. Ik moet echt stoppen met koppig doen, want ik heb doodhonger eigenlijk.
Ik draaide me om en zo bleef ik draaien in mijn bed, tot Youssef weer mijn kamer inliep. Deze keer klopte hij wel. "De pizza's zijn er" zei hij en ging weer weg. Ik stond op, trok snel een jeans broek aan en liep naar de woonkamer.
Hij keek me aan en at verder. "Waarom heb je een broek aangetrokken" "Omdat ik wil" "Denk niet dat ik je ga aanraken ofso, zo ben ik niet" "Ewa ja mensen veranderen nu eenmaal" zei ik hem na. Hij stopte met eten, keek me eventjes met gefronste blik aan en at verder. Pffff deze man, hij is toch zo raar.
Ik at mijn pizza op in amper 10 minuten. "guelek ik heb geen honger" zei hij me na. Ik keek hem met gefronste blik aan en stond op. "Ga je niet met mij blijven?" "Nee" zei ik droog en liep naar mijn kamer. Ik ging in mijn bed liggen, dacht een beetje na over van alles en nog wat en viel in slaap.