2хоногийн өмнө....
Шөнийн 2цаг
Тэхён орон дотроо хөрвөөн, нэг бол хөнжлөө нөмрөөд нэг бол тийрнэ. Тэр босч суун, үсээ сэгсийлгээд: Ашш Пак Мина чи намайг яачихваа?? гэж хэлэн арагшаа орон дээрээ тэрийн хэвтлээ.
-Ким Намжүүн!
-Ким Согжин!
-Мин Юнги!
-Жон Хусог!
-Пак Жимин!
-Ким Тэхён!
-Жон Жонгүк !
Охидын хоолой заалаар нэг цуурайтан, энд тэндгүй шаар, цаас барьсан охид гүйлдэнэ. Жин алдарт үнсэлтээ илгээх тэр агшинд охидын хашгирах хоолой сонстон, зарим хүмүүсийн чих дүнгэнэтэл орилно.
Хөгжөөн дэмжигчид энд тэнд үсчиж, харайн зүгээр зогсоно гэж үгүй. Шүгэлний дуу дуугарахад тоглолт эхлэлээ. Шийдвэрлэх үе тул бүгд анхаарлаа төвлөрүүлнэ. Эсрэг талын баг бөмбөгийг шийд рүү шидэхэд Намжүүн хамгаалан, залсаар Жонгүкт шилжүүлэхэд тэр цааш хурдтайгаар залан гүйлээ. Хэдэн минутын турш ийш тийш гүйлдсний эцэст нөгөө тал завсарлагаагаа авав. Тэхён үе үе өөрийн эрхгүй л гөлрөн, нэг хүний тухай бодож эхлэхдээ өөрийгөө гайхна.
- Ким Тэхён!! гэж Юнги уцаарлан түүн рүү харахад тэр ухаан эргэн тойрноо хартал аль хэдийн тоглолт дуусчээ. Нөгөө талд залуус хөхрөлдөн баясахыг хараад ялагдсан гэдгээ ойлгон доош харна. Тэр яг юу болсныг мэдээгүй. Бид нөгөө залуустай гараа цохилцон заалнаас гарахад Юнги таг чимээгүй байсаар хувцас солих өрөө рүү орлоо. Би Жиминээс: Тэр яагаав? гэхэд Жимин над руу яг л галзуу хүн рүү харж байгаа юм шиг харснаа: Чи мансуурчихаа юу? гэж асуухад нь би толгой сэгсрэхэд тэр санаа алдан: Тэхён чиний сүнс тэр үед юугаа хийж байсан юм бэ? Чи Юнгигийн дамжуулсан бөмбөгийг авчихаад гэнэт үзэгчдийн суудал руу хараад таг зогсчихсон.
Би нэг юм ойлголоо. Бөмбөг барьсан байснаа санан амаа даран, нүдээ бүлтийлгэлээ. Тэгэхэд Жимин толгой сэгсэрсээр мөрөөр минь тэврэн хувцас солих өрөө рүү оров.
Тэд Жиминий гэрт цуглахад Тэхён бүх болсон бас ойрд болоод байгаа зүйлээ хэлэхэд тэд ойлгон,
Жимин мөрөөр нь тэврэн: Эегүү манай Ви охинд дурлачаа юу гээд хацрыг нь чимхэхэд Тэхён ёолсоор: Боль л доо
Юнги: Тэгээд тэр хэзээ ирэх юм?
Тэхён мөрөө хавчин, санаа алдаад: 3 сарын дараа ирж магадгүй гэсэн
Хусог уулга алдан: Магадгүй?? Ахх Мина хөөрхөн болохоор одоо ч ардаасаа залуус хуйлруулж байгаа даа гэхэд Жонгүк түүнийг тохойлдон худлаа чанга чанга инээн: Мина тийм ч хөөрхөн биш шдээ. Хэн ч тоохгүээ гэхэд Тэхён Хусог руу бус Жонгүк рүү муухай харан: Хэн тэгж байна!! гэж Жонгүк нүдээ бүлтэгнүүлэн өөр лүүгээ заагаад: Ч..чи над руу хараад байна уу?гээд Хусог руу заан: Чи яагаад над руу ингэж хараад байгаан? Түүн рүү л муухай хар л даа. Жин инээсээр: Жонгүк хэрвээ Тэхён Инёоныг царай муутай гэсэн бол чи яах вэ
Жонгүк: Шууд л цох.. Аан Тэхён надад уурлаад байгаа юм байна шдээ гээд инээхэд бусад нь Жонгүк Жин хоёр луу нухацтай харан, Жимин: Чи Инёонтой үерхээд байгаа юм уу??
Жонгүк амаа ангайснаа, эвшээж байгаа юм шиг дүр эсгэн, сунайгаад: Ахх ядарч байна шүү. Гэртээ харьж унтдаг юм уу? гэтэл урдаас нь бангтан суух нь суугаад, зарим зогсон зэрэг толгой аажуухан сэгсэрлээ. Жонгүк эргэж суугаад, гараа савчуулан: Ойлголоо ойлголоо би яръя аа яръя
Залуус өдөржингөө Жиминийд байсны эцэст Гаюл ( Жиминий найз охин) ирэн тэд гарлаа. Гудамжаар алхаж байтал Намжүүн: Энэ Жимин хэдий болтол Гаюлтай зууралдах гэсэн юм болдоо гэж нүдээ эргэлдүүлэхэд Жонгүк: Нэгийг нь үнэгнээс салгахаар нөгөөдөх нь нэгийг олоод авчих юмаа гээд шогширч эхлэхэд Хусог: Чи Юнгигийн өвчинг авчихаа юу?
Юнги муухай харсаар: Юу?! гэж нухацтай хэлэхэд тэд бүгд чимээгүй боллоо. Тэхён гэртээ ирэхэд ээж нь арагшаа харан хоол хийнэ. Харин аав нь буйдан дээр зүйрмэглэн сууна. Тэхён ирснээ мэдэгдэн мэндэлчхээд өрөө рүүгээ орон, орон дээрээ тэрийн хэвтлээ. Тэр таазан дээр оддыг харангаа: Ахх Пак Мина~ гээд чээжин дээрээ гараа тавин: Энэ нэрийг хэлэх болгонд л дотор хачин болоод байх юм. Сонин юмаа.
Тэхён нүдээ анин хэвтэхэд чихэнд нь Хусогийн үгс дахин дахин урсан орж ирлээ.
Ахх Мина хөөрхөн болохоор одоо ч ардаасаа залуус хуйлруулж байгаа даа~~~
Ахх Мина хөөрхөн болохоор одоо ч ардаасаа залуус хуйлруулж байгаа даа~~~
Тэхён гэнэт огцом босон, шүүгээгээ ухан, хэдэн хувцсаа үүргэвчиндээ чихээд өрөөнөөсөө хар хурдаараа гарлаа. Түүнийг бөөн дуу болсоор бууж ирэхэд ээж нь: Тэхёнаа~шатаар буухдаа гүйхгүй шүү
Аав: Хоол болж байна уу? Хөгшөөн?
Ээж: Болоогүй байнаа.
Тэхён: Ээж би Бусан явлаа.
Ээж: Юу? Хаашаа гэнээ?
Аав: Ахх Бусаны *Сар* гэдэг цайны газар сайхан кимчитэй шөл бас сайхан амттай шарвин байдагсан гээд санаа алдахад Тэхёны ээж нүдээ эргэлдүүлэн: Чи тийшээ явж яах нь уу?
Тэхён: Маш чухал хэрэг байна. Та багш руу хэлчихээрэй гээд ээжийгээ үглэхээс өмнө: За хайртай шүү ээжээ ааваа. Хүү нь хэд хоногоос хүрээд ирнээ гээд дуржигнуулсаар гарч явлаа. Тэхён гүйсээр, Бусан явах автобусанд амжин суулаа.
Минагийн талаас
*_* WTF !!!!! Тэр хөвгүүн саравчтай малгайгаа авахад
Би халбагаа унагаан, аман дахь хачраа гарган: Ким Тэхён!! гэж орилох шахам хэлэхэд Бура: Чи таньдаг юм уу
Еэрин: Чам дээр ирсэн юм уу?
Би сандалнаасаа зөөлөн босон, эсрэг талын хаалга руу зүглэтэл хойноос
- ПАК МИНА!! гэж тэр ориллоо.
Түүний хоолой сонстох тэр мөчид би байрандаа гацчихсан. Цурхиртал уйлмаар ч юм шиг. Инээгээд гүйгээд очмоор ч юм шиг. Гэхдээ сансар огторгуйд жингүйтэх мэдрэмж биеийг минь бүхэлд нь бүрхэнэ. Гарын алга хөлөрч, зүрх бөмбөр шиг нүднэ. Догдлол бас дахин догдлол.
Би эргэж харахад Тэхён надтай 5 алхмын зайтай иржээ. Би анх тайзан дээр гарч байснаасаа ч илүү айж бас догдолж байна. 1,2,3,4,5 алхам. Тэр альхэдийн урд минь иржээ. Би: Ч..чи энд юу..у хийж байг-аан?
Тэхён мөрөөр минь тэврэн: Вуаа ашгүй дээ би нэг төрсөн нутагтаа ирж..
Би: Чи Дэгүд төрсөн шдээ гэхэд тэр хоолойгоо засан: Аан аавын захиасаар л
Би: Аав чинь юу захисан юм?
Тэхён: Шарвин гэхэд би амаа ангайсаар: Аав чинь ганц шарвин идэхийн төлөө чамайг ийшээ явууллаа гэж үү?
Тэхён: Яасан? Би аавынхаа төлөө о хийж байна шдээ гээд малийхад би толгой дохин: Заза тэгвэл энэ сургууль дээр юу хийж байгаан?
Тэхён: Чамайг харахаар
Бурхан минь.. Зүрх минь дахиад л..
Би түүний гарыг аван буулгаад, суудалдаа эргэн суухад бидэн рүү харж байсан сурагчид бүгд буцаад яриандаа орлоо. Цайны газар дахин чимээ шуугиантай болж эхэлсэн нь үнэхээр тухтай санагдана. Удалгүй Тэхён хажууд минь суун, халааснаасаа алим гаргаж ирээд: Чи хэзээ буцах юм?
Би: Нэлээд удах байх.
Тэхён: Яагаад??? гээд бага зэрэг гонгиносон янзтай хэлэхэд би эхэндээ өхөөрдсөн ч түүнийгээ илэрхийлэлгүй: Энд сайхан байна шд. Би шинэ найзуудтай болсон. Энэ бол Еэрин, харин энэ Бура. Хөөрхөн байгааз гээд инээхэд Тэхён: Чи л хөөрхөн байна
Би өөрийн эрхгүй: Юу? гэхэд тэр толгой сэгсрэн: Ким Тэхён.
Удалгүй Бурагийн хажууд миний өөдөөс харан нөгөө бохь зажилдаг хөвгүүн ирэн суулаа. Бура үг ч хэлж чадалгүй гацан, помидор шиг л улаан болоод доош харан хоолоороо тоглоно.
Жихүүн: Сайн уу? гээд над руу харан инээмсэглэхэд би үл ялиг инээсээр: Сайн. Сайн уу? гээд Тэхён руу хартал тэр байдгаараа хөмсгөө зангидан алимаа тас тас хазан иднэ. Би нүдээ хурдан хурдан цавчилан хаданд хавчуулагдсан халиуны зулзага шиг хөөрхийлөлтэй амьтан сууж байтал Еэрин: Жихүүн баяр хүргэе. Чамайг шийдвэрлэх шидэлтийг хийсэн гэж сонссон
Жихүүн нээрээ тийм шдээ. Тэр надад өөрийнхөө нэрийг хэлж байсан шүү дээ
Жихүүн инээсээр: Баярлалаа. Гэхдээ тэр баг их хүчтэй байсан л даа. Та хэд найзууд юм уу??
Бура гэнэт: Тиймээ гэхэд тэр бага зэрэг цочих шиг болсон ч над руу харснаа Тэхён руу харан: Чи хэн??
Тэхён: Би юу? Ким Тэхён. Харин тэр миний найз охин гээд над руу заахад золтой л саваад уначихсангүй. Би инээсээр гараа урдаа савчуулан: Үгүй шүү. Тэр тоглож байгаан хххаха гээд худлаа инээхэд Тэхён: Үгүээ би тоглоогүй. Тэр их хөөрхөн бас ухаантай бас авьяастай шдээ. Тэр яг л бяцхан тоорой шиг эгдүүтэй гээд миний хоёр хацарнаас шахахад би гарнаас нь бариад буулгах гэсэн ч хүчирсэнгүй. Тэр яагаад ингээд байгаа юм бэ? Тэр хошуугаа цорвойлгосоор намайг өхөөрдөн баахан чихэр жимс шиг үг хэлэх ч яагаад ч юм бэ оюун бодол минь түүний энэ байдалд татагдана. Тэр үрчийлгэсэн хамар, цорвойсон ягаахан уруул, өө сэвгүй толигор арьс нь үнэхээр сэтгэл татам.
Жихүүн, Бура, Еэрин бүгд хийж байсан зүйлээ мартан биднийг ширтэх ба би хацраа шахуулсан учраас тэнэг хоолойгоор: Яа Ким Тэхён яагаад байгаан бэ? Хацар өвдөөд байна?
Жихүүн: Минад таалагдахгүй байх шиг байна гэхэд Тэхён гэнэт хацрыг минь барьсан чигээрээ уруул дээр минь шобхийтэл үнсээд, гараа буулган: Хайраа хичээл чинь хэзээ тарах юм?
Би шоконд орон, нүд минь энд тэндгүй хэрэн хэсүүчлэн, яаж дуугардгаа ч мартчихсан бололтой.
Тэхён алимаа ширээн дээрээс аван, Жихүүн рүү харан: Сайхан тоглосон шүү. Дахиад нэг тоглоноо тэгж байгаад гэхэд Жихүүн гайхсан маягтай түүн рүү харах бол Тэхён над руу нэг ирмэчхээд: Тарахаар чинь ирж авнаа гээд яваад өгөв. Би амаа ангайн нөгөө хэд рүү харвал Бура: Дэбаак! Чи үнэхээр азтай юмаа. Тэр үнэхээр царайлаг юм.
Жихүүн: Тэр юу дахиад тоглох талаар яриад яваад өгөв өө?
Еэрин: Чи найз хөвгүүнтэй байжээ? Яагаад надад хэлээгүй юм бэ?
Би толгой сэгсрэн: Мэдкүээ. Би өөрөө ч юу болсныг сайн мэдэхгүй байна.
Сая яг юу болов оо?? Ким Тэхён чи дахиад л намайг хэдэн мянган асуултнуудын дунд үлдээчихлээ.
Сайнууцгаа?? Нэлээд оруулалгүй удчихлаа. Үнэхээр уучлаарай. 🙏🙏Өгүүллэг минь дуусахад хэдхэн хэсэг үлдсээн. 💓Тэгээд өгүүллэгийг минь уншдаг бүх хүмүүстээ баярлалаа бас хайртай шүү. 💜Дараагийн хэсэг маргааш, нөгөөдрөөс орноо. Үргэлж удаадагт уучлаарай😇😇