Jhong's POV
Jhong: Saan ba kayo nagpupunta? (Galit nitong sabi sa mga tauhan nya at tsaka nya pinaghahampas ng mga bagay na nakikita nya.)
Boy: Boss, sandali naman. (Sabi nito habang iniiwasan ang bawat hampas niya dito.)
Jhong: Binabayaran ko kayo para gawin mga inuutos ko at dumating sa tamang oras pag tinawagan ko kayo. Pero nasaan kayo ha?
Boy1: Eh kasi boss, itong si marc kasi eh, naiwan ang cellphone.
Jhong: Ganyan na ba kayo kahirap at wala kayong kahit na tig isang cellphone?
Boy: Meron naman, kaya lang boss, number lang naman ni Marc ang meron ka.
Jhong: So, kasalanan ko pa ngayon? (Sabay hampas parin nito sa kanila.) Umayos kayong apat ah! Dahil pag ako tuluyang nabwisit sa inyo, humanda kayo sakin.
Boy3: Boss, bakit ba ang init ng ulo mo? Ano bang gusto mong gawin namin?
Jhong: Bugbugin nyo ulit! (Sabi nito sabay tingin sa kanila.)
Boy: Sino? Si Vice?
Jhong: Sino pa nga ba.
Boy4: Hindi parin ba nadala yung gagu na yun?
Jhong: Mas gagu kayo! Akala ko ba kilala nyo yung vice na yun?
All: Oo.
Jhong: Kung ganun hindi sya yung tipo ng tao na madaling sumuko.
Boy: Ano bang klaseng pambubugbog ang gusto mong gawin namin?
Jhong: Gawin nyo kung anong kaya nyong gawin. Hanggang sa madala yung gagu na yun.
Boy: Sabi mo eh. (Nakangising sabi nito tsaka tumingin isa-isa sa mga kasamahan)
Jhong: Bugbugin nyo lang, wag nyong papatayin.
Boy2: Boss, kung patayin na kaya natin? Diba mga, pre? (Sabay tingin sa mga kasama.)
Jhong: Gagu ka ba?! (Sabay hampas ng papel sa ulo nito.) Kakasabi ko lang na wag nyong papatayin, tapos sasabihin nyo yan?!
Boy2: Boss, suggestion lang naman eh.
Jhong: Pwes umayos ka sa suggestion mo, baka pag ako nainis sayo, iuuna kita sa hukay. (Sabi nito tsaka pabagsak na upo.) Hindi tayo mamamatay tao, pero oras na napuno ako sa Vice na yun, baka sya ang kauna-unahang mapapatay ko.
Boy: Boss, kung kami nalang kaya pumatay para sayo?
Jhong: Gusto mo unahin kita? (Sabay tutok nito ng baril.)
Boy: Boss, joke lang. (Pagsuko nito ng kamay.)
Jhong: Umalis na kayo?! Bumalik kayo sakin pag tapos na.
All: Yes boss (takot nilang sabi.)
Jhong: Wag nyong gagalawin si K. Bugbugin nyo pag mag-isa lang. Wag kayong susugod pag kasama ang mga barkada nya, dahil baka kayo ang pupulutin sa lupa. Naiintindihan nyo ako?
All: Yes boss! (Sabay-sabay nilang sabi tsaka umalis na ang mga ito.)
----
Hindi ko alam kung bakit ako ngayon nandito sa harapan ng school ng mortal kong kaaway. Hindi na ako pumasok dahil wala rin naman akong ganang mag-aral. Simula ng lumipat si K dito sa school na ito, nawalan na ako ng ganang pumasok. Kung hindi lang nakakahiya sa pamilya ko, susundan ko sya dito para lang mabantayan.
Habang nasa loob ako ng kotse ko at nagmamanman sa kanila, bigla ko nalang natanaw si K sa labas ng gate na may hinihintay ito. Gusto kong bumaba at puntahan ito pero alam ko naman na hindi nya ako papansinin, kaya naman hinayaan ko nalang ang sariling kong panoorin sya.
Vice: Hi! Babe! (sabay beso nito kay K.)
K: Bakit ang tagal mo naman ata? (Sabay abot ng book kay Vice.)
Vice: Sorry, si coach kasi eh, papunta na sana ako kaso tinawag nya ako.
K: It's okay!
Vice: Bakit kasi dito ka pa naghintay? Sabi ko naman sayo sa loob ka nalang eh.
K: Okay lang. Ayokong magstay sa loob ng campus, pinag-titinginan ako ng mga tao.
Vice: May ginawa ba sila sayo?
K: Wala naman. Kaya lang, para akong kakainin ng mga babae.
Vice: Hahaha maganda ka kasi.
(Sabay hapit nito sa bewang.) At sexy pa. (Sabay kiss sa cheek)
K: Tsee! bolero. (Nakangiting sabi nito.)
Vice: Of course not! Maganda at sexy ka naman talaga eh.
K: Tara na nga.
Habang masayang nag-uusap sila K at Vice. Hindi nila alam na nakamasid pala sa kanila si Jhong na kanina pa gigil na gigil sa nakikita.
Umalis naman sila K at Vice at nagpunta ng mall. Sinundan naman ito ni jhong at hindi nagpahalata sa mga ito.
Bumaba ako ng kotse ko after nilang bumaba, sinundan ko sila at di ako nagpahalata, since may hood naman ang damit ko, sinuot ko nalang para di masyadong halata.
Vice: Doon tayo. (Sabay turo nito sa isang dress shop)
K: Wala naman tayong bibilhin dito eh.
Vice: Meron! (Sabay hila nito papasok sa shop.)
Sa hindi kalayuan nasa labas naman si Jhong nagmamasid sa kanila.
K: Ano? Mga dress ng babae to noh! Magdadamit kaba?
Vice: Baliw! Para sayo!
K: Why? There's no ocassion.
Vice: Hindi ko alam kung nabanggit sayo ng daddy mo pero may party tayong aattend-nan.
K: Saan naman yan?
Vice: Alam ko, may isang businessman ang nag-invite sa mga mayayamang businessmen dito sa pilipinas. At dahil isa ang pamilya natin sa pinakamayaman, invited tayo. (Nakangiting sabi naman nito.)
K: Hindi naman ako mahilig sa party eh. Besides, they're just going to talk about business.
Vice: That's why we should be there! Habang maaga pa dapat alam na nating magpatakbo ng business. Remember, about the hospital what your dad said?
K: Oh! Ano naman yun?
Vice: Babe, tayong dalawa ang magpapatakbo nun kaya nga nila ipapatayo yun eh, kasi para sa atin talaga.
K: Huh?! Eh diba yung school ang papatakbuhin mo?
Vice: Nagbago isip ni daddy. Yung dad nalang daw ni Billy ang magiging Vice president at daddy naman daw ni Vhong ang maghahawak lahat ng president in every department.
K: Really?! Pero matagal pa akong gagraduate.
Vice: Oh di hihintayin kita. Hihintayin ka ng hospital, future Dr. Ana Karylle Tatlonghari-Viceral? (Sabi nito habang nakangiti at titig na titig dito.)
K: Tara na nga! Andami mong sinasabi. (Sabay talikod nito at naghanap ng dress.)
Vice: Ang hilig mong talikuran ako huh?!(sabay hawak sa bewang nito at hinarap sa kanya.) You're so beautiful (bulong nito.)
K: Babe, ano kaba, maraming tao oh! (Sabay tingin sa paligid nila.)
Vice: Sales lady lang naman ah! (sabay tingin sa tatlong sales lady na naroon)
K: Sorry! (sabi nito sa mga sales lady habang nangingiti naman ang mga ito.) Amp! Saan ba dito ang maganda. (Sabay sabi nito at kinuha ang isang dress. Umupo lang naman si Vice sa sofa habang pinapanood si K na namimili ng damit. Di naman maiwasang mangiti ni Vice habang pinapanood ang girlfriend. Pasulyap-sulyap naman si K kay Vice at ngumingiti ito sa kanya.
Jhong: (Bwisit ka talaga gagu ka! Namumuro ka na sakin. Humanda ka, dahil sisiguraduhin kong hindi na mauulit ang mga ganitong bagay sa inyo ni K. Tandaan mo yan! Binalaan na kita na mali ang taong kinabangga mo, pero di ka nakinig sakin. Kaya naman ipapatikim ko sayo ang lahat ng sinabi ko. Sisiguraduhin ko sayo na sa huli, akin si K. Nasakin parin ang huling halakhak. )
Vice: Babe, try the red one!
K: Ito? (Sabay hang nito.)
Vice: Yeah! Feeling ko mas bagay sayo yan, mas lutang yang kurba ng katawan mo.
K: Vice, ikaw ah! (sabi nito habang nakapamewang ang kanang kamay.)
Vice: Why? (Nangingiting tanong nito.) Kung iniisip mong may balak ako sayo nagkakamali ka, wala akong balak sayo. Inosente pa ako. (Natatawang sabi nito.)
K: I don't believe you.
Vice: Ah! ayaw mong maniwala? Gusto mo patunayan ko sayo? (Sabay lapit kay K.)
K: Wag na! (Sabay iwas naman nito) I believe in you na.
Vice: Hahaha sabihin mo takot ka lang.
K: Wag mo akong hinahamon Mr. Viceral.
Sale lady: Mr. Viceral? (Gulat nitong tanong.)
Vice: Amp! bakit po?
Sales lady: Amp! Wala po sir. Amp! sir kayo po ba yung lider ng Team Vice. (Nahihiyang tanong nito. Tumingin naman si Vice kay K at nangiti ito.)
Vice: Yes, why?
Sales lady2: Aaaay! (Sigaw nito habang kinikilig.) Sir, papicture naman oh! (sabay lapit kay Vice. Tumigin lang naman ito sa mga sales lady at pinagbigyan sa request.)
K: Ako na kukuha! (Pagbo-volunteer nito.)
Sales lady: Thank you, po. (Sabi naman nito after nilang magpapicture.)
Sales lady3: Ang gwapo nya talaga. Sabi ko naman sa inyo diba? Sya nga si vice. (Sabi nito sa mga kasamahan.)
Sales lady: Mas gwapo pala sya sa personal.
Sales lady2: At mukhang mabait naman eh, di tulad ng sinasabi ng iba.
Hindi lingid sa kaalaman nila Vice na maraming nagpupuntang estudyante sa shop na ito at sya ang laging pinag-uusapan. Mapa high school, college o kahit anong school pa yan. Kaya naman sa lagi nilang naririnig ang team vice na sinasabi ng mga estudyante lalo na sa lider sa grupo, nagka-interest narin ang mga sales ladies sa ibat ibang shop sa mall na ito.
K: Hindi ko akalain na pati pala dito sikat ka. (Nangingiting sabi nito kay Vice.)
Vice: Ganun talaga, gwapo eh! (Pagmamayabang nito.) Swerte mo ako ang boyfriend mo.
K: Yabang. (Sabay talikod nito at kinuha na ang damit na napili.)
At dahil si Vice ang nagyaya sa kanya sya ang nagbayad nito. Ayaw man tanggapin ni K wala naman na tong nagawa dahil yun ang gusto ni Vice.
After nila bumili ng damit, niyaya naman sya sa bilihan ng shoes kaya lang tumanggi si K dahil marami naman daw itong shoes na hindi pa nagagamit. Hindi na nagpumilit si Vice kaya pumunta nalang sila sa isa sa mga filipino restaurant at doon kumain for snacks.
After their snacks, they decided to go home already kaya naman hinatid na ni vice si K sa bahay nila.
----
K: Thanks! (Nakangiting sabi nito nang makababa na sa kotse.)
Vice: Welcome, my princess. (Sabay ngiti nito.)
K: Ikaw talaga. (Sabay hawak sa tummy ni Vice.) Kung ano-ano ang tinatawag mo sakin. I'm not a princess naman eh.
Vice: You're my princess and I'm your prince.
K: Hindi naman fairy tale ang story natin eh.
Vice: Fairy tale. Every relationship has a trial. Has a problem. Has a wall. Sa fairy tale o kahit na anong story, ganyan lagi ang nangyayari sa mga bida. But at the end. Sila pa din. Kasi hindi sila bumitaw. Pinanindigan nila ang nararamdaman nila para sa isa't isa.
K: Sa tingin mo, happy ending ba ang mangyayari sa atin? (Seryosong tanong nito.)
Vice: (hinawakan ni Vice ang kamay nito at tinitigan ng ilang segundo.) Mahal kita, mahal mo ako. Kaya alam kong hanggan sa huli tayo parin.
K: Like what we promised?
Both: Walang bibitaw. (Sabay yakap nilang dalawa ng mahigpit.)
Vice: I love you. (He whispered)
K: I love you, more my Prince. (Sabay bitiw nito ng yakap.) I will always love you, babe.
Napangiti naman si Vice sa sinabi ni K, kaya naman hinawakan nito ang kaliwang pisngi nya at unti-unting nilapit ang mukha sa mukha ni K hanggang sa maglapat ang kanilang mga labi.
Vice: Pasok ka na! (Nag-nod naman si K at tsaka kinuha ni vice yung paper bag sa loob ng kotse para iabot ito sa kanya.)
K: Thanks ulit dito ha? (Sabay taas ng paper bag.)
Vice: You're always welcome, my princess.
K: Thanks also for the time. I enjoyed.
Vice: Ako nga dapat magpasalamat eh kasi pumayag kang sumama ulit sa akin.
K: Syempre! (Sabay ngiti nito.)
Vice: Sige na.
K: Bye! (sabay kiss sa lips pero smack lang.)
Nagwave naman si Vice sa kanya habang papasok ito sa bahay. Nang makapasok naman na ito, tsaka naman sya nagdecide na umuwi narin since gabi na.
---
Jhong: Nasaan kayo? (Tanong nito sa mga tauhan nya habang kausap sa phone at sinusundan si Vice.)
Boy: Nag-iinuman lang boss.
Jhong: Itigil nyo muna yan. Gawin nyo na pinapagawa ko sa inyo.
Boy: Okay boss.
Sinabi naman ni Jhong sa mga tauhan nya kung saan nila aabangan si vice.
After a minutes tumawag ang tauhan nya at sinabing nakapwesto na sila. Kaya naman nag go signal na si Jhong na gawin na ang dapat gawin.
Medyo madilim sa daan pabalik sa bahay nila Vice kaya naman bigla nalang sya napapreno bigla nang may humarang sa kanyang white van. Nagulat naman ito at bumaba ng walang alinlangan.
Pagkababa ni vice. Saktong pababa narin ang mga tauhan ni Jhong na may nakatakip na itim sa mukha nila. Isa-isa silang lumapit sa kanya at pinagtulungang bugbugin ito.
Hindi naman nila tinigilan si Vice sa pambubugbog hanggang sa halos halikan na nito ang semento. Hindi naman alam ni Vice na nasa di kalayuan si Jhong nanonood sa pang-gugulpi sa kanya.
Nang halos di na makatayo si Vice tumigil na ang mga ito at sumakay sa van at tsaka mabilis na pinaandar ito.
Jhong: Sabi ko naman sayo eh. Pader ang kinabangga mo Mr. Viceral. Ito palang ang umpisa ng pagpapahirap ko sayo. At dahil ayaw mong lumaban, pwes humanda ka sa mga susunod kong gagawin hanggang sa magmakaawa ka sa akin na itigil na ang pambubugbog sayo. (Sabi nito habang nakamasid parin kay Vice na halos di na makapasok sa kotse dahil sa sakit ng katawan.)
Nang tuluyang nakapasok na si Vice sa kanyang kotse. Umalis na rin ito at baka makita pa sya.
----
Maid: Diyos ko po! (Sabay sign of the cross nito.) Ser anong nangyari sa inyo. (Tanong nito kay Vice na halos di na makapasok sa loob ng bahay.) Ser! (Tawag nito pero di sumagot si Vice bagkus tumingin lang ito at tsaka nahiga sa may pinto.)
Maid: Ser! (Tarantang tawag nito.) Ser! Ser! (Sigaw nito. Saktong nakita naman sya ni Roberto na kagagaling lang sa kitchen para kumuha ng tubig. Nang makita namang nakahiga si Vice sa pinto agad syang tumakbo at pinuntahan ito.)
Roberto: Anong nangyari? (Nag-aalalang tanong nito sa maid.)
Maid: Ser, hindi ko po alam kung anong nangyari kay señorito. Nakita ko nalang po sya na ganyan.
Roberto: JM, wake up! (sabay slap nito ng slight sa face ni Vice. Napamulat naman sya ng mata at ngumiti lang ng unti sa daddy nya.) JM, what happened to you?
Vice: Dad, I'm soooo..... sooo.. ryyy (hirap nitong sabi sa daddy nya.)
Inalalayan naman ito ng papa nya para makatayo at tsaka dinala sa kwarto nya.
Nang madala naman na sya ng daddy nya sa kanyang kwarto, pinahiga nito sa kanyang kama.
Roberto: Manang, palagay ng tubig na may alcohol sa planggana at bempo narin na malinis.
Maid: Sige po, ser. (Sabay alis nito.)
Roberto: Son, anong nangyari sayo?
Vice: I'm okay! (pilit na ngiting sabi nito.)
Roberto: You're not! (malungkot nitong sabi.) Who did this to you?
Vice: I don't know.
Roberto: Huh? Paanong hindi mo alam? Nakipag-away kaba?
Vice: No! Pauwi na ako galing sa bahay nila K, kaso may humarang saking mga lalaki.
Roberto: Who are they, then?
Vice: I don't know them. They has masks. Apat sila.
Roberto: Apat? Lumaban kaba?
Vice: Nope! (Sabay bawi ng tingin sa daddy nya.)
Roberto: Anak, bakit hindi ka lumaban? Apat lang sila. Alam kong kayang-kaya mo.
Vice: Wala naman mangyayari kung lalaban ako eh.
Roberto: Anak naman. Sana man lang dinepensahan mo ang sarili mo. Protect your self.
Vice: Wag na dad. Besides, ito lang naman ang ginawa nila eh. Pahinga at gamot lang, mawawala rin ito.
Roberto: Sa ngayon yan lang. Paano ang susunod? Baka mas grabe pa ang abutin mo nyan. (Nag-aalalang sabi nito kay Vice habang nakaupo sya sa edge ng kama nito.)
Vice: Don't worry dad. Kaya kong tiisin ang sakit ng katawan, kesa magalit sakin si K dahil lang sa hindi ko tinupad ang pangako ko sa kanya na hindi na ako makikipag-away o makikipag-basag ulo.
Roberto: Malaki na talaga ang pinagbago mo simula ng makilala mo si Karylle. (Nakangiting sabi nito pero kita parin ang pag-aalala sa anak.)
Vice: I love her so much dad. And I will do anything just to see her happy.
Roberto: I'm very proud of you, son. You're not like before already. Mas inuuna mo na ngayon ang kaligayahan ng iba kesa ang sarili mo.
Vice: Lahat naman ng tao nagbabago diba po? (Nakingiting sabi nya. Ginulo naman ng papa nya ang kanyang buhok at ngumiti ito.)
Maid: Ser, heto na po yung pinapakuha nyo.
Roberto: Pakilapag nalang po dito manang. (Sabay lapag naman sa table ni Vice.) Salamat po. Sige na manang ako na bahala dito, matulog na po kayo.
Maid: Sige po ser. (Sabay bow ng ulo nito at tsaka umalis.)
Vice: Hindi kaba galit sakin, Pa? (Tanong nito habang pinupunasan ng papa nya ang mga braso nito.)
Roberto: Bakit naman ako magagalit? Masaya ako dahil ibang-iba kana sa dating JM na kilala ko. Ni hindi ko nga alam na Vice pala ang tawag sayo ng mga tao. (Napatawa naman ng mahina si Vice sa sinabi ng papa nya.)
Vice: Okay ba, Pa?
Roberto: Okay naman. Pero saan mo ba nakuha yang pangalan na Vice?
Vice: Sa Viceral.
Roberto: Hahaha. Ikaw bata ka talaga. (Sabay pat ng ulo nito.) Oh sige na magpahinga ka na.
Vice: Thanks, dad. (Seryosong sabi nito.)
Roberto: Kulang pa to, sa lahat ng pagkukulang ko sayo. (Sabay ngiti) Basta sa susunod, lumaban ka na huh? Buti nalang at hindi yang mukha mo ang pinuruhan.
Vice: hahaha. Tanga lang talaga nambugbog sakin, Pa. Buti nalang at katawan ang pinagsasapak.
Roberto: Basta, next time lumaban ka.
Vice: Lalaban lang ako, pag sinabi ni K na lumaban ako. (He smiled)
Roberto: Masunurin (he smiled back) Starting tomorrow. Hindi ka na aalis ng mag-isa. Dapat kasama mo lagi si Eruption.
Vice: No need, dad.
Roberto: JM, wag nang matigas ang ulo. Okay?
Vice: Sige na nga. Amp! Dad, can I ask you a favor?
Roberto: Sure! What is it?
Vice: Don't tell to anyone especially K for what happened to me.
Roberto: Bakit naman?
Vice: Dad, ayokong mag-alala pa sya. Kaya kung pwede lang po sana tayo nalang makakaalam. Pati narin si mommy, ayoko rin sya mag-alala.
Tinignan lang sya ng papa nya ng matagal at tsaka nagsalita.
Roberto: Sige. Buti nalang talaga walang kang pasa sa mukha kundi hindi mo yan maitatago sa mama mo.
Vice: Thanks, dad.
After nilang mag-usap ng papa nya. Naiwan na itong mag-isa sa kwarto habang nakangiting nakatitig sa ceiling.
Nang maramdamang inaatok na ito ay tsaka nya pinikit ang mga mata para matulog.
***to be continued...