Vice's POV
Anne: You're late. Where have you been? (Tanong agad sa amin ni Anne pagkababa namin sa car. Kanina pa pala sila naghihintay sa amin sa labas ng bar. Hindi namin namalayan ang oras dahil narin sa pakikipag-kwentuhan ni K kay mama.)
Vice:Sorry guys! Hindi namin namalayan yung oras eh.
Vhong: Saan ba kayo galing ha brad?
K: Sa bahay nila Vice. (Sabay tingin sakin.)
Coleen: Why?!
Vice: Wala! Tara na nga sa loob!
Anne: K, what did you do there?
K: Nothing, He just introduced me in his parents.
Billy: Wooooooooh! (Sabi lang nito habang nakangiti.)
Vhong: Level up na yan, brad. Anong next? Proposal na?
Vice: Niyayaya ko na nga syang magpakasal eh, kaso ayaw pa.
Anne: OMG! Kasal na?!
Vice: Don't worry, darating rin tayo dyan. I just have to respect her decision. (Sabi ko habang naka-abay kay K. Ngumiti lang naman ito sakin at tsaka tumingin kanila Anne.)
Echo: Let's go inside. (Sabi nito tsaka naglakad papasok sa bar.)
Sumunod kami sa kanya, then naghanap kami ng table nang makapasok naman na kami. Sa sobrang dami ng tao sa loob ng bar, nahirapan kaming maghanap ng table for us, buti nalang at may isang waiter ang nag-assist sa amin at dinala kami sa isang vacant table, sakto lang sa aming lahat.
Billy: What do you want girls? (Tanong ni billy sa mga girls. Nagkatingin naman ang mga ito at di alam kung anong gustong inumin.)
Vice: Give four glasses of tequila sunrise for girls . (Sabi ko sa waiter na naghatid sa amin.)
Vhong: Okay lang ba yun?
Anne: Yes! Okay na yun.
Billy: Okay. Boss dati. 6 beer and 6 vodka and orange.
Anne: Enough! (Sabi naman agad ni Anne. Nakakatawa talaga tong si Anne grabe kung maka-bantay kay Vhong.)
Vhong: Sige na, alis kana. (Utos nito sa waiter. Tsaka naman nag-paalam na ito.)
Ryan: Kulang yung alak. Bat yun lang?
Anne: if you want to drink too much, just stay here Ryan.
Ryan: Ako lang? (Sabay kamot ng ulo nito.)
Vice: Tama na yun Ryan, maaga pa ang pasok natin bukas. Kung gusto mo mag-take out ka, uminom ka ng solo sa bahay mo. (Sabay tawa naman nilang lahat except echo.)
Angel: Hey! are you okay? (Tanong niya kay echo na tahimik lang sa isang sulok. Nag-nod lang ito sa kanya.)
Vice: Echo, bakit tahimik ka na naman dyan? Hindi ka ba masaya na nandito si Angel?
Anne: Oo nga. By the way, how are you and angel? Meron naba?
Angel: Stop it! Anne.
Coleen: Kayo naba?
Vhong: Oo nga, brad? (Tanong rin nito. Pero tahimik lang si Echo habang nakatingin sa amin.)
K: Oh hayan na pala yung drinks. (Sabay tingin namin sa waiter at tsaka kinuha yung drinks.)
Vice: Babe, wag mong ibusin ha? (Sabi ko sa kanya after kong ibigay sa kanya yung drinks nya.)
Anne: Ano kaba Vicey! You're so KJ, duh! Just one glass, wala pa yan sa iniinom namin noh!
Vice: Iba na ngayon, kung noon pwede kayong uminom kahit gaano karami, pwes ngayon hindi na pwede.
Vhong: Oo nga! Hindi na pwede.
Anne: At sinong nagsabi?
Vice: Ako! (Sabi ko sa kanila.) Girls, we don't want to stop you to drink, kaya lang babae kayo mahirap na baka mapahamak kayo pag ganitong oras.
K: Vice's right girls. Isa pa kilala na tayo bilang mga girlfriends nila. Kaya nasa atin narin ang atensyon nila.
Coleen: What about Gel? (Sabay tingin namin sa kanya.) Hindi pa sila ni Echo diba?
Billy: Brad, wala parin ba talaga? (Tanong nito kay echo. Tinignan lang naman sya nito at tsaka uminom sa alak nya. Nakatingin lang naman kami sa kanya hanggang sa di nya binaba ang kanyang baso.)
Echo: Gel and I...... (Sabay pause nito. Tumingin naman si gel sa kanya at tsaka nya hinawakan ang kamay ni gel.) are together. (Napangiti naman kaming lahat at tsaka sabay-sabay na kinuha ang mga baso at tsaka namin tinaas.)
Vice: Wooooooooooh! Finally! Cheers?!
All: Cheeeeeeeeeeers! (Sabay-sabay namin sabi. Hindi ko alam kung bakit parang nagulat si gel after sabihin nun ni echo, pero kung anumang dahilan yun, wala na akong pakialam basta ang alam ko, masaya ako para sa kanilang dalawa. Ito rin ang unang pagkakataon na nakita kong nakangiti si Echo.)
Dalawang oras lang kami nag-stay sa bar tsaka na kami nagdecide na umuwi. Hinatid na nila ang kani-kanilang girlfriend. And since wala naman girlfriend si Ryan at Eruption, hinatid nalang muna ni Ryan si eruption sa bahay dahil di ko sya maisasabay, ihahatid ko kasi si K sa bahay nila.
---
Vice: Pasok kana! Hindi na ako tutuloy, tulog na malamang ang mommy at daddy mo.
K: Ayaw mo bang mag-coffee man lang muna?
Vice: Next time nalang, babe. Hinihintay rin kasi ako ni daddy.
K: Okay na ba kayo?
Vice: Sana maging okay na. He want to talk to me, hindi ko alam kung anong pag-uusapan namin, pero sana maayos na namin ang sa aming dalawa.
K: Magiging okay rin kayo ng daddy mo, at mukhang magaan naman na ang loob nya sayo kanina.
Vice: Kaya nga eh. Hanggang ngayon di parin ako makapaniwala.
K: Hindi makapaniwala, saan?
Vice: Nung tinawag nya akong, anak. (Sabay tingin kay K.) That was the first time he called me son. I wanna hug him when he said that, kaya lang nag-hesitate ako na baka hindi nya tanggapin yun.
K: Babe, mahal ka ng daddy mo. Nakita ko yun. Hindi kaya nakasara lang ang puso mo para sa kanya kaya mo nasasabi na hindi ka nya mahal?
Vice: I don't know. (Naluluha kong sabi)
K: It's time to release all the pain and hatred on your heart, babe. Give him a space in your heart. Prove that you're worth it! Make him to be proud of you. Love your dad.
After kong marinig ang sinabi nya, niyakap ko sya at di ko namalayan na nahulog na pala ang mga luha sa mga mata ko. Siguro ito na ang oras para pakawalan lahat-lahat ng nasa puso ko, oras na para patawarin sya at humingi ng tawad. I want him to be proud of me, kaya lahat gagawin ko para sa kanya. Sana makita nya ang effort na gagawin ko.
K: Go! (sabi nya sakin. Tsaka nya ako niyakap ng mahigpit.) I love you. Remember that.
Vice: Yes! (nakangiti kong sagot.) We promised that we will stay forever and we'll never give up.
K: Mmmp! (She noded)
Vice: I love you, babe. (Tsaka ko sya hinalikan. It took a seconds then I pulled to say goodbye.!)
Nang makapasok naman na ito sa bahay nila, sumakay na ako sa kotse ko at tsaka umalis.
---
Vice: Sorry for waiting me so long. (Sabi ko sa kanya habang nakatayo sa balcony at may hawak na baso na may lamang alak.)
Roberto: (humarap sya sakin at tsaka nagsalita.) It's okay. Alam ko naman na busy ka with your friends and Karylle. (Yumuko lang ako tsaka ko pinatong ang bag sa table.)
Roberto: Oh! (sabay abot sakin nang isang baso. Kinuha ko sya at nagsip ng kunti.)
Vice: Kanina pa po ba kayo umiinom?
Roberto: Hindi naman, dito nalang ako naghintay sayo since natapos ko naman na yung ginagawa ko.
Vice: How's your work? (Hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Dahil hindi ko naman talaga alam kung anong pag-uusapan namin. Hindi ako sanay na ganito kami, sanay akong lagi nyang pinapagalitan at sinisigawan.)
Roberto: Okay lang naman. Maraming ginagawa,pero kayang-kaya naman eh. Ikaw, kamusta ka na? (Sabi nito tsaka humarap sakin. Tumingin lang ako tsaka ako tumingin sa malayo.)
Vice: I'm good. (Tipid kong sagot.)
Roberto: Son. (Napaharap ako bigla sa kanya nung tawagin nya ulit akong Anak. Bakit napaka-emosyonal ko ngayon? Parang nawala ang pagka-astig ko sa nangyayari ngayon sa amin ni papa.)
Roberto: I'm sorry. (Tinignan ko lang sya at hinintay ang susunod na sasabihin nya.) Tama ang mama mo, ako ang dahilan kung bakit ka nagkaganyan. At tama ka, hindi ako naging mabuting ama sa inyong dalawa nang kuya mo. (Nang marinig ko ang salitang kuya, bigla nalang nalaglag ang mga luha sa mga mata ko. Hindi ko sya pinunasan, hinayaan ko lang na tumulo ito nang tuloy-tuloy.)
Roberto: Sorry kung napaka-insensitive ko. Hindi ko man lang inalam kung anong magpapasaya sa inyong dalawa. Mas inuna ko pa ang sarili ko kesa ang makitang maging maligaya kayo ng kuya mo. Nagsisisi ako dahil hindi ko man lang napakita sa kuya mo kung gaano ko sya kamahal. Sayo (sabi nito habang nakatingin sakin) . Kung gaano kayo ka-importante sa akin.
Hindi ako nagsalita, tinitignan ko lang sya kahit na blurd na ang paningin ko dahil sa mga luhang nakasara sa mga mata ko.
Roberto: nagsisi ako dahil hindi ako nakahingi ng tawad. Pero mas magsisisi ako kapag hindi ako nakahingi ng tawad sayo, JM. Alam kong sayo ako higit na nagkasala. Hindi mo naramdaman na andito ako bilang ama mo, dahil sa kuya mo lang ako nag-focus.
Vice: Dad. . . (Sabay yakap sa papa ko. Hindi ko na napigilan ang sarili ko basta ang gusto ko lang yakapin sya at maramdaman ang mga braso at katawan nya) I'm sorry. Sorry for not a good son to you. I'm sorry because I'm not the son you wanted to be. I'm sorry kung hindi ko sinusunod ang mga sinasabi mo.
Roberto: Son! (Sabi nito habang nira-rub ang likod ko habang nakayakap parin sa kanya. Ayokong bumitaw sa pagkakayakap dahil natatakot ako na baka ito na ang huling beses na mayayakap ko sya. Ganito pala ang pakiramdam nang mayakap nang isang ama. Isang yakap na pakiramdam mo ligtas ka sa oras na nasa panganib ka.)
Roberto: Alam ko hindi mo nararamdaman o naririnig man lang sa akin, pero ... (Sabay bitaw nya ng pagkakayap at tumingin sa mga mata ko ng deritso.) pero gusto kong sabihin sayo na mahal na mahal kita, anak! Ikaw nalang at ang mama mo ang natitira sa akin, ayoko nang mawalan pa ng isang anak. (Napahagulgol ako lalo at niyakap sya muli.)
Lumapit si Mama sa amin ng hindi namin namamalayan, hindi namin alam ni papa na kanina pa pala sya nakikinig sa usapan naming dalawa. Niyakap kami ni mama habang umiiyak rin ito.
Roberto: I will make it up to you. (Sabi nya sa amin ni mama.) lalo na sayo, JM. Napakaraming taon ang sinayang ko para makasama ka, hindi ko man lang namalayan ang paglaki mo, at ngayon, you're a really true man. (Sabay pat nya sakin sa shoulder ko.)
Vice: Thanks, Dad. Promise, from now on I will be a good son for both of you, Ma, Pa. (Sabay yakap ni papa sa amin ni mama)
Nag-stay pa kaming tatlo sa balcony habang nakatayo at pinapanood ang mga stars sa langit. Nakayakap ang kaliwang kamay ni papa sa akin habang ang kanan naman ay kay mama.
Masarap sa pakiramdam na ganito kami, masaya, hindi nagtatalo, walang sigawan, walang masasakit na salita. Kung pwede lang hilain ang oras para hindi na matapos ang gabing ito ay gagawin ko. Pero nasa mundong ibabaw kami, walang sinuman ang makakapagpatigil nang oras kundi ang Diyos lamang.
This night, feeling ko napaka-bless ko, natupad ang pinapangarap kong magkabati kami ni papa, ang mabuo kami muli. Kahit wala na si kuya, alam kong masaya sya dahil isa rin sa pangarap nya ang magkaayos kami ni Papa. At kasabay nang maayos na pamilya ang pagdating ni K sa buhay ko. Masasabi kong ako na marahil ang pinakamasayang tao na bubuhay sa mundong ibabaw ngayon.
Vice: (kuya, alam ko masaya ka na ngayon kung nasaan ka man, sana lagi mo kaming babantayan. Nawala ka man, hindi ka man namin nayayakap ngayon, lagi mong tatandaan na lagi kang nandito sa puso namin. Alam kong darating din ang araw na magkakasama tayong muli. Marahil hindi pa ngayon pero sa tamang panahon.)
---
K: Jhong, anong ginagawa mo dito? (Tanong nito nang palabas na sya nang bahay.)
Jhong: Sinusundo ka. (Nakangiting sagot nya sakin)
K: No need, jhong. May sasakyan naman ako eh.
Jhong: K, ngayon na nga lang ulit kita makakasama eh. Sabay kana sakin.
K: I'm sorry Jhong, pero hindi pwede eh.
Jhong: Bakit hindi pwede? Eh dati naman sinusundo kita diba?
K: Jhong, iba na ngayon.
Jhong: Paanong iba? Wala naman nagbago eh.
K: May boyfriend na ako, ayokong magalit sya dahil lang sa may naghahatid sakin.
Jhong: Sino? Yung Vice na mayabang na yun.
Vice: Pwede ba? Tama na! Wala naman ginagawa sayo yung tao eh.
Jhong: Meron! (galit nyang sabi) Inagaw ka nya sakin, K. Hindi mo ba yun nakikita?
K: Jhong, walang inagaw si Vice sayo, kasi in the first place, I'm not your girlfriend.
Jhong: K, ano bang meron ang lalaki na yun na wala sakin? K, ako itong laging nandyan sa tabi mo, matagal na akong nanliligaw sayo pero hindi mo ako napapansin, pero bakit sya? Sya na kabago-bago lang sinagot mo na. Bakit? Dahil mas sikat sya sakin?
K: Hindi.
Jhong: Kung ganun bakit?! (Sigaw nito sakin.)
K: Dahil sa kanya ko nakita ang tunay na pagmamahal. (Mahinahon kong sagot sa kanya.) jhong, mahal ko sya. At sya lang ang mamahalin ko habambuhay.
Jhong: Hahaha, you don't know the word I love you, K. Kung ako sayo, hiwalayan mo na sya habang maaga pa.
K: No! Who are you to command me?
Jhong: Ako ang batas. Ngayon kung ayaw mong gawin ang sinasabi ko, face the consequences.
K: What do you mean? (Naguguluhan kong tanong sa kanya, pero ngumiti lang sya sakin nang nakakaloko.)
Jhong: Go! Go to your prince charming. Sulitin mo na ang mga natitirang mga araw na magkasama kayong dalawa, because one of this days, you will be mine.
K: I don't understand you. And I will never be yours.
Jhong: Soon, you will understand what I'm talking. (Nakangiting sabi nito.) You chose a wrong person, darling. (Sabay alis nito.)
Hindi ko sya maintindihan, hindi ko alam kung anong ibig nyang sabihin sa lahat ng sinabi nya sakin, pero isa lang ang sigurado ko, kinakabahan ako para kay vice. Ayoko kong isipin pero hindi kaya sya ang may pakana nang pambubugbog kay Vice noon? Pero bakit? Bakit nya gagawin yun? Alam kung hindi nya kayang gawin yun.
Teaser . . . .
"Isang desisyong babago sa buhay nila Vice and Karylle.
Sino ang maninindigan sa pangakong binatawan?
Sino ang masasaktan?
Sino ang susuko?
Sino ang lalaban?
Sino ang magwawagi?
Tutukan ang istoryang binago ang buhay nang bawat isa. "
The Bad Boy return.
ABANGAN. . . . . . .