-Μα τι τρόπους εχω?! Έπρεπε να συστηθώ. Στέλλα Παύλου, είπε και τεντωσε το χερι της μπροστα μου.
Δεν γίνεται...
Αυτή...
Αυτή πρέπει να είναι η κόρη του Μάνου και της Σασας...
Μα...
Όταν ο πατέρας μου παντρεύτηκε την Σάσα και έκαναν παιδί εγώ ήμουν ήδη 7 ετών...
Δεν γίνεται να είναι στην ηλικία μου!
Είχα μείνει να την κοιτάω με γουρλωμένα μάτια.
Εκείνη στριφογυρίσε τα δικά της ενοχλημένη.
-Πως γίνεται... Ε-εσύ ν-να
-Να είμαι στην ηλικία σου? με δίεκοψε..
-Ναι, ειπα τρέμοντας.
-Απλο είναι ηλίθια! Ο μπαμπάκας σου απατουσε την τσουλα την μάνα σου από τοτε που ήταν έγκυος σε εσένα, είπε και άρχισα να ανασαίνω βαριά από τα νεύρα.
-Μην ξανά πιάσεις την μανα μου στο στόμα σου! είπα εκνευρισμένη.
-Μόλις σου είπα ότι ο πατέρας σου απατουσε την μάνα σου από τοτε εσυ δημιουργήθηκες Και εσύ αυτο συγκράτησες από τα λόγια μου? ρώτησε ειρωνικά.
-Για τον Μάνο μιλάμε! Δεν με εκπλήσσει ιδιαίτερα αυτό, είπα μεσα απο τα δόντια μου.
-Whatever, είπε και μπήκε στο σπίτι χτυπώντας με στον ώμο. Ααααα να και η παρέα! είπε ξανα ειρωνικά και ολοι την κοίταξαν περίεργοι.
-Τι θες εσύ εδώ?! την ρώτησε άγρια ο Άλεξ καθώς σηκωθηκε όρθιος και εκείνη άνοιξε έκπληκτη το στόμα της.
-Φιλιππε! Πόσο χαίρομαι σου σε ξαναβλέπω! είπε και αφου τον άρπαξε από τον γιακά της μπλούζας, τον φίλησε.
Ο Άλεξ της έπιασε τα χέρια και την πέταξε απο πάνω του αηδιασμένος.
-Βλέπω αυτή τη φορά δεν κρατάς τίποτα για να σε εμποδίζει απ' το να με απωθησεις από κοντά σου Φιλιππακο, είπε ξανά ειρωνικά η Στέλλα.
-Εγώ είμαι ο Φίλιππος, είπε ο original Φίλιππος ενώ σηκωθηκε και εκείνος όρθιος και το βλέμμα της οχιας έπεσε πάνω του.
-Εσύ? είπε και κοίταξε μια τον Άλεξ και μια τον Φίλιππο.
-Ναι, είπε εκείνος και σταύρωσε τα χέρια του στον θώρακα του.
-Ουπς... Λάθος άτομο... Αλλά και πάλι όλο και κάποιον θα κατάφερα να χωρίσω, είπε εκείνη και άρχισε να περιφέρεται στον χώρο ενώ η Άννα και ο Άλεξ αντάλλαξαν ματιές.
-Τι στο διάολο θες? την ρώτησα μεσα από τα δόντια μου.
-Ήρθα για το δικαστήριο του πατέρα μου... Ξέρεις αυτού που εχωσες μεσα για 15 χρόνια? είπε ειρωνικά και με πλησίασε.
-Ουπς, είπα ειρωνικά.
-Έχε χάρη που με αναγκάζουν να γυρίσω στην Κύπρο αλλιως θα σου έλεγα Εγώ! είπε άγρια και Αφού με πλησίασε μου έπιασε το χέρι και μου έσφιξε το μπράτσο.
-Όχι τσαμπουκάδες σε μένα! της είπα στον ίδιο τόνο και με μια κίνηση εγώ κρατούσα το μπράτσο της.
Την έσυρα μέχρι την ανοιχτή πόρτα και την έσπρωξα έξω απο το σπίτι.
-Αντίο Στελλιτσα! της είπα ειρωνικά και της έκλεισα την πόρτα στα μούτρα.
***
-Εγω την κάνω, είπε ο Άλεξ και πήρε στο χέρι τα κλειδιά της μηχανής του.
-Κάτσε λίγο ρε, του είπε ο Νεκτάριος.
-Μπα... Καλύτερα να πηγαίνω, είπε και κατευθύνθηκε προς την πόρτα.
-Καλά... Τότε και εμείς να φεύγουμε σιγά σιγά, είπε η Αλεξία και σηκώθηκε μαζί με τον Νεκτάριο.
-Μωρό μου θες να φύγουμε και εμείς? ρωτάει ο Βασίλης την Σταυρούλα και εκείνη κουνάει το κεφάλι της θετικά.
Σηκώνονται και αυτοί από τους καναπεδες και κατευθύνονται στην πόρτα μαζί με τον Νεκτάριο και την Αλεξία.
-Τα λέμε παιδιά! είπα και μας χαιρέτησαν.
-Εγώ... Εγώ πάω μια βόλτα, μουρμουρίζει η Άννα και αφου αρπάζει το κινητό της από το τραπεζάκι, σηκώνεται όρθια.
-Που θα πας? την ρωτάω περίεργη λίγο πριν ανοίξει την πόρτα.
-Απλά θέλω να πάρω λιγο αέρα... Θα τα πούμε, είπε και εξαφανίστηκε από το οπτικό μου πεδίο.
Έκατσα κανονικά στον καναπέ και κοίταξα τον Φίλιππο.
Μια άβολη σιωπή έπεσε και απλά κοιτούσαμε γύρω μας λες και περιμέναμε την σειρά μας για να μπούμε στον οδοντίατρο.
-Τι άλλα νέα? έσπασε την σιωπή και χαμογέλασε άβολα.
-Τα ίδια... Εσύ? τον ρώτησα και εμπλεξα τα δάχτυλα των χεριών μου.
-Τα ίδια, είπε και αυτός και ξεφυσιξε. Καλύτερα... Να πηγαίνω, είπε μετα απο λίγο και σηκωθηκε.
-Όχι περίμενε, του είπα και τον έπιασα από το χέρι.
-Τι Έγινε? με ρώτησε λίγο περίεργος.
-Να απλά η-ήθελα να μι-μιλήσουμε λ-λίγο, δικαιολογήθηκα τραυλιζοντας και εκείνος παραξενεμενος έκατσε διπλα μου.
-Συμβαινει κάτι? με ρώτησε προσπαθώντας να καταλάβει γιατί ήθελα να μιλήσουμε.
Να τον ρωτήσω ή Όχι?
Έχουμε καιρο να συζητήσουμε πάνω σε αυτό το θέμα...
Θα κανω Καλά ή όχι?
Ρίσκαρε το... Μαθε επιτέλους το γιατί! Σταμάτα να πιέζεις τον εαυτό σου να ξεχάσει αυτο το ερώτημα... Θα μείνει μεσα σου να σε τρώει αμα δεν πάρεις το θάρρος να ρωτησεις!
Πρώτη (και τελευταία) φορά παραδέχομαι οτι έχεις δίκιο!
-Να Εμμμ.. Α-απλά ήθελα... Ήθελα να σε ρωτήσω κάτι, είπα διστακτικά και κοίταξα τα μπλεγμένα μου δάχτυλα.
-Ρώτα με, με παρότρυνε.
Πήρα μια βαθιά ανάσα και τον κοίταξα στα μάτια.
-Γιατί με έβαλες στοίχημα τότε? τον ρώτησα και σαστισε.
Και μέχρι τώρα οι μισες έχετε πει 'Το ήξερα πως ήταν η άλλη κόρη του Μάνου!'
Ναι όντως το σκεφτήκατε οι περισσότεροι.
Μια Από εσας όμως ειπε πως ηταν η κοπέλα που είχε φιλήσει ο Άλεξ...
Dolan-girl εμφανισου!
Με λίγα λόγια η κοπέλα μπέρδεψε τον Φίλιππο με τον Άλεξ και έτσι χώρισε το Ανεξ μας😭
Ποια θα έρθει μαζί μου να την σκοτώσουμε?!☺😈
Πατήστε ☆ και κάντε και ένα 💬 για να μου πείτε την γνώμη σας για το κεφάλαιο.
Τα λέμε!⏳
Φιλιααα😘