Nasa suite sila ni Harold habang kausap nila sa skype ang ibang attorney na humahawak sa kaso ni Christian sa manila.
ito ang katulong nila sa pag-usad ng kaso.
"siguro kailangan na may isang tao ang kakausap sa kanya para maopen yung dating nangyari." habang nagsasalita si abby hindi niya maiwasan maalala ang nangyari sa pagkamatay ng kapatid.
sa ayaw at gusto niya eto lang ang way para matulungan din niya ang sarili na matanggap unti-unti ang lahat.
at para tuluyan na rin niya mapatawad si christian at matanggap ng buo ang sarili na magtiwala muli.
"Abby okey ka lang ba?" nag-alala ang pinsan ng makita na biglang tumahimik ito.
"yah, im okey! Cha ikaw ng bahala sa kaso ha.. alam ko mapapanalo mo yan! mauuna na muna ako sa inyo." tumayo na ito at palabas na sana siya ng bigla siyang tawagin ni christian.
"Abigail pwede ba tayo mag-usap kahit saglit lang, please" tumingin muna siya kay harold nakita niya ito na tumango at ngumiti sa kanya.
"okey!..." lumabas na siya.
sa dulo ng hallway na yun ay may balcony dun sila nag-usap.
nakatayo siya paharap sa katapat na building.
habang sa likod nito si christian niyakap siya nito hindi agad siya nakakilos.
"please! kahit saglit... hayaan mong yakapin kita ng ganito, mis na mis na kita! alam kong wala na akong karapatan sayo pero hanggang ngayon mahal pa rin kita. oo! may mga nakarelasyon ako pero hindi ko sila minahal tulad ng pagmamahal ko sayo. naging duwag ako na harapin ka! nang mga panahon na yun wala akong magawa dahil hawak nila ang nanay ko. kailangan ko siyang protektahan dahil habang hindi ko sila sinusuway naibibigay nila ang pangangailangan ng nanay ko." naramdaman ni abby na nabasa ang balikat nito. umiiyak ito.
humarap siya dito at nakikita niya na sobrang nasasaktan ito.
naguguluhan siya sa nararamdaman niya.
wala namang iba ginawang kasalanan sa kanya si christian maliban sa pagsunod sa magulang nito na labag sa kalooban niya.
hinawakan nito ang mukha niya at pinunasan ang naglalandas na luha sa pisngi nito.
"Christian wala na tayong magagawa, nangyari na ang nangyari... naiintindihan kita kung sana lang nagtiwala ka sakin na sabihin ang plano ng daddy mo hindi siguro aabot sa ganito." hinapit siya nito.
"S-sana akin ka pa! sana tayo ang may anak ngayon! pero alam ko huli na ang lahat... s-sobrang nasasaktan ako kapag nakikita ko kayo na magkasama sana anak ko na lang si Bea. matatanggap ko siya sana mahalin mo ule ako." nangingilid na naman ang luha nito.
masasaktan din siya na nakikita ang lalake sa ganoong sitwasyon.
minahal niya din naman ito.
pero huli na ang lahat si harold na ang mahal niya.
"i'm sorry pero alam natin na hindi na pwede. sapat na sakin ngayon na mabibigyan ng katarungan ang pagkamatay ng kapatid ko. at pinatawad na kita!" humiwalay siya sa pagkakayakap nito sa kanya.
humugot ng malalim ng paghinga bago nagsalita muli si christian.
"salamat at napatawad mo na ako kahit paano lumuwag na ang pakiramdam ko isa na lang ang magpapagaan ng loob ko kapag naipakulong ko na si daddy yun man lang magawa ko para sayo. at tuluyan mo na akong mapatawad ng buo." ngumiti na to sa kanya.
"may pakiusap sana ako sayo... sana mapatawad mo na rin ng buo si Harold at hayaan mo ang sarili mo na tanggapin siya ng buo. magiging masaya ako kung sakali man na magkatuluyan kayo mabuti siyang tao at alam ko na kaya ka niya panindigan at alagaan. hindi niya iniisip ang sarili niya kahit na ipinagtapat niya sakin ang nangyari alam ko na kaya niya nagawa yun dahil sa pagmamahal niya sayo. handa siyang magpakulong para pagbayaran ang kasalanan niya sayo inihabilin ka niya sakin na alagaan at tanggapin ko daw ang anak niyo kung sakali na hindi mo raw siya mapatawad."
nakatitig lang sa kanya si abby habang nagsasalita ito at bigla na lang tumulo ang luha niya ng binanggit nito si harold. parang may kurot sa puso niya.
ngayon alam na niya sa puso niya na mahal na mahal niya si harold at kaya na niya ibigay ng buo ang pagmamahal at tiwala dito.
"salamat Christian! for lighten me up... alam ko na darating at makikilala mo rin ang babaeng magmamahal sayo at makakasama mo habang buhay! at ako ang unang magiging masaya para sayo." ngumiti ito sa kanya at niyakap niya naman ng mahigpit.
"no! Abby... i thank you for gave me a chance and forgiving me! thank you so much! i hope we can still be friends."
kumalas sila sa isat-isa..
"sure! of course.... we're still be friends. ngumiti siya dito.
pagkatapos ng pag-uusap nila bumalik sa suite niya si christian.
si abby ay dumiretso ng penthouse.
tuloy-tuloy siya sa loob wala ang mag-ama sa living room, dining room, maging sa bedroom wala, wala na rin dun ang anak...
nagpunta siya sa veranda at naabutan niya ang mag-ama na nagtatawanan.
kitang-kita niya ang anak kung gaano kasaya na kasama si harold.
alam nito na magiging mabuting ama siya sa anak.
"nakakatuwa silang tingnan diba! ang saya nila..." si charity na umakbay sa pinsan at ngumiti lamang siya dito.
"hi baby girl... come to tita Cha let's mom and dad to talk for a while." lumapit sila sa pwesto ng mag-ama niya at niyaya ni charity si bea para makapag-usap sila.
alam talaga ng pinsan niya ang mga galaw nito.
"okey tita... lets go! mom dad please sana maging okey na kayo. let there be love in your heart, i know you love each other." ngumiti siya sa anak at umalis na ang dalawa.
nasa pool area silang dalawa... walang ibang makakakita sa kanila.
umupo sila sa bench malapit sa pool.
"musta ang pag-uusap niyo! okey na kayo?" si harold na ang nagbasag ng katahimikan nilang dalawa.
"yes! were okey now... tinanggap ko na muli siya sa buhay ko....." hindi siya pinatapos ni harold sa sasabihin nito.
"buti naman kung ganoon! at least masaya kana at makakasama mo na siya alam ko mahal ka pa niya kung siya ang magpapasaya sayo tatanggapin ko....." idinampi nito ang daliri niya sa labi nito.
para tumigil sa pagsasalita.
"Harold can you please let me finish first before you react. okey!" he nodded.
"masaya ako na okey na kami at napatawad ko na siya at tinanggap ko na siyang muli sa buhay ko... bilang kaibigan!" nakatungo si harold ng bigla itong umangat ng tingin kay abby.
ngumiti muna si abby bago nagsalita muli.
"yes! were friends... okey lang naman sayo yun diba!" he nodded with no hesitation.
"sinabi niya rin sakin na kung sakali na hindi kita tanggapin at patawarin ay inihabilin mo ako sa kanya. sa palagay mo ba hahayaan ko na mawalan ng ama ang anak ko kung ipapakulong kita. hindi ko na hahayaan na malayo ka pa sakin tulad ng paglayo mo noon." hindi malaman ni harold ang sasabihin tumulo na lang ang luha niya.
agad naman na hinawakan ni abby at pinunasan ang luha nito ng daliri niya.
"Harold mahal kita. mahal na mahal kita! hindi ko na hahayaan na malayo ka pa at handa na ako na ibigay ang pagmamahal ko ng buong-buo at makasama ka habang bubay! handa na ako ibigay sayo ng buo ang sarili ko." hinalikan nito si harold sa labi.
gumanti ng halik si harold.. mapusok at sabik na mahalikan ang labi ni abby na matagal niyang kinasabikan.
"mahal na mahal kita Dominique Abigail Meyer Ramos." tumayo ito sa harapan niya.
lumuhod na ikinagulat ni abby.
may kinuha sa bulsa niya.
"babe lagi ko ito dala... binili ko ito mula noong nakita kita muli sa company na walang kasiguraduhan na mapapatawad mo ako. balak ko sana ibigay ito sayo pagkatapos ko ipagtapat sayo kahit na hindi mo man ako mapatawad. pero ngayon siguradong-sigurado na ako!" naluluha na si abby at nakita ang anak at pinsan nito sa veranda na nakatingin sa kanila at kinikilig.
"Dominque Abigail Meyer Ramos can you be my wife and be with me until we getting older and older forever and ever. please! marry me." kinabahan siya dahil hindi agad nakasagot si abby.
"please dont reject me! nangangalay na ako." narinig niyang sumisigaw ang anak.
"mommy! go... say yes!" supportive talaga ang anak niya.
"yes! of course... i will be with you until it last forever... i will marry you Harold Scott." nilahad nito sa kanya ang kamay at sinuot ang singsing sa kanang palasing-singan.
tumayo na to at niyakap siya ng mahigpit.
he kiss her with intimate and seducing.
kung hindi lang siguro nakatingin ang anak baka kung ano na ang nangyari sa kanilang dalawa.
sobrang saya ng puso niya...
alam niya simula sa mga oras yun ay magiging matatag pa siya lalo na ngayon kapag na open na ang kaso.
alam niya na nasa tabi lang niya si harold na aalalay sa kanila mag-ina.