Odadan çıktıklarında ChanYeol ona baktı.
"Çok mu acıdı?"
"Lütfen sadece git."
BaekHyun yine okul tuvaletlerini temizleme cezası almışken ChanYeol sadece ekstradan bir ödev almıştı.
Adalet?
Yok.
Eşitlik?
Ben göremedim, ya siz?
"Bana bulaştığın her an sen zararlı çıkıyorsun fark ettin mi? Bu yüzden uslu bir çocuk ol."
BaekHyun gözlerini kapatıp yumruklarını sıktı. Dayanamıyordu. Bu haksızlık sınırını aşıyordu artık.
"Biliyor musun dev? Gün gelecek ve bu sözleri teker teker yediğini izleyeceğim."
Ona son kez sinirle bakıp ilerledi. Kyungsoo ve Luhan'ı gördüğünde endişeli gözlerini yakalamıştı.
"BaekHyun?"
Luhan çenesini tutup BaekHyun'un yanağını kendine doğru çevirince, BaekHyun çenesindeki eli ittirdi. ChanYeol ve ekibi ona bakıp gülüyordu.
"O herifi...."
"Boş verin, ben iyiyim."
"Bok iyisin, siktir oradan!"
Güldü BaekHyun. Kyungsoo'nun küfür edince çok şirin olduğunu düşünüyordu. Yüz ifadesi ciddi ama yine de şirindi.
"Bence sana lolipop almalıyız."
"Bak şimdi daha iyiyim."
♚♚♚
Tuvaletleri temizledikten sonra okuldan çıkmıştı BaekHyun. Çantasını tek omzuna takmış yürürken yanındaki arabaya baktı. İçinden "Sakin ol." dedi kendine.
"Sakin ol."
Duyduğu ses ile ise sınırları zorlanıyordu, fazlasıyla.
"Şşt ezik Byun!"
O tarafa bakmadan yürümeye devam etti.
"BaekHyun arabaya binmek ister misin?"
"Dev, şuradan git."
"Niye? Sadece çok yorulduğunu düşündüm ve tüm iyi kalpliliğimle bir soru soruyorum."
BaekHyun cevaplamadan çantasını açtı. Hak etmişti bunu.
"Hey! Ne yapıyorsun?"
Umutsuzca kapattı çantasını ve etrafına baktı. Gördüğü şişe ile güldü.
"Delirdin mi BaekHyun? Deterjan kokusunu çeke çeke kafan mı güzel oldu?"
Şişeyi eline aldı ve yanda duran direğe gözlerini kapatıp şişeyi vurdu. Şişe parçalara ayrıldı. ChanYeol arabadan telaşla indi. O sırada BaekHyun kırık cam parçalarından birini alıp arabanın lastiğine sertçe batırdı.
"Sana patlak lastiğin ile bol şans!"
Koşarak ve ekstra gülerek oradan uzaklaştı. Otobüs durağına otobüs kalkmadan yetişti ve bir köşeye geçip oturdu. Yaptığı şey ile gurur duyuyordu. ChanYeol ise olayın şokunu yeni atlatmış ve sinirlerine hakim olmaya çalışıyordu.
♚♚♚
BaekHyun eve girdiğinde oluşmuş sessizlik canını sıktı.
"Anne?"
"İçerideyim oğlum."
Rahatlıkla tuttuğu nefesini verdi. Öyle ihtişamlı bir evleri olmasa da şirindi. Annesinin yanına gitti.
"Baek!"
Annesi çocuğunun hâlini görünce hızlıca yanına gitti.
"Bu hâl ne? Yine ne yaptın seni haylaz?"
Annesi acıtmadan kafasına vurunca gülümsedi BaekHyun. Şu dünyada annesi, ona iyi gelen sınırlı insanlardandı.
"ChanYeol şerefsizi ile kavga ettik."
"Düzgün konuş BaekHyun."
Göz devirdi. Annesi, yavaşça çenesinden tutarak yüzünü yana çevirince parmak izlerinden dolayı oluşan kızarıklığı gördü.
"Bu parmak izi? Baban mı?"
Öğrenmiş oldunuz. BaekHyun o okulda okuyabiliyordu. Çünkü müdür, babasıydı. Ona, o tokatı atan müdür.
"Evet."
Duygusuzca çıktı kelime ağzından. Babasını sevmiyordu. Babası da onu olumsuz bir vaka olarak görüyordu ve davranıyordu zaten. Tek bildiği şeyin bu olduğunu düşünmeden edemezdi bazen BaekHyun.
Baekhyun bir sevgi eksik yaşamıştı belirli bir yaşından sonra. Belki de en önemli sevgiden mahrumdu. Baba sevgisi. Ama şöyle düşünüyordu hep. "Benim güzeller güzeli annem var."
Annesi onu seviyordu. Bu ona yeterdi.
♚♚♚
Dün Kore saatine göre kutladım bugün yine kutlayayım doğum günümüzü.🙈
İyi ki doğduk EXO-Ller!
💛💛\^O^/