Askılı elbisemi giydiğimde gözlerim ameliyat izi olan göğsüme gitmişti. Her şey geçmişte kalmış ve üzerinden 2 hafta geçmişti. Zaman olanları hafifletiyor olsa da kalan izler o anıların yeniden canlanmasına neden oluyordu. Bu sadece dışarıdan bakıldığında görülen bir iz olabilirdi ama kalbimdeki yaralar hepsinden fazlaydı.
Mutlu bir insan olmak ve hayatımı mutlu bir şekilde geçirmek istemiştim. Dileğim bu kadar basitti ama hayat bana hep zor olanlarıyla gelmişti. Güçlü görünmeyi başarıyor olsam da içimde kopan fırtınaları kimse bilmiyordu.
Hala alışmakta zorluk çektiğim, karnımdaki bebeğimin varlığını hissetmek için elimi karnıma koydum. Kızlar böyle konularda daha hassas ve duygusal olsa da benim için durum hiçte öyle değildi. Hamile kalarak aptallığın en büyüğünü yapmıştım ve farkına bile varmamıştım. Ben ve anne olmak ? Ben daha kendimi büyütememişken karnımdaki bebeği nasıl büyütecektim?
Onun benim gibi yaşam sürmesini istemiyordum. Hayatında hep mutlu olmasını ve incinmemesini istiyordum. Yoongi ve benim gibi yara alması çok kötü olurdu. Açıkçası Yoongi de ben de ona nasıl bir gelecek vaat edecektik bilmiyorduk. Bu konuda çok fazla endişeliydim ama biz Yoongi ile buna sebep olmuşken onun için en iyisini yapmak zorundaydık . Yoksa kendi ailemize benzerdik.
"Ona iyi bakacağım endişe etme artık "
Yoongi'nin sesiyle ona döndüğümde omuzlarımı sadece kaldırıp indirdim.
"Korkuyorum onun sorumluluğunu almak kolay değil "
"Ben varım, annen var sana her koşulda yardım edeceğiz Bo Na. Sorun ne ki?"
Derin bir nefes alıp verdim. Kendimi hiç ama hiç hazır hissetmiyordum
"Hepsi senin yüzünden "Diyerek omzuna yumruk attığımda acımış gibi yaparak omzunu tutup
"O zaman engel olsaydın" diye mırıldandı. Aynı zamanda dudak büzüp aegyo yapmasına ne demeliydi!
"Ya ! Salak salak konuşma. Ben ne olduğunu anladım sanki"
"O gece öyle demiyordun ama gayette anlamıştın bence ne olduğunu "
"Sen üstüme azmış..." elini dudaklarıma koyduğunda konuşmamı engelleyip.
"İyice utanmaz bir şey oldun sen"diyerek belimi kavrayarak beni kendine çekti . Elini ağzımdan çekip diğer elini de belime koyduğunda ellerimi omzuna yerleştirip
"Bildiğim tek bir şey var Yoongi bey. O da senin bana bir daha zor sahip olacağın" dedim ve ardından omzunda toz varmış gibi tozları iterek göz kırptım. Şu an kendim gibi hissetmiştim işte . Gözlerimi kısıp bana iddialı bakışlar atarken
"Min Yoongi'nin eşi olacaksın ve çok iddialı konuşuyorsun. Hadi geç kalıyoruz gereksiz bir provamız var. Annem ve babam laf etmeden gitsek iyi olur " Diyerek elimi kavradığında "Annen de mi geliyor?" Diye sorarak çantamı aldım. "Hayır,senin anneni kastetmiştim " ağzım bir karış açık ona bakarken "Sen az önce anneme anne mi dedin? Aigoo çok tatlısın Yoongi " Diyerek yanağından makas aldığımda bana hayretler içinde bakarak "Cidden dengesizsin" diye söylendi.
"Bende kendimi anlamıyorum neyse çok konuşma hadi gidelim" diyerek onu odadan çıkardım.
*
Gözlerimi hastanede açtığımda Yoongi yanımdaydı. Ellerini elime koyup mutluluk gözyaşlarını akıtırken onu benim için ağlarken gördüğüm için çok tuhaf hissetmiştim. Herkes benim için oldukça endişeliydi ve onları daha fazla endişelendirmediğim için mutlu olmuştum. Yoongi o haber yani hamile olduğumu bana söylediğinde açıkçası başta şaka olduğunu sanarak gülmüştüm. Herkes bana ciddiyetle bakarken bunun oldukça gerçek olduğunu anlayarak durumu sindirmeye çalıştım. Bir şeyler seziyordum ama bir türlü test yapma fırsatı bulamamıştım. Bunu bu şekilde öğrenmeyi hiç hayal etmemiş olsam da olan olmuştu artık . Günler geçerken duruma git gide alışmıştım doktorlarında yardımıyla bir kaç tavsiye almıştım. Bebeğime iyi bakmam gerektiği için öğünlerimi güzel bir şekilde yemiştim. Kendimi yormamaya çalışarak Yoongi ile iyileşmiştim. Hastaneden çıktıktan sonra ailemiz bebek büyümeden evlenmemizi istemişti. Açıkçası buna itiraz etmedim çünkü bebeğimin böyle bir şekilde dünyaya gelmesini istemezdim. Yoongi ile en mantıklısının bu olduğunu düşünerek evlilik hazırlıklarına başlamıştık . Ama bu süreç benim için oldukça zor geçecek gibiydi .
Gelinlik falan giymek istemiyordum ama annem beni resmen buna zorunlu tutmuştu.
Yoongi ile provamız için gelmiştik ve ikimizde giyinmek üzere kabinlerimize gitmiştik .
Sade ve düz bir gelinlikten yana olmuştum çünkü bu tam olarak ben gibi hissettiriyordu . Her ne kadar annem sürekli laf edip durmuş olsa da umrumda bile değildi.
Yoongi karşımda damatlığı ile dururken akan gözyaşlarıma engel olamamıştım. Sanırım ben uzun süre kendimi kaybetmiştim. Beni mutlu edecek birinin hayatıma gireceği gerçeğini uzun süre rafa kaldırmıştım ama Yoongi'yi gördüğüm günden beri hissettiklerimi kelimelere dökemiyordum. O hevesle istediğim bir oyuncak değildi ya da sonu geldiği için üzüldüğüm çikolata.
O, büyük bir heyecanla sevdiğim ve hiç bitmeyecek hevesimdi.
Bana sevgiyi iliklerime kadar hissettiren, başımı omzuna yasladığımda her şeyi unutturan, bir karşılık beklemeden sevmekten vazgeçemediğim biriydi.
Sıradan bir sevgili değildik sıradan bir hayatımız yoktu bu yüzden sıradan hissedemezdik. O beni hayata bağlamıştı ve bende onu. Bu hikaye başından beri bizim içindi. Bizim birbirimizi bulduğumuz kadar kendimizi de bulduğumuz bir hikaye..
Ve bu hikayenin baş karakteri bizdik.
Yılmak mı?
Sevmekten vazgeçmek mi?
Hiç ama hiç sanmıyorum..
O hayatımda var olduğunu sürece bende var olacaktım.
Ve yarınlarımızda bizi birbirimize daha çok bağlayacak şey ise bebeğimizdi..
Ellerini sıkıca kavrayıp başımı hiçbir şey söylemeyerek omzuna yasladım. Şu sıralar fazla duygusaldım çoğu hamile olmamdan kaynaklı olsa da duygularım artık durdurulamaz patlak bir boru gibi,sürekli akıp duruyordu.
Bir şey söylememe gerek olmadan beni anlamasını seviyordum.
Geri çekildiğimde ellerini iki yanağına yerleştirip, alnıma kısa bir öpücük bıraktı. Dudaklarının dokunuşu adeta orda yer edinirken ellerimi ellerinin üzerine koydum.
"Seni seviyorum "
Gözleri büyük bir mutlulukla bana odaklandığında ona ilk kez bu cümleyi kurduğum için oldukça şaşkındı . Beni kollarının arasına alırken
"Bende seni , sizi seviyorum " demişti.
'Sizi' kelimesini duymak şu an bana çok iyi hissettirmişti. Bebeğim ve ben biz ikimizdik artık ve Yoongi bana olduğu kadar çocuğumuza da koca bir omuz olacaktı.
Onu tüm kötülüklerden koruyan güçlü bir baba.
Provadan sonra mekan kontrolü , pasta seçimi vs işleri de halletmiştik ve çoktan hava kararmaya başlamıştı. Eve gideceğimizi düşünürken Yoongi büyük bir hevesle bir yere gideceğimizi söylemişti. Her ne kadar yorgun olsam da hevesini kırmak istemeyerek seçimi çıkarmadım.
Arabayı durdurduğunda kemerimi çözerek indim. Yoongi yanıma gelip elimi kavradığında bir eve gelmiştik. Neler olduğunu anlamaya çalışırken
Cebindeki anahtarı çıkarıp bana gösterdi.
"Burası yeni evimiz "dediğinde bakışlarımı tekrar eve çevirdim.
"Ciddi olamazsın ama zaten dağ evi vardı"
"Evet ama orası bir tek bize ait olamazdı zaman zaman babamın da gittiği bir yer hem burası sadece bize ait. Yep yeni anılarımızın birikeceği bir yer . Orası da güzeldi ama burayı da seveceğine eminim"
"Tabiki sevdim. Burası harika "
"Hadi içeri girelim" dediğinde anahtarı alıp kapıyı açtım. Büyük bir hevesle içerisini dolaşmıştık. Yoongi evin her köşesini ve nasıl tasarladığını bana anlatmıştı.
Koltuğa oturmak üzereyken elimi tekrar kavradığında beni dışarıya sürüklemeye başladı. Kapıyı araladığında buranın arka kapı olduğunu farkettim. Dışarı çıktığımızda beni karşılayan büyük bir sürpriz vardı.
"Yok artık , nasıl ya ! Bunu da mı sen yaptın?"diye sorarken aynı zamanda onunla birlikte ilerliyordum .
"Aslında yatak odamız olarak burayı düşündüm ama her şey çok açık ve net görünüyor. Olmaz sanırım " Diyerek sırıttığında yüzümde koca bir gülümseme ile ona döndüm. Şakağıma bir öpücük koyarak ellerini belime sardığında ellerimi sırtında küçük bir gezintiye çıkararak ona sarıldım. Başımı göğsüne yaslayıp bir süre bu sessizliği ve Yoongi'yi dinledim.
"Bo Na " belli belirsiz seslendiğinde bir şey diyeceğini anlayarak geri çekildim.
Elindeki kutuyu arkasından çıkarıp kutudaki yüzüğü alarak bakışlarını bana çevirdiğinde kalbim hızla çarpmaya başlamıştı.
"Aynanın karşısında bilmem kaç kez prova yaptım. Tamam bu oldu dedim ama şuan her bir kelimeyi unuttum. Tek bir şey var Bo Na. Senin o asi yönlerin , beni feci şekilde etkilemiş olan güzelliğin, bana benziyor oluşun , tam olarak beni tamamladığını düşündüğüm her bir özel yanın, bunları hep uyandığımda yanımda görmek istiyorum. Evet zaten evleniyor olacağız ama bunu sana yaşatmak istedim. Çünkü bu bizim için en özel an koşul ne olursa olsun yanımda olmaya ve elimi hiç bırakmamaya söz verir misin Bo Na ? "
Kalbim hızla çarpmaya devam ederken, bu sefer kendimi ağlamamak için dizginliyebilmiştim.
"Koşul her ne olursa olsun sonuna kadar seninle olmaya ve elini tutmaya söz veriyorum Yoongi "